Τι είναι το μανιφέστο?
Το Manifesto for another Greece, for another Europe είναι ένα ανοικτό εμπειρικό κείμενο που αναπτύσσεται σε blog και άρχισε να γράφεται στο facebook το Πάσχα του 2014, σαν μια πρόταση για το ποτάμι.
1 μανιφέστο και προτάσεις για μιαν άλλη Ελλάδα και μια άλλη Ευρώπη
στην πορεία εμπλουτίστηκε με εμπειρικό και θεωρητικό υπόβαθρο από τρία βιβλία
"γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη" Acemoglu - Robinson,
"ο δρόμος προς την δουλεία" Hayek
"το αόρατο ρήγμα" Αρίστος Δοξιάδης.
Το μανιφέστο έχει παρουσιαστεί στην αρχική του εκδοχή στον Σταύρο Θεοδωράκη και σε πολλά στελέχη του ποταμού.
Πριν ένα χρόνο το μανιφέστο παρουσιάστηκε σε μερικούς εθελοντές από το ποτάμι Πάτρας.
Το ποτάμι δεν έχει καλέσει ακόμα τον συγγραφέα στο συνέδριο, γιατί νομίζει ότι μπορεί να σώσει την Ελλάδα χωρίς απολύσεις.
Όλοι θέλουν να σώσουν την Ελλάδα χωρίς απολύσεις.
Φυσικά οι Νορβηγοί μπορούν και απολύουν, ενώ οι Έλληνες είναι ευαίσθητοι.
Το Νορβηγικό "δράμα" και εμείς
Ο συγγραφέας έχει ζητήσει να παρουσιαστεί το μανιφέστο στα ατομικά μέλη του ALDE και να γίνει μια συζήτηση γιαυτό.
Το μανιφέστο έχει παρουσιαστεί από τον συγγραφέα σε δεκάδες απλούς ανθρώπους και κείμενά του έχουν διαβαστεί από εκατοντάδες άλλους στο internet.
Κάποιοι πολίτες από το ποτάμι, αλλά και διάφορους πολιτικούς χώρους του δημοκρατικού Ευρωπαϊκού τόξου έχουν κάνει "like" σε κείμενα του μανιφέστου που δημοσιεύονται στο facebook.
Παρόλα τα "like" το μανιφέστο δεν έχει συζητηθεί ακόμα με την παρουσία του συγγραφέα από κανέναν επίσημο πολιτικό χώρο.
Ο πιο πιθανός λόγος είναι ότι καταπιάνεται με θέματα ταμπού, όπως η απελευθέρωση των απολύσεων και η μείωση των μεγάλων συντάξεων. Πιθανόν οι επαναστάτες το θεωρούν πολύ συστημικό ή νεοφιλελεύθερο και οι συστημικοί πολύ επαναστατικό.
Ο συγγραφέας επιθυμεί να παρουσιάσει το μανιφέστο στον Guy Verhofstadt, στον Daniel Cohn-Bendit, στην Angela Merkel, στον Mario Draghi, στον Barack Obama, στην Christine Lagarde, στον Alexis Tsipras, στον Euclid Tsakalotos, στον Γιώργο Χουλιαράκη, στον Yannis Stournaras, στον Daron Acemoğlu, στον James Robinson, σε κάθε Έλληνα πολίτη, σε κάθε Ευρωπαίο πολίτη, σε κάθε πολίτη του κόσμου.
Όχι ο συγγραφέας δεν είναι γενικά ψωνισμένος, ούτε θρασύς, γίνεται θρασύς όταν βλέπει κάτι τύπους σαν τον Paul Krugman να παίρνουν νόμπελ οικονομικών.
Ο συγγραφέας γίνεται θρασύς όταν μιλάει με μια πολύ δυνατή κοπέλα που εργάζεται σε ένα απορριμματοφόρο κάποιου δήμου με 497 ευρώ, με πεντάμηνη σύμβαση ΟΑΕΔ, χωρίς ανθυγιεινό επίδομα, με χρήματα από ΕΣΠΑ, χωρίς εργατικά δικαιώματα ... (το ανθυγιεινό επίδομα το παίρνουν μόνιμοι που δεν εργάζονται σε απορριμματοφόρα)...
Κοινωφελής Εργασία ΟΑΕΔ: Πότε ανακοινώνονται τα αποτελέσματα των 19.101 θέσεων
[Αποκοιμήθηκα και είδα ένα όνειρο, ήταν ένα απορριμματοφόρο μια κοπελιά σβέλτα έσπρωχνε τους κάδους, δίπλα ο Κουτσούμπας, η Παπαρήγα, ο Βαρουφάκης, ο Λαφαζάνης έτρεχαν λαχανιασμένοι και της έλεγαν μην ανησυχείς θα έρθουν καλύτερες εποχές, θα έχεις μόνιμη θέση εργασίας και το απορριματοφόρο θα κινείται αργά, εμείς στον κομουνισμό δεν θέλουμε να ζορίζονται οι εργάτες, οι εφοριακοί του ΣΔΟΕ αγωνίζονται για να έχουν αποδοχές ανεξάρτητα του έργου τους, όταν κάνουμε την επανάσταση το απορριματοφόρο θα κινείται αργά, έλα μαζί μας.
Η κοπέλα έσπρωχνε σβέλτα τους κάδους και χαμογέλαγε, σκεφτόταν το πιτσιρίκι που την περίμενε σπίτι.
Μετά ξύπνησα.]
Ο συγγραφέας γίνεται θρασύς όταν βλέπει ότι όλοι αυτοί οι δήθεν επαναστάτες, ο Βαρουφάκης, ο Panagiotis Lafazanis, ο Dimitris Koutsoumpas... , θέλουν να σώσουν τάχα τον κόσμο, υπερασπιζόμενοι το γραφειοκρατικό εκμεταλλευτικό κράτος και τους λειτουργούς του , αλλά δεν μπορούν να δουν την κοπέλα στο απορριμματοφόρο, παρά μόνο τα ιερά κεκτημένα των βολεμένων και των λαμογιών.
Το μανιφέστο είναι ένα καινοτόμο πρωτοποριακό κείμενο όπου ο συγγραφέας προσπαθεί να είναι ο ενδιάμεσος για να εκφράσει τους άφωνους, όλους αυτούς που νιώθουν ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά δεν έχουν ακόμα φωνή να μιλήσουν.
Το μανιφέστο είναι η προσπάθεια δημιουργίας μιας πρότασης ενός αυτορυθμιζόμενου συστήματος διακυβέρνησης χρησιμοποιώντας σαν βάση και συνθέτοντας τα υπάρχοντα συστήματα διακυβέρνησης όπως αυτά εξελίχθηκαν μετά από αιώνες συγκρούσεων των οικονομικών και πολιτικών θεσμών.
Το μανιφέστο γράφεται με ένα τυχαίο τρόπο, ο συγγραφέας μιλάει με ανθρώπους, διαβάζει άρθρα, αναζητά πηγές στο internet και γράφει όταν βρίσκεται στην κατάλληλη διάθεση, αυθόρμητα τα κείμενα, (χαμογελώντας).
Το μανιφέστο δεν ανήκει στον συγγραφέα, αλλά στους άφωνους, ο συγγραφέας βέβαια δεν θα αρνιόταν ένα νόμπελ οικονομικών ή πολιτικών επιστημών.
Επειδή δεν γνωρίζει φυσικά αν θα πάρει νόμπελ, πιθανόν θα αναζητήσει μια θέση συμβούλου του Αλέξη Τσίπρα, του Ευκλείδη Τσακαλώτου και του Γιώργου Χουλιαράκη.
Τόσος χρόνος, τόση ενέργεια, να βγάλει και αυτός το κάτι τις, να σώσει και την Ελλάδα.
Δεν είναι σίγουρο όμως ότι θα πάρει κάποια θέση συμβούλου αφού γνωστοί, συγγενείς και κομματικά στελέχη των κυβερνώντων προηγούνται.
Tο μανιφέστο γράφεται ακολουθώντας την πραγματικότητα, η Ελλάδα περνά δύσκολες στιγμές και το μανιφέστο κάνει προτάσεις που πρέπει να παρουσιαστούν τώρα, ακόμα και αν είναι ατελείς, δεν υπάρχει η πολυτέλεια ούτε το ενδιαφέρον οι προτάσεις να παρουσιαστούν σε ένα μεταγενέστερο χρόνο.
Αυτό κάνει τα κείμενα μεγάλα, μερικές φορές κουραστικά και φαινομενικά δυσνόητα, κανείς μέχρι τώρα δεν θέλει να διαβάσει τα κείμενα πριν δημοσιευτούν, κανείς ΄μέχρι τώρα δεν θέλει να τα μεταφράσει. Μερικές φορές ο συγγραφέας αναγκάζεται να διορθώνει ή να συμπληρώνει τα κείμενα εκ των υστέρων.
Και όμως το μανιφέστο είναι μια ορθολογική επιστημονική πρόταση, παρότι γράφεται με ανάλαφρη διάθεση. Έχει αρχές, υπολογίσιμα μεγέθη, αλλά οι προτάσεις του συγκρούονται με εδραιωμένες πεποιθήσεις, όπως συγκρουόταν η σχετικότητα του Albert Einstein με τους γνώστες της μηχανικής του Isaac Newton.
Ο συγγραφέας νοιώθει ένα κάτι σαν να βρήκε τις Maxwell's equations, με αυτές μπορεί να κατανοήσει την πραγματικότητα, να λύσει προβλήματα και να κάνει προτάσεις, ψάχνει να βρει ένα εργαστήριο να ελέγξει αν οι προτάσεις επαληθεύονται ή όχι.
Απλά χρειάζεται οι εταίροι, ή η κυβέρνηση, ή η αντιπολίτευση να ζητήσουν ένα δημοψήφισμα για άρση της μονιμότητας, μείωση μεγάλων συντάξεων και αλλαγή Συντάγματος με αντάλλαγμα μια νέα διακυβέρνηση με αυξημένη την περιορισμένη ασφάλεια για όλους τους πολίτες.
Αν έχετε προτάσεις, απορίες, διορθώσεις, συμπληρώσεις, παρακαλείστε να χρησιμοποιήστε ελεύθερα την δυνατότητα σχολιασμού του blog, ο συγγραφέας θα προσπαθήσει να απαντήσει.
Ο συγγραφέας θα χαρεί να βρεθούν αυτοί που θα του υποδείξουν τα λάθη, δεν απαντάει όμως σε λαμόγια, βολεμένους, ψευτοδιανοούμενους πλασίεδες ολοκληρωτικών ονείρων και ψευτοεπαναστάτες.
Τι υποστηρίζει το μανιφέστο?
"Οι θεσμοί είναι "σταθερά, πολύτιμα, επαναλαμβανόμενα πρότυπα συμπεριφοράς». Σαν δομές ή μηχανισμοί της κοινωνικής τάξης, αυτοί κυβερνούν τη συμπεριφορά ενός συνόλου ατόμων μέσα σε μια δεδομένη κοινότητα. Οι θεσμοί προσδιορίζονται από ένα κοινωνικό σκοπό υπερβαίνοντας άτομα και προθέσεις με την διαμεσολάβηση των κανόνων που διέπουν τη ζωντανή συμπεριφορά."
σε ελεύθερη μετάφραση από Institution
Το μανιφέστο υποστηρίζει ότι οι απρόσωποι θεσμοί (γραφτοί και άγραφοι νόμοι) είναι αυτοί που προσδιορίζουν τα άτομα και τους ηγέτες, είναι πιο σημαντικοί από τους ανθρώπους γιατί προσδιορίζουν την σχέση μεταξύ των ατόμων και την σχέση των ατόμων με την κοινωνία ως όλον.
Οι θεσμοί είναι αυτοί που επιτρέπουν ή όχι την παραγωγή του πλούτου και προσδιορίζουν την διανομή του.
Η κυριαρχία του κοινοβουλευτικού νόμου (η κυριαρχία της αμοιβαίας επωφελούς συμφωνίας) πάνω από τα άτομα και η δυνητική συμμετοχικότητα των ατόμων είναι οι θεσμοί που ισορροπούν τις σύγχρονες κοινωνίες.
Η κυριαρχία της αμοιβαίας επωφελούς συμφωνίας μεταξύ κρατών, πάνω από τα κράτη και η δυνητική συμμετοχικότητα των κρατών είναι οι θεσμοί που ισορροπούν τις ενώσεις κρατών.
Το μανιφέστο υποστηρίζει ότι οι περισσότεροι πολίτες σε κάθε κράτος, πρέπει να έχουν την δυνατότητα να ανταλλάξουν τον χρόνο τους, το ενδιαφέρον τους και τις ικανότητές τους, με ένα αξιοπρεπές εισόδημα τουλάχιστον όσο οι στατιστικά προσδιορισμένες εύλογες δαπάνες διαβίωσης και δαπάνες στέγης, σε μια δυνητικά συμμετοχική αγορά εργασίας και κεφαλαίου.
Όλοι οι πολίτες κάθε κράτους πρέπει να απολαμβάνουν περιορισμένη ασφάλεια, με ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για τους άνεργους, δωρεάν υγεία και δωρεάν παιδεία (που παρέχεται από δημόσιους και ιδιωτικούς οργανισμούς και άτομα), και συντάξεις που συμπληρώνουν υπάρχοντα εισοδήματα των πολιτών μέχρι τις οικογενειακές εύλογες δαπάνες διαβίωσης και δαπάνες στέγης.
Οι εύλογες δαπάνες διαβίωσης και δαπάνες στέγης προσδιορίζονται σε ετήσια βάση από την στατιστική υπηρεσία κάθε χώρας και συνδέονται με το εμπορικό ισοζύγιο και την εισπραξιμότητα των φόρων.
Για το μανιφέστο η ερώτηση αν τα μέσα παραγωγής ανήκουν στο κράτος ή στο κεφάλαιο δεν έχει κανένα νόημα.
Η κοινωνία πρέπει να λειτουργεί στηριζόμενη σε αφηρημένους σκοπούς.
Ο σκοπός του κράτους είναι να παρέχει τις καλύτερες υπηρεσίες στους πολίτες με το μικρότερο κόστος, αφού οι πολίτες είναι αυτοί που πληρώνουν τις υπηρεσίες μέσω της φορολογίας.
Ο σκοπός του κεφαλαίου είναι το κέρδος και είναι αποδεκτός όταν γίνεται μέσα σε ένα πλαίσιο κανόνων που σέβονται το περιβάλλον, σέβονται τους εργαζόμενους και τους συνεργάτες και δεν δημιουργούν μεγάλους μονοπωλιακούς οργανισμούς που αποκλείουν την συμμετοχή μικρότερων οργανισμών και ατόμων με την ίδια δραστηριότητα.
Η παράλληλη λειτουργία μικρών και μεγάλων συμμετοχικών δομών που λειτουργούν χωρίς να έχουν σκοπό το κέρδος, χωρίς να είναι κρατικές δεν πρέπει να περιορίζεται από το κράτος, αλλά αντίθετα ενθαρρύνεται.
Άτομα ή κοινότητες με σκοπό:
την παραγωγή Ελεύθερου Λογισμικού / Λογισμικού Ανοικτού Κώδικα,
την κοινωνικά υποστηριζόμενη γεωργία,
την συγγραφή της wikipedia,
τον ελέγχο του κράτους και των εταιρειών για την τήρηση των κανόνων...
είναι ευλογία για την λειτουργία της κοινωνίας.
Τα κοινά αγαθά όπως το νερό και η ενέργεια πρέπει να παρέχονται στους πολίτες και τις επιχειρήσεις με το μικρότερο τιμολόγιο και το μεγαλύτερο σεβασμό στο περιβάλλον.
Σε μια ένωση κρατών η στρατηγική για την ενέργεια πρέπει να προσδιορίζεται συνολικά για την εξυπηρέτηση του συνόλου των πολιτών, όλων των κρατών με γρήγορη μεταβαση στις ανανεώσιμες μορφές ενέργειας.
Το νερό και η ενέργεια πρέπει να διαχειρίζονται από δημόσιους οργανισμούς χωρίς μόνιμους (και προνομιούχους) εργαζόμενους, με αξιοπρεπείς μισθούς στους άμεσα και έμμεσα εργαζόμενους.
Η μετάβαση σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι αναγκαία και πρέπει να γίνει άμεσα δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας και νέα αυτόνομα οικιακά ή κοινοτικά συστήματα παραγωγής, συνδεδεμένα σε ένα δημόσιο δίκτυο.
Στην Ελλάδα οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι στη ΔΕΗ είναι τα αφεντικά που έχουν καταλάβει τις υλικές υποδομές και τις χρησιμοποιούν για πάρτι τους. Πουλάνε παραμύθι ότι τάχα η ΔΕΗ είναι δημόσια, ενώ στην πραγματικότητα είναι οι κρυφοί ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής.
Είναι ανάγκη η νομοθέτηση ειδικού νόμου για την ΔΕΗ και για τις δημοτικές ή ιδιωτικές επιχειρήσεις διαχείρισης νερού, που να μεταφέρει προοδευτικά την ιδιοκτησία στο κράτος, με απελευθέρωση όμως των απολύσεων, νέο management και επανασχεδιασμό των οργανισμών που θα παίρνει υπόψιν τις υπάρχουσες δομές, θα προσδιορίζει το σύνολο των απαιτούμενων θέσεων από την αρχή, (που θα στελεχώνονται με ανοιχτούς διαγωνισμούς) και θα πετάξει έξω τα παράσιτα που απολαμβάνουν προνόμια, που ανεβάζουν την τιμολόγηση των κοινών αγαθών, που θέλουν να προσδιορίσουν την ενεργειακή στρατηγική της χώρας όπως τους βολεύει.
η σελίδα του μανιφέστου στο facebook, `
Manifesto for another Greece, for another Europe,
Το Manifesto for another Greece, for another Europe είναι ένα ανοικτό εμπειρικό κείμενο που αναπτύσσεται σε blog και άρχισε να γράφεται στο facebook το Πάσχα του 2014, σαν μια πρόταση για το ποτάμι.
1 μανιφέστο και προτάσεις για μιαν άλλη Ελλάδα και μια άλλη Ευρώπη
στην πορεία εμπλουτίστηκε με εμπειρικό και θεωρητικό υπόβαθρο από τρία βιβλία
"γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη" Acemoglu - Robinson,
"ο δρόμος προς την δουλεία" Hayek
"το αόρατο ρήγμα" Αρίστος Δοξιάδης.
Το μανιφέστο έχει παρουσιαστεί στην αρχική του εκδοχή στον Σταύρο Θεοδωράκη και σε πολλά στελέχη του ποταμού.
Πριν ένα χρόνο το μανιφέστο παρουσιάστηκε σε μερικούς εθελοντές από το ποτάμι Πάτρας.
Το ποτάμι δεν έχει καλέσει ακόμα τον συγγραφέα στο συνέδριο, γιατί νομίζει ότι μπορεί να σώσει την Ελλάδα χωρίς απολύσεις.
Όλοι θέλουν να σώσουν την Ελλάδα χωρίς απολύσεις.
Φυσικά οι Νορβηγοί μπορούν και απολύουν, ενώ οι Έλληνες είναι ευαίσθητοι.
Το Νορβηγικό "δράμα" και εμείς
Ο συγγραφέας έχει ζητήσει να παρουσιαστεί το μανιφέστο στα ατομικά μέλη του ALDE και να γίνει μια συζήτηση γιαυτό.
Το μανιφέστο έχει παρουσιαστεί από τον συγγραφέα σε δεκάδες απλούς ανθρώπους και κείμενά του έχουν διαβαστεί από εκατοντάδες άλλους στο internet.
Κάποιοι πολίτες από το ποτάμι, αλλά και διάφορους πολιτικούς χώρους του δημοκρατικού Ευρωπαϊκού τόξου έχουν κάνει "like" σε κείμενα του μανιφέστου που δημοσιεύονται στο facebook.
Παρόλα τα "like" το μανιφέστο δεν έχει συζητηθεί ακόμα με την παρουσία του συγγραφέα από κανέναν επίσημο πολιτικό χώρο.
Ο πιο πιθανός λόγος είναι ότι καταπιάνεται με θέματα ταμπού, όπως η απελευθέρωση των απολύσεων και η μείωση των μεγάλων συντάξεων. Πιθανόν οι επαναστάτες το θεωρούν πολύ συστημικό ή νεοφιλελεύθερο και οι συστημικοί πολύ επαναστατικό.
Ο συγγραφέας επιθυμεί να παρουσιάσει το μανιφέστο στον Guy Verhofstadt, στον Daniel Cohn-Bendit, στην Angela Merkel, στον Mario Draghi, στον Barack Obama, στην Christine Lagarde, στον Alexis Tsipras, στον Euclid Tsakalotos, στον Γιώργο Χουλιαράκη, στον Yannis Stournaras, στον Daron Acemoğlu, στον James Robinson, σε κάθε Έλληνα πολίτη, σε κάθε Ευρωπαίο πολίτη, σε κάθε πολίτη του κόσμου.
Όχι ο συγγραφέας δεν είναι γενικά ψωνισμένος, ούτε θρασύς, γίνεται θρασύς όταν βλέπει κάτι τύπους σαν τον Paul Krugman να παίρνουν νόμπελ οικονομικών.
Ο συγγραφέας γίνεται θρασύς όταν μιλάει με μια πολύ δυνατή κοπέλα που εργάζεται σε ένα απορριμματοφόρο κάποιου δήμου με 497 ευρώ, με πεντάμηνη σύμβαση ΟΑΕΔ, χωρίς ανθυγιεινό επίδομα, με χρήματα από ΕΣΠΑ, χωρίς εργατικά δικαιώματα ... (το ανθυγιεινό επίδομα το παίρνουν μόνιμοι που δεν εργάζονται σε απορριμματοφόρα)...
Κοινωφελής Εργασία ΟΑΕΔ: Πότε ανακοινώνονται τα αποτελέσματα των 19.101 θέσεων
[Αποκοιμήθηκα και είδα ένα όνειρο, ήταν ένα απορριμματοφόρο μια κοπελιά σβέλτα έσπρωχνε τους κάδους, δίπλα ο Κουτσούμπας, η Παπαρήγα, ο Βαρουφάκης, ο Λαφαζάνης έτρεχαν λαχανιασμένοι και της έλεγαν μην ανησυχείς θα έρθουν καλύτερες εποχές, θα έχεις μόνιμη θέση εργασίας και το απορριματοφόρο θα κινείται αργά, εμείς στον κομουνισμό δεν θέλουμε να ζορίζονται οι εργάτες, οι εφοριακοί του ΣΔΟΕ αγωνίζονται για να έχουν αποδοχές ανεξάρτητα του έργου τους, όταν κάνουμε την επανάσταση το απορριματοφόρο θα κινείται αργά, έλα μαζί μας.
Η κοπέλα έσπρωχνε σβέλτα τους κάδους και χαμογέλαγε, σκεφτόταν το πιτσιρίκι που την περίμενε σπίτι.
Μετά ξύπνησα.]
Ο συγγραφέας γίνεται θρασύς όταν βλέπει ότι όλοι αυτοί οι δήθεν επαναστάτες, ο Βαρουφάκης, ο Panagiotis Lafazanis, ο Dimitris Koutsoumpas... , θέλουν να σώσουν τάχα τον κόσμο, υπερασπιζόμενοι το γραφειοκρατικό εκμεταλλευτικό κράτος και τους λειτουργούς του , αλλά δεν μπορούν να δουν την κοπέλα στο απορριμματοφόρο, παρά μόνο τα ιερά κεκτημένα των βολεμένων και των λαμογιών.
Το μανιφέστο είναι ένα καινοτόμο πρωτοποριακό κείμενο όπου ο συγγραφέας προσπαθεί να είναι ο ενδιάμεσος για να εκφράσει τους άφωνους, όλους αυτούς που νιώθουν ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά δεν έχουν ακόμα φωνή να μιλήσουν.
Το μανιφέστο είναι η προσπάθεια δημιουργίας μιας πρότασης ενός αυτορυθμιζόμενου συστήματος διακυβέρνησης χρησιμοποιώντας σαν βάση και συνθέτοντας τα υπάρχοντα συστήματα διακυβέρνησης όπως αυτά εξελίχθηκαν μετά από αιώνες συγκρούσεων των οικονομικών και πολιτικών θεσμών.
Το μανιφέστο γράφεται με ένα τυχαίο τρόπο, ο συγγραφέας μιλάει με ανθρώπους, διαβάζει άρθρα, αναζητά πηγές στο internet και γράφει όταν βρίσκεται στην κατάλληλη διάθεση, αυθόρμητα τα κείμενα, (χαμογελώντας).
Το μανιφέστο δεν ανήκει στον συγγραφέα, αλλά στους άφωνους, ο συγγραφέας βέβαια δεν θα αρνιόταν ένα νόμπελ οικονομικών ή πολιτικών επιστημών.
Επειδή δεν γνωρίζει φυσικά αν θα πάρει νόμπελ, πιθανόν θα αναζητήσει μια θέση συμβούλου του Αλέξη Τσίπρα, του Ευκλείδη Τσακαλώτου και του Γιώργου Χουλιαράκη.
Τόσος χρόνος, τόση ενέργεια, να βγάλει και αυτός το κάτι τις, να σώσει και την Ελλάδα.
Δεν είναι σίγουρο όμως ότι θα πάρει κάποια θέση συμβούλου αφού γνωστοί, συγγενείς και κομματικά στελέχη των κυβερνώντων προηγούνται.
Tο μανιφέστο γράφεται ακολουθώντας την πραγματικότητα, η Ελλάδα περνά δύσκολες στιγμές και το μανιφέστο κάνει προτάσεις που πρέπει να παρουσιαστούν τώρα, ακόμα και αν είναι ατελείς, δεν υπάρχει η πολυτέλεια ούτε το ενδιαφέρον οι προτάσεις να παρουσιαστούν σε ένα μεταγενέστερο χρόνο.
Αυτό κάνει τα κείμενα μεγάλα, μερικές φορές κουραστικά και φαινομενικά δυσνόητα, κανείς μέχρι τώρα δεν θέλει να διαβάσει τα κείμενα πριν δημοσιευτούν, κανείς ΄μέχρι τώρα δεν θέλει να τα μεταφράσει. Μερικές φορές ο συγγραφέας αναγκάζεται να διορθώνει ή να συμπληρώνει τα κείμενα εκ των υστέρων.
Και όμως το μανιφέστο είναι μια ορθολογική επιστημονική πρόταση, παρότι γράφεται με ανάλαφρη διάθεση. Έχει αρχές, υπολογίσιμα μεγέθη, αλλά οι προτάσεις του συγκρούονται με εδραιωμένες πεποιθήσεις, όπως συγκρουόταν η σχετικότητα του Albert Einstein με τους γνώστες της μηχανικής του Isaac Newton.
Ο συγγραφέας νοιώθει ένα κάτι σαν να βρήκε τις Maxwell's equations, με αυτές μπορεί να κατανοήσει την πραγματικότητα, να λύσει προβλήματα και να κάνει προτάσεις, ψάχνει να βρει ένα εργαστήριο να ελέγξει αν οι προτάσεις επαληθεύονται ή όχι.
Απλά χρειάζεται οι εταίροι, ή η κυβέρνηση, ή η αντιπολίτευση να ζητήσουν ένα δημοψήφισμα για άρση της μονιμότητας, μείωση μεγάλων συντάξεων και αλλαγή Συντάγματος με αντάλλαγμα μια νέα διακυβέρνηση με αυξημένη την περιορισμένη ασφάλεια για όλους τους πολίτες.
Αν έχετε προτάσεις, απορίες, διορθώσεις, συμπληρώσεις, παρακαλείστε να χρησιμοποιήστε ελεύθερα την δυνατότητα σχολιασμού του blog, ο συγγραφέας θα προσπαθήσει να απαντήσει.
Ο συγγραφέας θα χαρεί να βρεθούν αυτοί που θα του υποδείξουν τα λάθη, δεν απαντάει όμως σε λαμόγια, βολεμένους, ψευτοδιανοούμενους πλασίεδες ολοκληρωτικών ονείρων και ψευτοεπαναστάτες.
Τι υποστηρίζει το μανιφέστο?
"Οι θεσμοί είναι "σταθερά, πολύτιμα, επαναλαμβανόμενα πρότυπα συμπεριφοράς». Σαν δομές ή μηχανισμοί της κοινωνικής τάξης, αυτοί κυβερνούν τη συμπεριφορά ενός συνόλου ατόμων μέσα σε μια δεδομένη κοινότητα. Οι θεσμοί προσδιορίζονται από ένα κοινωνικό σκοπό υπερβαίνοντας άτομα και προθέσεις με την διαμεσολάβηση των κανόνων που διέπουν τη ζωντανή συμπεριφορά."
σε ελεύθερη μετάφραση από Institution
Το μανιφέστο υποστηρίζει ότι οι απρόσωποι θεσμοί (γραφτοί και άγραφοι νόμοι) είναι αυτοί που προσδιορίζουν τα άτομα και τους ηγέτες, είναι πιο σημαντικοί από τους ανθρώπους γιατί προσδιορίζουν την σχέση μεταξύ των ατόμων και την σχέση των ατόμων με την κοινωνία ως όλον.
Οι θεσμοί είναι αυτοί που επιτρέπουν ή όχι την παραγωγή του πλούτου και προσδιορίζουν την διανομή του.
Η κυριαρχία του κοινοβουλευτικού νόμου (η κυριαρχία της αμοιβαίας επωφελούς συμφωνίας) πάνω από τα άτομα και η δυνητική συμμετοχικότητα των ατόμων είναι οι θεσμοί που ισορροπούν τις σύγχρονες κοινωνίες.
Η κυριαρχία της αμοιβαίας επωφελούς συμφωνίας μεταξύ κρατών, πάνω από τα κράτη και η δυνητική συμμετοχικότητα των κρατών είναι οι θεσμοί που ισορροπούν τις ενώσεις κρατών.
Το μανιφέστο υποστηρίζει ότι οι περισσότεροι πολίτες σε κάθε κράτος, πρέπει να έχουν την δυνατότητα να ανταλλάξουν τον χρόνο τους, το ενδιαφέρον τους και τις ικανότητές τους, με ένα αξιοπρεπές εισόδημα τουλάχιστον όσο οι στατιστικά προσδιορισμένες εύλογες δαπάνες διαβίωσης και δαπάνες στέγης, σε μια δυνητικά συμμετοχική αγορά εργασίας και κεφαλαίου.
Όλοι οι πολίτες κάθε κράτους πρέπει να απολαμβάνουν περιορισμένη ασφάλεια, με ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για τους άνεργους, δωρεάν υγεία και δωρεάν παιδεία (που παρέχεται από δημόσιους και ιδιωτικούς οργανισμούς και άτομα), και συντάξεις που συμπληρώνουν υπάρχοντα εισοδήματα των πολιτών μέχρι τις οικογενειακές εύλογες δαπάνες διαβίωσης και δαπάνες στέγης.
Οι εύλογες δαπάνες διαβίωσης και δαπάνες στέγης προσδιορίζονται σε ετήσια βάση από την στατιστική υπηρεσία κάθε χώρας και συνδέονται με το εμπορικό ισοζύγιο και την εισπραξιμότητα των φόρων.
Για το μανιφέστο η ερώτηση αν τα μέσα παραγωγής ανήκουν στο κράτος ή στο κεφάλαιο δεν έχει κανένα νόημα.
Η κοινωνία πρέπει να λειτουργεί στηριζόμενη σε αφηρημένους σκοπούς.
Ο σκοπός του κράτους είναι να παρέχει τις καλύτερες υπηρεσίες στους πολίτες με το μικρότερο κόστος, αφού οι πολίτες είναι αυτοί που πληρώνουν τις υπηρεσίες μέσω της φορολογίας.
Ο σκοπός του κεφαλαίου είναι το κέρδος και είναι αποδεκτός όταν γίνεται μέσα σε ένα πλαίσιο κανόνων που σέβονται το περιβάλλον, σέβονται τους εργαζόμενους και τους συνεργάτες και δεν δημιουργούν μεγάλους μονοπωλιακούς οργανισμούς που αποκλείουν την συμμετοχή μικρότερων οργανισμών και ατόμων με την ίδια δραστηριότητα.
Η παράλληλη λειτουργία μικρών και μεγάλων συμμετοχικών δομών που λειτουργούν χωρίς να έχουν σκοπό το κέρδος, χωρίς να είναι κρατικές δεν πρέπει να περιορίζεται από το κράτος, αλλά αντίθετα ενθαρρύνεται.
Άτομα ή κοινότητες με σκοπό:
την παραγωγή Ελεύθερου Λογισμικού / Λογισμικού Ανοικτού Κώδικα,
την κοινωνικά υποστηριζόμενη γεωργία,
την συγγραφή της wikipedia,
τον ελέγχο του κράτους και των εταιρειών για την τήρηση των κανόνων...
είναι ευλογία για την λειτουργία της κοινωνίας.
Τα κοινά αγαθά όπως το νερό και η ενέργεια πρέπει να παρέχονται στους πολίτες και τις επιχειρήσεις με το μικρότερο τιμολόγιο και το μεγαλύτερο σεβασμό στο περιβάλλον.
Σε μια ένωση κρατών η στρατηγική για την ενέργεια πρέπει να προσδιορίζεται συνολικά για την εξυπηρέτηση του συνόλου των πολιτών, όλων των κρατών με γρήγορη μεταβαση στις ανανεώσιμες μορφές ενέργειας.
Το νερό και η ενέργεια πρέπει να διαχειρίζονται από δημόσιους οργανισμούς χωρίς μόνιμους (και προνομιούχους) εργαζόμενους, με αξιοπρεπείς μισθούς στους άμεσα και έμμεσα εργαζόμενους.
Η μετάβαση σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι αναγκαία και πρέπει να γίνει άμεσα δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας και νέα αυτόνομα οικιακά ή κοινοτικά συστήματα παραγωγής, συνδεδεμένα σε ένα δημόσιο δίκτυο.
Στην Ελλάδα οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι στη ΔΕΗ είναι τα αφεντικά που έχουν καταλάβει τις υλικές υποδομές και τις χρησιμοποιούν για πάρτι τους. Πουλάνε παραμύθι ότι τάχα η ΔΕΗ είναι δημόσια, ενώ στην πραγματικότητα είναι οι κρυφοί ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής.
Είναι ανάγκη η νομοθέτηση ειδικού νόμου για την ΔΕΗ και για τις δημοτικές ή ιδιωτικές επιχειρήσεις διαχείρισης νερού, που να μεταφέρει προοδευτικά την ιδιοκτησία στο κράτος, με απελευθέρωση όμως των απολύσεων, νέο management και επανασχεδιασμό των οργανισμών που θα παίρνει υπόψιν τις υπάρχουσες δομές, θα προσδιορίζει το σύνολο των απαιτούμενων θέσεων από την αρχή, (που θα στελεχώνονται με ανοιχτούς διαγωνισμούς) και θα πετάξει έξω τα παράσιτα που απολαμβάνουν προνόμια, που ανεβάζουν την τιμολόγηση των κοινών αγαθών, που θέλουν να προσδιορίσουν την ενεργειακή στρατηγική της χώρας όπως τους βολεύει.
η σελίδα του μανιφέστου στο facebook, `
Manifesto for another Greece, for another Europe,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου