[Το μανιφέστο είναι ένα εμπειρικό κείμενο που γράφεται από έναν πολίτη και αναπτύσσεται στο blog Διακήρυξη για μία άλλη Ελλάδα,για μία άλλη Ευρώπη. και η σελίδα του στο facebook Manifesto for another Greece, for another Europe
Τα κείμενα δεν έχουν συζητηθεί, έτσι μπορούν να φαίνονται απλοϊκά, ή μερικές προτάσεις να είναι τραβηγμένες, θα επιχειρηθεί να μπει μια τάξη για να ανοίξει μια συζήτηση με όποιον επιθυμεί.
Οι επιμέρους προτάσεις είναι ενδεικτικές, μπορούν να διορθωθούν ή να συμπληρωθούν.
Δεν χρειάζεται φυσικά να συμφωνεί κάποιος σε όλα, αλλά να συμφωνεί με τους ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς θεσμούς (inclusive institutions), την κυριαρχία του νόμου (κράτος δικαίου, rule of law), να αντιλαμβάνεται την εκμετάλλευση που προέρχεται από τις μόνιμες θέσεις εργασίας και την αξία των εμπορευσίμων δραστηριοτήτων.
για μια ιδέα σχετικά με τους θεσμούς
More on the extractive/inclusive debate
Το μανιφέστο αποδέχεται την θεωρία για την εξέλιξη των θεσμών από τους Acemoglu Robinson, από την ιστορική περίοδο μέχρι σήμερα.
για το τι είναι η κυριαρχία του νόμου (κράτος δικαίου) Rule of law
Τι θεωρητικά προαπαιτούμενα έχει το μανιφέστο
Το μανιφέστο δεν έχει προαπαιτούμενα ωστόσο είναι σημαντικό να μπορεί να καταλάβει κάποιος τους θεσμούς, την εκμετάλλευση των μόνιμων θέσεων εργασίας και τις εμπορεύσιμες δραστηριότητες.
Το μανιφέστο στηρίζεται σε τρία βιβλία, που ξεκαθαρίζουν τα παραπάνω θέματα
"γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη" Acemoglu - Robinson,
"ο δρόμος προς την δουλεία" Hayek
"το αόρατο ρήγμα" Αρίστος Δοξιάδης.]
Οι εύλογες δαπάνες διαβίωσης και οι δαπάνες στέγης, το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα
Μία από τις καινοτομίες του μανιφέστου είναι η αποδοχή ενός ετήσια μεταβαλλόμενου στατιστικού μεγέθους, οι εύλογες δαπάνες διαβίωσης και δαπάνες στέγης, συνδεδεμένου με το εμπορικό ισοζύγιο και την εισπραξιμότητα των φόρων για να προσδιοριστούν πολιτικές διακυβέρνησης για όλους τους πολίτες.
Οι εύλογες δαπάνες διαβίωσης και δαπάνες στέγης υπολογίζονται ατομικά και οικογενειακά.
Συνδέοντας τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης με το εμπορικό ισοζύγιο και την εισπραξιμότητα των φόρων, συνδέεται το μέρος με το όλον.
Οι αποδοχές ενός ατόμου συνδέονται με τον πραγματικό πλούτο που παράγει μια χώρα (εμπορικό ισοζύγιο) που συμμετέχει σε μια κοινή αγορά με ελεύθερη διακίνηση αγαθών, υπηρεσιών, κεφαλαίων και ανθρώπων.
Μείωση του ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου προκαλεί αύξηση των εύλογων δαπανών διαβίωσης, πλεόνασμα εμπορικού ισοζυγίου παραπάνω αύξηση.
Οι αποδοχές ενός ατόμου συνδέονται με την εισπραξιμότητα των φόρων έτσι ώστε όλοι οι πολίτες να πληρώνουν τους φόρους.
Μείωση της φοροδιαφυγής προκαλεί αύξηση των εύλογων δαπανών διαβίωσης.
Η φοροδιαφυγή από πολίτες που διαβιώνουν με εισοδήματα κάτω από το όριο της φτώχειας και περιουσία μέχρι ένα φτωχό σπίτι δεν διώκεται.
Για τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης υπάρχει έτοιμη μεθοδολογία
Εύλογες δαπάνες διαβίωσης - Πως υπολογίστικαν
Για τις δαπάνες στέγης μπορούν να χρησιμοποιηθούν δεδομένα από τις τράπεζες για τα στεγαστικά δάνεια και δεδομένα από την ΓΓΔΕ για τα συμβόλαια ενοικίων (πρέπει να δοθεί κίνητρο απαλλαγής της δαπάνης ενοικίου από την φορολογία έτσι ώστε να δηλώνονται τα αληθινά ενοίκια).
Οι συντελεστές που θα συνδέσουν τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης και στέγης με το εμπορικό ισοζύγιο και την εισπραξιμότητα των φόρων είναι θέμα τεχνικό και διαβούλευσης, στην πραγματικότητα όμως πιο πολύ σημαντικό είναι να θέσουμε σαν θεμελιακό μέγεθος στην οικονομία το ποσό που απαιτείται για μια αξιοπρεπή ζωή και πως οι περισσότεροι πολίτες μπορούν να έχουν πρόσβαση σε αυτό, μέσα από μια δυνητικά συμμετοχική αγορά εργασίας και κεφαλαίου.
Τα παραπάνω μεγέθη υπολογίζονται σε ετήσια βάση από την ανεξάρτητη στατιστική υπηρεσία, από ειδική επιστημονική ομάδα, με χρήση δεδομένων από την ΓΓΔΕ, τις βάσεις δεδομένων του υπουργείου εργασίας, τις βάσεις δεδομένων των τραπεζών.
Ανεξάρτητοι οικονομολόγοι πανεπιστημίων μπορούν να παρακολουθούν τα δεδομένα και τους υπολογισμούς.
Όλα τα στατιστικά δεδομένα είναι ανοιχτά ελεύθερα διαθέσιμα στον κάθε πολίτη.
Ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα
Το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα είναι και αυτό ετήσια μεταβαλλόμενο και τίθεται όσο το όριο της φτώχειας, το οποίο είναι ποσοστό των εύλογων δαπανών διαβίωσης και στέγης.
Το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα υπολογίζεται ατομικά και οικογενειακά.
Το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα συνδέεται και με τον αριθμό των ανέργων.
Όταν το ποσοστό των ανέργων είναι ίσο με 5% του ενεργού πληθυσμού, έχουμε το μέγιστο ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα που είναι όσο το όριο της φτώχειας.
Η παραπάνω συνθήκη δεσμεύει ένα συγκεκριμένο ποσοστό του ΑΕΠ για το συνολικό ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα που μπορεί να διατεθεί.
Για ποσοστά ανεργίας πάνω από 5% μειώνεται αναλογικά το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα του κάθε δικαιούχου.
Το κράτος που λειτουργεί σε ανοιχτές αγορές εργασίας και κεφαλαίου, πρέπει συνταγματικά να δεσμεύει ένα ποσοστό του ΑΕΠ για τους άνεργους.
Επιτρέποντας τον ανταγωνισμό και τις απολύσεις το μανιφέστο είναι φιλελεύθερο και επιτρέπει την δημιουργία πλούτου.
Θέτοντας μεταβαλλόμενο ετήσια κατώτατο μισθό ίσο με τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης και δαπάνες στέγης, για κάθε υπηρεσία που δημιουργείται με χρήματα πολιτών από φόρους, ή επιδοτήσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ακόμα και για εξωτερικά συνεργεία, το μανιφέστο είναι αριστερό και μοιράζει σωστά τον παραγόμενο πλούτο στην κοινωνία.
Κλίμακα αποδοχών
Η στατιστική υπηρεσία μπορεί να υπολογίσει μια κλίμακα για κάθε θέση εργασίας σε δημόσιο, Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ΔΕΚΟ, κρατικές τράπεζες, με κατώτερο μισθό τις οικογενειακές εύλογες δαπάνες διαβίωσης και δαπάνες στέγης και ανώτερο μισθό τον πρόεδρο της δημοκρατίας.
Η κλίμακα θα υπολογιστεί χρησιμοποιώντας τον μέσο όρο των αντίστοιχων μισθών της Ευρωπαϊκής ένωσης με αναγωγή τους στις εύλογες δαπάνες διαβίωσης και δαπάνες στέγης που θα είναι ο κατώτατος μισθός και θα επανυπολογίζεται σε ετήσια βάση συνδεδεμένος με το εμπορικό ισοζύγιο και την εισπραξιμότητα των φόρων.
Τα κοινά αγαθά
Τα κοινά αγαθά όπως το νερό και η ενέργεια πρέπει να παρέχονται στους πολίτες και τις επιχειρήσεις με το μικρότερο τιμολόγιο και το μεγαλύτερο σεβασμό στο περιβάλλον.
Σε μια ένωση κρατών η στρατηγική για την ενέργεια πρέπει να προσδιορίζεται συνολικά για την εξυπηρέτηση του συνόλου των πολιτών, όλων των κρατών με γρήγορη μετάβαση στις ανανεώσιμες μορφές ενέργειας.
Το νερό και η ενέργεια πρέπει να διαχειρίζονται από δημόσιους οργανισμούς χωρίς μόνιμους (και προνομιούχους) εργαζόμενους, με αξιοπρεπείς μισθούς σε όλους τους άμεσα και έμμεσα εργαζόμενους.
Η μετάβαση σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι αναγκαία και πρέπει να γίνει άμεσα δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας και νέα αυτόνομα οικιακά ή κοινοτικά συστήματα παραγωγής, συνδεδεμένα σε ένα δημόσιο δίκτυο.
Στην Ελλάδα οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι στη ΔΕΗ είναι τα αφεντικά που έχουν καταλάβει τις υλικές υποδομές και τις χρησιμοποιούν για λογαριασμό τους.
Πουλάνε παραμύθι ότι τάχα η ΔΕΗ είναι δημόσια, ενώ στην πραγματικότητα είναι οι κρυφοί ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής.
Είναι ανάγκη η νομοθέτηση ειδικού νόμου για την ΔΕΗ και για τις δημοτικές ή ιδιωτικές επιχειρήσεις διαχείρισης νερού, που να μεταφέρει προοδευτικά την ιδιοκτησία στο κράτος, με απελευθέρωση όμως των απολύσεων, νέο management και επανασχεδιασμό των οργανισμών που θα παίρνει υπόψιν τις υπάρχουσες δομές, θα προσδιορίζει το σύνολο των απαιτούμενων θέσεων από την αρχή, (που θα στελεχώνονται με ανοιχτούς διαγωνισμούς) και θα πετάξει έξω τα παράσιτα που απολαμβάνουν προνόμια, που ανεβάζουν την τιμολόγηση των κοινών αγαθών, που θέλουν να προσδιορίσουν την ενεργειακή στρατηγική της χώρας όπως τους βολεύει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου