"γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη" οι πολιτικοί θεσμοί στους τόπους, στο χρόνο, αποσπάσματα, παρατηρήσεις, άσκηση

Αποσπάσματα από το βιβλίο "γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη" των Daron Acemoglu και James A. Robinson, εκδοτικός οίκος Α.Α. Λιβάνη

Μεταφράζω το inclusive σαν δυνητικά συμμετοχικός και το extractive σαν δυνητικά εκμεταλλευτικός. Στα αποσπάσματα του κειμένου από το βιβλίο, που παραθέτω σε εισαγωγικά, χρησιμοποιούνται οι όροι ανοιχτός και κλειστός αντίστοιχα, όπως επέλεξε ο μεταφραστής και σε παρένθεση θέτω τον όρο του αγγλικού κειμένου που επέλεξαν οι Daron και James.

ορισμοί

πολιτική

"Η πολιτική είναι η διαδικασία μέσω τις οποίας μια κοινωνία επιλέγει τους κανόνες που την διέπουν. Η πολιτική περιβάλλει τους θεσμούς για τον απλό λόγο ότι, ενώ οι (inclusive) ανοιχτοί θεσμοί προωθούν την οικονομική ευημερία του έθνους, μερικοί άνθρωποι ή ομάδες, ... εξυπηρετούνται πολύ καλύτερα με την επιβολή θεσμών που είναι (extractive) κλειστοί. Όταν υπάρχουν συγκρούσεις για τους θεσμούς, η έκβαση εξαρτάται από το ποιοι άνθρωποι ή ποια ομάδα επικρατεί στον στίβο της πολιτικής, από το ποιοι αποκτούν περισσότερα ερείσματα ή επιπρόσθετους πόρους, συνάπτοντας αποτελεσματικότερες συμμαχίες. Εν συντομία, το ποιος επικρατεί εξαρτάται από τον τρόπο με τον οποίο επιμερίζεται η πολιτική ισχύς στην κοινωνία.

Οι πολιτικοί θεσμοί μιας κοινωνίας αποτελούν τον καθοριστικό συντελεστή για την έκβαση μιας σύγκρουσης. Καθορίζουν τον τρόπο που επιλέγεται μια κυβέρνηση, αλλά και τις αρμοδιότητες της. Οι πολιτικοί θεσμοί καθορίζουν ποιος κατέχει την εξουσία στην κοινωνία και για ποιους σκοπούς χρησιμοποιείται αυτή η εξουσία.” σελ. 95

απολυταρχικοί θεσμοί

“Αν η ισχύς επιμερίζεται σε ένα στενό κύκλο και δεν υπάρχουν περιορισμοί στην άσκησή της, τότε οι πολιτικοί θεσμοί θεωρούνται απολυταρχικοί, με ποιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τις απολυταρχικές μοναρχίες που κυβέρνησαν τις περισσότερες χώρες στο μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας. Όταν μια κοινωνία διέπεται από απολυταρχικούς θεσμούς, όπως η Β. Κορέα ή οι χώρες της Λατινικής Αμερικής κατά την διάρκεια της αποικιοκρατικής περιόδου, όσοι κατέχουν την εξουσία μπορούν να επιβάλλουν οικονομικούς θεσμούς που τους επιτρέπουν να πλουτίζουν και να αυξάνουν την ισχύ τους εις βάρος της κοινωνίας.” σελ. 96

πλουραλιστικοί θεσμοί

“Αντίθετα, θεωρούνται πλουραλιστικοί οι πολιτικοί θεσμοί που επιμερίζουν την ισχύ σε ένα ευρύ φάσμα της κοινωνίας και θέτουν περιορισμούς στην άσκησή της. Αντί να κατέχεται από ένα άτομο, ή μια μικρή ομάδα, η εξουσία ασκείται από ένα ευρύ συνασπισμό ομάδων.

