by dimitris

Κυριακή 17 Απριλίου 2016

Manifesto about another Greece and about another Europe (second edition)


[small updates 9/19/2016]


I am writing a manifesto about another Greece and about another Europe. Τhe text is not complete and may have language mistakes (some corrections 12/29/16) .


The Principles and the Social Agreement


I believe the manifesto is compatible with the values and liberals principles of The ALDE Party.
The manifesto proposes a new social agreement for the EU countries that are bankrupt, or are going bankrupt or are candidates for The Euro Zone countries:


This new social agreement should include:

1. Adherence to the laws (and the agreements) by all (Rule of Law)
2 Standard institutions of Rule of Law (Denmark level)
3 Standard Nordic welfare state model, based on institutions of flexibility and security within the labour market (Flexicurity),
4 Cyclically balanced budgets (Balanced budget) satisfying Maastricht Treaty


The manifesto is about the integration of Europe and argues that wealthy countries have a moral obligation to offer their expertise on the inclusive political and economic institutions to any country in which the majority of citizens wish to change their institutions.


The manifesto is based on the theory of evolution of political and economic institutions by Acemoglu - Robinson, as it is developed in their book "Why Nations Fail". (1)


The manifesto suggests a slightly different hypothesis from Acemoglu – Robinson’s for the past and the future.


The manifesto suggest an eternal struggle between the inclusive and extractive institutions.


We consider it our obligation to preserve and enhance the inclusive political and economic institutions, for the next generations.


The manifesto is to be seen as our contribution to this obligation.


The manifesto suggest a change in ALDE's Stuttgart declaration, which should describe our world in the manner of the inclusive and extractive political and economic institutions.


In such a description The European Union is a union where some member states have inclusive political and economic institutions and offer this Knowledge to the rest.


Since the institutions of flexicurity in some member states (such as Greece, Italy, Spain, Portugal and France), may be is prohibited by their individual national constitutions, the manifesto proposes well-prepared country referendums in these countries for changing the constitutions.


There is no sense in money transfer among countries with vast differences in the political and economic institutions, except in the case of humanitarian crises.


In the past money transfer among countries have been used to strengthen the extractive political and economic institutions of each country.


It is easy to use money transfer among countries and to change their institutions to inclusive for each and every citizen.


For this reason, it is necessary to ask for the agreement of the majority of the populations to change their institutions to inclusive by means of referendums.


Therefore it will be necessary to work out a model government plan to suggest to the citizens of each country.


The Best Inclusive Political and Economic institutions in Europe and the World. (2)


The current standard of inclusive political and economic institutions


In the view of the manifesto the current standard of inclusive political and economic institutions are the Nordic countries.


That means that we do not need more economic freedom with less government spending for the member states than the Nordic states, but we need a strengthening of the Nordic model as a current standard for a European social model.


We need to copy the political and economic institutions of these states.


The Nordic countries succeeded in making the institutions inclusive for all of their citizens.


The success of the Nordic countries prove that the old debate between a private and a public sector is meaningless since the real opposition is between inclusive and extractive institutions.


The success of the Nordic model is due to the institution of Flexicurity.


Both the private and the public sector can operate flawlessly in coordination with the inclusive political and economic institutions of the Nordic countries.


Both the private and the public sector can operate destructively in coordination with the extractive political and economic institutions of Greece, Italy, Spain, Portugal, Turkey, Russia,...


Maybe a liberal would ask why he should accept the high government spending of the Nordic countries.


The answer is that we must try to create open societies with inclusive political and economic institutions acceptable to the majority of the citizens not just a few liberals.


This is the only way of preserving and enhancing the inclusive political and economic institutions.


Furthermore, the core principles of Flexicurity are liberal, social liberals have developed inclusive institutions in the labour market.


The flexicurity is the implementation of Hayek's limited financial security for all citizens in the Nordic model as opposed to absolute financial security for part of the citizens in the Mediterranean model.


The Extractive Political and Economic Institutions trap.


The evolution of the inclusive political and economic institutions took plenty of time and caused a lot of blood in many countries during the previous centuries.


The recurrent pattern seems to be, that when a group of people have access to economic power, usually through trade, they challenge the political power of the oligarchs and make the political and economic institutions more inclusive.


Afterwards this group of people try to preserve the new situation for themselves, but new challengers are arriving on the scene to make the political and economic institutions more inclusive.


At the end of this process, there is a need for the high and medium income groups to include the lower income citizens in their institutions.


This process for more inclusive institutions has been stopped in some Southern European countries like Greece and some countries of the former Soviet Union.


Their constitutions preserve permanent jobs and a rigid labour environment, which separate the labour force in insiders and outsiders.


In Greece, extractive "rights" (of permanent jobs and high pensions) are distributed to part of the citizens through Clientelism.


People who do not have "rights" do not rebel against those who have "rights" because they are often “related”.


Because the rights are constitutionally entrenched people find it easier to demand the same rights rather than challenging them.


This process tends to draw people to populist politicians of the extreme right and left.


Furthermore, a big part of the private sector in Greece is Crony capitalism


Some Cases of Successive Change of Political and Economic Institutions Without Civil War.


The West German population voluntarily changed Nazi extractive political and economic institutions to inclusive after the defeat of Nazi Germany.


The East German population voluntarily changed their extractive political and economic institutions to inclusive after the fall of the Berlin Wall and the unification with the West Germany.


Estonia and other countries seem voluntarily to have changed their extractive political and economic institutions to inclusive after their admission to The European Union.


Unfortunately, the Estonian model cannot be regarded as a global model, because Estonia has not yet developed a social state like the Nordic countries


A Proposal for Changing the Political and Economic Institutions by Means of Country Referendums and Change of Cash Flows.


The political and economic institutions of every state creates and preserves the main cash flows in society.


We propose a referendum to be held for all citizens asking if they accept changing  the cash flow so more citizens can have a better income than they have during the current situation and a high level "limited" financial security as in the Nordic model.


The same referendum should also incorporate the question of changing the constitution that prohibit the implementation of Flexicurity institutions.


This does not mean they will automatically obtain the same wages as people in the Nordic countries, but that they will obtain the political and economic institutions of Nordic countries first - together with the Nordic welfare state model.


Τhe Threats to the Inclusive Political and Economic Institutions.


The manifesto suggests that the Turkey of Erdogan and the Russia of Putin aspire to stop the integration in the European Union and destroy Europe's inclusive political and economic institutions, destroy the European Rule of Law.


Turkey / Russia are democracies with extractive political and economic institutions, with a global rank score of 80 / 87 respectively in the Rule of Law Index 2015.


In 2016 Index of Economic Freedom Turkey is characterized as moderately free with a score of 76, while Russia is characterized as most unfree with score of 153.


References




(2) The Best Inclusive Political and Economic institutions in Europe and the World.


The Nordic states Denmark / Norway / Sweden / Finland / Netherlands have the most inclusive political and economic institutions.


They have the best global rank with score 1 / 2 / 3 / 4 / 5 respectively in Rule of Law Index 2015.


They are full democracies in Democracy Index


In the 2016 Index of Economic Freedom  they scored 12 / 32 / 26, 24 /16 respectively due to their large government spending.


However Nordic States demonstrate that large government spending does not restrict economic freedom when this is properly managed for all citizens.


The Nordic states enjoy the best European social model, the Nordic model.
Τhe most important point is that regardless of goverment spending the Nordic states manage to satisfy, to a significant extent the Maastricht Treaty


The unemployment rate of the above countries is: 5.8 / 4.8 / 7.0 / 9.2 / 6.5 respectively, in List of countries by unemployment rate From Wikipedia


The Less inclusive (or Extractive) Political and Economic Institutions in the Euro-Zone


The Mediterranean model states, Greece / Italy / Spain / Portugal have the least inclusive (or most extractive) political and economic institutions in The Euro-Zone.


They have the worst score in regional rank in The Rule of Law Index and actually globally rank 33 / 30 / 24 / 23 respectively.


They are flawed democracies in The Democracy Index


In The Index of Economic Freedom Greece is characterized as most unfree with 138 in global rank, whereas Italy / Spain / Portugal are characterized as moderately free with 86 / 43 / 64 respectively in The Index of Economic Freedom.


The Manifesto suggest that these Mediterranean states have the worst social model, the so-called Mediterranean model.


These Mediterranean states in general fail to satisfy the Treaty of Maastricht, while Greece is already bankrupt.


The unemployment rate of the above countries is 24.0 / 1.7 / 20.4 / 12.3 respectively, in
the list of unemployment rate in different countries ( taken from Wikipedia).


The dominant majorities of citizens in most countries with extractive political or economic institutions (as Greece, Italy, Russia, Turkey ...), challenge the principle of Rule of Law  and have their own ideas of what Rule of Law supposedly means in an institutional state.

Furthermore, the labour market and many other markets are extractive markets (non- inclusive).

Τρίτη 12 Απριλίου 2016

Θέτοντας τους στόχους για την Ελλάδα και την Ευρώπη: κυριαρχία του νόμου, κράτος δικαίου, Νορβηγικό μοντέλο κοινωνικού κράτους, ευελιξία και ασφάλεια στην αγορά εργασίας



Σε αυτό το κείμενο:

θα βρείτε μια πρόχειρη εμπειρική μελέτη για τις βασικές ιδεολογίες που επέδρασαν στην Ευρώπη μετά τον Β παγκόσμιο πόλεμο και τα κοινωνικά κράτη που δημιουργήθηκαν.
Το κείμενο είναι μεγάλο, εμπεριέχει επιστημονικά δεδομένα μαζί με προσωπικές απόψεις, δεν χρειάζεται να συμφωνείται σε όλες τις απόψεις, μπορείτε να ελέγξετε όμως τα επιστημονικά δεδομένα που παρατίθενται όπως και να αναζητήσετε κι άλλα.  Το κείμενο μπορεί να διαβαστεί και αποσπασματικά. Αν βρείτε σημαντικά λάθη παρακαλώ ενημερώστε με. 

Η μελέτη οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ξέρουμε ποιο μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης, δηλαδή ποιοι πολιτικοί και οικονομικοί θεσμοί ισορροπούν στην πράξη το αίτημα της ελευθερίας με κοινωνική δικαιοσύνη.
Οι χώρες του Νορβηγικού μοντέλου: Δανία, Νορβηγία, Σουηδία, Φινλανδία και Ολλανδία, τα έχουν καταφέρει έχοντας ανοιχτούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς (inclusive political and economic institutions).
Επιτυχία  σημαίνει ότι αυτές οι χώρες υλοποιούν θεσμικά το καλύτερο μοντέλο κοινωνικού κράτους στον κόσμο, με ελεγχόμενο δανεισμό.

Η επιτυχία τους στηρίζεται στο αρμονικό πάντρεμα δυο ιδεολογιών, των φιλελεύθερων που πρόταξαν το αίτημα της ελευθερίας του ατόμου και των σοσιαλδημοκρατών που πρόταξαν το αίτημα της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Στην πραγματικότητα είναι ένας ιστορικός συμβιβασμός:

Οι φιλελεύθεροι συμβιβάζονται να πληρώνουν φόρους για να λειτουργεί ένα κοινωνικό κράτος για το σύνολο των πολιτών, ενώ θα προτιμούσαν να αναλαμβάνει μόνος του ο κάθε πολίτης την ευθύνη της ύπαρξής του.

Οι σοσιαλδημοκράτες συμβιβάζονται να αποδεχτούν τον ανταγωνισμό, σαν αναγκαίο συστατικό για την λειτουργία της κοινωνίας και δημιουργούν ένα βιώσιμο κοινωνικό κράτος στηριγμένο στην αύξηση της περιορισμένης οικονομικής ασφάλειας για όλους τους πολίτες (όπως θα το έθετε ο Χαγιέκ).  Δωρεάν παιδεία, δωρεάν υγεία, ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για όλους.

Ο πυρήνας της επιτυχίας είναι ο θεσμός της ευελιξίας στην αγορά εργασίας (απελευθέρωση απολύσεων) μαζί με ασφάλεια. (Flexicurity)

Οι χώρες του Μεσογειακού μοντέλου: Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία και Πορτογαλία, έχουν αποτύχει να ισορροπήσουν στην πράξη το αίτημα της ελευθερίας με κοινωνική δικαιοσύνη.
Αυτές οι χώρες έχουν κλειστούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς (extractive political and economic institutions) και έχουν αποτύχει να θεσμοθετήσουν ένα βιώσιμο κοινωνικό κράτος.

Οι οικονομικοί θεσμοί της Γαλλίας είναι επίσης κλειστοί, αφού συνταγματικά θεσμοθετούνται οι μόνιμες θέσεις εργασίας. Απλά η Γαλλία έχει διαφορετικό μοντέλο κοινωνικού κράτους (επίσης μη βιώσιμο) από τις υπόλοιπες μεσογειακές χώρες.

Σε αυτές τις χώρες οι φιλελεύθεροι δεν δέχονται να πληρώνουν φόρους για άλλους και έτσι δεν ενσωματώνουν στις προτάσεις τους ένα κοινωνικό κράτος με περιορισμένη οικονομική ασφάλεια για όλους τους πολίτες.

Οι σοσιαλδημοκράτες δεν αποδέχονται τον ανταγωνισμό σαν αναγκαίο συστατικό για την λειτουργία της κοινωνίας και δημιουργούν ένα μη βιώσιμο κοινωνικό κράτος, όπου τμήματα των πολιτών απολαμβάνουν απόλυτη οικονομική ασφάλεια (μόνιμες θέσεις εργασίας και εγγυημένες από το σύνταγμα συντάξεις) σε βάρος των υπολοίπων και των επερχόμενων γενεών.

Οι χώρες του Μεσογειακού μοντέλου αποτυγχάνουν στην πράξη και να παρέχουν ελευθερία στους πολίτες τους να ορίσουν την ζωή τους, και να έχουν κοινωνική δικαιοσύνη για το σύνολο των πολιτών.


Ενώ το Μεσογειακό κοινωνικό (ή εκμεταλλευτικό) κράτος είναι μη βιώσιμο και χρειάζεται εξωτερικούς χρηματικούς πόρους για να δυσλειτουργήσει υποφερτά για την πλειοψηφία των πολιτών, το Νορβηγικό μοντέλο μπορεί να είναι βιώσιμο και αυτοσυντηρούμενο, η διαφορά είναι στους θεσμούς.

Ο θεσμός της ευελιξίας και ασφάλειας εξασφαλίζει την παραγωγή πλούτου και καινοτομίας και διοικητική αποτελεσματικότητα σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Πολλές φορές υποστηρίζεται λανθασμένα ότι δεν υπάρχουν οι απαιτούμενοι πόροι για να φτιάξουμε ένα νορβηγικό μοντέλο, πρώτα να κάνουμε ανάπτυξη και μετά οι πλούσιοι θα γίνουν πλουσιότεροι και οι φτωχοί θα είναι λιγότερο φτωχοί.

Αυτό που δεν είναι κατανοητό είναι ότι το νορβηγικό μοντέλο δεν είναι υπόθεση χρηματικών πόρων, αλλά πολιτικών και οικονομικών θεσμών.

Αν είμαστε έτοιμοι να αλλάξουμε το σύνταγμά μας με δημοψήφισμα, με μια νέα κοινωνική συμφωνία,  μπορούμε να μεταβούμε στο Νορβηγικό μοντέλο με ένα κυβερνητικό πρόγραμμα που θα αλλάζει θεσμικά την Ελλάδα εν κινήσει και με μηδαμινές αντιδράσεις αφού η πορεία θα έχει εγκριθεί από την πλειοψηφία των πολιτών.

Η νέα κοινωνική συμφωνία πρέπει να περιλαμβάνει ότι οι νόμοι μας θα τηρούνται από όλους (Rule of law), θα φτιάξουμε ένα στάνταρ κράτος δικαίου επιπέδου Δανίας (Rule of law, Denmark), συνδεδεμένο με ένα στάνταρ Νορβηγικό μοντέλο κοινωνικού κράτους (Nordic model), που στηρίζεται στον θεσμό της ευελιξίας και ασφάλειας στην αγορά εργασίας (Flexicurity), με κυκλικά ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς (Balanced budget).

[Η νέα κοινωνική συμφωνία πρέπει να γραφεί σε μια διακήρυξη και να κυκλοφορήσει σε όλους τους πολιτικούς αρχηγούς, τους διανοούμενους, τους πολιτικούς και οικονομικούς επιστήμονες για να πάρουν θέση, και τελικά σε όλους τους πολίτες]

Η θεσμοθέτηση της ευελιξίας και ασφάλειας στην αγορά εργασίας θα δημιουργήσει αναπτυξιακό μπουμ, αύξηση των επενδύσεων, μείωση της ανεργίας.

Καμία μόνιμη θέση εργασίας στο δημόσιο, εκτός από τους ένστολους, όπως στην Δανία. 
Απελευθέρωση των απολύσεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, ταυτόχρονα με την ανάπτυξη ενός κοινωνικού κράτους σαν της Δανίας.

Δεν υπάρχει λόγος να ιδιωτικοποιήσουμε τίποτα παραπάνω πέρα από αυτά που έχει ήδη συμφωνήσει η χώρα.

Όλοι οι δημόσιοι οργανισμοί μπορούν να συνεχίσουν να είναι δημόσιοι, αλλά με θεσμικό πλαίσιο παρόμοιο με της Δανίας και της Νορβηγίας, σε συνύπαρξη με ιδιωτικούς οργανισμούς που θα ανταγωνίζονται για τις καλύτερες παροχές στους πολίτες, με το μικρότερο κόστος και ταυτόχρονα αξιοπρεπείς κατώτατες αμοιβές σε όλους τους εργαζόμενους στον δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα που ασχολούνται με το ίδιο αντικείμενο.

Δεν έχω μελετήσει το θεσμικό πλαίσιο της Δανίας, αλλά αν συμφωνήσουμε στους παραπάνω τρεις στόχους, μπορούμε να δούμε πολλές προτάσεις που να προσαρμόζουν και να καλυτερεύουν το Νορβηγικό μοντέλο στην Ελλάδα.

Υπάρχουν οι χρηματικοί πόροι, οι ανθρώπινοι πόροι και ο εξοπλισμός για να εφαρμόσουμε το Νορβηγικό μοντέλο κοινωνικού κράτους στην Ελλάδα?

Φυσικά και υπάρχουν η Ελλάδα προς το παρόν ανήκει στις πλούσιες χώρες, έχει πολλούς Έλληνες που εργάζονται στο εξωτερικό σε ανοιχτούς οικονομικούς θεσμούς, και τα Νοσοκομεία της είναι γεμάτα με εξοπλισμούς που δεν χρησιμοποιούνται αποδοτικά, και έχει κτίρια για να στεγάσει τους μαθητές και τους δασκάλους.

Η χρήση σύγχρονων πληροφορικών συστημάτων επιτρέπει την δημιουργία ενός μικρού κράτους που διαχειρίζεται με διαύγεια και ανεξαρτησία ένα μεγάλο ποσοστό του ΑΕΠ (αντίστοιχο των Νορβηγικών χωρών) για το σύνολο των πολιτών του.

Το παραπάνω όνειρο συνδέεται με το όνειρο των αριστερών της αναδιανομής του πλούτου.

Αντί όμως να προσπαθεί να αποσπάσει πόρους από το κεφάλαιο, δημιουργεί τους κανόνες για να λειτουργεί σωστά το κεφάλαιο. 

Αντί να ορίζει σαν αριστερό αίτημα την αύξηση των μισθών, των επιδομάτων και των συντάξεων των προστατευμένων, την διατήρηση των κεκτημένων για λίγους, ορίζει σαν αριστερό αίτημα την δημιουργία αξιοπρεπών αμοιβών για τους περισσότερους εργαζόμενους στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα και ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα σύμφωνα με τις πραγματικές δυνατότητες της οικονομίας, η οποία προσανατολίζεται στην παραγωγή διεθνώς εμπορευσίμων αγαθών και υπηρεσιών.

Αύξηση της παραγωγής εμπορεύσιμων αγαθών - υπηρεσιών, και μείωση της φοροδιαφυγής - φοροαποφυγής μπορεί να δημιουργεί αυτόματη αύξηση όλων των μισθών και συντάξεων δημόσιου - ιδιωτικού τομέα που σχετίζονται με δραστηριότητες που δημιουργούνται για τις ανάγκες του κράτους, ή από επιδοτήσεις της ΕΕ.

Μείωση της ανεργίας μπορεί να συνδέεται με αύξηση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, που μπορεί να δίνεται με εισοδηματικά κριτήρια, και να φτάνει μέγιστο όσο το όριο της φτώχειας, όταν η ανεργία είναι 5%.

Αυτό σημαίνει ότι συνταγματικά πρέπει να δεσμεύεται ποσοστό του προϋπολογισμού και να διατίθεται σαν ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, τόσο όσο το μέσο ποσοστό που διαθέτουν οι Νορβηγικές χώρες για τον ίδιο λόγο.

Οι πόροι για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα θα βρεθούν από τον εξορθολογισμό των συντάξεων. Οι συντάξεις θα μειωθούν και αντί να βοηθάνε οι παππούδες και οι γιαγιάδες τα εγγόνια θα λειτουργεί ένα κοινωνικό κράτος.

Μπορούν να γίνουν υπολογισμοί έτσι ώστε για μια μεταβατική περίοδο τριών χρόνων, το συνολικό οικογενειακό εισόδημα, συνυπολογίζοντας άλλα έσοδα, να μην μειώνεται, αν είναι χαμηλότερο από τις οικογενειακές εύλογες δαπάνες διαβίωσης και δαπάνες στέγης, που θα προσδιορίζονται από την στατιστική υπηρεσία και θα συνδέονται με το εμπορικό ισοζύγιο και την εισπραξιμότητα των φόρων. 

Η μετάβαση από τους κλειστούς στους ανοιχτούς θεσμούς, είναι το θέμα που διαπραγματεύεται το μανιφέστο.
Πως μπορεί να γίνει αυτή η μετάβαση ελεγχόμενα.

Η μετάβαση είναι εφικτή γιατί οι ανοιχτοί θεσμοί θα δημιουργήσουν ευκαιρίες και ευημερία σε περισσότερους πολίτες από ότι σήμερα.
Το άνοιγμα των αγορών ήταν η κινητήρια δύναμη για το άνοιγμα των πολιτικών και οικονομικών θεσμών στην ανθρώπινη ιστορία, γιατί δημιουργούσε ευημερία για περισσότερους.

Ένας νέος θεσμός των τελευταίων πρόωρων συνταξιοδοτήσεων είναι αναγκαίος για την μετάβαση.

Κυριακή 10 Απριλίου 2016

Ανοιχτό γράμμα στον Παύλο και σε κάθε ιδεολόγο της κοινωνικής δικαιοσύνης


[Παρακαλώ διασταυρώστε μόνοι σας τις πληροφορίες που διατίθενται στο παρακάτω κείμενο, αν βρείτε λάθη ή παραλήψεις χρησιμοποιήστε ελεύθερα τα σχόλια να τα επισημάνετε. Το κείμενο είναι και μια πρόχειρη μελέτη στις βασικές ιδεολογίες και τα πεπραγμένα τους στην Ευρώπη.]

Political groups of the European Parliament
European social model

Παύλο οι ερωτήσεις που σου έχω βάλει είναι δύσκολες και χρειάζονται απάντηση πρώτα σε προσωπικό επίπεδο και μετά σε συλλογικό, είναι ερωτήσεις για όλη την αριστερά. 

Ποια είναι η Ευρωπαϊκή αριστερά και τι ζητάει? Ποια είναι η Ελληνική αριστερά και τι ζητάει? Ποια είναι η σοσιαλδημοκρατία και τι ζητάει?

Εγώ έψαξα να βρω την αριστερά στην Ευρώπη και την βρήκα. Εσύ θα την βρεις?

Θα σου κάνω μια αναλογία από την φυσική.

Έστω ότι έχουμε οκτώ ομάδες "επιστημόνων" που εργάζονται για να δημιουργήσουν διαφορετικά μοντέλα διακυβέρνησης των κοινωνιών και φυσικά να τα υλοποιήσουν στην πράξη.

Οι φιλελεύθεροι

Η πρώτη ομάδα "επιστημόνων" είναι οι φιλελεύθεροι, έρχονται από πολύ παλιά για να αναζητήσουν ισορροπημένες κοινωνίες και πρώτοι αντιλαμβάνονται την δύναμη των ανοικτών (δυνητικά συμμετοχικών) αγορών να αυτορρυθμίζονται κάτω από προϋποθέσεις.

Οι φιλελεύθεροι συνεργάζονται συχνά με τους συντηρητικούς και τους σοσιαλδημοκράτες.

Δεν θα ασχοληθώ με φιλοσοφία, αλλά θα αναφέρω τον Adam Smith από τους πρώτους που είδαν την δύναμη των ανοικτών (δυνητικά συμμετοχικών) αγορών. Είναι αυτός που δέχτηκε τους ανθρώπους όπως είναι, δεν σκέφτηκε να τους κάνει ηθικά καλύτερους με την παιδεία, αντίθετα ασχολήθηκε με τις αγορές, τις αγορές που διαμορφώνουν τους ανθρώπους, τις αγορές που μπορούν να ισορροπήσουν μια κοινωνία.
Οι νόμοι της αγοράς του Adam Smith

Θα αναφέρω ακόμα τον Friedrich Hayek που έζησε την ανάπτυξη του ναζισμού και την συνέδεσε με το υπαλληλικό κράτος και τις μόνιμες θέσεις εργασίας, κατανόησε ακόμα την τεράστια διαφορά της απόλυτης οικονομικής ασφάλειας που μπορεί να προσφέρει ένα κράτος σε τμήμα των πολιτών του, με την περιορισμένη οικονομική ασφάλεια που μπορεί να προσφέρει ένα κράτος σε όλους τους πολίτες του.
διαλέξτε ιδεώδες: ασφάλεια ή ελευθερία, "ο δρόμος προς την δουλεία" Hayek,

Οι Acemoglu Robinson με το βιβλίο τους "Γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη", προσδιόρισαν τους ανοικτούς (δυνητικά συμμετοχικούς) πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς και τις ανοιχτές (δυνητικά συμμετοχικές) αγορές.

Εγώ συνδέοντας τους Acemoglu Robinson με τον Hayek (και χρησιμοποιώντας την εμπειρία των κλειστών θεσμών της Ελλάδας), κατέληξα θεωρητικά ότι για να έχουμε μια μη εκμεταλλευτική κοινωνία πρέπει να είναι ανοιχτή η αγορά εργασίας και να ισχύουν για όλους χωρίς διακρίσεις οι (εργατικοί) νόμοι.
[Για να ισχύουν οι εργατικοί νόμοι, αυτοί θα πρέπει να είναι κοντά στα δεδομένα της αγοράς και να είναι επωφελείς για τους περισσότερους.]

Το πιο απίθανο είναι, ότι εκ των υστέρων βρήκα ότι αυτό που ζήταγα με το μανιφέστο το είχαν ήδη υλοποιήσει με επιτυχία οι Δανοί σοσιαλδημοκράτες με τον θεσμό της ευελιξίας και ασφάλειας στην αγορά εργασίας.
Flexicurity
[Δεν θα πάρω νόμπελ, άλλοι πριν από μένα βρήκαν την ισορροπία και την υλοποίησαν]

Είναι γεγονός σήμερα ότι επτά χώρες της ΕΕ έχουν φιλελεύθερους πρωθυπουργούς, δεν έχουν μεγάλα χρέη και ελλείμματα, έχουν ψηλή βαθμολογία στο κράτος δικαίου και στο κοινωνικό κράτος.

Οι φιλελεύθεροι σήμερα εκπροσωπούνται στο Ευρωκοινοβούλιο από το Alliance of Liberals and Democrats for Europe και υποστηρίζουν τις Ευρωπαϊκές φιλελεύθερες αξίες της ελευθερίας και της ατομικής ευθύνης, της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ανεκτικότητας.

Ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσει κανείς τους φιλελεύθερους στην Ευρώπη είναι να μελετήσει την Αγγλική wikipedia και να κάνει αν θέλει αίτηση για να γίνει ατομικό μέλος του ALDE.
Become an individual member of the ALDE Party

Ο Guy VERHOFSTADT είναι πρόεδρος της Ομάδας της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη. Είναι γνωστός στην Ελλάδα και ιδιαίτερα για τον λόγο του στο Ευρωκοινοβούλιο απέναντι στον πρωθυπουργό Alexis Tsipras
Leader of the European Liberals Guy Verhofstadt VS Alexis Tsipras Greek prime minister. 08 /07 /2015

Πέρα από την Ευρώπη, ο Justin Trudeau είναι ο τωρινός (σόσιαλ)φιλελεύθερος πρωθυπουργός του Καναδά.
Ο επίσης  (σόσιαλ)φιλελεύθερος Jean Chrétien, ήταν αυτός που επανέφερε τον Καναδά σε ισορροπία μετά τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό του, την δεκαετία του '80.
«Πώς ο Καναδάς δεν έγινε Ελλάδα!»

[Προτού γνωρίσω τους φιλελεύθερους, νόμιζα ότι ήταν δράκοι που θέλουν να ρουφήξουν το αίμα των εργατών. Τελικά είναι κανονικοί άνθρωποι που κάνουν σοβαρή δουλειά σε επίπεδο δικαιωμάτων.]

Οι μαρξιστές

Η δεύτερη ομάδα "επιστημόνων" είναι οι μαρξιστές (Marxism), που αμφισβήτησαν τις αφηρημένες αγορές και πρότειναν τον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας. Σαν ιδέα φαινόταν καλή για αρκετούς πολίτες και διανοούμενους, υποσχόταν ευημερία για όλους, αφού δεν θα υπήρχε η εκμετάλλευση του κεφαλαίου.

Όπου και όποτε εφαρμόστηκε το μοντέλο τους ήρθε καταστροφή. Ανελευθερία, θάνατος, οικονομική μιζέρια. Έχουμε την Βόρεια Κορέα να μας υπενθυμίζει τον εφιάλτη στο παρόν.

Οι μαρξιστές έχουν αρκετή δύναμη στην Ελλάδα, διατείνονται ότι θέλουν και μπορούν να φτιάξουν καλύτερες κοινωνίες, υποστηρίζουν μάλιστα ότι το κάνουν με επιστημονικό τρόπο.
Υπόσχονται παραδείσους και δημιουργούν κολάσεις, κάνουν πορείες κατά της ανεργίας και δημιουργούν οι ίδιοι ανεργία διεκδικώντας μόνιμες θέσεις εργασίας.

Οι μαρξιστές δεν είναι εγγεγραμμένοι σε κάποια πολιτική ομάδα του Ευρωκοινοβουλίου, (όπως άλλωστε και οι ακροδεξιοί), αμφισβητούν την δημοκρατία και το Ευρωκοινοβούλιο.
Το Ελληνικό ΚΚΕ (Communist Party of Greece) ανήκει στους Non-Inscrits
Το ΚΚΕ είναι ένα κόμμα που δεν αποδέχεται την δημοκρατία μας σαν πρότυπο. 
Τα στελέχη του βέβαια στέλνουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν σε καπιταλιστικές χώρες και όχι στην Βόρεια Κορέα. Τα στελέχη του ΚΚΕ κάνουν καριέρα σαν συνδικαλιστές.

Ο Syriza είναι μια πιο ήπια εκδοχή των μαρξιστών που ζητά θεμελιώδη αλλαγή στο καπιταλιστικό σύστημα και υποστηρίζει μια δημοκρατία με κλειστούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς. 
Είναι σήμερα κυβέρνηση της Ελλάδας και μεταβάλει τους ήδη κλειστούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς μας, σε πιο κλειστούς, καταργώντας την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης (χειρότερα από τους προηγούμενους), περιορίζει την ελευθερία του λόγου, υποβαθμίζει τις ανεξάρτητες αρχές (τους πιο σημαντικούς σύγχρονους ανοιχτούς θεσμούς), περιορίζει την διαύγεια.
Απειλούνται με διάλυση οι ανεξάρτητες αρχές
Μια χυδαία απόφαση
«Η χώρα κυλά αργά και υποχθόνια σε καθεστώς φτιασιδωμένου σταλινισμού, το οποίο προσπαθεί να ελέγξει βασικούς θεσμούς της Δημοκρατίας»

Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να χρησιμοποιήσει το προσφυγικό στην διαπραγμάτευση για να κρατήσει και να δυναμώσει τους κλειστούς θεσμούς.
Η Μέρκελ, το ΔΝΤ και ο «τελικός λογαριασμός»

Ο ΣΥΡΙΖΑ στο Ευρωκοινοβούλιο ανήκει στην πολιτική ομάδα European United Left–Nordic Green Left

Πέρα από τα κόμματα που συμμετέχουν στην βουλή μια πληθώρα εξωκοινοβουλευτικών αριστερών κομμάτων εργάζεται και ονειρεύεται καλύτερες κοινωνίες.

Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α  ζητά ουτοπικές κοινωνίες με ατομικά δικαιώματα και μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. 
Χωρίς δανεικά δεν έπαιξε πουθενά στην ανθρώπινη ιστορία αυτό τo σενάριο, ούτε πρόκειται να παίξει στο παρόν και στο εγγύς μέλλον.
Τόσοι νέοι άνθρωποι με όρεξη και ενέργεια να αλλάξουν τον κόσμο, νομίζω ότι είναι δεσμευμένοι σε ένα όνειρο που δεν μπορεί να υλοποιηθεί στο δικό μας σύμπαν.

Οι Χριστιανοδημοκράτες και οι συντηρητικοί

Η τρίτη ομάδα "επιστημόνων" είναι οι Χριστιανοδημοκράτες και συντηρητικοί γενικά συμφωνούν με τους φιλελεύθερους στις ανοιχτές (ή ελεύθερες) αγορές, αλλά είναι πιο συντηρητικοί με τα ατομικά δικαιώματα. 
Κυβέρνησαν και κυβερνούν αρκετές χώρες της Ευρώπης.
Η Θάτσερ (Margaret Thatcher) και ο Ρήγκαν  (Ronald Reagan) εφάρμοσαν φιλελεύθερες πολιτικές και πέτυχαν την ανάσχεση της παρακμής που οδηγούσαν οι τότε σοσιαλδημοκρατικές επιλογές.

Η φίλη μου η Άγγελλα Μέρκελ (Angela Merkel), είναι το σωστό άτομο στην σωστή θέση.

Η ΝΔ (New Democracy) παραδοσιακά ήταν ένα κόμμα που λειτούργησε όπως το ΠΑΣΟΚ (Panhellenic Socialist Movement) με πελατειακές σχέσεις (Clientelism) και ευνοιοκρατικό καπιταλισμό (Crony capitalism)

Εκτός από τον ιδρυτή της, Konstantinos Karamanlis, η ΝΔ δεν είχε πραγματική σχέση με τους Ευρωπαίους συντηρητικούς.

Ο Αντώνης Σαμαράς

Ο Antonis Samaras πάλεψε για την διατήρηση των κλειστών θεσμών, ενώ ο τωρινός πρόεδρος, ο Κυριάκος (Kyriakos Mitsotakis) όταν ήταν υπουργός διοικητικής μεταρρύθμισης έβγαζε στην σύνταξη τους δημόσιους υπαλλήλους και υποστήριζε ότι μείωσε το δημόσιο.
Ο Κυριάκος πάλεψε για να αποσυνδέσει την ανάρτηση των αποφάσεων της διοίκησης στη «Διαύγεια» από τη νομιμότητα των ίδιων των αποφάσεων.
Ετσι καταργούν τη «Διαύγεια»!
Ραγκούσης εγκαλεί Κ. Μητσοτάκη για αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων

[Τώρα όλοι ελπίζουμε στον Κυριάκο να του δώσει ο Θεός φώτιση να ξεκολλήσει την χώρα από την μιζέρια!] 

Όλοι αυτοί οι αναλυτές που λένε ότι πήγαινε καλά η Ελλάδα με τον Σαμαρά μου προκαλούν γέλια, ο τύπος υπερασπίστηκε με όλο του το είναι τους κλειστούς θεσμούς της Ελλάδας, υπερασπίστηκε με διπλωματία το Σύνταγμα της Ελλάδας και όχι τις διεθνείς συμφωνίες που απορρέουν από την συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή ένωση και από τα μνημόνια που η χώρα υπέγραφε.

Αυτός που θέλει να κάνει μεταρρυθμίσεις είναι έτοιμος να θυσιάσει το πολιτικό του μέλλον για το καλό της χώρας.

Στην Ελλάδα, όπως και στην Λατινική Αμερική, πολλές φορές οι κυβερνήσεις προσποιούνται ότι κάνουν μεταρρυθμίσεις. 

Η διαφορά του Σαμαρά από τον Τσίπρα είναι στο επίπεδο της προσποίησης.

Ο Τσίπρας αρνιέται τις μεταρρυθμίσεις που ο ίδιος υπογράφει και "υλοποιεί" ξεφτιλίζοντας κάθε έννοια δημοκρατίας. (Η δημοκρατία είναι η κυριαρχία του νόμου και των συμφωνιών που γεννούν την εμπιστοσύνη).

Ο Σαμαράς είναι ο γραμματιζούμενος που υποστηρίζει στα λόγια τις μεταρρυθμίσεις, αλλά δεν τις υλοποιεί γιατί έχουν πολιτικό κόστος.
Μικροί ηγέτες μιας χώρας με κλειστούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς.

Η χώρα δυο πράγματα έπρεπε να κάνει, δημοσιονομική προσαρμογή για να έρθει η χώρα "ίσα βάρκα ίσα νερά" (έσοδα=έξοδα) και μεταρρυθμίσεις για να βγάλει το νερό από την βάρκα και να μπορεί να ταξιδεύει χωρίς βοήθεια. 

Ο Σαμαράς έκανε δημοσιονομική προσαρμογή και ψήφισε λίγες μεταρρυθμίσεις από αυτές που συμφώνησε η χώρα,
Ακόμα λιγότερες μεταρρυθμίσεις εφάρμοσε, ενώ αρκετές ακυρώθηκαν στην πράξη.
Οι θετικοί δείκτες που εμφανίζονται για την Ελλάδα την περίοδο Σαμαρά είναι λάθος στην μέτρηση.
Οι δείκτες ανεβαίνουν όταν μια χώρα υπογράφει μια συμφωνία που ανοίγει τους θεσμούς της.
Αν εφαρμόσουμε μια νέα μεθοδολογία που να μετρά τις μεταρρυθμίσεις που υλοποιήθηκαν, η διακυβέρνηση Σαμαρά θα έχει μικρότερο σκορ. Αν βαθμολογήσουμε διπλά αρνητικά τις μεταρρυθμίσεις που συμφωνήθηκαν, ψηφίστηκαν και δεν εφαρμόστηκαν στην πράξη η κυβέρνηση Σαμαρά θα έχει αρνητικό πρόσημο.

Τώρα ο Σαμαράς τολμάει και βγάζει λόγους σε ξένες χώρες, δεν τους λέει όμως για τα Ζάππεια, τους λέει για εικονικές μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα και που δεν έκανε όταν ήταν κυβέρνηση.
Από οικονομικά τζάμπα οι σπουδές του, ο Αντρέας Παπανδρέου ήξερε ότι ο John Maynard Keynes δεν μπορεί να λειτουργήσει σε μια κοινή αγορά, ο Σαμαράς ακόμα δεν το κατάλαβε.

Για να αξιολογήσουμε έναν πρωθυπουργό μιας χώρας με κλειστούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς, πρέπει να διερευνήσουμε αν αύξησε την βαθμολογία της χώρας του σε δύο παγκόσμιους δείκτες:


Αν ένας πρωθυπουργός με την κυβέρνησή του κράτησε την χώρα χαμηλά σε αυτούς τους δείκτες, ή αν την πήγε χαμηλότερα, έκανε κακό στην χώρα του, υποβάθμισε την δημοκρατία και δεν μείωσε την ανεργία.
Η «ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ»

[Πέρα από τον Σαμαρά είναι δυνατόν να νογάει ο Σταϊκούρας τι είναι κράτος δικαίου (What is the Rule of Law)?
Το 2014 μου έκοψε το ταμείο ανεργίας υπογράφοντας μια ΚΥΑ για ένα υποτιθέμενο επίδομα ανεργίας.
unemployment fund 2 / ταμείο ανεργίας 2]

Πέρα από τις μεταρρυθμίσεις (που δεν έκανε) η κυβέρνηση του Σαμαρά, ευθύνεται για μια σειρά μοιραίων επιλογών που έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.

Η κυβέρνηση όμως ΣΥΡΙΖΑ θα ωφελήσει τελικά την χώρα γιατί θα σημάνει το τέλος των ψευδαισθήσεων του Ελληνικού λαού.  

Για να ξεκολλήσει η χώρα από την μιζέρια πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους όλοι οι πολίτες που το θέλουν και βρίσκονται διάσπαρτοι σε όλα τα κόμματα. Ποιος θα είναι ο αρχηγός είναι αδιάφορο, όποιος θέλει και μπορεί ας μπει μπροστά, αυτοί που δεν μπορούν ας αράξουν.

Η χώρα χρειάζεται μια θεσμική επανάσταση που για να γίνει πρέπει να πειστεί το 51% του πληθυσμού.

Μαϊμού μεταρρυθμιστές είναι απέναντι στην θεσμική επανάσταση.

Οι συντηρητικοί σήμερα εκπροσωπούνται στην Ευρώπη από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό κόμμα (European People's Party Group),

Οι σοσιαλδημοκράτες

Η τέταρτη ομάδα "επιστημόνων" είναι οι σοσιαλδημοκράτες, συμφωνούν με τους φιλελεύθερους στα ατομικά δικαιώματα, αλλά διαφωνούν με τις ανοικτές αγορές.
Θέλησαν να ρυθμίσουν τις αγορές προς όφελος ενός μέρους της κοινωνίας. Οι μόνιμες θέσεις εργασίας μαζί με αυξημένους μισθούς στο δημόσιο που υποστήριξαν, ήταν και είναι καταστροφή για την οικονομία τους.

Αντί να διευρύνουν την περιορισμένη ασφάλεια για όλους, υποστήριξαν την απόλυτη ασφάλεια ενός μέρους των πολιτών.

Στήριξαν τους αγώνες των ισχυρών συνδικάτων δημιουργώντας δυο ειδών εργαζόμενους, χωρίς να αναρωτηθούν για την μείωση της ανταγωνιστικότητας στον ιδιωτικό τομέα, ή για την εκμεταλλευτική φύση της μονιμότητας των θέσεων εργασίας σε δημόσιο, ΔΕΚΟ, Τράπεζες, ...

Για να μπορέσουν να υλοποιήσουν τα παραπάνω οδήγησαν τις χώρες τους σε δανεισμό. Κυβέρνησαν και κυβερνούν αρκετές χώρες της Ευρώπης.

Το ΠΑΣΟΚ παραδοσιακά ήταν ένα κόμμα που λειτούργησε όπως η ΝΔ με πελατειακές σχέσεις (Clientelism) και ευνοιοκρατικό καπιταλισμό Crony capitalism.
Η ευνοιοκρατία και οι πελατειακές σχέσεις είναι η συνηθισμένη μορφή του καπιταλισμού σε όλες τις δημοκρατίες με κλειστούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς.
Φυσικά συνηθισμένη είναι και η φοροδιαφυγή και διαφθορά στην Ελλάδα (Tax evasion and corruption in Greece) ενώ αθέατοι θεσμοί όπως το ρουσφέτι (Bribery) και το φακελάκι (Fakelaki) κυριαρχούν στην κοινωνία.

Οι σοσιαλδημοκράτες δεν τα πήγαν πολύ καλά, ο δικός μας ο Αντρέας Παπανδρέου (Andreas Papandreou) ήταν ο πιο αγαπητός πολιτικός στον λαό, μοίρασε πολλά χρήματα που δεν ήταν δικά του, απλά χρέωνε τις επόμενες γενιές για να τον αγαπάει ο κόσμος.

Οι σοσιαλδημοκράτες προσπάθησαν να συνδυάσουν δημοκρατία και σοσιαλισμό, με μόνιμες θέσεις εργασίας.
Τα κατάφεραν μέχρι ένα σημείο με δανεικά. Δημιούργησαν όμως την ψευδαίσθηση ότι η χώρα, οι επιχειρήσεις και οι πολίτες μπορούν να ζουν με δανεικά.

Οι σοσιαλδημοκράτες του Ευρωπαϊκού νότου φαίνεται να έχουν την πλειοψηφία στην ομάδα των σοσιαλδημοκρατών στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Θέλουν να διατηρήσουν τους κλειστούς πολιτικούς θεσμούς τους, ακόμα και αν δεν είναι βιώσιμοι.

Οι σοσιαλδημοκράτες του Βορρά τους λένε την συνταγή, που είναι η ευελιξία και η ασφάλεια στην αγορά εργασίας, αλλά οι σοσιαλδημοκράτες του νότου δεσμεύονται από τα ίδια τους τα συντάγματα που θεσμοθετούν τις μόνιμες θέσεις εργασίας.

Οι σοσιαλδημοκράτες του Νότου φυσικά αποτυγχάνουν, έχουν ελλείμματα και ψάχνουν αλληλεγγύη από τον Βορά.
Επειδή υπερασπίζονται κλειστούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς, ανοίγουν χώρο για την άκρα αριστερά και την άκρα δεξιά.

Οι περισσότεροι υποστηρίζουν ότι είναι οι μεσογειακές πολιτισμικές διαφορές που καθιστούν μη κατάλληλους τους πολύ ανοιχτούς θεσμούς στον Νότο.
Μπούρδες. Απλά ο Ευρωπαϊκός νότος έχει πιο κλειστούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς από τον Ευρωπαϊκό Βορρά.

H υποχώρηση του Hollande ζημιώνει τη Γαλλία

Οι σωστοί σοσιαλδημοκράτες

Κάποιοι σοσιαλδημοκράτες ακολούθησαν φιλελεύθερες πολιτικές ανοίγματος των αγορών όταν κατάλαβαν το αδιέξοδο, αυτό έκαναν και οι Γερμανοί, οι Σουηδοί και άλλοι. Άλλοι σοσιαλδημοκράτες όπως οι Γάλλοι και οι Ιταλοί προχωρούν διστακτικά τις αναγκαίες αλλαγές.
Agenda 2010

Το πρόβλημα της κοινωνικής δικαιοσύνης το έλυσαν οι Δανοί σοσιαλδημοκράτες δημιουργώντας ένα κράτος με υψηλούς φόρους αλλά αυξημένη "περιορισμένη" ασφάλεια για όλους τους πολίτες.
Οι Δανοί σοσιαλδημοκράτες υλοποίησαν μια ανοιχτή αγορά εργασίας με ευελιξία και ασφάλεια.Flexicurity

Οι Δανοί σοσιαλδημοκράτες δημιούργησαν το καλύτερο μοντέλο κοινωνικού κράτους ενσωματώνοντας φιλελεύθερες αρχές.

Nordic model

Ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Κώστας Σημίτης, το Δίκτυο της Διαμαντοπούλου,ο Γιάννης Ραγκούσης αλλά και η Φώφη Γεννηματά και τόσοι άλλοι πρέπει να ξεκαθαρίσουν ποιους σοσιαλδημοκράτες προτείνουν σαν λύση.
Τους σοσιαλδημοκράτες της Δανίας, που οι προτάσεις τους είναι απαγορευμένες από το Ελληνικό σύνταγμα, ή τους μπλεγμένους σοσιαλδημοκράτες του Ευρωπαϊκού νότου, που γνωρίζουν την συνταγή αλλά δεν τολμάνε να της εφαρμόσουν.

Οι σοσιαλδημοκράτες σήμερα εκπροσωπούνται στο Ευρώπη από το Party of European Socialists

Οι πράσινοι και οι πειρατές

Η πέμπτη ομάδα "επιστημόνων" είναι οι πράσινοι και οι πειρατές.
Οι πράσινοι είναι πιο πρόσφατη ιδεολογία που αναζητεί να δημιουργήσει οικολογικά βιώσιμες κοινωνίες.
Αναπτύχθηκαν όταν οι κοινωνίες έφτασαν σε ένα επίπεδο ευημερίας και οι άνθρωποι εκτός από το να ενδιαφέρονται πως να έχουν περισσότερα χρήματα ενδιαφέρθηκαν για την υποβάθμιση του περιβάλλοντος.
Οι πράσινοι προσέφεραν και προσφέρουν στην κοινωνία και στο περιβάλλον,  
Οι πειρατές παλεύουν ενάντια στις πατέντες που περιορίζουν τις ανοιχτές αγορές.
Οι πράσινοι και οι πειρατές πρέπει να προσπαθήσουν να διευρύνουν τους ανοιχτούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς και να μην παρασύρονται από τις σειρήνες των κλειστών εθνικών θεσμών.
Pirate Parties International

Στην Ευρώπη εκπροσωπούνται από το European Green Party

Οι Ευρωσκεπτικιστές

Η έκτη ομάδα "επιστημόνων" είναι οι Ευρωσκεπτικιστές.

Οι Άγγλοι ευρωσκεπτικιστές είναι κολλημένοι στο πως να πάρουν περισσότερα οφέλη από μια ένωση κρατών και πως να δώσουν λιγότερα.
Με την διαπραγμάτευση του Κάμερον (David Cameron) οι Άγγλοι πέτυχαν να δημιουργήσουν μια ομάδα χωρών που δεν ενδιαφέρεται για την ολοκλήρωση. Έχουν δικό τους νόμισμα και δεν θα πάθουν ανθρωπιστική κρίση.

Οι Άγγλοι ανήκουν σε αυτούς που ανάπτυξαν τους ανοιχτούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς, αλλά προτιμούν την δική τους μοναχική, εγωιστική πορεία από το να εκχωρήσουν κυριαρχία σε θεσμούς που δεν θα τους ελέγχουν πλήρως.

Οι Έλληνες Ευρωσκεπτικιστές θα συμμετείχαν σε μια ένωση χωρών μόνο αν μπορούσαν να χρησιμοποιούν το κοινό ταμείο για δικό τους όφελος, όπως έκαναν οι Αρχαίοι Αθηναίοι στην συμμαχία της Δήλου.
Delian League
Οι Έλληνες Ευρωσκεπτικιστές έχουν, όπως οι Άγγλοι, υψηλή εθνική συνείδηση για να αποδεχτούν να παραχωρήσουν εθνική κυριαρχία σε μια υπερεθνική αρχή.

Οι ακροδεξιοί

Η έβδομη ομάδα "επιστημόνων" είναι οι ακροδεξιοί, εμφανίζονται πάντα όταν αποτυγχάνουν όλοι οι άλλοι και πατούν πάνω στον δρόμο που στρώνουν οι μαρξιστές. Οι πολίτες είναι εθισμένοι στο ιδεώδες των μόνιμων θέσεων εργασίας.

Όταν οι κοινωνίες δεν είναι ικανές να παράγουν και να διανέμουν σωστά τον πλούτο, όταν οι κοινωνίες εμφανίζουν μεγάλη διαφθορά, εμφανίζονται οι ακροδεξιοί για να τις σώσουν.

Οι ακροδεξιοί εμφανίζονται πιο πολύ στις χώρες με κλειστούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς και θέλουν να τους κάνουν πιο κλειστούς.

Οι αναρχικοί

Η όγδοη ομάδα "επιστημόνων" είναι οι αναρχικοί, αναζητούν ουτοπικές κοινωνίες με ελευθερία χωρίς αγορές.

Μια υποομάδα αναρχικών θέλουν την κατάλυση του κράτους, ενώ ξέρουμε με βεβαιότητα προς τα που θα κινηθεί η κοινωνία αν καταλυθεί το κράτος.

Αν καταλυθεί η υπάρχουσα ατελής δημοκρατία μας, θα αναλάβουν οι ακροδεξιοί να επαναφέρουν την τάξη, ή εναλλακτικά θα δημιουργηθούν τοπικοί πολέμαρχοι που θα πάρουν τον νόμο στα χέρια τους, όπως άλλωστε συμβαίνει σε πολλές χώρες χωρίς κράτος σήμερα.

[Εμένα μου αρέσουν οι μη βίαοι αναρχικοί και οι αναρχοαυτόνομοι.
Και λοιπόν δεν μπορεί η κοινωνία μας να γίνει αναρχική. Ένα μεγάλο μέρος των πολιτών γουστάρουν ανταγωνισμό, τι θα τους κάνουμε αυτούς? Θα τους εκπαιδεύσουμε? θα τους σκοτώσουμε?

Κατά την γνώμη μου οι πιο προχωρημένες υλοποιημένες κοινωνίες που μπόρεσα να βρω διαβάζοντας την wikipedia είναι η συνομοσπονδία των Ιροκουά (Iroquois)

Οι διαφορές με μας είναι τεράστιες, οι Ιροκούα δεν είχαν να μοιράσουν πλούτο.
Εμείς πρέπει να παράγουμε και να διανέμουμε σωστά τον πλούτο, δίνοντας ταυτόχρονα την δυνατότητα σε κάθε πολίτη να κάνει ότι επιθυμεί, όταν αυτό δεν είναι ακριβό και παράνομο.] 

Να βγάλουμε τα χρωματιστά γυαλιά που μας φοράνε οι ιδεολογίες και να δούμε την πραγματικότητα, όπως θα την έβλεπαν οι "επιστήμονες", αν ήσαν φυσικοί.

Πολλοί επιστήμονες στην φυσική υποστηρίζουν και εργάζονται πάνω σε μια θεωρία για χρόνια, μετά περιμένουν με αγωνία το αποτέλεσμα του πειράματος αν θα τους επαληθεύσει ή θα τους διαψεύσει.

Η τρέχουσα κατάσταση της Ευρώπης δημιουργήθηκε από τους πολίτες και τους πολιτικούς που συντάχθηκαν στις χώρες τους με τα τρία βασικά ιδεολογικά ρεύματα. Τους σοσιαλδημοκράτες, τους συντηρητικούς και τους φιλελεύθερους. 
[Οι πράσινοι έθεσαν το θέμα της υποβάθμισης του περιβάλλοντος σαν ένα θέμα που υπερβαίνει τις ιδεολογίες και τις διαπερνά όλες. Οι πειρατές έθεσαν το θέμα των κλειστών αγορών που δημιουργούνται με τις πατέντες.]

Αυτά τα ιδεολογικά ρεύματα κυβέρνησαν τις χώρες τις Ευρώπης μετά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο.
Εφάρμοσαν διάφορες πολιτικές συνδεδεμένες με τη ιδεολογία τους και άλλοτε πέτυχαν και άλλοτε απέτυχαν να διευρύνουν τους ανοικτούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς στις χώρες τους.

Υπάρχει κάτι που συνδέει τους Ευρωπαίους φιλελεύθερους, συντηρητικούς και σοσιαλδημοκράτες.
Η αποδοχή της κυριαρχίας του νόμου Rule of law και του κράτος δικαίου Rule of Law.
Οι φιλελεύθεροι, οι συντηρητικοί και οι σοσιαλδημοκράτες των Βόρειων χωρών συνδέονται ακόμα και με την αποδοχή των ανοιχτών αγορών. 

Έχουμε μπροστά μας 28 κράτη, ξέρουμε τους πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς τους, ξέρουμε την ιστορία τους, ξέρουμε τις βασικές ιδέες για μια καλή διακυβέρνηση, μπορούμε να αξιολογήσουμε τα αποτελέσματα.

Ποιες χώρες κατάφεραν να ισορροπήσουν την ελευθερία με την κοινωνική δικαιοσύνη?
Ποιες χώρες το κατάφεραν χωρίς ανεξέλεγκτο δανεισμό?

Τι κράτος δικαίου διαμόρφωσαν οι διαφορετικές ιδεολογίες σε κάθε χώρα?
Τι ποσοστό ανεργίας έχουμε σε κάθε χώρα?

Ο καλύτερος τρόπος είναι να μελετήσουμε τους πραγματικούς θεσμούς κάθε χώρας και το κοινωνικό κράτος που έφτιαξε κάθε χώρα.

Για να βοηθήσω στην μελέτη, σας προτείνω να μελετήσετε τους ακόλουθους δείκτες για δυο ομάδες χωρών.
Η μια ομάδα χωρών είναι του Νορβηγικού μοντέλου: Δανία, Νορβηγία, Σουηδία, Φινλανδία και Ολλανδία.


Η άλλη ομάδα χωρών είναι το Μεσογειακό μοντέλο: Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία και Πορτογαλία. 

Οι χώρες του Νορβηγικού μοντέλου έχουν τους πιο ανοικτούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς, ενώ οι χώρες του Μεσογειακού μοντέλου έχουν τους πιο κλειστούς στην Ευρωζώνη.


Πρέπει ακόμα να δούμε την οικονομική ελευθερία στα δύο μοντέλα.
Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι λανθασμένα θεωρείται ότι μια χώρα έχει μειωμένη οικονομική ελευθερία όταν έχει αυξημένες κρατικές δαπάνες

2016 index of economic freedom

Είναι σημαντικό να μελετήσουμε και το κοινωνικό κράτος που ανέπτυξαν αυτές οι δύο αντίθετες θεσμικά ομάδες χωρών

European social model

Αν ψάξουμε το κοινωνικό κράτος στην Ελλάδα μιλάμε για φιάσκο.

Συμπεράσματα

Σύμφωνα με τα δεδομένα οι βόρειοι σοσιαλδημοκράτες  τα κατάφεραν καλύτερα από όλους, χρησιμοποιώντας φιλελεύθερες αρχές.

Οι λαοί και οι πολιτικοί των Σκανδιναβικών χωρών δημιούργησαν τα καλύτερα μοντέλα διακυβέρνησης με ανοικτούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς.

Απέδειξαν στην πράξη ότι αν οι πολιτικοί και οικονομικοί θεσμοί είναι ανοικτοί και ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας μπορούν να λειτουργούν άψογα.

Απέδειξαν στην πράξη ότι ένα κράτος μπορεί να έχει μεγάλες κρατικές δαπάνες και να λειτουργεί σωστά για όλους τους πολίτες τους.

Απέδειξαν ότι είναι λάθος να συνδέουμε τις αυξημένες κρατικές δαπάνες με την οικονομική ελευθερία.

Η ανταγωνιστικότητα μιας χώρας συνδέεται με την δυνατότητα απόλυσης του κάθε εργαζόμενου στον δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα και όχι με τις κρατικές δαπάνες.
Η ανταγωνιστικότητα (και η ευημερία) μιας χώρας συνδέεται με τους ανοιχτούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς.

Οι μεγάλες δαπάνες είναι αναγκαίες για να καλύψουν δωρεάν υγεία, δωρεάν παιδεία, αξιοπρεπές και βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα και ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα (συνδεδεμένο με τις δυνατότητες της χώρας και το ποσοστό ανεργίας)

Το ζήτημα δεν είναι οι μεγάλες δαπάνες, αλλά πως αυτές διαχειρίζονται. Είναι για την εξυπηρέτηση του συνόλου των πολιτών, ή είναι για την εξυπηρέτηση των εργαζομένων στους οργανισμούς που παρέχουν κοινωνικές υπηρεσίες?

Να ορίσουμε τους αριστερούς

Αριστεροί είναι ιδεολόγοι που θέλουν να συνεισφέρουν στη δημιουργία μιας καλύτερης κοινωνίας.
Ο εύκολος τρόπος είναι να διευρύνουν τα δικαιώματα για όλους. Αυτός ήταν ο ρόλος τους και ήταν ο ρόλος του καλού.

Το έργο τους είναι σημαντικό για να διευρυνθούν τα δικαιώματα των άφωνων, αυτών που δεν έχουν αρκετή δύναμη για να ανατρέψουν οι ίδιοι την κατάστασή τους, αυτών που δεν μπορούν ούτε νοιάζονται να καταγγείλουν την παραβίαση αλλά και τις διακρίσεις των εργατικών νόμων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Το έργο τους είναι να δημιουργήσουν τις συνθήκες που μειώνουν την ανεργία. 

Τώρα οι αριστεροί βρίσκονται σε ένα δύσκολο σταυροδρόμι.
Ο Hayek είχε δίκιο ότι η εκχώρηση απόλυτης οικονομικής ασφάλειας σε μερίδα πολιτών είναι εκμεταλλευτική, οδηγεί στην αύξηση της ανεργίας και στην άνθηση ακροαριστερών και ακροδεξιών επιλογών.

Μπορούμε να το δούμε στην Ελλάδα, στην Γαλλία και αλλού.

Ποιο δρόμο θα διαλέξει ένας αριστερός ιδεολόγος της κοινωνικής δικαιοσύνης? θα διαλέξει να διευρύνει τα δικαιώματα των άφωνων περικόπτοντας τα δικαιώματα των φωνακλάδων?

Το δίλημμα είναι πολύ σοβαρό γιατί ο αριστερός μπορεί να χρειαστεί να κόψει ο ίδιος δικαιώματα που θεωρεί δεδομένα (όπως η μονιμότητα της θέσης εργασίας) από τον ίδιο του τον εαυτό.
Ακόμα αν ο ίδιος δεν απολαμβάνει εκμεταλλευτικά δικαιώματα, είναι πολύ πιθανόν να τα απολαμβάνουν συγγενείς και φίλοι.

Βρήκα την αριστερά αλλά είναι παντρεμένη με φιλελεύθερο, ταιριαστό ζευγάρι. Σου αρέσει?

Αν θέλουμε να βρούμε την πραγματική αριστερά δεν πρέπει να την αναζητήσουμε σε ιδέες, αλλά στην πράξη, στην εφαρμογή, ποιες χώρες κατάφεραν να υλοποιήσουν την κοινωνική δικαιοσύνη?

Οι Νορβηγικές χώρες, το Νορβηγικό μοντέλο τα κατάφερε να δημιουργήσει κοινωνική δικαιοσύνη και να την παντρέψει με τις ανοιχτές αγορές. Flexicurity
Ευελιξία και ασφάλεια στην αγορά εργασίας είναι η συνταγή. Αν δεν την βλέπεις είσαι τυφλός.
Τα νούμερα το αποδεικνύουν, το κοινωνικό κράτος που δημιούργησαν το αποδεικνύει.

Nordic model

Το ξέρω αν είσαι φιλελεύθερος μπορεί να φρικάρεις με τις αυξημένες κρατικές δαπάνες.
Ξεπέρασε το, συμβιβάσου δεν είσαι μόνος σου σε αυτή την κοινωνία, πρέπει να φτιάξουμε μια κοινωνία που να χωράμε όλοι και αυτοί που γουστάρουν ανταγωνισμό και αυτοί που δεν γουστάρουν.
Συμβιβάσου και αποδέξου ένα κράτος σαν το Νορβηγικό μοντέλο, εντάξει, θα φορολόγησε αλλά θα είσαι ελεύθερος να δράσεις και να δημιουργήσεις και οι φόροι σου θα πιάνουν τόπο και εσύ και οι συμπολίτες σου θα απολαμβάνουν περιορισμένη οικονομική ασφάλεια.

Το ξέρω αν είσαι αριστερός μπορεί να φρικάρεις με τις απολύσεις.
Ξεπέρασε το, συμβιβάσου δεν είσαι μόνος σου σε αυτή την κοινωνία, πρέπει να φτιάξουμε μια κοινωνία που να χωράμε όλοι, που να απολαμβάνουμε όλοι ένα κοινωνικό κράτος, δεν μπορούμε να υπερασπιζόμαστε δικαιώματα για λίγους, αν αυτά δεν μπορούμε να τα διαθέσουμε σε όλους σε μια δημοκρατική κοινωνία.

Η Ευρωπαϊκή ένωση σε κρίσιμη καμπή.

Η Ευρωπαϊκή ένωση βρίσκεται σε ένα σημείο καμπής,
Το προσφυγικό, η άνοδος των άκρων και των Ευρωσκεπτικιστών, η επιθετικότητα του Πούτιν, οι εκβιασμοί του Ερντογάν, η αστάθεια στην Μέση Ανατολή, η τρομοκρατία, η επιθετικότητα της Κίνας στην περιοχή της, δημιουργούν ένα δύσκολο παγκόσμιο περιβάλλον για να μπορεί να το διαχειριστεί μια οικονομική ένωση κυρίαρχων κρατών με κοινό νόμισμα.

ΤΑΓΙΠ ΕΡΝΤΟΓΑΝ: ΩΣ ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ την ΕΕ, αλλιώς η συμφωνία για την επανεισδοχή ακυρώνεται

Χρειαζόμαστε μια κεντρική κυβέρνηση, μα πριν από αυτό χρειαζόμαστε ένα κοινά αποδεκτό μοντέλο των πολιτικών και οικονομικών θεσμών.

Δεν είναι ανάγκη αυτό το μοντέλο να εφαρμοστεί άμεσα στην Γερμανία ή στην Γαλλία. Αυτό μπορεί να γίνει προοδευτικά.
Χρειαζόμαστε όμως ένα μοντέλο για τις χώρες που πτώχευσαν και για τις χώρες που μπορεί να πτωχεύσουν στο μέλλον, χρειαζόμαστε ένα μοντέλο για τις υποψήφιες προς ένταξη χώρες, χρειαζόμαστε ένα μοντέλο που να μπορούμε να το παρουσιάσουμε σε όλους τους πολίτες, της κάθε χώρας και να αποφασίσουν αυτοί με δημοψήφισμα και όχι οι κυβερνήσεις τους αν το αποδέχονται ή όχι.

Αυτό το μοντέλο πρέπει να είναι ανοιχτό, να έχει την δυνατότητα να μετεξελιχθεί, αυτό το μοντέλο πρέπει να είναι το στάνταρ μοντέλο της μελλοντικής Ευρωπαϊκής ένωσης.

Ποιο σημαντικό από τις μεταβιβάσεις χρηματικών πόρων μεταξύ των Ευρωπαϊκών χωρών είναι η μεταβίβαση τεχνογνωσίας σχετικά με τους ανοιχτούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς.

Οι χώρες με τους ανοιχτούς θεσμούς, πρέπει να δείξουν στις χώρες με τους κλειστούς θεσμούς πως μπορούν να παράγουν και να διανέμουν σωστά τον πλούτο.

Αυτή είναι η υποχρέωση τους.

Η θεωρία των θεσμών των Acemoglu Robinson δείχνει μια ξεκάθαρη κατεύθυνση για την Ευρωπαϊκή Ένωση, προς το άνοιγμα των πολιτικών και οικονομικών θεσμών.

Πρέπει να σημειώσουμε ότι οι ανοικτοί πολιτικοί και οικονομικοί θεσμοί μπορούν να διατηρούνται και να εξελίσσονται επ' αόριστον μόνο αν καταφέρνουν να δημιουργούν ευημερία για την πλειοψηφία των πολιτών.

Η θεωρία των θεσμών των Acemoglu Robinson είναι ένα ερμηνευτικό εργαλείο της πραγματικότητας, αλλά η πρόβλεψη ότι οι κοινωνίες θα κινηθούν νομοτελειακά προς ανοιχτούς θεσμούς είναι λάθος.

Το κακό σενάριο

Για τους περισσότερους ανθρώπους, η προσωπική ευημερία είναι πιο σημαντική από τους ανοικτούς πολιτικούς θεσμούς.

Με αυτή την έννοια οι κλειστοί θεσμοί μπορούν να διατηρούνται επ' αόριστον αν καταφέρνουν να δημιουργούν ευημερία για μια πλειοψηφία των πολιτών.

Το παράδειγμα της Byzantine Empire που μπόρεσε και διατήρησε για πάνω από χίλια χρόνια κλειστούς πολιτικούς θεσμούς, με εν μέρει ανοικτούς οικονομικούς θεσμούς, μέσω του εμπορίου (Byzantine economy) είναι παράδειγμα προς αποφυγή.

Η Κίνα θα προσπαθήσει να υλοποιήσει αυτήν την ισορροπία και αν τα καταφέρει θα είναι επικίνδυνη για τους ανοιχτούς θεσμούς όλης της ανθρωπότητας. 

Οι κλειστοί πολιτικοί και οικονομικοί θεσμοί συνδέονται επιπρόσθετα με ένα αυξημένο εθνικό συλλογικό αίσθημα για πόλεμο και κυριαρχία.