[οι ανοικτοί δυνητικά συμμετοχικοί οικονομικοί και πολιτικοί θεσμοί (inclusive institutions) και οι κλειστοί δυνητικά εκμεταλλευτικοί οικονομικοί και πολιτικοί θεσμοί (extractive institutions) όπως ορίζονται από Daron Acemoğlu - James A. Robinson στο βιβλίο τους "Γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη"
"γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη" οι πολιτικοί θεσμοί στους τόπους, στο χρόνο, αποσπάσματα, παρατηρήσεις]
Έσοδα από φόρους = κρατικές δαπάνες
Τα περισσότερα ΜΜΕ και τα περισσότερα πολιτικά κόμματα αγνοούν ηθελημένα ή αθέλητα μερικά βασικά δεδομένα διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα και κλείνοντας τα μάτια σε πράγματα που δεν θέλουν να δουν.
Λένε λοιπόν: η φοροκαταιγίδα του τρίτου μνημονίου, δεν λένε όμως ότι η φοροκαταιγίδα δεν είναι για την αποπληρωμή των δανείων η οποία θα αρχίσει στην ουσία αργότερα, αλλά για την συντήρηση ενός υπερβολικού κράτους με αρκετούς διεφθαρμένους υπαλλήλους, αρκετούς άσκοπους οργανισμούς, αρκετές άσκοπες θέσεις εργαζομένων και ένα εκμεταλλευτικό ασφαλιστικό σύστημα.
Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι οι κλειστοί εκμεταλλευτικοί οικονομικοί και πολιτικοί θεσμοί της, που δημιουργούν εκμεταλλευτικές χρηματικές ροές. Χρήματα αποσπώνται, ή δεν κατευθύνονται στους αδύναμους για να υλοποιήσουν τις επιταγές του συντάγματος που ορίζει την απόλυτη ασφάλεια των εργαζομένων που ανήκουν σε ορισμένες κοινωνικές ομάδες σε βάρος των υπολοίπων.
Το ασφαλιστικό σύστημα είναι εκμεταλλευτικό γιατί στηρίχθηκε στην παραδοχή μιας συνεχούς ανάπτυξης με δανεικά και μιας διακυβέρνησης με δανεικά.
Στην παραδοχή μιας συνεχούς ανάπτυξης με δανεικά και στην πιθανότητα κατάρρευσης του ευρώ από ένα Grexit στηρίχθηκε η διαπραγμάτευση της Ελλάδας από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που οδήγησε την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού να ψηφίσει "όχι" στο ασαφές δημοψήφισμα.
Η ετοιμότητα της ένωσης για Grexit χωρίς κατάρρευση του ευρώ, έκανε τον πρωθυπουργό να προσγειωθεί απότομα στην πραγματικότητα και να μετατρέψει το "όχι" σε "ναι", και να αποτρέψει προσωρινά την καταστροφή, σε συμφωνία με την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού που δεν επιθυμούσε την έξοδο από το ευρώ.
Η παραδοχή μιας συνεχούς ανάπτυξης με δανεικά κατέρρευσε με το "ναι" του πρωθυπουργού και της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού στο ευρώ.
Δεν υπάρχουν δανεικά, ούτε θα υπάρξουν, αν η Ελλάδα δεν αποκτήσει εμπιστοσύνη από τους εταίρους και τις αγορές.
Χωρίς δανεισμό η διατήρηση του υπάρχοντος ασφαλιστικού είναι απλά η εκμετάλλευση της κοινωνίας των πολιτών από τους συνταξιούχους με τις υψηλές συντάξεις.
Η κοινωνική αλληλεγγύη επέβαλε οι σημερινοί εργαζόμενοι να πληρώνουν τις συντάξεις των σημερινών συνταξιούχων, αναλογικά μεγαλύτερες από τις εισφορές που οι συνταξιούχοι είχαν καταβάλει όταν εργάζονταν για να πληρωθούν οι προηγούμενοι συνταξιούχοι.
Η πτώχευση της χώρας και η μη δυνατότητα δανεισμού μετατρέπουν την κοινωνική αλληλεγγύη σε κοινωνική εκμετάλλευση.
Σε μια κοινωνία που οι περισσότεροι πολίτες της αναζητούν εργασία σε μια αγορά εργασίας, το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για όλους τους άνεργους και οικονομικά αδύνατους, έπρεπε να κατοχυρώνεται συνταγματικά όσο το όριο της φτώχειας.
Η πραγματική κοινωνική αλληλεγγύη επιτάσσει την πληρωμή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος στους άνεργους και την αύξηση στις συντάξεις των χαμηλοσυνταξιούχων από από την περικοπή των υψηλών συντάξεων.
Η επιδίωξη μιας κοινωνίας να έχουν οι περισσότεροι πολίτες της (πχ 95%) εισοδήματα για μια αξιοπρεπή ζωή, όσα οι εύλογες δαπάνες διαβίωσης και οι δαπάνες στέγης έπρεπε να είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη, αντί για την κατοχύρωση απόλυτης ασφάλειας σε διάφορες κοινωνικές ομάδες.
Η ίδια πληρωμή, τα ίδια επιδόματα και οι ίδιες συντάξεις θα έπρεπε να είναι συνταγματικά κατοχυρωμένες για την ίδια εργασία στον ίδιο δημόσιο ή ιδιωτικό οργανισμό.
[Είναι εκμετάλλευση το σύνταγμα να προστατεύει τις μόνιμες καθαρίστριες-ες που καθαρίζουν ένα κυβερνητικό κτίριο σε βάρος των καθαριστριών-ων που εργάζονται σε έναν εργολάβο που καθαρίζει ένα κυβερνητικό κτίριο. ... ]
Οι Ελληνικές εκμεταλλευτικές χρηματικές ροές
Κάθε μικρή ή μεγάλη σύμβαση που υπογράφει το δημόσιο, που δεν είναι ορθολογική και συνοδεύεται από μικρή ή μεγάλη μίζα, έχει κόστος που το πληρώνουν οι άνεργοι, οι χαμηλόμισθοι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι, αφού δεν περισσεύουν πόροι για να κατευθυνθούν σε αυτούς.
Κάθε μεγάλο λαμόγιο που χρησιμοποιεί την θέση του για να προσπορίζεται εισοδήματα με πλαστογραφία, εκβιασμό, ακόμα και σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, εγκληματικά αποσπά χρήματα από την κοινωνία των πολιτών.
Επιστρέφουν με Κατρούγκαλο 903 επίορκοι του Δημοσίου
Κάθε λαμόγιο που χρησιμοποιεί την θέση του για να προσπορίζεται εισοδήματα που δεν δικαιολογούνται νόμιμα, πρέπει να χάνει την θέση του, ακόμα και αν αυτά τα εισοδήματα είναι άτυπα θεσμοθετημένα.
Φακελάκια, ιδιαίτερα μαθήματα από διορισμένους εκπαιδευτικούς, γρηγορόσιμα, δημιουργούν εκμεταλλευτικές ροές από την κοινωνία προς τα λαμόγια.
Αν κάποιος θεωρεί τα χρήματα που παίρνει δεν του φτάνουν να παραιτηθεί άμεσα και να ασχοληθεί σε εργασία του ιδιωτικού τομέα.
Κάθε υπάλληλος μόνιμος ή έκτακτος που κέρδισε την θέση του με ψεύτικα πιστοποιητικά την έκλεψε από τον συνάδελφό του, ή από τον αδελφό του, ή από έναν άλλο πολίτη, δημιουργώντας εισοδήματα για τον εαυτό του, που αφαίρεσε από κάποιον άλλο. Η άμεση απόλυση είναι δίκαιη και αναγκαία.
[Πέρα από το χάσιμο της θέσης αυτού που κατέθεσε ψεύτικα δικαιολογητικά, ποινικές ευθύνες πρέπει να αναζητούνται μόνο από τα λαμόγια με εισοδήματα πάνω από της εύλογες δαπάνες διαβίωσης και δαπάνες στέγης, ή κεφάλαιο και περιουσία περισσότερη από το σπίτι που κατοικούν.
Επειδή άτυπα θεσμοθετήθηκε η αποδοχή ψεύτικων δικαιολογητικών από το δημόσιο, αυτή μπορεί να μην διώκεται ποινικά, αν η πράξη υπερβαίνει την πενταετία και η θέση που καταλήφθηκε δεν είναι θέση ευθύνης.
Σαν πρακτική συνεχίζεται ακόμα και σήμερα και πρέπει να σταματήσει, με άμεση τιμωρία των ελεγκτών των πιστοποιητικών που δεν κάνουν καλά την δουλειά τους και άμεση διακοπή των συμβάσεων πολιτών που έχουν καταθέσει ψεύτικα δικαιολογητικά, στην προηγούμενη πενταετία, χωρίς περαιτέρω ποινικές ευθύνες για τους ίδιους.]
Κάθε πολίτης που λαμβάνει σύνταξη με ψεύτικα δικαιολογητικά, πρέπει η σύνταξη του να διακόπτεται και να μην έχει περαιτέρω ποινική ευθύνη, αν τα εισοδήματά του είναι μικρότερα από τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης και δαπάνες στέγης και δεν έχει κεφάλαια και περιουσία περισσότερη από το σπίτι που κατοικεί.
[Οι συντάξεις με ψεύτικα δικαιολογητικά ήταν άτυπα θεσμοθετημένες από τους Ελληνικούς κλειστούς θεσμούς και ευθύνη δεν έχει μόνο αυτός που πήρε την σύνταξη με ψεύτικα δικαιολογητικά, αλλά και αυτός που την έδωσε με πλημμελή έλεγχο].
Κάθε υπάλληλος που βρίσκεται σε ένα οργανισμό χωρίς σκοπό, ή σε μια θέση χωρίς σκοπό αποσπά (θέλοντας ή μη) τα χρήματα για την πληρωμή του, από τους άνεργους, τους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους, αφού δεν περισσεύουν πόροι για να κατευθυνθούν σε αυτούς.
Κάθε υψηλή σύνταξη ακόμα και αν είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη συνιστά νόμιμη κλοπή, αν το κράτος έχει χρεοκοπήσει και η σύνταξη υπερβαίνει της σύνταξης που αναλογεί στις ασφαλιστικές εισφορές (του εργαζόμενου και του εργοδότη) συμπληρωμένης με το ποσό που πρέπει να συνεισφέρει το κράτος σε κάθε πολίτη για να έχει μια αξιοπρεπή σύνταξη, συνυπολογίζοντας τα άλλα εισοδήματά του πολίτη και την ευθύνη των θέσεων στις οποίες αυτός εργαζόταν.
Κάθε εργαζόμενος άμεσα ή έμμεσα για το κράτος ΄με αμοιβή μικρότερη από τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης και δαπάνες στέγης, είναι εκμεταλλευόμενος από το κράτος, δηλαδή από τους μόνιμους συναδέλφους του που αμείβονται παραπάνω από αυτόν για ίδια ή λιγότερη εργασία.
Μετά το δημοψήφισμα και την αδυναμία της χώρας να βρει δανεικά, το αναδιανεμητικό ασφαλιστικό σύστημα των κυρίων συντάξεων έχει μετατραπεί σε εκμεταλλευτικό θεσμό
Η ασφάλιση στην Ελλάδα έχει ομοιοεπαγγελματικό χαρακτήρα που περιορίζει την αναδιανομή ανάμεσα στις διαφορετικές κοινωνικές ομάδες.
Η ασφάλιση στην Ελλάδα έχει ετεροεργασιακό χαρακτήρα. Ο όρος ετεροεργασιακός προτείνεται για να καταδείξει το γεγονός ότι δυο πολίτες μπορούν να εργάζονται στο ίδιο είδος εργασίας, στον ίδιο οργανισμό και να έχουν τελείως διαφορετικά ασφαλιστικά δικαιώματα.
Αυτός είναι ο ορισμός του μη αναδιανεμητικού χαρακτήρα. Η κάθε κοινωνική ομάδα αποσπά για "πάρτη" της, αδιαφορώντας ακόμα και για τους εργαζόμενους που κάνουν την ίδια εργασία αρκετές φορές πιο εντατικά.
Η σύγκρουση υποτίθεται ότι είναι μεταξύ εργασίας και κεφαλαίου, στην πραγματικότητα όμως διάφορες κοινωνικές ομάδες αποσπούν δικαιώματα σε βάρος του συνόλου και των συναδέλφων τους που εργάζονται στην ίδια εργασία, με περισσότερη ένταση για λιγότερες αποδοχές και δικαιώματα.
Το υπάρχον ασφαλιστικό σύστημα της Ελλάδος είναι μικτό, αναδιανεμητικό για την κύρια ασφάλιση και κεφαλαιοποιητικό για την επικουρική.
Αναδιανεμητικά και κεφαλαιοποιητικά ασφαλιστικά συστήματα: βασικά χαρακτηριστικά και πολιτικές διαστάσεις
Η κύρια ασφάλιση έχει αναδιανεμητικό χαρακτήρα, οι σημερινοί εργαζόμενοι με τις εισφορές τους χρηματοδοτούν τις τρέχουσες συντάξεις, ενώ οι σημερινοί συνταξιούχοι χρηματοδότησαν με τις εισφορές τους, τον χρόνο που εργάζονταν, τους προηγούμενους συνταξιούχους.
Στην Ελλάδα το αναδιανεμητικό σύστημα κατέρρευσε και αυτό που έχουν οι συνταξιούχοι είναι ένα σύνολο από συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα που είναι αδύνατον και άδικο να υλοποιηθούν. Οι ασφαλιστικές εισφορές που πλήρωσαν όταν εργάζονταν, έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί για την πληρωμή των προηγούμενων συνταξιούχων.
Με δεδομένο ότι η Ελλάδα δεν κατάφερε να έχει πρόσβαση σε δανεικά ούτε μετά την εντολή του λαού με δημοψήφισμα, κάθε προσπάθεια υλοποίησης της συνταγματικής επιταγής της διατήρησης των μεγάλων συντάξεων συνιστά εκμετάλλευση:
εκμετάλλευση κάθε πολίτη με εισοδήματα μικρότερα από τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης και δαπάνες στέγης, το κράτος πρέπει να αποσπάσει από αυτούς τους πολίτες πόρους με την μορφή των άμεσων και έμμεσων φόρων και ασφαλιστικών εισφορών,
εκμετάλλευση των σημερινών εργαζομένων που είναι υποχρεωμένοι από το σύνταγμα να χρηματοδοτήσουν τους σημερινούς συνταξιούχους, ενώ οι ίδιοι θα συνταξιοδοτηθούν με κεφαλαιοποιητικό σύστημα,
εκμετάλλευση των σημερινών εργαζομένων, οι οποίοι είναι λιγότεροι σε αριθμό από τους συνταξιούχους και οι περισσότεροι από αυτούς έχουν μικρότερες αποδοχές από τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης και δαπάνες στέγης,
εκμετάλλευση των άνεργων-μικροεισοδηματιών με εισοδήματα από ενοίκια λιγότερα από τις ευλογες δαπάνες διαβίωσης και δαπάνες στέγης, τα οποία το κράτος φορολογεί αυτοτελώς και επιπρόσθετα αποσπά ΕΝΦΙΑ από τα ακίνητα που ενοικιάζονται,
εκμετάλλευση των άνεργων γιατί το κράτος δεν έχει πόρους να διαθέσει για αυτούς,
εκμετάλλευση των χαμηλοσυνταξιούχων που υπομένουν οριζόντιες περικοπές, για να μην κοπούν οι ψηλές συντάξεις.
Θα πρέπει ακόμα να σημειώσουμε ότι είναι μύθος ότι τα ασφαλιστικά ταμεία κατέρρευσαν εξαιτίας του PSI.
"Οι ζημιές που κατέγραψαν τα ασφαλιστικά ταμεία λόγω του PSI είναι 13,4 δισ, ...
... το κράτος έδωσε στα Ταμεία ως επιχορήγηση 38 δισ. την τριετία 2012-14 και 64 δισ. την πενταετία 2010-2014, εμείς θεωρούμε ότι το πρόβλημα των Ταμείων είναι τα 13,4 δισ. που τους ζημίωσε από το PSI!.."
Οι ζημιές των ασφαλιστικών ταμείων από το PSI
Διάλυση της οικονομίας από την υπερφορολόγιση
Επιπρόσθετα η υπερφορολόγηση των επιχειρήσεων τις οδηγεί στο κλείσιμο (ή την παρανομία) με συνέπεια την αύξηση της ανεργίας και την μείωση των εργαζομένων που θα μπορούσαν να πληρώσουν τις συντάξεις των δικαιούχων.
Φαύλος κύκλος που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην παραπέρα κατάρρευση του συστήματος και την εξαθλίωση των χαμηλοσυνταξιούχων, των χαμηλόμισθων και των άνεργων.
Με άλλα λόγια αντιστρέφεται η κοινωνική αλληλεγγύη που ήταν η πρόθεση του διανεμητικού συστήματος.
Η αδυναμία δανεισμού της χώρας μετατρέπει το υπάρχον ασφαλιστικό σύστημα σε εκμεταλλευτικό θεσμό, όπου οι εκμεταλλευτές (πιθανόν χωρίς να το θέλουν) είναι οι συνταξιούχοι με τις μεγάλες συντάξεις και εκμεταλλευόμενοι είναι οι πολίτες με εισοδήματα μικρότερα από τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης και δαπάνες στέγης (χαμηλόμισθοι, χαμηλοσυνταξιούχοι, μικροεπιχειρηματίες, αγρότες με λίγες ή καθόλου επιδοτήσεις) και οι άνεργοι.
Η επιταγή του συντάγματος στην διατήρηση των μεγάλων συντάξεων δεν επιτρέπει να κατευθυνθούν πόροι στους πολίτες με εισοδήματα μικρότερα από το όριο της φτώχειας.
Δεν υπάρχει επιταγή του συντάγματος για ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μεγάλο ποσοστό πολιτών να απέχει από τις εκλογές και να αναζητά λύσεις δεξιού ή αριστερού ολοκληρωτικού χαρακτήρα.
Συμπληρωματικές παρατηρήσεις
Ενώ τα σημερινά αναδιανεμητικά χαρακτηριστικά του συστήματος κυρίας ασφάλισης έχουν εκμεταλλευτικό χαρακτήρα τα κεφαλαιοποιητικά χαρακτηριστικά της επικουρικής ασφάλισης συνδέθηκαν με το Σκάνδαλο δομημένων ομολόγων στην Ελλάδα
Από τις ασφαλιστικές εισφορές των δημοσίων υπαλλήλων, υπαλλήλων ΔΕΚΟ, τραπεζιτικών και άλλων προνομιούχων, πρέπει να αφαιρούνται όλα τα εκμεταλλευτικά δικαιώματα που στηρίζονται σε φόρους υπέρ τρίτων, καθώς το υπερβάλλον εφάπαξ που εισέπραξαν οι δικαιούχοι.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν παράγουν άμεσα πλούτο, οι αποδοχές τους και οι ασφαλιστικές εισφορές τους προέρχονται από τον πλούτο που παράγουν οι εμπορεύσιμες δραστηριότητες και συλλέγεται άμεσα ή έμμεσα από το κράτος με την φορολογία.
Ο φόρος που καταβάλουν οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι πλασματικός και θα μπορούσαμε ισοδύναμα να θεωρήσουμε ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν καταβάλουν καθόλου φόρο και πληρώνονται όσο οι αποδοχές που προκύπτουν αφαιρώντας τον πλασματικό φόρο.
Οι ασφαλιστικές εισφορές των προνομιούχων, μπορούν να συσχετιστούν με έναν μειωτικό συντελεστή γιατί αποσπάστηκαν από το κράτος, την περίοδο που αυτό λειτουργούσε με δανεικά και επιδοτήσεις από το εξωτερικό.
Συμπληρωματικά οι περισσότεροι προνομιούχοι απόσπασαν υψηλές ασφαλιστικές εισφορές έχοντας ήδη μονιμότητα, ή εργαζόμενοι σε μονοπωλιακούς ή προνομιούχους οργανισμούς, που δεν παρήγαγαν πλούτο, ή λειτουργούσαν με ζημιά.
Το ασφαλιστικό σύστημα του μανιφέστου
Το μανιφέστο προτείνει την κατάργηση όλων των ασφαλιστικών δικαιωμάτων με δημοψήφισμα.
Εξαιρούνται οι περιπτώσεις όταν οι ασφαλιστικές εισφορές στον ιδιωτικό τομέα (ΙΚΑ, ΝΑΤ, ΟΑΕΕ) προσαυξημένες με τον επίσημο τόκο, αφού αφαιρεθεί το ποσό των συντάξεων που έχουν ήδη ληφθεί, μπορούν να τεκμηριώσουν δικαίωμα μεγαλύτερης σύνταξης υπολογίζοντας τα υπόλοιπα συνταξιοδοτικά χρόνια με βάση το προσδόκιμο ζωής και χρησιμοποιώντας τους ίδιους υπολογισμούς με τους οποίους θα συνταξιοδοτηθούν οι σημερινοί εργαζόμενοι.
Το μανιφέστο προτείνει ένα ασφαλιστικό σύστημα σαν της Αυστραλίας όπου για τον υπολογισμό της σύνταξης προσμετρώνται τα άλλα`εισοδήματα του συνταξιούχου, αλλά καινοτομεί στο ύψος των συντάξεων.
Οι συντάξεις που χορηγεί το κράτος συμπληρώνουν τα υπάρχοντα εισοδήματα των δικαιούχων.
Το συνολικό εισόδημα των συνταξιούχων προσδιορίζεται τουλάχιστον όσο οι οικογενειακές εύλογες δαπάνες διαβίωσης και δαπάνες στέγης, υπολογισμένες από την στατιστική υπηρεσία, σε μια κλίμακα σχετιζόμενη αναγωγικά με τον μέσο όρο των συντάξεων της ένωσης για τις θέσεις στις οποίες εργάστηκε ο συνταξιούχος.
Το ασφαλιστικό σύστημα που προτείνει το μανιφέστο είναι κεφαλαιοποιητικό και αναδιανεμητικό.
Όλοι οι συνταξιούχοι (ακόμα και οι πρόωροι) έχουν δικαίωμα κατώτατης σύνταξης τουλάχιστον όσο οι οικογενειακές εύλογες δαπάνες διαβίωσης και στέγης, συνυπολογίζοντας εισοδήματά τους από άλλες πηγές.
Παραπάνω σύνταξη δικαιούνται μόνο αυτοί που έχουν δώσει παραπάνω εισφορές στον ιδιωτικό τομέα, και αυτές υπολογίζονται για τον προσδιορισμό της σύνταξης με τον ίδιο τρόπο που θα υπολογιστεί η σύνταξη των παιδιών τους.
Οι πρόωροι συνταξιούχοι μπορούν να διακόπτουν την σύνταξη προσωρινά, αν βρίσκουν μια θέση εργασίας, ή μια δραστηριότητα που τους ενδιαφέρει.
Οι πρόωροι συνταξιούχοι πρέπει να απαγορεύεται να εργάζονται σε άλλη εργασία εκτός αν αυτή είναι δηλωμένη και τα έσοδά τους από αυτή αφαιρούνται από την σύνταξη, αν είναι λίγα, ή δεν παίρνουν καθόλου σύνταξη αν την υπερβαίνουν.
Με την διακοπή της εργασίας μπορούν πάλι να αρχίσουν να παίρνουν σύνταξη.
Για ίδιο είδος εργασίας πρέπει να κατοχυρώνονται ίδια δικαιώματα. Δεν μπορεί δύτες ή ανθρακωρύχοι που πραγματικά εργάζονται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, ή σε στοές, να κατοχυρώνουν τελείως διαφορετικά δικαιώματα, εξαρτώμενα από τον εργοδότη στον οποίον εργάζονται και τις διασυνδέσεις που έχουν.
Παράδειγμα κάποιος δύτης χωρίς να βουτάει σε μόνιμη βάση μπορεί να μαζεύει τελείως διαφορετικά δικαιώματα από έναν συνάδελφό του που εργάζεται στην ίδια εργασία, εντατικά σε καθημερινή βάση αλλά σε διαφορετικό εξωτερικό εργοδότη με σύμβαση έργου, [δύτης με μπλοκάκι, χωρίς ένσημα δύτη].
προηγούμενα κείμενα
1. μια θεσμική μάχη στην Ελλάδα: μονιμότητα συνταγματικά κατοχυρωμένη απέναντι στην κοινωνία πολιτών
2. μια θεσμική μάχη στην Ελλάδα: Ανασχεδιασμός του κράτους
3. μια θεσμική μάχη στην Ελλάδα: Ανασχεδιασμός του κράτους με μη μόνιμους, παραδείγματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου