[Τι είναι το μανιφέστο?
Το μανιφέστο είναι ένα εμπειρικό κείμενο που γράφεται από έναν πολίτη και αναπτύσσεται στο blog Διακήρυξη για μία άλλη Ελλάδα,για μία άλλη Ευρώπη. και η σελίδα του στο facebook Manifesto for another Greece, for another Europe
Τα κείμενα δεν έχουν συζητηθεί, έτσι μπορούν να φαίνονται απλοϊκά, ή μερικές προτάσεις να είναι τραβηγμένες, θα επιχειρηθεί να μπει μια τάξη για να ανοίξει μια συζήτηση με όποιον επιθυμεί.
Οι επιμέρους προτάσεις είναι ενδεικτικές, μπορούν να διορθωθούν ή να συμπληρωθούν.
Δεν χρειάζεται φυσικά να συμφωνεί κάποιος σε όλα, αλλά να συμφωνεί με τους ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς θεσμούς (inclusive institutions), την κυριαρχία του νόμου (κράτος δικαίου, rule of law), να αντιλαμβάνεται την εκμετάλλευση που προέρχεται από τις μόνιμες θέσεις εργασίας και την αξία των εμπορευσίμων δραστηριοτήτων.
Για μια ιδέα σχετικά με τους θεσμούς
More on the extractive/inclusive debate
Το μανιφέστο αποδέχεται την θεωρία για την εξέλιξη των θεσμών από τους Acemoglu Robinson, από την ιστορική περίοδο μέχρι σήμερα.
Για το τι είναι η κυριαρχία του νόμου (κράτος δικαίου) Rule of law
Τι θεωρητικά προαπαιτούμενα έχει το μανιφέστο
Το μανιφέστο δεν έχει προαπαιτούμενα ωστόσο είναι σημαντικό να μπορεί να καταλάβει κάποιος τους θεσμούς, την εκμετάλλευση των μόνιμων θέσεων εργασίας και τις εμπορεύσιμες δραστηριότητες.
Το μανιφέστο στηρίζεται σε τρία βιβλία, που ξεκαθαρίζουν τα παραπάνω θέματα
"γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη" Acemoglu - Robinson,
"ο δρόμος προς την δουλεία" Hayek
Πως αντιλαμβάνεται το μανιφέστο την εξέλιξη των θεσμών στην Ελλάδα και πως μπορούν να αλλάξουν?
Το μανιφέστο υποστηρίζει ότι η Ελλάδα είναι μια δημοκρατία με κλειστούς δυνητικά εκμεταλλευτικούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς που είναι συνέχεια των κλειστών εκμεταλλευτικών θεσμών της Βυζαντινής και της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Αν ο Κορνήλιος Καστοριάδης κατανοούσε ότι οι λαοί διαμορφώνονται από τους πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς που υπάρχουν σε κάθε τόπο, θα μπορούσε να δώσει τις απαντήσεις στις ερωτήσεις που προέκυψαν από τις μελέτες του.
«O κάθε λαός είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, υπεύθυνος και για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται»
Αν παρατηρήσει κανείς την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας θα δει διαδοχικές μεταμορφώσεις των κλειστών εκμεταλλευτικών οικονομικών και πολιτικών θεσμών που φτάνουν μέχρι της μέρες μας.
Δημοκρατίες με κλειστούς θεσμούς, μοναρχίες, δικτατορία, εμφύλιος πόλεμος.
Λείπει μια θεσμική επανάσταση που θα έχει στόχο την αλλαγή του τρόπου διακυβέρνησης από κλειστούς σε ανοιχτούς θεσμούς.
Η φύση των θεσμών είναι πιο σημαντική από το ποιος κυβερνά.
Η Ελλάδα έχει πολλά κοινά στοιχεία με τις δημοκρατίες με κλειστούς θεσμούς και τις δικτατορίες που αναπτύχθηκαν στην Λατινική Αμερική μετά το τέλος της αποικιοκρατίας.
First Hellenic Republic
Second Hellenic Republic
Third Hellenic Republic
History of modern Greece
Στην μεταπολίτευση οι κλειστοί οικονομικοί και πολιτικοί θεσμοί μετεξελίχθηκαν βασισμένοι στην μονιμότητα της εργασίας των δημοσίων υπαλλήλων, το πελατειακό κράτος, τις συντεχνίες προνομιακά εργαζομένων και τις διασυνδέσεις των πολιτικών με επιχειρηματίες, τραπεζίτες και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Η αλλαγή των οικονομικών και πολιτικών θεσμών
Στην Ελλάδα και σε πολλές δημοκρατίες με κλειστούς θεσμούς η σύγκρουση κεφαλαίου εργασίας είναι πλασματική.
Το μεγαλύτερο μέρος της οικονομίας και τα περισσότερα κεφάλαια, μαζί με τα κεφάλαια των επιδοτήσεων και των δανεικών, διαχειρίστηκαν για 35 χρόνια (και διαχειρίζονται) από ένα εκμεταλλευτικό πελατειακό και συντεχνιακό κράτος.
Τα μικρά κεφάλαια της μικρής οικονομίας εκμεταλλεύονται την εργασία γιατί οι πολιτικοί φτιάχνουν νόμους για τους προνομιούχους εργαζόμενους, που έχουν ελάχιστη ισχύ στην ζούγκλα της αγοράς εργασίας του μικρού ιδιωτικού τομέα.
Το μανιφέστο υποστηρίζει ότι οι οικονομικοί και πολιτικοί θεσμοί δημιουργούν (και στηρίζονται σε) συγκεκριμένες χρηματικές ροές που αποσπούν πόρους από την κοινωνία των πολιτών, προς όφελος μερίδας πολιτών που ανήκουν σε διάφορες κοινωνικές ομάδες και έχουν κάθε λογής προνόμια, διασυνδέσεις με τους πολιτικούς τους τραπεζίτες και τα ΜΜΕ, μόνιμες θέσεις εργασίας και μεγάλες συντάξεις. Η ανακατεύθυνση των χρηματικών ροών μπορεί να προκαλέσει αλλαγή των θεσμών σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Για να αλλάξουν οι θεσμοί απαιτείται η συμφωνία της πλειοψηφίας των Ελλήνων που μπορεί να εκφραστεί με ένα δημοψήφισμα για την άρση της μονιμότητας των εργαζομένων, την μείωση των μεγάλων συντάξεων και την κατάργηση όλων των προνομίων που απολαμβάνουν διάφορες κοινωνικές ομάδες.
Το ίδιο δημοψήφισμα θα εκφράζει και την αλλαγή του Συντάγματος που θα εμπεριέχει τις βασικές αρχές των ανοιχτών θεσμών και του μανιφέστου: κυριαρχία του νόμου, επιμερισμός εξουσίας, δυνητική συμμετοχικότητα, ισότητα στην εργασία, περιορισμένη ασφάλεια για όλους τους πολίτες, δημόσια κοινά αγαθά από μη μόνιμους εργαζόμενους.
Ένα σημαντικό μέρος των σημερινών μόνιμων μπορεί να αποσυρθεί με τις διατάξεις πρόωρης συνταξιοδότησης (που υπήρχαν πριν καταργηθούν από τα μνημόνια) με νέο όμως υπολογισμό της σύνταξης που συνυπολογίζει άλλα εισοδήματα του δικαιούχου.
Φορολογική αμνηστία για όλους τους πολίτες με εισοδήματα μέχρι τις οικογενειακές εύλογες δαπάνες διαβίωσης και δαπάνες στέγης, και περιουσία μια κατοικία.
Όλα τα παραπάνω μπορούν να γίνουν μετά από το δημοψήφισμα, αν το αποφασίσει η πλειοψηφία των πολιτών, και οι αλλαγές να γίνουν εν κινήσει, προοδευτική μείωση μεγάλων συντάξεων και μισθών των προνομιούχων με ταυτόχρονη αύξηση μισθών και συντάξεων των μη προνομιούχων, με σύγκλιση σε μια υπολογισμένη από την στατιστική υπηρεσία κλίμακα με βάση τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης και δαπάνες στέγης.
Για να γίνουν όλα τα παραπάνω απαιτείται η συμφωνία κομμάτων και ατόμων σε αυτά και η εξωτερική πίεση από τους εταίρους και δανειστές.
Κανένα κόμμα και κανένα άτομο δεν μπορεί να αλλάξει τους θεσμούς χωρίς την σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας της κοινωνία των πολιτών.
Η άρση της μονιμότητας μαζί με την μνημονιακή υποχρέωση της απολιτικοποίησης της διοίκησης, θα επιτρέψει τον πλήρη ανασχεδιασμό του κράτους από την αρχή λαμβάνοντας υπόψιν και ενσωματώνοντας τις υπάρχουσες υλικές δομές.
Κάθε οργανισμός του δημοσίου πρέπει να ανασχεδιαστεί με βάση τον σκοπό που επιτελεί με σύγχρονο mamagement και πληροφορικά συστήματα, από τους ενδιαφερόμενους εργαζόμενους σε αυτόν και με τεχνική βοήθεια από χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου χρειάζεται.
Οργανισμοί χωρίς σκοπό θα κλείσουν, οι μεγάλοι εργαζόμενοι θα απολυθούν με πρόωρη συνταξιοδότηση αν το επιθυμούν, ενώ οι υπόλοιποι θα αναζητήσουν θέσεις εργασίας σε μια νέα δυνητικά συμμετοχική αγορά εργασίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου