Ελληνικές Βουλευτικές εκλογές 20/9/15

Τι είναι το μανιφέστο?

Το μανιφέστο είναι μια σειρά κειμένων από τον Δημήτρη, έναν απλό Έλληνα και Ευρωπαίο πολίτη που προσπαθεί να καταθέσει μια πρόταση για μια καλύτερη κοινωνία σε μια χώρα που συμμετέχει σε μια ένωση διαφορετικών χωρών.
 
Η πρόταση του μανιφέστου είναι απλή και δεν έχει να κάνει με ιδεολογίες ή κόμματα.

Το μανιφέστο θέτει ένα εισόδημα αξιοπρεπούς διαβίωσης συνδεδεμένο με τις πραγματικές δυνατότητες παραγωγής της χώρας και προσπαθεί να το εκχωρήσει στους περισσότερους πολίτες.

Το μανιφέστο είναι απλά μαθηματικά.

Για να μπορεί κάποιος να καταθέσει μια πρόταση πρέπει να είναι ικανός να αντιληφθεί την πραγματικότητα. 
Η αντίληψη της πραγματικότητας προκύπτει από την αποδοχή ενός θεωρητικού πλαισίου και τον έλεγχο αυτού του πλαισίου από ιστορικά και καθημερινά γεγονότα.

Το θεωρητικό πλαίσιο πάνω στο οποίο στηρίζεται το μανιφέστο είναι η εξέλιξη των οικονομικών και πολιτικών θεσμών στις ανθρώπινες κοινωνίες, η εκμετάλλευση του ατόμου από το κράτος και η ιδιαίτερη αξία των εμπορευσίμων δραστηριοτήτων.

 Το μανιφέστο αποδέχεται ότι :

Οι ανοιχτοί δυνητικά συμμετοχικοί οικονομικοί θεσμοί είναι αυτοί που παράγουν πλούτο. Οι ανοιχτοί θεσμοί δημιουργούν ένα κοινό πλαίσιο κανόνων μέσα στο οποίο τα άτομα έχουν την δυνατότητα να γίνουν πλούσια.
Οι ανοιχτοί δυνητικά συμμετοχικοί πολιτικοί θεσμοί είναι αυτοί που επιτρέπουν την ελευθερία του ατόμου, περιορισμένη όμως από ένα πλαίσιο ώστε το άτομο να μην μπορεί να γίνει ανεξέλεγκτα κυρίαρχο σε βάρος του συνόλου της κοινωνίας και του περιβάλλοντος.
Το προνόμιο της απόλυτης οικονομικής ασφάλειας (μόνιμες θέσεις εργασίας), μπορεί να αποδίδεται μόνο σε ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού. Η απόδοσή του σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού είναι εκμεταλλευτική και οδηγεί σε ολοκληρωτικά καθεστώτα.
Η σχετική οικονομική ασφάλεια (προστασία άνεργων, ηλικιωμένων, δωρεάν υγεία, δωρεάν παιδεία) πρέπει να αποδίδεται σε όλους τους πολίτες.
Οι εμπορεύσιμες δραστηριότητες είναι αυτές που παράγουν προϊόντα και υπηρεσίες που μπορούν να εισαχθούν ή να εξαχθούν από ένα κράτος. Ένα κράτος πρέπει να μπορεί να ισορροπεί την αξία των εισαγόμενων προϊόντων και υπηρεσιών με την αξία των εξαγόμενων, όταν συμμετέχει σε μια ένωση χωρών με ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων, προϊόντων και υπηρεσιών και κοινό νόμισμα.

Η αποδοχή των παραπάνω προτάσεων οδηγεί στους στόχους που πρέπει να έχει μια χώρα που συμμετέχει σε μια ένωση κρατών:

Αύξηση των εμπορεύσιμων δραστηριοτήτων έτσι ώστε η χώρα να έχει ισοσκελισμένο εμπορικό ισοζύγιο.
Περιορισμός των προνομίων απόλυτης οικονομικής ασφάλειας και αύξηση της σχετικής οικονομικής ασφάλειας για όλους τους πολίτες.
Μετατροπή των κλειστών δυνητικά εκμεταλλευτικών πολιτικών και οικονομικών θεσμών σε ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς.

Η αλλαγή των θεσμών μπορεί να συμβεί αν η ένωση κρατών τους αναγνωρίζει και τους θέτει σαν προϋπόθεση για την συμμετοχή μιας χώρας στην ένωση.

Η ένωση κρατών πρέπει να ζητά από τους πολίτες κάθε χώρας που θέλει να συμμετέχει στην ένωση, ή κάθε χώρας που είναι πτωχευμένη την αποδοχή των ανοιχτών πολιτικών και οικονομικών θεσμών με κατάργηση όλων των προνομίων.

Η αποδοχή ή απόρριψη των ανοιχτών θεσμών πρέπει να γίνεται από τους ίδιους τους πολίτες με δημοψήφισμα, αφού έχουν προηγηθεί ανοιχτές συζητήσεις στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

 Ο Δημήτρης

Είναι φυσικός, του αρέσουν οι αφηρημένοι φυσικοί νόμοι που προσπαθούν να προσεγγίσουν την πραγματικότητα, του αρέσει η αναζήτηση του ανθρώπου να καταλάβει, να ελέγξει μια θεωρία με το πείραμα, του αρέσει η δύναμη του ανθρώπου να απορρίψει μια θεωρία που δεν επαληθεύεται ακόμα και αν λανθασμένα την πιστεύουν όλοι οι άνθρωποι του πλανήτη.

Έχει κουραστεί με τις ιδέες και τις ιδεολογίες που χρησιμοποιούνται για να καθοδηγούν τους ανθρώπους και παράγουν αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που πρεσβεύουν.
Μεγάλωσε ακούγοντας αντάρτικα ήθελε να αλλάξει την κοινωνία, τώρα δεν θέλει τίποτα, αν η κοινωνία αλλάξει θα αλλάξει μόνη της αν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες, αν πεισθεί το 51% των πολιτών.

Δεν του αρέσουν οι αρχηγοί, οι τσοπάνηδες, οι σωτήρες.
Γοητεύεται με τους αφηρημένους νόμους και θεσμούς που προσδιορίζουν τα όρια και τις συμπεριφορές των ανθρώπων, του αρέσουν οι ανοιχτοί θεσμοί γιατί επιτρέπουν στον άνθρωπο να δημιουργήσει, να παλέψει για τα όνειρα του, να μπορεί να αποφασίζει και ταυτόχρονα τον εμποδίζουν να γίνει κυρίαρχος πάνω στους άλλους πάνω στο περιβάλλον.

Το μανιφέστο αφιερώνεται

Το μανιφέστο είναι αφιερωμένο σε όλους αυτούς τους απλούς ανθρώπους που γέλαγαν με τον Δημήτρη όταν τους έλεγε για μια καλύτερη κοινωνία, που ήθελαν χρήματα για να είναι ευτυχισμένοι, που ήθελαν ένα πεδίο να ανταγωνιστούν για να δείξουν την αξία τους και να την ανταλλάξουν με χρήματα και αναγνώριση.
Στην Ελλάδα όμως χρήματα παραπάνω έπαιρναν οι ρουφιάνοι, οι γλύφτες, οι διεφθαρμένοι, τα λαμόγια, οι ψεύτες και οι ακόλουθοι των αρχηγίσκων. (σε μέσους όρους και όχι φυσικά στις εξαιρέσεις που κατάφεραν να βγάλουν χρήματα και να γίνουν πλούσιοι χωρίς τα παραπάνω).

Το μανιφέστο είναι ακόμα αφιερωμένο σε όλους τους χαμηλόμισθους που καθαρίζουν τις τουαλέτες, που μεταφέρουν τα γράμματα με τα μηχανάκια, που δουλεύουν σερβιτόροι, που καθαρίζουν τους δρόμους, που φυλάνε τα κτίρια, που κάνουν τα νοσήλια, στους αστυνομικούς που πεθαίνουν στους δρόμους όταν συγκρούονται με εγκληματίες,..., τους δεύτερης κατηγορίας εργαζόμενους που δουλεύουν με μπλοκάκια, που έχουν κατεστραμμένα αφεντικά, που δουλεύουν χωρίς ασφάλιση, που δεν πληρώνονται,  που έχουν εργατικά ατυχήματα που δεν τα αναγνωρίζει κανείς, στους μετανάστες που τους πυροβολούσαν οι επιστάτες στην Μανωλάδα, ...

Το μανιφέστο είναι αφιερωμένο στους ελεύθερους επαγγελματίες και τους μικροεπιχειρηματίες που κλείνουν τα μαγαζιά τους γονατισμένοι από την υπερφορολόγηση και από εργατικούς νόμους χωρίς δυνατότητα εφαρμογής...

Το μανιφέστο είναι αφιερωμένο στους άνεργους, στους ηλικιωμένους με τις μικρές συντάξεις, στα παιδιά που οι γονείς τους δεν μπορούν να προσφέρουν τα βασικά.

Το μανιφέστο είναι αφιερωμένο στους άφωνους, που δεν έχουν φωνή να φωνάξουν γιατί δεν καταλαβαίνουν τι τους γίνεται ή δεν μπορούν.


Η χρηματοδότηση των κλειστών θεσμών στην μεταπολίτευση

Η Ελληνική δημοκρατία, είναι μια δημοκρατία με κλειστούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς.


Η Ελληνική οικονομία λειτούργησε τα τελευταία 35 χρόνια με μια εισροή επιδοτήσεων και δανεισμού ύψους 1.260 δισεκατομμυρίων ευρώ -ήτοι, διαχρονικά, κάπου επτά Ακαθάριστα Εγχώρια Προϊόντα (ΑΕΠ).
Ο λαϊκισμός του... 1,26 τρισ. ευρώ
To χρέος και η θλιβερή ιστορία του

Το παραπάνω γεγονός δημιούργησε μια στρεβλή οικονομία, όπου το κράτος διαχειρίζεται εισαγόμενο πλούτο, κρατώντας την μερίδα του λέοντος για τους προστατευόμενους - διαπλεκόμενους με τα κυβερνητικά κόμματα εξουσίας (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) και τις συντεχνίες των εξασφαλισμένων με απόλυτη οικονομική ασφάλεια από το Σύνταγμα πολιτών, που υποστηρίχθηκαν από το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ και την υπόλοιπη αριστερά.

Με άλλα λόγια το ΠΑΣΟΚ και ΝΔ διόριζαν με αντάλλαγμα την ψήφο τους πολίτες, ενώ η αριστερά αποσπούσε προνόμια και συντάξεις για τους προστατευμένους από το ίδιο το Σύνταγμα πολίτες.

Οι αγρότες επωφελήθηκαν από τις επιδοτήσεις, ενώ οι οικοδόμοι απέσπασαν ένα κομμάτι του πλούτου κτίζοντας με καλές αμοιβές τα σπίτια των προστατευόμενων προνομιούχων.

Παρόμοια χρηματική ροή συμβαίνει στην ανθρωπιστική βοήθεια προς τον τρίτο κόσμο, όπου το μεγαλύτερο μέρος της αποσπάται από τους διεθνείς οργανισμούς και τα εθνικά κράτη που τη διανέμουν.

Η διαφορά με την Ελλάδα είναι ότι τα χρήματα ήταν τόσα πολλά που μπορούσαν να διαχυθούν σε αρκετά μεγάλο βαθμό σχεδόν στο σύνολο των πολιτών.
Φυσικά η διάχυση του πλούτου δεν ήταν ορθολογική, όσο πιο κοντά βρισκόταν κάποιος στους ανθρώπους των κομματικών ιεραρχιών, τόσο μεγαλύτερες δυνατότητες πλουτισμού είχε, επίσης οι εργαζόμενοι που προστατεύονταν από το Σύνταγμα μπορούσαν με τις συνδικαλιστικές συντεχνίες να αποσπούν νόμιμα και παράνομα σημαντικό μερίδιο στην μοιρασιά.

Οι δυνατότητες παραγωγής πλούτου στην Ελλάδα μειωνόταν με το πέρασμα του χρόνου, επιχειρήσεις έκλειναν και οι πολίτες έμαθαν να ζουν από το κράτος.
 Ένα ασφυκτικό εργατικό δίκαιο δημιουργήθηκε κατ' επιταγή του Ελληνικού Συντάγματος, πολλές επιχειρήσεις έκλεισαν, ενώ άλλες λειτουργούσαν με δανεικά από επιχειρηματίες φίλους των υπουργών που προστάτευαν τους εργαζομένους τους.

Στο οικονομικό μοντέλο της μεταπολίτευσης δεν υπάρχουν σημαντικά αντιτιθέμενα συμφέροντα.

Στο παραπάνω οικονομικό μοντέλο δεν υπάρχουν αντιτιθέμενα συμφέροντα, ο ανταγωνισμός αναπτύσσεται μεταξύ των εργαζόμενων, σε επίπεδο ρουφιανιάς και γλειψίματος προς αυτούς που κατέχουν θέσεις κλειδιά στους δημόσιους και ιδιωτικούς οργανισμούς, με στόχο την απόσπαση μεγαλύτερων αποδοχών με τον λιγότερο χρόνο και προσπάθεια.

Οι αξιολογήσεις όπου υπάρχουν είναι εικονικές και ωφελημένος είναι αυτός που έχει το μεγαλύτερο "δόντι" ανεξάρτητα από την εργασία που παρέχει.
Η ποιότητα των υπηρεσιών των δημόσιων οργανισμών είναι απογοητευτική, ενώ μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες είναι χρεοκοπημένες και διοικούνται από εύπορους επιχειρηματίες.

Ένα ποσοστό των εργαζομένων σε όλους τους οργανισμούς εργάζεται παραπάνω από το κανονικό, χωρίς όμως να αμείβεται παραπάνω. Κάποιοι από αυτούς μπορεί να χάσουν ακόμα και την εργασία τους για να μην χαλάνε την πιάτσα, ενώ άλλοι απομονώνονται από τους συναδέλφους τους.

Η εφαρμογή των εργατικών νόμων στις μικρότερες επιχειρήσεις είναι ελαστική. Οι εργατικοί νόμοι ισχύουν για τους προστατευμένους, για τους υπόλοιπους έχουν εθελοντική εφαρμογή από τους εργοδότες.

Τα παραπάνω συνιστούν μια κλειστή δυνητικά εκμεταλλευτική αγορά εργασίας και κεφαλαίου που μπορεί να συναντήσει κανείς στις περισσότερες δημοκρατίες με κλειστούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς.

Είναι σημαντικό να επαναλάβουμε ότι δεν υπάρχει εμφανής σύγκρουση συμφερόντων αφού μεγάλο μέρος της χρηματοδότηση της οικονομίας προέρχεται από το εξωτερικό.

Οι Έλληνες πολίτες πίστεψαν την παραπάνω πραγματικότητα σαν φυσιολογική και ότι το κράτος, οι επιχειρήσεις, και οι πολίτες, μπορούν να δανείζονται χρήματα χωρίς να τα αποπληρώνουν.

Στην παρανόηση συνέβαλλαν μερικοί υποτιθέμενα μεγάλοι στοχαστές όπως  Thomas Piketty, Paul Krugman,  ο Joseph Stiglitz,ο James K. Galbraith και ο Yanis Varoufakis  που παρέβλεψαν το γεγονός ότι δεν μπορεί μια ένωση κρατών να χρηματοδοτεί ένα κράτος χωρίς παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας και χωρίς κοινούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς.

Οι Έλληνες πολίτες προσδιορίζουν με την ψήφο τους τις κυβερνητικές επιλογές των εκλεγμένων κομμάτων και των ηγετών τους.

Η σκληρή διαπραγμάτευση της Ελλάδας ήταν απόφαση της πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών στηριγμένη στο Ελληνικό Σύνταγμα, που υλοποιήθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Το τέλος της μεταπολίτευσης και η σύγκρουση συμφερόντων

Όταν πριν ενάμιση χρόνο άρχισα να γράφω το μανιφέστο και έλεγα ότι ένα κράτος χρηματοδοτείται με τους φόρους, άνθρωποι που είχαν τελειώσει μεταπτυχιακά στα οικονομικά στα Ελληνικά πανεπιστήμια μου έλεγαν ότι δεν ξέρω, αυτοί ήξεραν.

Τελικά έκανα λίγο πίσω με τον Βαρουφάκη, ο περισσότερος κόσμος τον έβλεπε σαν θεό, σίγουρα ήξερε παραπάνω από μένα σε κάποια αντικείμενα που δεν γνώριζα.
Αυτή ήταν η απόφαση της πλειοψηφίας του λαού και έπρεπε να την σεβαστώ, έπρεπε να δοκιμάσει να αποσπάσει χρήματα από την ένωση όπως ο Αντρέας Παπανδρέου. Είχε και μια παρέα διανοούμενων από το εξωτερικό που τον υποστήριζαν.
Κάποια στιγμή για μισό λεπτό τον συνάντησα και προσωπικά, του έδωσα και το μανιφέστο να το διαβάσει.
Τρίχες όλοι αυτοί οι κατεστραμμένοι διανοούμενοι θέλουν να την δουν σωτήρες να αλλάξουν τον κόσμο αποσπώντας πόρους από αλλού και να τους αγαπάει ο λαός. Διόρισε τις απολυμένες καθαρίστριες στο υπουργείο και τις άλλες με το μπλοκάκι δεν τις πήρε καν χαμπάρι. Θα έπρεπε να περιμένουν να αποσπάσει πόρους από την ένωση για να διορίσει και αυτές.

Όταν έλεγα ότι δεν γίνεται διοίκηση μεγάλης κλίμακας χωρίς απολύσεις έπεφταν όλοι πάνω μου να μου πουν ότι δεν ήξερα.
Καθηγηταράδες στα Ελληνικά πανεπιστήμια και το ίδιο το Ελληνικό Σύνταγμα τα έλεγαν αλλιώς.

Άνθρωποι που δεν είχαν διοικήσει ποτέ τους, που δεν είχαν φτιάξει ούτε το παραμικρό πραγματικό έργο, που δεν είχαν συντηρήσει καμία υπηρεσία μικρής ή μεγάλης κλίμακας τα έλεγαν αλλιώς. Φτιάχνανε κόσμους στα χαρτιά με εικονικούς εργαζόμενους που θα τους εκπαίδευαν οι διανοούμενοι για να είναι άγγελοι.

Το νέο δεδομένο είναι ότι 220 βουλευτές του Ελληνικού κοινοβουλίου ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο γιατί γνώριζαν ότι η εντολή της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού ήταν η παραμονή της Ελλάδας στην Ευρώπη, ακόμα και αν το 61% είχε ψηφίσει όχι στο δημοψήφισμα.

Το τρίτο μνημόνιο είναι ένα πλήρες κυβερνητικό πρόγραμμα με πολλές θετικές μεταρρυθμίσεις, περιορισμένο όμως από το υπάρχον Ελληνικό Σύνταγμα.
Το αποτέλεσμα είναι ότι για να καλυφθεί η απόλυτη οικονομική ασφάλεια που αποδίδει το Ελληνικό Σύνταγμα σε μέρος των πολιτών, θα πρέπει να φορολογηθούν και οι φτωχότεροι των πολιτών που μπορεί να είναι ακόμα και άνεργοι με ένα εισόδημα από ένα ενοίκιο.

 Η εφαρμογή του τρίτου μνημονίου είναι ανάγκη για την παραμονή της χώρας στην ένωση, όμως η υπερφορολόγηση θα οδηγήσει χιλιάδες επιχειρήσεις στο κλείσιμο, ή στην παρανομία με δεκάδες χιλιάδες νέους άνεργους και αληθινή ζούγκλα στην αγορά εργασίας.

Τα νέα δεδομένα είναι αδυσώπητοι αριθμοί που μέχρι την ψήφιση του τρίτου μνημονίου αγνοούσαμε.

Κάθε αργόμισθος, κάθε μεγάλη σύνταξη, κάθε φοροαπαλαγή πληρώνεται από τους υπόλοιπους με την φορολογία.
Δεν υπάρχουν δανεικά, ούτε μεγάλα ποσά στις επιδοτήσεις για να συντηρήσουν ένα παρασιτικό κράτος.
   
Ο Ελληνικός λαός δεν μπορεί να είναι πια ενωμένος, υπάρχουν αντικρουόμενα συμφέροντα.


Το τέλος των μεγάλων ηγετών

Οι ηγέτες στην Ελλάδα δεν ήσαν αληθινοί ηγέτες, δεν μπορούσαν να ονειρευτούν νέους δρόμους, δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν για το σύνολο των πολιτών της χώρας.

Παρ όλη την δύναμη που έδιναν οι κλειστοί θεσμοί της Ελλάδας στους πρωθυπουργούς και στο υπουργικό συμβούλιο, αυτοί ήσαν δεσμευμένοι από την κυριαρχία των ψηφοφόρων τους, αυτούς υπηρετούσαν σε βάρος των υπολοίπων και της χώρας.

Δουλειά των ηγετών ήταν να βρίσκουν πόρους από το εξωτερικό και να τους μοιράζουν στους δικούς τους, όπως γίνεται στις συμμορίες.

Οι ηγέτες τελείωσαν γιατί δεν υπάρχουν πόροι να κουρσέψουν, ούτε πόροι να μοιράσουν.
Ότι μοιράζεται σήμερα στην Ελλάδα αποσπάται από κάποιους άλλους Έλληνες που δεν είναι κεφαλαιούχοι, αλλά άνθρωποι σε στέρηση.

Ο τελευταίος μεγάλος ηγέτης είναι ο Βασίλης Λεβέντης, ένας άνθρωπος που θα ήθελε να κάνει ένα μαγικό και να βγει η Ελλάδα από τα μνημόνια σε δύο μήνες. Μπορεί να γίνει?

Ο Μεϊμαράκης θέλει να χαρίσει φόρους στους αγρότες, αλλά δεν λέει ποιον θα φορολογήσει για να βγουν τα νούμερα. Θέλει να αποσπάσει ψήφους από τους αγρότες και τους συνταξιούχους.

Ο Τσίπρας θέλει να μην εφαρμόσει ένα μνημόνιο που ο ίδιος ψήφισε και ο ίδιος δημιούργησε για το γαμώτο του Ελληνικού λαού. Θέλει να αποσπάσει ψήφους από από τους δημόσιους υπάλληλους και τους άλλους προστατευμένους που θέλουν να μείνουν στην Ευρωπαϊκή ένωση με το λιγότερο κόστος για τους ίδιους και το βόλεμα τους.

Η Γεννηματά κυνηγάει νεοφιλελεύθερους ανεμόμυλους που δεν υπάρχουν πουθενά 
 
Ελληνικές Βουλευτικές εκλογές 20/9/15 τα κόμματα οι θέσεις και μια νέα κοινωνική συμφωνία

Θα κάνω μερικά σχόλια παρατηρήσεις και προτάσεις για τις βουλευτικές εκλογές με τα υπάρχοντα δεδομένα.
Με δεδομένο ότι οι εκλογές αυτές θα γίνουν με λίστες των υποψηφίων βουλευτών από τα κόμματα μπορεί κάποια σχόλια να χρειάζονται προσαρμογή αν τα μισομνημονιακά κόμματα ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ συμπεριλάβουν στις λίστες σε εκλόγιμες θέσεις καθαρούς εκπροσώπους του ΝΑΙ στην Ευρώπη, ΝΑΙ στο μνημόνιο, ΝΑΙ στις μεταρρυθμίσεις.

Το ποτάμι, The River (Greece), Το Ποτάμι

Το καλύτερο κόμμα που πέρασε ποτέ το κατώφλι του Ελληνικού κοινοβουλίου.
Ήταν σημαντική η συνδρομή του στην παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή ένωση, χωρίς το ποτάμι, η Ελλάδα θα είχε βρεθεί πολύ πιθανά εκτός της ένωσης.
Διαθέτει τους πιο αξιόλογους Έλληνες διανοούμενους και στελέχη.

Η δράση, Δράση (πολιτικό κόμμα) με την φιλελεύθερη ιδεολογία της μπολιάζει το ποτάμι με ιδέες και ανθρώπους.
 
Το ποτάμι πολεμήθηκε άδικα από όλες τις πλευρές και έφαγε τόνους λάσπης από παντού.

Το μειονέκτημα (ίσως και πλεονέκτημα) του ποταμού είναι ο ήπιος χαρακτήρας του και η αναζήτηση λύσεων μέσα στο υπάρχον πλαίσιο. Αν πιεσθεί από την ένωση, ή από τους πολίτες μπορεί να αποδεχθεί επαναστατικές λύσεις (άρση μονιμότητας δ.υ), προκειμένου η Ελλάδα να παραμείνει στην ένωση.

Ο Δημήτρης είναι εθελοντής του ποταμού και ατομικό μέλος του ALDE του Ευρωπαϊκού κόμματος φιλελεύθερων που υποστηρίζει το ποτάμι παρόλο που οι δύο Ευρωβουλευτές που εξελέγησαν με το ποτάμι εντάχθηκαν Progressive Alliance of Socialists and Democrats

 δημιουργία ξανά, δημιουργία, ξανά!, Recreate Greece

Το επόμενο κόμμα που θα έπρεπε να περάσει το κατώφλι του Ελληνικού κοινοβουλίου. Είναι ένα κόμμα outsider  για την Ελληνική πολιτική σκηνή που επικρατεί ο κρατισμός.

Οι θέσεις του είναι οι πιο καλά επεξεργασμένες και αξίζουν να μελετηθούν από οποιονδήποτε επιθυμεί μια Ευρωπαϊκή Ελλάδα. Η εισαγωγή του στο κοινοβούλιο θα σημάνει μια διαφορετική μέρα για την Ελλάδα. Ένα original φιλελεύθερο κόμμα με πραγματικές λύσεις για μια κατεστραμμένη από τον κρατισμό Ελλάδα.

Η δημιουργία ξανά δεν εμφανίζεται στις δημοσκοπήσεις, ωστόσο είναι δυνατόν να δημιουργήσει την έκπληξη και να μπει στην βουλή.

Το μειονέκτημα (ίσως και πλεονέκτημα) της δημιουργίας ξανά είναι ο ίδιος ο ιδρυτής του, ο Θάνος Τζήμερος που είναι λίγο αλαζόνας και επιθετικός με όλους, ακόμα και με το ποτάμι με το οποίο θα έπρεπε να αναζητά συνεργασία. Αν δεν σας αρέσει ο Θάνος, αγνοήστε τον, ψηφίστε όμως δημιουργία ξανά για τις θέσεις της.

Ένωση κεντρώων, Ένωση Κεντρώων, wikipedia

Είναι ένα αρχηγικό κόμμα με ηγέτη τον Βασίλη Λεβέντη, τον τελευταίο ηγέτη που βλέπει τους πολίτες σαν παιδιά του και θέλει να σώσει την Ελλάδα.

Η ψήφος στον Λεβέντη είναι ένα ρίσκο, πολλοί υποστηρίζουν ότι δεν έχει και τους κατάλληλους βουλευτές να τον στηρίξουν αν μπει στην βουλή.

Η ποιότητα των βουλευτών της Ελληνικής βουλής είναι τόσο χάλια που προσωπικά από τον Σταϊκούρα που υπέγραψε μια ψεύτικη ΚΥΑ για να μην κατευθυνθούν πόροι στους άνεργους, προτιμώ ακόμα και την Τσιτσιολίνα.

Ο Λεβέντης μπορεί να πει πράγματα στον Ελληνικό λαό που κανείς άλλος δεν μπορεί να πει. Αν τον φωτίσει ο Θεός ίσως μπορεί να καταλάβει ότι η αλλαγή των θεσμών είναι πιο σημαντική από τους ηγέτες.
O Β.Λεβεντης πρόλαβε όλους αυτούς που με το βίντεο 21'' προσπάθησαν να τον κατηγορήσουν


Νέα Δημοκρατία, Νέα Δημοκρατία wikipedia, New Democracy (Greece), wikipedia

Η ΝΔ αρχίζει και τελειώνει με τον Konstantinos Karamanlis ο οποίος έβαλε την Ελλάδα στην ΕΟΚ.

Ίσως υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι που δεν γνωρίζω, αλλά ο Κώστας Καραμανλής που ψήφισα μια φορά για να αλλάξει το κράτος του ΠΑΣΟΚ και ο Antonis Samaras  ήταν αληθινή καταστροφή. Αδύναμοι υπηρέτες των πελατειακών δικτύων που έβαζαν καμιά φορά και κανένα φιλελεύθερο υποψήφιο βουλευτή για να υποκλέψουν οι κρατιστές ψήφους  από τους φιλελευθερους.

Ο πονηρός μάγκας ο Vangelis Meimarakis θεωρεί την Zoi Konstantopoulou θεματοφύλακα της συνταγματικής διαδικασίας!
Επίθεση Κωνσταντοπούλου σε Τσίπρα - Παυλόπουλο κατά τη συνάντηση με Μεϊμαράκη

Δεν χρειάζεται να βγει πρώτο κόμμα η ΝΔ, η Ελλάδα έχει έτοιμο κυβερνητικό πρόγραμμα το μνημόνιο. Καλά θα ήταν να πέσει κάτω από το 20% και να εξαφανιστεί μαζί με το ΠΑΣΟΚ.

Αν κάποιος σοβαρός νεοδημοκράτης αγαπά την Ελλάδα, εκεί στο παραβάν που θα ψηφίζει μπορεί να βάλει το ψηφοδέλτιο του ποταμού, ή της δημιουργίας ξανά.

Πρέπει να υπάρχουν αρκετοί σοβαροί άνθρωποι στην ΝΔ που κοιτούν με θαυμασμό τον ιδρυτή της, αλλά αυτοί οι κρατιστές τον προσβάλλουν.

Εξαίρεση αποτελούν ο Kyriakos Mitsotakis  και ο Adonis Georgiadis  που μπορούν και μιλούν λίγο για μεταρρυθμίσεις και μερικοί άλλοι που πιθανά δεν γνωρίζω. Δεν έχει νόημα να ψηφίσει κανείς το κόμμα που έφερε την Ελλάδα στην χρεοκοπία για τόσους λίγους. Ας φτιάξουν άλλο κόμμα οι μνημονιακοί για να μπορούν να λένε τα σύκα σύκα και την σκάφη σκάφη.

 ΣΥΡΙΖΑ

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα που βοήθησε στην ωρίμανση της Ελληνικής κοινωνίας αφού πραγματοποίησε τα πάντα που επιθυμούσε η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού και έκανε πίσω στο και πέντε.

Το κόστος της ωρίμανσης είναι υψηλό ωστόσο δεν μπορείς να μάθεις αν δεν δοκιμάσεις.

Τον μόνο σοβαρό άνθρωπο που μπορεί να αναγνωρίσω είναι ο κ. Γιάννης Πανούσης που μπορεί να πει απλά και καθαρά ότι πρέπει η Ελλάδα να υλοποιήσει το μνημόνιο.
Πανούσης: O Βαρουφάκης γοήτευσε τον Τσίπρα που είναι λαϊκό παιδί

Σίγουρα υπάρχουν και μερικοί ακόμα που δεν γνωρίζω, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ο υπερασπιστής των κλειστών δυνητικά εκμεταλλευτικών πολιτικών και οικονομικών θεσμών. Θέλει την παραμονή της Ελλάδος στην ένωση με διατήρηση των κλειστών θεσμών. Δεν νομίζω ότι αυτό είναι δυνατό.

Δεν ξέρω αν η Ελλάδα έχει το περιθώριο να επαναδιαπραγματευτεί με την ένωση, ή η ένωση προχωρήσει σε ριζοσπαστικές απαιτήσεις όπως αλλαγή του Συντάγματος με δημοψήφισμα.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν παρουσιάσει ένα ψηφοδέλτιο με καθαρούς υπερασπιστές του ΝΑΙ και να απομονώσει αυτούς που λένε όχι αλλά ψηφίζουν ναι, μόνο κακό μπορεί να κάνει και αξίζει να κατρακυλήσει κάτω από το 20%.

ΠΑΣΟΚ, Panhellenic Socialist Movement, wikipedia

Δεν θα κάνω κανένα σχόλιο για το κόμμα που παραλίγο να κάνει πρωθυπουργό της χώρας τον Τσοχατζόπουλο και είναι υπεύθυνο για την κατάντια της Ελλάδας. Αντί για σχόλιο θα καταθέσω ένα πολύ καλό κείμενο από τον Παύλο Ελευθεριάδη.
 ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ

Για τα μη ευρωπαϊκά κόμματα δεν έχω κάτι να πω πέρα από το ότι οδηγούν την Ελλάδα στον ολοκληρωτισμό και ότι οι υποτιθέμενοι επαναστάτες είναι υπερασπιστές εν γνώση, ή άγνοιά τους των κλειστών εκμεταλλευτικών συγκεντρωτικών οικονομικών και πολιτικών θεσμών.
Οι προτάσεις τους δεν είναι επαναστατικές, είτε το κατανοούν είτε όχι, οι προτάσεις τους είναι επικύνδινες.

Η Ελλάδα χρειάζεται μια νέα κοινωνική συμφωνία που θα αποσπάσει το 51% του πληθυσμού για την δημιουργία ενός νέου σύγχρονου κράτους με ισχύ της κυριαρχίας του νόμου, όχι με επιβολή του νόμου, αλλά με νόμους που ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και εξυπηρετούν το σύνολο του πληθυσμού. Μια νέα κοινωνική συμφωνία με ένα πραγματικό κράτος ευημερίας για όλους και όχι για μερικούς. Ένας κράτος που δίνει ευκαιρίες σε όλους, που προστατεύει τους άνεργους και τους ηλικιωμένους, που παρέχει πραγματικά δωρεάν υγεία και παιδεία. Ένα κράτος για όλους τους πολίτες του και όχι για τους εργαζόμενους σε αυτό.
Ένα κράτος με ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς.
Προς το παρόν αυτά τα Ευρωπαϊκά κόμματα έχουμε και με αυτά θα πορευτούμε, είναι ανάγκη να δούμε πέρα από τους αρχηγούς και τις διαφωνίες, είναι ανάγκη να αναζητήσουμε συμβιβασμούς, συναινέσεις και συμφωνίες. Να υπερβούμε τα άτομα και να αναζητήσουμε πολιτικές θέσεις και θεσμούς.