Υπάρχει προφανώς μια στενή σχέση ανάμεσα στον πλουραλισμό και τους (inclusive) ανοιχτούς οικονομικούς θεσμούς.” σελ. 96

επαρκώς συγκεντρωτική κρατική δομή

"Ωστόσο το κλειδί για να κατανοήσουμε γιατί η Νότια Κορέα και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν (inclusive) ανοιχτούς οικονομικούς θεσμούς δεν είναι μόνο οι πλουραλιστικοί πολιτικοί θεσμοί τους, αλλά και η επαρκής συγκεντρωτική και ισχυρή κρατική δομή τους. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει στην Σομαλία. Όπως θα δούμε στη συνέχεια, η πολιτική ισχύς στη Σομαλία επιμερίζεται σε ένα πολύ ευρύ φάσμα- είναι σχεδόν πλουραλιστική. Οι θεσμοί της Σομαλίας διαχέουν την εξουσία σε πολύ μεγάλο βαθμό ώστε, στην πραγματικότητα, δεν υφίσταται καμία αρχή που να μπορεί να ελέγξει τις πράξεις οποιουδήποτε ή να επιβάλει κυρώσεις. Η κοινωνία είναι βαθιά διαιρεμένη σε ανταγωνιζόμενες φατρίες, ενώ καμία από αυτές δεν μπορεί να κυριαρχήσει επί των άλλων. Η εξουσία μιας φατρίας περιορίζεται μόνο από τα όπλα μιας άλλης. Ο τρόπος με τον οποίο επιμερίζεται η ισχύς στην Σομαλία δεν οδηγεί σε (inclusive) ανοιχτούς θεσμούς, αλλά στο χάος. Η γενεσιουργός αιτία αυτής της κατάστασης είναι η έλλειψη οποιασδήποτε μορφής πολιτικού ή κρατικού συγκεντρωτισμού, καθώς και η ανικανότητα του κράτους να επιβάλει έστω και σε πολύ μικρό βαθμό την τήρηση του νόμου και της τάξης, ώστε να ενισχύονται οι οικονομικές δραστηριότητες, το εμπόριο και το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών.

Ο Μαξ Βέμπερ έχει δώσει τον πιο γνωστό και ευρέως αποδεκτό ορισμό για το κράτος, ταυτίζοντας το με το "μονοπώλιο της έννομης άσκησης βίας" στην κοινωνία. Χωρίς το μονοπώλιο της έννομης άσκησης βίας και το βαθμό συγκεντρωτισμού που απορρέει από αυτό, το κράτος δεν μπορεί να διαδραματίσει το ρόλο του εγγυητή του νόμου και της τάξης, πόσο μάλλον να παρέχει υπηρεσίες κοινής ωφελείας, αλλά και να ενθαρρύνει και να ρυθμίζει τις οικονομικές δραστηριότητες. Η έλλειψη πολιτικού συγκεντρωτισμού σε ένα κράτος έχει ως συνέπεια η κοινωνία αργά ή γρήγορα να βυθιστεί στο χάος, όπως συμβαίνει στην Σομαλία.” σελ. 96

Δυνητικά συμμετοχικοί (ή inclusive, ή ανοιχτοί) πολιτικοί θεσμοί

“Ονομάζουμε (inclusive) ανοιχτούς πολιτικούς θεσμούς τους πολιτικούς θεσμούς που είναι επαρκώς συγκεντρωτικοί και πλουραλιστικοί.” σελ. 97

Δυνητικά εκμεταλλευτικοί ( ή extractive, ή κλειστοί) πολιτικοί θεσμοί

“Όταν οι θεσμοί δεν πληρούν μια από τις δύο αυτές προϋποθέσεις, τους ονομάζουμε (extractive) κλειστούς πολιτικούς θεσμούς.” σελ. 97

Δυνητικά συμμετοχικοί (ή inclusive, ή ανοιχτοί) οικονομικοί θεσμοί

“(inclusive) Ανοιχτοί οικονομικοί θεσμοί, όπως αυτοί της Νότιας Κορέας ή των Ηνωμένων Πολιτειών, είναι εκείνοι που επιτρέπουν και ενθαρρύνουν τη συμμετοχή της μεγάλης μάζας των πολιτών στις οικονομικές δραστηριότητες, ώστε να μπορούν να χρησιμοποιούν με το καλύτερο δυνατό τρόπο το ταλέντο και τις δεξιότητες τους, αλλά και να κάνουν τις επιλογές που θέλουν. Για να είναι ( inclusive) ανοιχτοί, οι οικονομικοί θεσμοί πρέπει να προστατεύουν την ατομική ιδιοκτησία, να διασφαλίζουν ένα αμερόληπτο δικαστικό σύστημα και να εγγυώνται την ισότητα στις συναλλαγές και τις συμβάσεις' πρέπει επίσης να επιτρέπουν την ίδρυση επιχειρήσεων, αλλά και να δίνουν στους πολίτες τη δυνατότητα να επιλέγουν την επαγγελματική σταδιοδρομία τους.” σελ. 90

συνεργεία ανάμεσα στους εκμεταλλευτικούς πολιτικούς θεσμούς με τους εκμεταλλευτικούς οικονομικούς θεσμούς

"Υπάρχει μια έντονη συνεργεία ανάμεσα στους οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς. Οι (extractive) κλειστοί πολιτικοί θεσμοί συγκεντρώνουν την εξουσία στα χέρια μιας μικρής ελίτ και θέτουν ελάχιστους περιορισμούς στην άσκηση της εξουσίας. Σε αυτή την περίπτωση, οι οικονομικοί θεσμοί διαμορφώνονται συχνά από την εν λόγω ελίτ, με στόχο την απόσπαση πόρων από την υπόλοιπη κοινωνία. ...

Η συνέργεια ανάμεσα στους (extractive) κλειστούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς όμως έχει και άλλες επιπτώσεις. Όταν σε ένα πλαίσιο κλειστών πολιτικών θεσμών οι υφιστάμενες ελίτ χάνουν την εξουσία, αυτοί που τους διαδέχονται υπόκεινται σε ελάχιστους περιορισμούς. Ως εκ τούτου, έχουν τα κίνητρα για να διατηρήσουν τους ίδιους πολιτικούς θεσμούς και να δημιουργήσουν ένα παρεμφερές σύνολο οικονομικών θεσμών...” σελ. 97

οι δυνητικά συμμετοχικοί οικονομικοί θεσμοί θεμελιώνονται πάνω σε δυνητικά συμμετοχικούς πολιτικούς θεσμούς.

“Αντίθετα, οι (inclusive) ανοιχτοί οικονομικοί θεσμοί θεμελιώνονται πάνω σε (inclusive) ανοιχτούς πολιτικούς θεσμούς, οι οποίοι επιμερίζουν την ισχύ σε ένα ευρύ φάσμα της κοινωνίας και θέτουν περιορισμούς στην αυθαίρετη άσκησή της. Επιπλέον, οι (inclusive) ανοιχτοί πολιτικοί θεσμοί δυσχεραίνουν τόσο τον σφετερισμό της εξουσίας, όσο και την υπονόμευση των θεμελίων των (inclusive) ανοιχτών θεσμών. Αυτοί που ελέγχουν την πολιτική εξουσία δεν μπορούν να την χρησιμοποιούν για να επιβάλλουν (extractive) κλειστούς οικονομικούς θεσμούς προς όφελός τους. Με την σειρά τους, οι (inclusive) ανοιχτοί οικονομικοί θεσμοί επιτρέπουν ένα πιο ισότιμο καταμερισμό των πόρων, διευκολύνοντας τη διαιώνιση των (inclusive) ανοιχτών θεσμών." σελ. 97

απόσπαση πλούτου

"... Χάρη στη λογική που τους διέπει οι (extractive) κλειστοί θεσμοί πρέπει να δημιουργούν πλούτο, ώστε να είναι δυνατή η απόσπασή του. Ένας ηγέτης που μονοπωλεί την πολιτική εξουσία και ελέγχει ένα συγκεντρωτικό κράτος μπορεί να επιβάλει σε ένα βαθμό την τήρηση του νόμου και της τάξης, αλλά και ένα σύστημα κανόνων, με συνέπεια να δίνεται ώθηση στην οικονομική μεγέθυνση.

Όμως η οικονομική μεγέθυνση μέσα σε ένα πλαίσιο (extractive) κλειστών θεσμών διαφέρει εγγενώς από την οικονομική μεγέθυνση που δημιουργούν οι (inclusive) ανοιχτοί θεσμοί. Ωστόσο, το πιο σημαντικό είναι ότι δεν πρόκειται για μια βιώσιμη οικονομική μεγέθυνση που απαιτεί τεχνολογικές αλλαγές, αλλά για μια οικονομική μεγέθυνση που βασίζεται σε υφιστάμενες τεχνολογίες." σελ. 141

φαινομενικές μεταρρυθμίσεις

“... πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο – και ιδίως οι χώρες της Λατινικής Αμερικής-, που φαινομενικά εφάρμοσαν τις μεταρρυθμίσεις, βυθίστηκαν τη δεκαετία του 1980 και του 1990 σε οικονομική στασιμότητα. Στην πραγματικότητα, οι μεταρρυθμίσεις επιβλήθηκαν στις χώρες αυτές, όμως οι πολιτικοί θεσμοί δεν άλλαξαν. Έτσι, ακόμα και όταν φαινομενικά εφαρμόζονταν οι μεταρρυθμίσεις, οι πολιτικοί υπονόμευαν την ουσία τους ή επινοούσαν διάφορους τρόπους για να αμβλύνουν το αντίκτυπό τους. Η ανεξαρτησία των κεντρικών τραπεζών είναι μια από τις βασικές υποδείξεις των διεθνών οργανισμών για την επίτευξη της μακροοικονομικής σταθερότητας. Ο τρόπος “υλοποίησης” αυτής της μεταρρύθμισης συνιστά χαρακτηριστικό παράδειγμα: είτε οι κεντρικές τράπεζες έγιναν ανεξάρτητες μόνο θεωρητικά και όχι στην πράξη είτε η ανεξαρτησία τους υπονομεύτηκε από την χρησιμοποίηση άλλων πολιτικών εργαλείων. Η ανεξαρτησία των κεντρικών τραπεζών είναι μια εύλογη μεταρρύθμιση, καθώς σε πολλές χώρες του κόσμου οι πολιτικοί δαπανούσαν περισσότερα χρήματα απ' όσα συγκέντρωναν μέσω της φορολογίας και, στη συνέχεια, υποχρέωναν τις κεντρικές τράπεζες να τυπώνουν χρήμα. Ο συνακόλουθος πληθωρισμός δημιουργούσε αστάθεια και αβεβαιότητα. Θεωρητικά, οι ανεξάρτητες τράπεζες θα αντιστέκονταν στις πολιτικές πιέσεις και θα τιθάσευαν τον πληθωρισμό, όπως κάνει η Bundesbank στη Γερμανία... Τη δεκαετία του 1990 οι Κεντρικές Τράπεζες της Αργεντινής και της Κολομβίας έγιναν ανεξάρτητες και μείωσαν τον πληθωρισμό. Καθώς όμως σε καμία από τις δύο αυτές χώρες δεν άλλαξαν οι πολιτικοί θεσμοί, οι πολιτικές ελίτ χρησιμοποίησαν άλλους τρόπους για να εξαγοράζουν ψήφους, να προστατεύουν τα συμφέροντά τους και να πλουτίζουν οι ίδιες και οι υποστηρικτές τους. Αφού δεν μπορούσαν πλέον να τυπώνουν χρήμα, έπρεπε να βρουν μια διαφορετική μέθοδο. Και στις δύο αυτές χώρες η θέσπιση ανεξάρτητων κεντρικών τραπεζών συνέπεσε με μια μεγάλη επέκταση των κρατικών δαπανών, οι οποίες χρηματοδοτήθηκαν μέσω του δανεισμού.” σελ. 465

βασικό περίγραμμα των οικονομικών και πολιτικών εξελίξεων σε όλο τον πλανήτη από την εποχή της Νεολιθικής Επανάστασης

"... παρουσιάσαμε μια απλή θεωρία και τη χρησιμοποιήσαμε για να ερμηνεύσουμε το βασικό περίγραμμα των οικονομικών και πολιτικών εξελίξεων σε όλο τον πλανήτη από την εποχή της Νεολιθικής Επανάστασης. Κίνητρό μας δεν ήταν η αφελής πεποίθηση ότι μια τέτοια θεωρία θα μπορούσε να εξηγήσει τα πάντα, αλλά η πεποίθησή μας ότι μια τέτοια θεωρία θα μας επέτρεπε να εστιάσουμε την ανάλυσή μας σε ομοιότητες, ...
Σε πρώτο επίπεδο, η θεωρία μας διαχωρίζει τους (extractive) κλειστούς από τους (inclusive) ανοιχτούς θεσμούς. Στο δεύτερο επίπεδο, η θεωρία μας ερμηνεύει τους λόγους για τους οποίους οι (inclusive) ανοιχτοί θεσμοί αναδύθηκαν σε ορισμένες περιοχές του πλανήτη, ενώ δεν αναδύθηκαν σε άλλες. Ενώ το πρώτο επίπεδο της θεωρίας αποτελεί μια θεσμική ερμηνεία της ιστορίας, το δεύτερο εξηγεί πως η ιστορία διαμόρφωσε τη θεσμική πορεία των εθνών.
Κεντρική θέση στη θεωρία μας κατέχει η σχέση ανάμεσα στους (inclusive) ανοιχτούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς και την ευημερία" σελ. 446 

"... μια θεωρία που να εξηγεί για ποιους λόγους μερικά έθνη ευημερούν, ενώ άλλα αποτυγχάνουν και είναι φτωχά. Η θεωρία αυτή θα πρέπει να προσδιορίζει τόσο τις παραμέτρους που δημιουργούν ή καθυστερούν την ευημερία, όσο και τις ιστορικές απαρχές αυτών των παραμέτρων... 
η καινοτομία δεν μπορεί να διαχωριστεί από την δημιουργική καταστροφή
"Ωστόσο, η οικονομική μεγέθυνση μέσα στο πλαίσιο των κλειστών θεσμών δεν είναι βιώσιμη για δύο λόγους. Πρώτον η οικονομική μεγέθυνση προϋποθέτει την καινοτομία και η καινοτομία δεν μπορεί να διαχωριστεί από την δημιουργική καταστροφή, η οποία αντικαθιστά το παλιό με το νέο στο πεδίο της οικονομίας, αλλά και αποσταθεροποιεί τις υφιστάμενες σχέσεις εξουσίας στο πεδίο της πολιτικής. Επειδή οι ελίτ που ελέγχουν τους (extractive) κλειστούς θεσμούς φοβούνται τη δημιουργική καταστροφή, αντιστέκονται σε κάθε καινοτομία, με συνέπεια να είναι βραχύβια η όποια οικονομική μεγέθυνση επιτυγχάνεται στο πλαίσιο των (extractive) κλειστών θεσμών. Δεύτερον καθώς όσοι ελέγχουν τους κλειστούς θεσμούς έχουν την δυνατότητα να πλουτίζουν σε βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας, πολλοί εποφθαλμιούν την πολιτική εξουσία μέσα στο πλαίσιο των (extractive) κλειστών θεσμών, με αποτέλεσμα πολλές ομάδες και άτομα να συγκρούονται για να την θέσουν υπό τον έλεγχό τους. Ως εκ τούτου, στις κοινωνίες με (extractive) κλειστούς θεσμούς υπάρχουν πολλές και ισχυρές δυνάμεις που τις οδηγούν στην πολιτική αστάθεια." σελ. 447

(3) Παρατηρήσεις, πολιτικοί θεσμοί στους τόπους, στο χρόνο.


Οι παρακάτω απόψεις είναι δικές μου και δεν ξέρω αν συμφωνούν οι Daron και James

Στη φυσική αναζητάμε το γεγονός, το πείραμα για να αποδεχτούμε μια θεωρία περιγραφής της πραγματικότητας.

Η έμπνευση του ερευνητή θα κριθεί από το πείραμα, που θα την επιβεβαιώσει ή θα την απορρίψει.


Στην Ελλάδα, πολλοί άνθρωποι από αυτούς που διδάσκουν στα πανεπιστήμια και στα σχολεία οικονομικές και πολιτικές επιστήμες, θεωρούν ότι υπάρχει μια άλλη ιδεατή κοινωνία με μαρξιστικές, ή αρχαιοελληνικές απαρχές και αυτή έχουν σαν σημείο αναφοράς για να περιγράψουν την πραγματικότητα!

Στην Ελλάδα, στις οικονομικές και πολιτικές επιστήμες φαίνεται πιο σημαντική η ιδέα, από την πραγματικότητα. 
Είναι αυτό επιστήμη?

Στην Ελλάδα, στις οικονομικές επιστήμες φαίνεται πιο σημαντική η ανάλυση των αδυναμιών του Ελληνικού (πελατειακού και παρεοκρατικού) καπιταλιστικού συστήματος σε σχέση με το ιδεατό Μαρξιστικό σύστημα.
Στην Ελλάδα, στις πολιτικές επιστήμες φαίνεται πιο σημαντική  η ανάλυση των αδυναμιών του Ελληνικού (ευνοιοκρατικού) καπιταλιστικού συστήματος σε σχέση την αρχαιοελληνική δημοκρατία.

Θα απαντήσω όχι δεν είναι επιστήμη, είναι πίστη σε ιδέες, πίστη στον άνθρωπο, λογοτεχνία ή ότι άλλο θέλετε.

Επιστήμη, στις οικονομικές και πολιτικές επιστήμες θα πρεπε να είναι η αναζήτηση των γεγονότων και η ανάλυσή τους.

Η σύγκριση των πολιτικών και οικονομικών θεσμών στην Ελλάδα με τους θεσμούς που αναπτύχθηκαν στην ιστορία του ανθρώπινου γένους είναι επιστήμη.


Οι Daron και James είναι επιστήμονες και μάλιστα συνδέουν τις οικονομικές επιστήμες με τις πολιτικές.

Η εργασία τους έχει πολλά επίπεδα, ένα επίπεδο από αυτά είναι η συλλογή των γεγονότων από διαφορετικές χώρες από το ιστορικό χρόνο μέχρι το παρόν. 

Η γνώση των γεγονότων, θα έπρεπε να είναι σημαντική για κάθε οικονομικό και πολιτικό επιστήμονα. 

Αν τα γεγονότα αμφισβητούνται μια διαδικασία ελέγχου όπως μέσω της αγγλικής wikipedia
 http://en.wikipedia.org/wiki/Main_Page ή άλλων εναλλακτικών πηγών, μπορεί να μας οδηγήσει στην καλύτερη προσέγγιση της πραγματικότητας.


Η σύγκριση των πολιτικών και οικονομικών θεσμών στην Ελλάδα με τις υπόλοιπες (πραγματικές, όχι ιδεατές) χώρες είναι επιστήμη.

Αποσπάσματα από το βιβλίο "γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη" των Daron Acemoglu και James A. Robinson, εκδοτικός οίκος Α.Α. Λιβάνη

μία ενδεικτική κατάταξη, διορθώστε ή συμπληρώστε την κατάταξη

(3a) μερικές δημοκρατίες με συμμετοχικούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς:

Μποτσουάνα, Ηνωμένες Πολιτείες, Αυστραλία, Καναδάς, Νέα Ζηλανδία

http://reasonablelivingexpenses.blogspot.gr/2014/12/3a-why-nations-fail-by-dimitris.html

(3b) μερικές δημοκρατίες με συμμετοχικούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς, οι οποίες στο παρελθόν είχαν απολυταρχικούς, εκμεταλλευτικούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς:

Δυτική Ευρώπη, Αγγλία, Γαλλία, Ιαπωνία, Νότια Κορέα, Βραζιλία
http://reasonablelivingexpenses.blogspot.gr/2014/12/3b-why-nations-fail-by-dimitris.html

(3c) μερικές χώρες με απολυταρχικούς, εκμεταλλευτικούς πολιτικούς θεσμούς' και με εκμεταλλευτικούς, ή μερικώς συμμετοχικούς οικονομικούς θεσμούς:

Σοβιετική ένωση, Βόρεια Κορέα, Κίνα

http://reasonablelivingexpenses.blogspot.gr/2014/12/3c-why-nations-fail-by-dimitris.html

(3d) μερικές δημοκρατίες με εκμεταλλευτικούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς, οι οποίες στο παρελθόν είχαν απολυταρχικούς εκμεταλλευτικούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς:

Ανατολική Ευρώπη, Οθωμανική αυτοκρατορία, Αίγυπτος, Μεξικό, Βενεζουέλα, Περού, Αργεντινή, Γουατεμάλα, Κολομβία

http://reasonablelivingexpenses.blogspot.gr/2014/12/3d-why-nations-fail-by-dimitris.html

(3e) μερικές χώρες χωρίς επαρκώς συγκεντρωτικό κράτος:

Αγκόλα, Μπουρούντι, Τσαντ, Ακτή Ελεφαντοστού, Δημοκρατία του Κονγκό, Αιθιοπία, Λιβερία, Μοζαμβίκη, Νιγηρία, Δημοκρατία Κόνγκο-Μπραζαβίλ, Ρουάντα, Σομαλία, Σουδάν, Ουγκάντα, Σιέρα Λεόνε, Αφγανιστάν, Αϊτή, Νεπάλ
http://reasonablelivingexpenses.blogspot.gr/2014/12/3e-why-nations-fail-by-dimitris.html

1η άσκηση για τους (Έλληνες) πολιτικούς και οικονομικούς επιστήμονες, τους ιστορικούς και τους αντίστοιχους φοιτητές.

1. Μελετήστε το βιβλίο γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη των Daron Acemoglu και James A. Robinson

2. Κατατάξτε τα έθνη ανάλογα με τους οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς όπως αυτοί ορίζονται από τους Daron Acemoglu και James A. Robinson

3. Τοποθετήστε την Ελλάδα, την Τουρκία και την Ρωσία (δεν αναφέρονται στο βιβλίο) στην κατάταξη που καταλήξατε.

Σε περίπτωση διαφωνίας με την θεωρία των Daron Acemoglu και James A. Robinson γράψτε την διαφωνία σας , και προτείνεται την δική σας θεωρία για μια θεσμική ερμηνεία της ιστορίας και πως η ιστορία διαμόρφωσε τη θεσμική πορεία των εθνών.

Παρακαλώ να δημοσιεύσετε επώνυμα στο blog τις απαντήσεις της μελέτης σας, ή links σε αυτές

ευχαριστώ προκαταβολικά

Δημήτρης