[Τι είναι το μανιφέστο?
Το μανιφέστο είναι ένα εμπειρικό κείμενο που γράφεται από έναν πολίτη και αναπτύσσεται στο blog Διακήρυξη για μία άλλη Ελλάδα,για μία άλλη Ευρώπη. και η σελίδα του στο facebook Manifesto for another Greece, for another Europe
Τα κείμενα δεν έχουν συζητηθεί, έτσι μπορούν να φαίνονται απλοϊκά, ή μερικές προτάσεις να είναι τραβηγμένες, θα επιχειρηθεί να μπει μια τάξη για να ανοίξει μια συζήτηση με όποιον επιθυμεί.
Οι επιμέρους προτάσεις είναι ενδεικτικές, μπορούν να διορθωθούν ή να συμπληρωθούν.
Δεν χρειάζεται φυσικά να συμφωνεί κάποιος σε όλα, αλλά να συμφωνεί με τους ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς θεσμούς (inclusive institutions), την κυριαρχία του νόμου (κράτος δικαίου, rule of law), να αντιλαμβάνεται την εκμετάλλευση που προέρχεται από τις μόνιμες θέσεις εργασίας και την αξία των εμπορευσίμων δραστηριοτήτων.
Για μια ιδέα σχετικά με τους θεσμούς
More on the extractive/inclusive debate
Το μανιφέστο αποδέχεται την θεωρία για την εξέλιξη των θεσμών από τους Acemoglu Robinson, από την ιστορική περίοδο μέχρι σήμερα.
Για το τι είναι η κυριαρχία του νόμου (κράτος δικαίου) Rule of law
Τι θεωρητικά προαπαιτούμενα έχει το μανιφέστο
Το μανιφέστο δεν έχει προαπαιτούμενα ωστόσο είναι σημαντικό να μπορεί να καταλάβει κάποιος τους θεσμούς, την εκμετάλλευση των μόνιμων θέσεων εργασίας και τις εμπορεύσιμες δραστηριότητες.
Το μανιφέστο στηρίζεται σε τρία βιβλία, που ξεκαθαρίζουν τα παραπάνω θέματα
"γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη" Acemoglu - Robinson,
"ο δρόμος προς την δουλεία" Hayek
Να κάνουμε καλύτερες τις υπάρχουσες κοινωνίες
Το μανιφέστο υποστηρίζει (σε διαφωνία με τους Acemoglu - Robinson) ότι πολλές τις πρωτόγονες κοινωνίες κυρίως νομαδικών φυλών λειτουργούσαν με συμμετοχικούς θεσμούς, ακριβώς γιατί δεν είχαν πλούτο να μοιράσουν.
Οι εκμεταλλευτικοί θεσμοί πιθανά δημιουργήθηκαν όταν ο άνθρωπος έμαθε να παράγει, να αποθηκεύει και να διανέμει τον πλούτο.
Οι σημερινές κοινωνίες δεν είναι συγκρίσιμες με τις πρωτόγονες μη εκμεταλλευτικές κοινωνίες, μπορούμε όμως να προσπαθήσουμε την διεύρυνση και ανάπτυξη των ήδη υπαρχόντων ανοικτών δυνητικά συμμετοχικών οικονομικών και πολιτικών θεσμών, με στόχο την μικρότερη δυνατή εκμετάλλευση του ανθρώπου από το κράτος και το κεφάλαιο, την μικρότερη δυνατή εκμετάλλευση ενός κράτους από ένα άλλο κράτος και την μικρότερη δυνατή εκμετάλλευση της γης από τον άνθρωπο.
Η εξέλιξη, η υποστήριξη και η κυριαρχία ανοιχτών δυνητικά συμμετοχικών θεσμών, είναι η ελπίδα για το μέλλον της ανθρωπότητας.
Η ελπίδα για το μέλλον της ανθρωπότητας είναι ακόμα η μετάβαση από οικονομικά μοντέλα συνεχούς μεγέθυνσης, σε μοντέλα βιώσιμης ανάπτυξης, όπου το ζητούμενο δεν είναι το αίτημα για συνεχή μεγέθυνση της οικονομίας, των μισθών, της κατανάλωσης, αλλά ο σεβασμός σε επωφελείς για το σύνολο της κοινωνίας και του περιβάλλοντος θεσμούς, που σχετίζονται με αξιοπρεπείς αποδοχές σχεδόν για όλους τους εργαζόμενους και περιορισμένη ασφάλεια για τους υπόλοιπους.
Η αποδοχή της θεωρίας της εξέλιξης των οικονομικών και πολιτικών θεσμών, για την ιστορική περίοδο μέχρι σήμερα, των Acemoglu Robinson, δημιουργεί ένα νέο τρόπο αντίληψης της τρέχουσας κοινωνικής πραγματικότητας σε τοπικό, Ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.
Η αιώνια σύγκρουση των ανοικτών και των κλειστών θεσμών.
Το μανιφέστο θεωρεί ιστορικό δεδομένο την ύπαρξη συνομοσπονδίας φυλών με μη κυριαρχικούς συμμετοχικούς θεσμούς.
Το μανιφέστο αναζητά την έμπνευση για την μη εκμετάλλευση του ανθρώπου από άλλον άνθρωπο, την μη εκμετάλλευση του περιβάλλοντος από τον άνθρωπο και τη μη εκμετάλλευση ενός κράτους από άλλο κράτος στην συνομοσπονδία των Ιροκουά.
Iroquois, Η Συνομοσπονδία των Ιροκουά
Το μανιφέστο θεωρεί ότι η συνομοσπονδία των Ιροκουά και αντίστοιχοι ιθαγενείς πληθυσμοί όπως οι Indigenous peoples of Australia σε διάφορα μέρη του πλανήτη είχαν συμμετοχικούς θεσμούς.
Οι Ιροκουά, οι Αβορίγινες και άλλοι ιθαγενείς συνετέλεσαν έμμεσα στην εξέλιξη των σύγχρονων δυνητικά συμμετοχικών οικονομικών και πολιτικών θεσμών.
Δεν δημιούργησαν αυτοκρατορίες και βασίλεια, (ούτε έφτιαξαν μεγαλόπρεπα μνημεία) δεν είχαν εκμεταλλευτικούς θεσμούς απόσπασης πόρων, έτσι όταν έφτασαν οι άποικοι δεν βρήκαν ένα θεσμικό οικοδόμημα που θα μπορούσαν να καταλάβουν, όπως έκαναν οι Conquistador στην Λατινική Αμερική με τους Aztec και την Inca Empire.
Το μανιφέστο αποδέχεται την μελέτη των Acemoglu - Robinson για όλη την ιστορική περίοδο μέχρι σήμερα, ωστόσο θεωρεί πολύ αισιόδοξη την πρόβλεψη ότι οι κοινωνίες θα καταλήξουν σε ένα απώτερο μέλλον σε ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς.
Η μακροβιότητα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας για πάνω από 1000 χρόνια στηρίχθηκε στο εμπόριο και υποδηλώνει ότι κλειστοί πολιτικοί θεσμοί μπορούν να συνυπάρξουν με μερικώς ανοιχτούς οικονομικούς θεσμούς με μακροχρόνια σταθερότητα.
Byzantine economy
Αν ένας κρίσιμος αριθμός ανθρώπων απολαμβάνει μια σχετική ευημερία, θα επιδιώκει να την διατηρήσει, ακόμα και αν ζει σε ολοκληρωτικό καθεστώς.
Σε περίπτωση μείωσης της σχετικής ευημερίας, ο στρατός ο φόβος και η υποταγή αναλαμβάνει την στήριξη των ολοκληρωτικών καθεστώτων.
Βόρεια Κορέα: Στρατιωτική παρέλαση για την 70η επέτειο ίδρυσης του Κόμματος των Εργατών
Η πάλη ανάμεσα στους ανοιχτούς και στους κλειστούς θεσμούς, έρχεται από το μακρινό παρελθόν του ανθρώπινου γένους, συνεχίζεται στο σύγχρονο παρόν (όπως την περιγράφουν οι Acemoglu - Robinson), και θα συνεχίζεται στο μέλλον, χωρίς να μπορεί κανείς να εγγυηθεί το αποτέλεσμα.
Η σύγκρουση κεφαλαίου εργασίας είναι υποπερίπτωση της σύγκρουσης των ανοιχτών με τους κλειστούς θεσμούς.
Και το κεφάλαιο και οι μόνιμες θέσεις εργασίας μπορούν να λειτουργήσουν εκμεταλλευτικά, όταν οι νόμοι επιτρέπουν να λειτουργήσουν εκμεταλλευτικά.
Η σύγκρουση των ανοιχτών και των κλειστών θεσμών στην Ευρώπη
Η σοσιαλδημοκρατία εγκαθίδρυσε συνταγματικά σε πολλές χώρες της Ευρώπης την απόλυτη ασφάλεια για λίγους, μέσω της μονιμότητας των θέσεων εργασίας και των εγγυημένων συντάξεων, δημιουργώντας μια επικίνδυνη μεταμφιεσμένη μετεξέλιξη των κλειστών δυνητικά εκμεταλλευτικών οικονομικών και πολιτικών θεσμών.
Η σοσιαλδημοκρατία πιθανόν είναι υπεύθυνη για τον διαχωρισμό των εργαζομένων σε προνομιούχους και μη.
Η σοσιαλδημοκρατία μπορεί να αναγνωρίσει τα λάθη της και να αναζητήσει μαζί με τους φιλελεύθερους, νέα μοντέλα διακυβέρνησης με πραγματικά ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς.
Οι ανοιχτοί θεσμοί σήμερα στην Ευρώπη απειλούνται επιπλέον από δημοκρατίες με κλειστούς δυνητικά εκμεταλλευτικούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς στο εσωτερικό της, όπως η Ελλάδα, κάποιες χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και η Τουρκία (αν γίνει αποδεκτή η συμμετοχή της στην ζώνη του ευρώ).
Η προσπάθεια ενοποίησης της Ευρώπης χωρίς την πρότερη αναγνώριση της αξίας των ανοιχτών δυνητικά συμμετοχικών οικονομικών και πολιτικών θεσμών και την ενδυνάμωση τους στα κράτη μέλη, πιθανόν θα οδηγήσει είτε σε αποτυχία και διάλυση, είτε σε τεράστιους γραφειοκρατικούς οργανισμούς που λειτουργούν όχι για όφελος του συνόλου των πολιτών και του περιβάλλοντος, αλλά για όφελος προνομιακών κοινωνικών ομάδων και μεγάλων εταιρειών με αυξημένη επιρροή στους βουλευτές που ψηφίζουν τους νόμους.
Η μη αναγνώριση της θεσμικής υστέρησης της Ελλάδας, κάποιων από τις χώρες της πρώην Σοβιετικής ένωσης, και της Τουρκίας αποτελεί κίνδυνο για την συνέχεια και την ανάπτυξη των ανοιχτών θεσμών στην Ευρώπη.
Οι κλειστοί δυνητικά εκμεταλλευτικοί οικονομικοί και πολιτικοί θεσμοί που κουβαλούν αυτές οι χώρες από το παρελθόν τους, καθιστούν την χρήση του κεϋνσιανού μοντέλου επιστημονικό λάθος, που οδηγεί στην αύξηση της εκμετάλλευσης των μη προνομιούχων εργαζόμενων από τους προνομιούχους μόνιμα εργαζόμενους με Ευρωπαϊκούς πόρους.
Η προσπάθεια εφαρμογής του κεϋνσιανού μοντέλου σε δημοκρατίες με κλειστούς δυνητικά εκμεταλλευτικούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς είναι καταστροφική.
Μια προσπάθεια εφαρμογής του κεϋνσιανού μοντέλου σε μια ένωση κρατών έχει αποτελέσματα από εργασία χωρίς αντικείμενο έως ακραία εκμετάλλευση.
Είναι απορίας άξιο ότι νομπελίστες οικονομολόγοι και διάφοροι παγκόσμιοι στοχαστές όπως Thomas Piketty, Paul Krugman, Joseph Stiglitz, James K. Galbraith, Naomi Klein και Yanis Varoufakis, αδυνατούν να κατανοήσουν την σημασία των πολιτικών και οικονομικών θεσμών. Αναζητούν λύσεις που δεν περιέχουν την δημιουργική καταστροφή. Θέλουν να βελτιώσουν τον κόσμο χωρίς απολύσεις. Δυστυχώς δεν υπάρχουν τέτοιες λύσεις.
Η απάντηση είναι για βελτίωση και εξέλιξη των κοινωνιών είναι απλή και προφανής, την έχει δώσει ήδη ο Friedrich Hayek: απελευθέρωση των απολύσεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και αύξηση της περιορισμένης ασφάλειας για όλους τους πολίτες.
Η απελευθέρωση των απολύσεων θα επιτρέψει την μετάβαση από ένα χρεοκοπημένο "κοινωνικό κράτος", σε ένα νέο κράτος ευημερίας με μη μόνιμους εργαζόμενους, αλλά με δωρεά υγεία, δωρεάν παιδεία, θέσεις εργασίας και μεταβαλλόμενο ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για τους άνεργους.
Για να προχωρήσει η ολοκλήρωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι απαραίτητη η πίεση από το Ευρωκοινοβούλιο για την αποδοχή των ανοιχτών δυνητικά συμμετοχικών οικονομικών και πολιτικών θεσμών (με απελευθέρωση των απολύσεων), παράλληλα με την δημιουργία ενός κράτους ευημερίας, σε κάθε χώρα που πτωχεύει και σε κάθε χώρα που είναι υποψήφια για ένταξη στην ομάδα των χωρών με κοινό νόμισμα.
Δυστυχώς δεν μπορούμε να ξέρουμε αν ο François Hollande και οι υπόλοιποι σοσιαλδημοκράτες μπορούν να αντιληφθούν το παραπλανητικό μονοπάτι των κλειστών θεσμών που ακολουθούν.
Γαλλία: Η αριστερή αντιπολίτευση
Η πιθανή υποστήριξη του θεσμού της μόνιμης εργασίας από τους σοσιαλδημοκράτες και η αδράνεια των φιλελεύθερων θα έχει άσχημες συνέπειες στην εξέλιξη των ανοιχτών δυνητικά συμμετοχικών οικονομικών και πολιτικών θεσμών, στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και τον κόσμο.
Το ερώτημα είναι παρόμοιο και για την Angela Merkel η οποία ηγείται μιας αρκετά ανταγωνιστικής οικονομίας, ωστόσο δεν φαίνεται να κατανοεί την επικινδυνότητα που εμπεριέχει η διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με χώρες που είναι αυταρχικές και έχουν κλειστούς δυνητικά εκμεταλλευτικούς πολιτικούς θεσμούς και μερικώς ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς οικονομικούς θεσμούς, όπως η Τουρκία.
Υποχρέωση της ΕΕ θα έπρεπε να είναι να πιέζει τις χώρες με κλειστούς θεσμούς να τους μετασχηματίσουν σε ανοιχτούς.
Ο Ερντογάν έστησε... θρόνο τη Μέρκελ και πήρε υπόσχεση ένταξης
Πως ο Ερντογάν «την έφερε» στη Μέρκελ: χαμός με το χρυσό θρόνο
Η Τουρκία βρίσκεται ήδη στον ολισθηρό δρόμο των πυρηνικών όπλων…
Εκθεση-κόλαφος για Τουρκία από την Κομισιόν
Σε μια ένωση κρατών με ανοιχτούς θεσμούς, η κυριαρχία της αμοιβαίας επωφελούς συμφωνίας μεταξύ κρατών, πάνω από τα κράτη και η δυνητική συμμετοχικότητα των κρατών είναι οι θεσμοί που θα μπορούσαν να ισορροπήσουν την ενώση.
Οι μεταναστευτικές ροές
Οι κοινωνίες με ανοιχτούς θεσμούς πρέπει να είναι ικανές να προσφέρουν ένα σχέδιο δημοκρατικής διακυβέρνησης με ανοιχτούς θεσμούς σε κάθε χώρα με κλειστούς θεσμούς και να ζητείται από τους πολίτες να το αποδεχθούν ή όχι με δημοψήφισμα.
Αυτός είναι ο τρόπος για την μείωση της φτώχειας στον πλανήτη, τη μείωση των εμφυλίων πολέμων και την συνακόλουθη μείωση των μεταναστευτικών ροών που δημιουργούνται.
Αν η ένωση είχε αποδεχτεί τους ανοιχτούς θεσμούς, τότε ποια θα ήταν η προσέγγιση για τις μεταναστευτικές ροές?
Οι κοινωνίες με ανοιχτούς θεσμούς πρέπει να είναι ικανές να δεχτούν τους κατατρεγμένους, ωστόσο οι μετανάστες πρέπει να ενσωματώνονται στις κοινωνίες σαν ισότιμοι πολίτες.
Για να είναι επιτυχής η ενσωμάτωση των μεταναστών, θα πρέπει αυτοί να αποδέχονται και να σέβονται ένα υπάρχον πλαίσιο ανοικτών θεσμών.
Με άλλα λόγια η ενσωμάτωση χωρών και ατόμων στην ένωση δεν μπορεί να γίνεται σε ένα πλαίσιο ανοχής λόγο πολυπολιτισμικότητας, πέρα από ένα όριο.
Ο καθένας είναι διαφορετικός, ο καθένας κουβαλά τους σπόρους από έναν άλλο πολιτισμό, ωστόσο βασικές αρχές όπως η κυριαρχία του νόμου και η δυνητική συμμετοχικότητα πρέπει να παραμαίνουν απαραβίαστες ακόμα και αν συγκρούονται με πολιτισμικές διαφορές.
Τα άτομα και οι νέες χώρες πρέπει να προσαρμόζονται στους ανοικτούς θεσμούς.
Αν η Ευρώπη σήμερα δεν έχει ξεκάθαρη θέση μέσα από το Ευρωκοινοβούλιο για τους ανοιχτούς θεσμούς, αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα την υποχώρησή τους στις χώρες που έχουν αναπτυχθεί, στην Ευρώπη σαν ένωση κρατών και στον κόσμο, με κίνδυνο την παραπέρα ανάπτυξη των κλειστών ολοκληρωτικών θεσμών.
Η εγκαθίδρυση της δημοκρατίας σε μια χώρα μετά από απελευθέρωση από κατακτητές, ή αποικιοκράτες, ή την πτώση μιας διδακτορίας οδηγεί σε μια δημοκρατία με κλειστούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς, η οποία είναι ασταθής και μπορεί να επανέλθει σε δικτατορία αν δεν γίνει μια θεσμική επανάσταση.
Σε όλες της δημοκρατίες με κλειστούς θεσμούς οι περισσότεροι κυβερνώντες, νομοθέτες, δικαστικοί, οικονομικά ισχυροί και πολίτες παραβιάζουν τον νόμο. Δεν ισχύει η κυριαρχία του νόμου.
Η εξουσία δεν επιμερίζεται στους επίσημα θεσμοθετημένους θεσμούς, αλλά συγκεντρώνεται σε ένα άτομο όπως στην Ρωσία, η σε προνομιούχες κοινωνικές ομάδες 'όπως στην Ελλάδα.
Υπάρχει μια κλειστή αγορά κεφαλαίου και εργασίας. Για να γίνει κάποιος πλούσιος πρέπει να διασυνδέεται με πολιτικούς και τραπεζίτες και οι καλές θέσεις εργασίας συνδέονται με μονιμότητα χωρίς αξιολόγηση.
Η σύγκρουση των ανοιχτών και των κλειστών θεσμών στην Αμερική
Στην Αμερική και παγκόσμια, οι ανοιχτοί δυνητικά συμμετοχικοί θεσμοί απειλούνται από μεγάλες εταιρίες που θέλουν να ελέγχουν την αγορά.
Η Monsanto. με το πατεντάρισμα των σπόρων θέλει να περιορίσει την δυνατότητα του απλού πολίτη να διατηρεί τους δικούς του σπόρους, να παράγει και να πουλάει τροφή.
"Aπάντηση στην λιτότητα είναι η Ελευθερία των Σπόρων". Συνέντευξη της Βαντάνα Σίβα στο BiotechWatch.gr
Οι κλειστοί θεσμοί εκτός Ευρώπης και Αμερικής
Οι χώρες με κλειστούς εκμεταλλευτικούς πολιτικούς θεσμούς (δημοκρατίες και ολοκληρωτικά καθεστώτα) συνιστούν μια μόνιμη απειλή πολέμου για τις χώρες και τις ενώσεις χωρών με ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς θεσμούς.
Αν οι χώρες είχαν πραγματικά υιοθετήσει τους ανοιχτούς θεσμούς, δεν θα είχαν λόγο για επιθετικό πόλεμο.
Οι χώρες με τους κλειστούς θεσμούς, ολοκληρωτικά καθεστώτα και δημοκρατίες, έχουν πάντα διάθεση για πόλεμο και συνδέονται με εθνικισμούς για να έχουν εξωτερικούς εχθρούς, που δημιουργούν μια εθνική συλλογική συνείδηση, που αποκρύβει τις εσωτερικές αντιθέσεις, που δημιουργούνται με την συγκέντρωση της εξουσίας σε πρόσωπα ή κόμματα.
Στο εξωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης η Ρωσία συνιστά μια υπαρκτή απειλή, ως μια χώρα που δεν γνώρισε ποτέ την δημοκρατία των ανοιχτών δυνητικά συμμετοχικών οικονομικών και πολιτικών θεσμών.
Η Ρωσία είναι μια δημοκρατία με κλειστούς θεσμούς, με υπερβολική συγκέντρωση εξουσίας στο πρόσωπο του Πούτιν και μαφιόζικο καπιταλισμό
Εχουν κι άλλοι την Τρόικά τους.
Intento frustrado de la Fiscalía rusa de llevarse el 'caso Troika' a Moscú
Το πιο αστείο είναι ότι ο Πούτιν μιλάει στα Ηνωμένα Έθνη , υπερασπιζόμενος αξίες που δεν πιστεύει, ταυτόχρονα με την υπεράσπιση του δικτάτορα Άσαντ της Συρίας και μερικά εκατομμύρια άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Πούτιν είναι δημοκράτης.
Σύγκρουση Ομπάμα-Πούτιν για τη Συρία στον ΟΗΕ: Αγεφύρωτο το χάσμα μεταξύ Δύσης και Ρωσίας
Στην Κίνα επικρατούν οι κλειστοί ολοκληρωτικοί θεσμοί, με μερικώς ανοιχτούς οικονομικούς θεσμούς.
Η βάναυση τιμωρία των Κινέζων εργαζομένων που δεν κάνουν πωλήσεις
Γιατί οι οδηγοί στην Κίνα σκοτώνουν τους ανθρώπους που τραυματίζουν;
Γιατί εξαφανίζονται οι Κινέζοι δισεκατομμυριούχοι;
Η Κίνα και η Ρωσία αποτελούν τα πιο επικίνδυνα θεσμικά πρότυπα.
Στην Βόρεια Κορέα οι κλειστοί ολοκληρωτικοί εκμεταλλευτικοί θεσμοί παραμένουν ζωντανοί για να δείχνουν σε όλη την ανθρωπότητα πως γίνεται η υλοποίηση της ουτοπίας του ΚΚΕ και του Λαφαζάνη
Ο σωματοφύλακας του Κιμ Γιονγκ Ιλ αποκαλύπτει
Τα 10 πράγματα που η Βόρεια Κορέα δεν θέλει να ξέρεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου