[οι ανοικτοί δυνητικά συμμετοχικοί οικονομικοί και πολιτικοί θεσμοί (inclusive institutions) και οι κλειστοί δυνητικά εκμεταλλευτικοί οικονομικοί και πολιτικοί θεσμοί (extractive institutions) όπως ορίζονται από Daron Acemoğlu - James A. Robinson στο βιβλίο τους "Γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη"
"γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη" οι πολιτικοί θεσμοί στους τόπους, στο χρόνο, αποσπάσματα, παρατηρήσεις]
Ένα βήμα πιο πέρα στον ορισμό των ανοιχτών δυνητικά συμμετοχικών οικονομικών και πολιτικών θεσμών
Το μανιφέστο συνδυάζει τον ορισμό των Acemoglou Robinson με τον διαχωρισμό που κάνει ο Friedrich Hayek στο βιβλίο του The Road to Serfdom σχετικά με την απόλυτη ασφάλεια που μπορεί να επιτευχθεί για λίγους σε μια δημοκρατία, και την περιορισμένη ασφάλεια που μπορεί να επιτευχθεί για όλους.
διαλέξτε ιδεώδες: ασφάλεια ή ελευθερία, "ο δρόμος προς την δουλεία" Hayek
Μπορούμε λοιπόν να ορίσουμε ότι οι ανοιχτοί δυνητικά συμμετοχικοί οικονομικοί και πολιτικοί θεσμοί οδηγούν σε κοινωνίες που μπορούν να παράγουν ευημερία για τους πολίτες τους και ταυτόχρονα να παρέχουν περιορισμένη ασφάλεια για όλους, αυτό σημαίνει δωρεάν υγεία για όλους τους πολίτες, ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για όλους όσους το χρειάζονται και μια αξιοπρεπή σύνταξη για όλους τους ηλικιωμένους.
Για να είναι οι κοινωνίες δυνητικά συμμετοχικές πρέπει να μπορούν να παρέχουν και δωρεάν παιδεία για όλους τους πολίτες.
Δεν νομίζω ότι οι Acemoglou Robinson θα διαφωνούσαν με έναν τέτοιο προσδιορισμό, απλά το ξεκαθαρίζω γιατί στο βιβλίο δεν γίνεται αναφορά στον διαχωρισμό του Hayek.
Θα ήθελα ακόμα να σημειώσω τα παραπάνω είναι πραγματικότητα σε διάφορες χώρες με ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς θεσμούς, σε διάφορες εκδοχές και συνοδεύονται από μια προσωπική ελευθερία των πολιτών σε προσωπικά θέματα.
[Η προσωπική ελευθερία ευδοκίμησε στις χώρες που υπήρχε οικονομική ελευθερία.]
Ένας προοδευτικός και φιλελεύθερος, αληθινός "αριστερός" ζητά τα παραπάνω από τον κ. Τσίπρα πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου και δεν είναι αστείο, είναι κάτι που μπορεί να γίνει, απλά δεν το πιστεύουν και δεν το επιθυμούν οι Έλληνες αριστεροί χαμένοι στις ιδεοληψίες τους.
Φυσικά ούτε οι δεξιοί πιστεύουν ή επιθυμούν ένα μοντέλο οικονομίας πέρα από το πελατειακό που αναπτύχθηκε στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης.
Ο Φώτης Κοκοτός από την φιλελεύθερη Δράση παρουσιάζει μια εκδοχή τους στο Φιλελεύθερο γράμμα στον Αλέξη Τσίπρα για τα Χριστούγεννα, χωρίς αναφορά σε άρση της μονιμότητας.
Με αυτή την έννοια το μανιφέστο δεν λέει κάτι καινούργιο μέχρι εδώ, πέρα από το ότι σημειώνει ότι όλα τα παραπάνω συμβαίνουν σε χώρες με ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς και προτείνει την εξέλιξη των θεσμών με κατάργηση της μονιμότητας, όπου αυτή κατοχυρώνεται συνταγματικά (με εξαίρεση τους δικαστές).
Κατάργηση της μονιμότητας δεν σημαίνει μια συνεχή αναζήτηση εργασίας, αν κάποιος δεν επιθυμεί να βγάζει παραπάνω χρήματα.
Αν όμως κάποιος εργαζόμενος, έχει μια θέση εργασίας, θα πρέπει η θέση αυτή να εξυπηρετεί πραγματικές ανάγκες, και ο εργαζόμενος σε αυτή να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της θέσης του.
Αν μετά από προειδοποιήσεις, αδυνατεί και δεν μπορεί ανταποκριθεί στις ανάγκες της θέσης του, απολύεται.
Η κάθε θέση εργασίας σε δημόσιους οργανισμούς πρέπει να είναι διεκδικήσιμη με ανοιχτούς διαγωνισμούς, σε μια ανοιχτή δυνητικά συμμετοχική αγορά εργασίας.
Το μανιφέστο λέει πως τα παραπάνω μπορούν να γίνουν πραγματικότητα, χρειάζεται απλά ένα δημοψήφισμα που να καταργεί το υπάρχον Ελληνικό Σύνταγμα, το οποίο αποτρέπει την παραγωγή πλούτου και προσφέρει απόλυτη ασφάλεια σε λίγους, που απορροφούν όλους τους διαθέσιμους πόρους.
Ένα βήμα πιο πέρα στον ορισμό των κλειστών δυνητικά εκμεταλλευτικών οικονομικών και πολιτικών θεσμών
Ο παραπάνω ορισμός των ανοιχτών θεσμών με τον διαχωρισμό του Hayek μπορεί να μας προσδιορίσει τους κλειστούς δυνητικά εκμεταλλευτικούς θεσμούς στην Ελλάδα και σε χώρες της Ευρώπης
Μπορούμε λοιπόν να ορίσουμε ότι οι κλειστοί δυνητικά συμμετοχικοί οικονομικοί και πολιτικοί θεσμοί οδηγούν σε κοινωνίες που δεν μπορούν να παράγουν ευημερία όπως η Ελλάδα, ή παράγουν λίγη ευημερία για την κοινωνία και ταυτόχρονα παρέχουν απόλυτη ασφάλεια για λίγους.
Για να παρέχουν οι χώρες με κλειστούς θεσμούς απόλυτη ασφάλεια για λίγους, οδηγούνται σε δανεισμό για να καλύψουν τις ανάγκες τους, έχουν μειωμένη ανταγωνιστικότητα και ελλείμματα στο εμπορικό ισοζύγιο.
Σε αυτές τις χώρες συγκαταλέγεται ο Ευρωπαϊκός νότος.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, μια ένωση χωρών με διαφορετικούς θεσμούς
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια ένωση χωρών, που δεν έχει αποδεχτεί τους ανοιχτούς θεσμούς σαν κριτήριο συμμετοχής σε αυτή.
Έτσι η αιώνια διαμάχη των ανοιχτών με τους κλειστούς θεσμούς συνεχίζεται μέσα στην ένωση αλλά και στον κόσμο των ανεπτυγμένων χωρών γενικότερα.
Η διαμάχη όμως δεν έχει την καθαρότητα που είχε στους προηγούμενους αιώνες όπου ολοκληρωτικά καθεστώτα εκπροσώπησαν τους κλειστούς εκμεταλλευτικούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς και οι δημοκρατίες τους ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς.
Τα περισσότερα ολοκληρωτικά καθεστώτα μετεξελίχθηκαν σε δημοκρατίες με κλειστούς δυνητικά εκμεταλλευτικούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς (Ρωσία, Αργεντινή, Ελλάδα, ...), ή σε ολοκληρωτικά καθεστώτα με κλειστούς πολιτικούς θεσμούς και μερικώς ανοιχτούς οικονομικούς (Κίνα).
Έτσι η διαμάχη των θεσμών στην Ευρώπη εξελίσσεται σήμερα ανάμεσα στις δημοκρατίες με κλειστούς θεσμούς και τις δημοκρατίες με ανοιχτούς θεσμούς.
Το προτεινόμενο οικονομικό μοντέλο των κλειστών θεσμών και το πραγματικό κευνσιανό μοντέλο
Το χειρότερο από όλα είναι ότι διαπρεπείς διανοούμενοι οικονομολόγοι υποστηρίζουν ένα γραφειοκρατικό κράτος, με υπερπροστασία εργαζομένων, αδιαφορώντας γι'αυτούς που δεν είναι κάτοχοι προνομίων.
Ενώ η λύση είναι η άρση της μονιμότητας και ο επανασχεδιασμός του κράτους, ώστε να μπορεί να παρέχει περιορισμένη οικονομική ασφάλεια σε όλους τους πολίτες, οι υποτιθέμενοι αριστεροί οικονομολόγοι υποστηρίζουν ένα διαστρεβλωμένο κευνσιανό μοντέλο μεταφοράς πόρων χωρίς έλεγχο, ή με αύξηση της φορολογίας.
Συνεργασία Piketty - Podemos ενόψει ισπανικών εκλογών
Οι αριστεροί οικονομολόγοι υποστηρίζοντας το γραφειοκρατικό κράτος που κινεί την οικονομία στρώνουν τον δρόμο προς τον φασισμό.
Οι στοχαστές της καταστροφής. Thomas Piketty, Yanis Varoufakis, Paul Krugman, Joseph Stiglitz, James K. Galbraith, Naomi Klein σε Ευρώπη και Αμερική προσπαθούν να επιβάλλουν ένα νέο εκμεταλλευτικό οικονομικό μοντέλο διαστρεβλωμένου κευνσιανισμού.
Σε αυτό το μοντέλο το κράτος δημιουργεί ενεργή ζήτηση διοχετεύοντας πόρους στην οικονομία μέσω των μισθών και των συντάξεων των προστατευμένων με απόλυτη ασφάλεια από τα Συντάγματα δημοσιών υπαλλήλων και μέσω επιδοτήσεων.
Αυτό το κράτος το κάνει με δανεικά ή με μεταφορά χρηματικών πόρων και εγγυήσεων από άλλα κράτη.
Το πραγματικό μοντέλο του John Maynard Keynes προέβλεπε λιτότητα στην ανάπτυξη και διοχέτευση πόρων από το κράτος στην ύφεση για να καταπολεμηθεί η ανεργία.
Αυτό το μοντέλο εφάρμοσε ο Wolfgang Schäuble στην Γερμανία, μη συσσωρεύοντας χρέος όταν η οικονομία πάει καλά και έτσι η Γερμανία έχει το περιθώριο να ρίξει τουλάχιστον 6 δισ. ευρώ στην οικονομία την επόμενη χρονιά ως βοήθεια για τον αριθμό ρεκόρ των προσφύγων που φτάνουν στην χώρα, χωρίς να αυξήσει την φορολογία.
Σόιμπλε: Είμαι πιο κεϋνσιανός από τους οικονομολόγους-σταρ
Ο Schauble διαχειρίζεται το κευνσιανό μοντέλο με πολύ προσοχή, όπως φαίνεται στο παρακάτω άρθρο του.
Wolfgang Schäuble on German Priorities and Eurozone Myths
[Ο Hayek και ο Milton Friedman αμφισβήτησαν το κευνσιανό μοντέλο, που εξασθένησε η επιρροή του την δεκαετία του 1970 εξαιτίας των προβλημάτων του πληθωρισμού.
Στην Ελλάδα ο Andreas Papandreou είχε κατανοήσει ότι η εφαρμογή του κευνσιανού μοντέλου στην Ελλάδα, που συμμετέχει σε μια ένωση κρατών με ελεύθερη διακίνηση αγαθών και υπηρεσιών θα οδηγούσε την χώρα σε χρεοκοπία.
If Capitalism Can't, Can Socialism?
Αυτό όμως δεν εμπόδισε τον Ανδρέα Παπανδρέου να διαστρεβλώσει το κευνσιανό μοντέλο, δημιουργώντας μια Ελληνική οικονομία στηριγμένη στα δανεικά και τις επιδοτήσεις, για όφελος του πελατειακού κράτους, των συντεχνιών και των ευνοούμενων επιχειρηματιών.
Η διαστρέβλωση ήταν, ότι η οικονομία λειτουργούσε και αναπτυσσόταν συνεχώς με δανεικά.
Αυτό το διαστρεβλωμένο οικονομικό μοντέλο διδάχτηκε στα Ελληνικά πανεπιστήμια από τους περισσότερους οικονομολόγους, σαν πραγματικότητα, χωρίς ταυτόχρονα να παρουσιαστεί και η αμφισβήτηση του.
Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος εξηγεί γιατί η αποτελεσματικότητα του κεϋνσιανού μοντέλου είναι μύθος.
Στο βυθό της αναξιοπιστίας]
Η πάλη ανάμεσα στους ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς και στους κλειστούς δυνητικά εκμεταλλευτικούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς, είναι σε εξέλιξη και κανείς δεν ξέρει το αποτέλεσμα.
Η Ελλάδα είναι στο κέντρο αυτής της διαμάχης που θα κρίνει την εξέλιξη των θεσμών στην Ευρώπη και στον κόσμο.
Η γοητεία και το ρίσκο του Keyns
Η κρίση του 2008-2009 προκάλεσε μια αναζωπύρωση της κευνσιανής σκέψης που εφαρμόστηκε από τον Barack Obama
Η αναζωπύρωση της κευνσιανής σκέψης, έφερε και τον Maurice Obstfeld νέο επικεφαλή οικονομολόγο του ΔΝΤ
Ο νέος επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ
Δυστυχώς ο Obstfeld και οι υπόλοιποι στοχαστές της καταστροφής (Thomas Piketty, Yanis Varoufakis, Paul Krugman, Joseph Stiglitz, James K. Galbraith, Naomi Klein) αδυνατούν να κατανοήσουν δύο βασικά ζητήματα.
Το πρώτο ζήτημα είναι ότι δεν έχουν μελετήσει, ή δεν έχουν κατανοήσει την θεωρία των οικονομικών και πολιτικών θεσμών των Acemoglou Robinson, έτσι δεν μπορούν να καταλάβουν
την διαφορά των ανοιχτών και των κλειστών θεσμών.
Θεωρούν ότι μια δημοκρατία των κλειστών θεσμών, που δεν σέβεται την κυριαρχία του νόμου, είναι το ίδιο με μια δημοκρατία των ανοιχτών θεσμών, που σέβεται την κυριαρχία του νόμου.
Ο Schauble, (όπως και πολλοί άλλοι οικονομολόγοι), από την άλλη μεριά, γνωρίζει πολύ καλά τους κλειστούς θεσμούς από την πρώην ανατολική Γερμανία, ακόμα και αν δεν έχει μελετήσει τους Acemoglou Robinson.
Ο Schauble ξέρει επίσης πολύ καλά την κατάσταση της Ελληνικής οικονομίας.
Το ινστιτούτο Hans-Boeckler-Foundation έχει ενημερώσει τον Schauble, ότι η αλληλεγγύη στην Ελλάδα είναι απάτη.
Όλες οι Ελληνικές κυβερνήσεις (και ο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) διαχειρίστηκαν την χρεοκοπία της χώρας με οριζόντιες περικοπές, υπακούοντας το Ελληνικό Σύνταγμα και διατηρώντας τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα των προνομιούχων, δημιουργώντας φτώχεια και ανεργία στους μη προνομιούχους.
GREECE: SOLIDARITY AND ADJUSTMENT IN TIMES OF CRISIS The Study was supported by the Macroeconomic Policy Institute of the Hans-Boeckler-Foundation
Το δεύτερο ζήτημα είναι ότι καμία μεταβίβαση χρηματικών πόρων και καμία εγγύηση καταθέσεων δεν μπορεί να γίνει μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αν δεν υπάρχει εκχώρηση περαιτέρω τμημάτων εθνικής κυριαρχίας στους κεντρικούς υπερεθνικούς ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Ευρωπαϊκή Ενοποίηση και Εθνική Κυριαρχία
Με άλλα λόγια οι στοχαστές της καταστροφής, πιθανόν χωρίς να το κατανοούν στρώνουν τον δρόμο προς τον φασισμό, διεκδικώντας μεταφορά πόρων με εθνική κυριαρχία, για να συντηρήσουν εκμεταλλευτικά κράτη, όταν υπάρχουν απλές λύσεις που θίγουν όμως τα κεκτημένα και είναι αντισυνταγματικές για κάποια Ευρωπαϊκά Συντάγματα, όπως της Ελλάδας.
Το μανιφέστο
Το μανιφέστο προσφέρει λύσεις που μπορούν να αλλάξουν την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο.
Μια από αυτές είναι η πρόταση ότι κάθε υπηρεσία που δημιουργείται για να εξυπηρετήσει ανάγκες του κράτους, πρέπει να αμείβεται με αξιοπρεπείς μισθούς ,που μπορούν να προσδιορίζονται από την στατιστική υπηρεσία του κράτους λαμβάνοντας υπόψιν τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, ανεξάρτητα αν η υπηρεσία παρέχεται από εργαζόμενους στο ίδιο το κράτος ή εργαζόμενους σε εξωτερικούς εργολάβους.
Δεν υπάρχει πιο εύκολο πράγμα για ένα κράτος, από το να προκηρύσσει ανοιχτούς διαγωνισμούς για κάθε υπηρεσία, να παρακολουθεί με πληροφορικά συστήματα το σύνολο των εργολαβιών και να ελέγχει με μια επιθεώρηση εργασίας (χωρίς μόνιμους υπαλλήλους), ότι το σύνολο των εργαζομένων σε υπηρεσίες για το κράτος, είναι αμειβόμενο τουλάχιστον όσο οι εύλογες δαπάνες διαβίωσης και δαπάνες στέγης, που υπολογίζει η στατιστική υπηρεσία για τα δεδομένα κάθε χώρας.
Με άλλα λόγια το κράτος που λειτουργεί για τους πολίτες του, σέβεται όλους τους εργαζόμενους σε αυτό και τους πληρώνει αξιοπρεπώς σύμφωνα με τα δεδομένα των δυνατοτήτων της ιδιωτικής οικονομίας.
Ένας εργαζόμενος για το κράτος δεν μπορεί να γίνει πλούσιος από την εργασία του σε αυτό, ούτε να εργάζεται σαν σκλάβος γιαυτό.
Φυσικά το κράτος δεν δημιουργεί ψεύτικες θέσεις εργασίας, αλλά πραγματικές που εξυπηρετούν συγκεκριμένες ανάγκες, και η εργασία αξιολογείται βάση του αποτελέσματος.
Ένας εργαζόμενος που θέλει να γίνει πλούσιος πρέπει να εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα που παράγει πλούτο και εξάγει αγαθά και υπηρεσίες, και να ανταγωνίζεται γιαυτό προσφέροντας το ταλέντο του, το ενδιαφέρον του και σκληρή εργασία.
Να σταματήσει ο διαχωρισμός που αναπτύσσεται σε πολλά σύγχρονα κράτη, ανάμεσα σε προστατευόμενους από το Σύνταγμα εργαζόμενους (δυνητικούς εκμεταλλευτές) και σε απροστάτευτους.
Αυτό μπορεί να γίνει με ένα δημοψήφισμα που θα αλλάζει το σύνταγμα.
Κατάργηση της μονιμότητας, μείωση των εκμεταλλευτικών μισθών και συντάξεων των προστατευμένων, αύξηση σε χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους.
Οι κλειστοί εκμεταλλευτικοί θεσμοί της Ελληνικής Δημοκρατίας εκπορεύονται από το Ελληνικό Σύνταγμα.
Το Ελληνικό Σύνταγμα κατοχυρώνει μόνιμες θέσεις εργασίας για τους δημόσιους υπαλλήλους και τους υπαλλήλους της βουλής (άρθρο 103 παρ. 4 και 6), όπως επίσης κατοχυρώνεται η μονιμότητα των υπαλλήλων της γραμματείας όλων των δικαστηρίων και των εισαγγελιών (άρθρο 92 παρ. 1).
Η μονιμότητα των θέσεων εργασίας είναι ένας κλειστός δυνητικά εκμεταλλευτικός θεσμός, που προέρχεται από την δικτατορία.
Η μονιμότητα των θέσεων εργασίας είναι ένας θεσμός που δεν μπορεί να αποδοθεί σε όλους τους πολίτες σε μια δημοκρατία.
Ένα πλαίσιο εργατικών νόμων προστατεύει και τους εργαζόμενους (ιδιαιτέρα τους παλιούς) στις ΔΕΚΟ, στις τράπεζες και σε διάφορες άλλες ιδιωτικές επιχειρήσεις με πολλούς εργαζόμενους.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε αντισυνταγματικές τις περικοπές στις μεγάλες συντάξεις.
Βόμβα 3,7 δισ. από την απόφαση ΣτΕ για τις συντάξεις
Η απόφαση του Συμβουλίου της επικρατείας είναι ένα καθαρό παράδειγμα εκμεταλλευτικής ερμηνείας του Συντάγματος, όπου οι ανώτατοι δικαστές αναζητούν την αξιοπρέπεια για τους λίγους, αδιαφορώντας για τους μη προνομιούχους που διαλύονται από την υπερφορολόγηση και την ανεργία και αναζητούν λύσεις στην άκρα δεξιά και την άκρα αριστερά.
Πολλοί πολίτες υποστηρίζουν αποχή σε αυτές τις εκλογές και μετά Χρυσή Αυγή.
Ένα σημαντικό άρθρο εξηγεί ότι οι ανώτατοι δικαστές έχουν κάνει την αξιοπρέπεια "ακορντεόν"
Η «αξιοπρέπεια» – ακορντεόν
Το Ελληνικό Σύνταγμα δημιουργεί μια ελίτ εργαζομένων και συνταξιούχων που το εισόδημά τους προστατεύεται από το ίδιο το Σύνταγμα ακόμα και αν η χώρα έχει χρεοκοπήσει.
Αποκάλυψη. Πόσα λεφτά παίρνουν οι καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών
Οι εργαζόμενοι ενός κατώτερου Θεού
Την ίδια στιγμή που το κράτος προστατεύει τους προνομιούχους, οι εργαζόμενοι σε επιχειρήσεις του υπόλοιπου ιδιωτικού τομέα εργάζονται σε καθεστώς ζούγκλας, όπου οι νόμοι δεν έχουν καμία ισχύ για αυτούς.
Αναφέρονται ενδεικτικά μερικές περιπτώσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας γιατί είχαν τραγική κατάληξη.
Η δικαστική απόφαση και το μέλλον των μεταναστών στη Μανωλάδα
Κωνσταντίνα Κούνεβα
Πεθαίνοντας (ανασφάλιστος) στο υπουργείο Εργασίας
Στην πραγματικότητα εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι σε μικρές επιχειρήσεις, αμείβονται με χρήματα που δεν τους επιτρέπουν να έχουν πρόσβαση σε μια αξιοπρεπή ζωή όπως αυτά προσδιορίζονται στατιστικά από τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης Εύλογες δαπάνες διαβίωσης - Πως υπολογίστικαν - Ολη η έκθεση προσαυξημένες με τις δαπάνες στέγης (ενοίκιο ή δόση στεγαστικού δανείου).
Άλλοι εργαζόμενοι δεν πληρώνονται είτε γιατί το ίδιο το κράτος δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του προς τον ιδιωτικό τομέα, είτε γιατί έχουν απαράδεκτους εργοδότες.
Άλλοι εργαζόμενοι δεν λαμβάνουν την νόμιμη ασφάλιση είτε γιατί έχουν απαράδεκτους εργοδότες, είτε γιατί είναι υπερβολική για τις δυνατότητες της επιχείρησης τους.
Στους παραπάνω εργαζόμενους συγκαταλέγονται και αυτοί που εργάζονται σε ιδιωτικές επιχειρήσεις που προσφέρουν έργο και υπηρεσίες στο ίδιο το κράτος, ή σε ΔΕΚΟ, ή σε τράπεζες, ή σε προνομιακές ιδιωτικές επιχειρήσεις, σαν εργαζόμενοι εξωτερικών εργολάβων που έχουν αναλάβει υπηρεσίες με συμβάσεις.
Ενδεικτικά αναφέρονται επιχειρήσεις καθαρισμού, φύλαξης, υπάλληλοι που περνούν τα νοσήλια σε νοσοκομεία, δύτες που εργάζονται με μπλοκάκια σε εξωτερικά συνεργεία ιχθυοκαλλιεργειών, ...
Άλλοι εργαζόμενοι εργάζονται με μπλοκάκι στο κράτος χωρίς να είναι ελεύθεροι επαγγελματίες.
Άλλοι εργαζόμενοι εργάζονται σε δήμους με πεντάμηνες συμβάσεις, με χαμηλές αποδοχές, χωρίς εργατικά δικαιώματα, χωρίς άδειες, χωρίς αποζημίωση απόλυσης και πληρώνονται με πόρους από την Ευρωπαϊκή Ένωση σε προγράμματα υποτιθέμενης κοινής ωφελείας.
Οι άνεργοι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι
Πέρα από τους εργαζόμενους οι άνεργοι δεν έχουν πρόσβαση σε ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, όπως στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η κρίση στην Ελλάδα αντιμετωπίστηκε με οριζόντιες περικοπές στις συντάξεις που είχαν σαν αποτέλεσμα χαμηλοσυνταξιούχοι να έχουν εισοδήματα μικρότερα και από το όριο της φτώχειας (περίπου 6000 ευρώ το χρόνο).
Είναι προφανές ότι το ίδιο το Ελληνικό Σύνταγμα, ή σε άλλες περιπτώσεις η ερμηνεία του λειτουργεί σε όφελος των προστατευμένων, ενώ δημιουργεί φτώχεια για πολλούς από τους πολίτες της Ελλάδος που ρητορικά προστατεύει.
Πέρα από την φτώχεια το ίδιο το Ελληνικό Σύνταγμα, με την μονιμότητα των θέσεων εργασίας, δημιουργεί ένα ανίκανο και διεφθαρμένο κράτος, με μια κλειστή δυνητικά εκμεταλλευτική αγορά εργασίας.
Η διαπλοκή μεταξύ πολιτικών, επιχειρηματιών και τραπεζιτών δημιουργεί μια κλειστή αγορά κεφαλαίου.
Πέρα από τους κρατιστές οικονομολόγους
Φυσικά υπάρχουν αρκετοί οικονομολόγοι όπως ο Edmund Phelps που μπορούν να κατανοήσουν καλύτερα το τι ακριβώς συμβαίνει στην Ελλάδα.
"Ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα είναι γεμάτος με πελατειακές σχέσεις (για να κερδίσουν τα κόμματα ψήφους) και αναξιοκρατία (για να αποκτήσουν εύνοια) - πολύ περισσότερο από ό,τι σε άλλα μέρη της Ευρώπης. Η μέγιστη σύνταξη των δημοσίων υπαλλήλων σε σχέση με τους μισθούς είναι σχεδόν διπλάσια απ’ ό,τι στην Ισπανία. Η κυβέρνηση ευνοεί τις ελίτ των επιχειρήσεων με το αφορολόγητο καθεστώς. Και μερικοί κρατικοί υπάλληλοι πληρώνονται χωρίς καν να εμφανίζονται στη δουλειά τους. "
Οι πραγματικοί λόγοι για τους οποίους κατέρρευσε η ελληνική οικονομία
The Foundations of Greece’s Failed Economy
Ο Marek Dabrowski έγραψε ένα άρθρο που περιγράφει τα μαθήματα που πρέπει να πάρει η Ευρώπη και ο κόσμος από την χρεοκοπία της Ελλάδας.
Ανάμεσα στα μαθήματα αναφέρει για τον ρόλο της εμπιστοσύνης, την σημασία της ιδιοκτησίας των μεταρρυθμίσεων, ότι η δημοκρατία πρέπει να περιλαμβάνει υπευθυνότητα και την σημασία της τήρησης των κανόνων.
Five Lessons on Greece
Τι θα ψηφίσουν οι Έλληνες?
Στην Ελλάδα η κυρίαρχη αφήγηση αναφέρεται στα εργατικά δικαιώματα και στην αλληλεγγύη, στην πράξη όμως τα προνόμια αφορούν μια μη διακριτή γραφειοκρατική τάξη που έχει καταλάβει τους δημόσιους και υποτιθέμενους ιδιωτικούς οργανισμούς με αποτέλεσμα να αυξάνεται η ανεργία στους μη προνομιούχους, να υπερφορολογείται ο ιδιωτικός τομέας για να διατηρηθούν τα κεκτημένα, να μην υπάρχουν πόροι για τους άνεργους, να μην υπάρχει δωρεάν υγεία και παιδεία, και το κράτος να είναι ανίκανο να εκτελέσει τον ρόλο του.
Με άλλα λόγια οι περισσότεροι από αυτούς που μιλάνε για το δίκιο του εργάτη εννοούν το δίκιο των προνομιούχων.
Επειδή σε μια δημοκρατία δεν μπορούν όλοι να απολαμβάνουν απόλυτη οικονομική ασφάλεια μέσω μόνιμων θέσεων εργασίας και εγγυημένων μεγάλων συντάξεων, σπρώχνουν τους πολίτες σε ολοκληρωτικά καθεστώτα αριστερά ή δεξιά.
Μπορούν οι Έλληνες να καταλάβουν τι συμβαίνει ή είναι κολλημένοι στους στοχαστές της καταστροφής που υποστηρίζουν ένα εκμεταλλευτικό κράτος μεταφέροντας τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις σε ένα ασαφές μέλλον?
Είναι δυνατόν μετά την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ οι άνεργοι, οι χαμηλόμισθοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι μικροί επιχειρηματίες, οι έμποροι, οι μικροεισοδηματίες να ξαναψηφίσουν την διατήρηση των κλειστών θεσμών που θέλει να υπερασπιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ για χάρη των μόνιμων δημοσίων υπαλλήλων, των προνομιούχων των ΔΕΚΟ και όλων των υπόλοιπων προνομιακά βολεμένων?
Μπορούν οι Έλληνες να καταλάβουν τι συμβαίνει ή είναι κολλημένοι στην εποχή του πελατειακού κράτους του Κώστα Καραμανλή, και το ψεύτικο success story του Σαμαρά και του Βενιζέλου, με τις οριζόντιες περικοπές και την μη υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων?
Είναι δυνατόν οι οι άνεργοι, οι χαμηλόμισθοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι μικροί επιχειρηματίες, οι έμποροι, οι μικροεισοδηματίες να ξαναψηφίσουν την διατήρηση των κλειστών θεσμών που θέλει να υπερασπιστεί η ΝΔ, τώρα που δεν υπάρχουν χρήματα για πελατειακούς διορισμούς, που οι προσλήψεις για κακοπληρωμένες θέσεις γίνονται μέσω ΟΑΕΔ.
Η ένταξη λίγων καθαρών αριστερών στον ΣΥΡΙΖΑ και λίγων καθαρών φιλελεύθερων στην ΝΔ, ήταν πάντα το δόλωμα για να μαζέψουν ψήφους που δεν ανήκουν στα κόμματα του κρατισμού.
Το μανιφέστο ψηφίζει για την εφαρμογή του μνημονίου με μείωση φορολογίας, κόψιμο υπερβολικών συντάξεων, κόψιμο άχρηστων δαπανών, αξιολόγηση οργανισμών και εργαζομένων, ...
Το μανιφέστο ψηφίζει πρώτη επιλογή ποτάμι, δεύτερη επιλογή δημιουργία ξανά και τρίτη επιλογή ένωση κεντρώων.
Το μανιφέστο θεωρεί ότι ψήφος στα υπόλοιπα κόμματα, που παλεύουν για εφαρμογή του μνημονίου με διατήρηση κεκτημένων προνομίων, δημιουργεί ρίσκο για την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου