(2) Κυριαρχία του νόμου και της συμφωνίας ή η κυριαρχία του ατόμου και της ιδεολογίας

Έχω γράψει για την κυριαρχία του νόμου και τη δημοκρατία εδώ
The rule of law (η κυριαρχία του νόμου) και η δημοκρατία

Η κυριαρχία του ατόμου στην Ελλάδα.

Η κυριαρχία του ατόμου, του ανθρώπου, του γαμάτου, είναι σχεδόν ολοκληρωτική στην Ελλάδα.
Οι Έλληνες είναι γαμάτοι,  τα λαμόγια είναι γαμάτα, ο Ζορμπάς είναι γαμάτος, ο Βαρουφάκης είναι γαμάτος,  ο Σταικούρας είναι γαμάτος, ο Σαμαράς είναι γαμάτος, ο Γλέζος είναι γαμάτος, Βενιζέλος είναι γαμάτος, ο Μίκης Θεοδωράκης είναι γαμάτος, ο Σταύρος Θεοδωράκης είναι γαμάτος, ο Μηλιός είναι γαμάτος, ο Λαπαβίτσας είναι γαμάτος, ο Σταθάκης είναι γαμάτος, ο Τζήμερος είναι γαμάτος, ο Παυλόπουλος είναι γαμάτος, ο Λαφαζάνης είναι γαμάτος, ο Καμμένος είναι γαμάτος ...
γαμάτος

Συγνώμη για την λέξη αυτό είναι το αίσθημα, Ζορμπάς, ουάου, Θεός, μη χανόμαστε στις λέξεις, όλοι οι παραπάνω και κάνα εκατομμύριο ακόμα είναι γαμάτοι και φυσικά αυτό δεν είναι βρισιά, είναι τιμή, γιατί αυτοί οι άνθρωποι έχουν ένα κοινό, για το οποίο η γνώμη τους μετράει.

Η κυριαρχία του ατόμου πάνω από την συμφωνία, είναι η αιτία που οι Έλληνες πολίτες δεν μπορούν να συνεννοηθούν. Αντί να αναζητούν τα κοινά, αυτά που τους ενώνουν, την συμφωνία, αναζητούν τους αρχηγούς και τους υπαρχηγούς, που θα τους σώσουν, θα τους προστατέψουν.
Φυσικά οι αρχηγοί διαφωνούν, και οι Έλληνες καταλήγουν να μην είναι ικανοί να συμφωνήσουν σε τίποτα, ούτε για το πως θα βγει η χώρα από την κρίση.

Η κυριαρχία της ιδεολογίας

Η κυριαρχία της ιδεολογίας είναι επίσης ολοκληρωτική στην Ελλάδα. Οι μεγάλες ιδέες, οι καθαρές ιδέες, έχουν κυρίαρχη αξία στην επίγνωση των Ελλήνων πολιτών. Πολλοί πολίτες υποστηρίζουν την ιδέες μιας καλύτερης ευτυχισμένης κοινωνίας, παραβλέπουν όμως το γεγονός ότι οι ιδέες αυτές οδήγησαν σε απολυταρχικές κοινωνίες και σε εκμεταλλευτικούς θεσμούς.
Κάποιοι πολίτες παριστάνουν τους ιδεολόγους κλαίνε τάχα για τους αδύναμους και αναλαμβάνουν να μεριμνήσουν για αυτούς, μεριμνώντας στην ουσία για τον εαυτό τους.

Οι ιδεολογίες είναι σοβαρή υπόθεση, κουβαλούν μαζί τους φανατισμό, πόλεμο και κυριαρχία, και φυσικά δεν αποδέχονται την κυριαρχία του (κοινοβουλευτικού) νόμου, την κυριαρχία της συμφωνίας.

Οι οικονομικοί και πολιτικοί θεσμοί.

Η Ελλάδα είναι μια δημοκρατία με εκμεταλλευτικούς (extractive ή κλειστούς) οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς. Οι εκμεταλλευτικοί θεσμοί είναι συγκεντρωτικοί θεσμοί. Οι ορισμοί (inclusive και extractive) των πολιτικών και οικονομικών θεσμών από Acemoglou - Robinson (1)

Τι εννοούμε σαν δημοκρατία στην Ελλάδα;
Μια παρουσίαση διαφορετικών ατόμων, με διαφορετικές προτάσεις και ιδεολογίες, που καλούμαστε να ψηφίσουμε, για να βρούμε τον "αρχηγό", που θα μας εκπροσωπήσει.
Οι "αρχηγοί" έχουν δικαίωμα να υπόσχονται οτιδήποτε, ανεξάρτητα από το αν αυτό είναι πραγματοποιήσιμο, μέσα στις υπάρχουσες οικονομικές δυνατότητες της χώρας.
Οι "αρχηγοί" εκλέγονται για να σπάνε τις συμφωνίες, χρησιμοποιώντας το επιχείρημα ότι εκπροσωπούν το μεγαλύτερο τμήμα των πολιτών.
Οι "αρχηγοί" υπάρχουν σε όλα τα κόμματα, φυσικά αδυνατούν να συμφωνήσουν με άλλους αρχηγούς, ακόμα και κοντινών ιδεολογιών. Όλοι θέλουν να είναι διαφορετικοί και καλύτεροι.

Η Γερμανία και οι περισσότεροι εταίροι μας είναι δημοκρατίες με συμμετοχικούς (inclusive ή ανοιχτούς) οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς.

Τι είναι η δημοκρατία για τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης;
Δημοκρατία είναι η συμφωνία που γίνεται νόμος, ο οποίος είναι πάνω και από τα άτομα που συμφώνησαν και από τα άτομα που δεν συμφώνησαν με τον νόμο (the rule of law). Η συμφωνία (ή ο νόμος) συνοδεύονται από όρους (ή ποινές) γι' αυτούς που θα παραβιάσουν τον νόμο.

Επειδή οι νόμοι δεν είναι τέλειοι, και η εξέλιξη των κοινωνιών δημιουργεί νέα δεδομένα, οι πολίτες ψηφίζουν τους εκπροσώπους τους, σε τακτά χρονικά διαστήματα, για να νομοθετούν νέους νόμους, μέσα στο πλαίσιο των υπαρχόντων οικονομικών περιορισμών.

Οι εκπρόσωποι των πολιτών δρουν μέσα στους περιορισμούς που τους επιβάλλουν οι συμμετοχικοί οικονομικοί και πολιτικοί θεσμοί, οι οποίοι είναι πλουραλιστικοί, δηλαδή επιμερίζουν την εξουσία και την ισχύ.

Η Ελλάδα

Στην Ελλάδα, ειδικά στην πολιτική, κυριαρχεί το άτομο, η ιδεολογία και η σύγκρουση, .
Στην Ελλάδα το άτομο, ο άνθρωπος είναι πάνω από την συμφωνία, είναι πάνω από τον νόμο. Και αυτοί που φτιάχνουν τον νόμο και αυτή που δεν τον φτιάχνουν τον παραβιάζουν, γιατί είναι Έλληνες!

Οι πολίτες έχουν την δική τους γνώμη, η οποία πολλές φορές είναι ακλόνητη, η οποία διαμορφώνεται βασικά από την άποψη των αρχηγών που επιλέγουν, και φυσικά των τηλεπαρουσιαστών.

Η λέξη συμφέρον δεν είναι αποδεκτή για την Ελλάδα, έτσι πολλοί πολίτες ψηφίζουν για το προσωπικό τους συμφέρον, αυτούς τους πολιτικούς που θα τους βολέψουν, χωρίς αυτό να δηλώνεται καθαρά. (ΠΑΣΟΚ - ΝΔ)

Άλλοι πολίτες ψηφίζουν με ιδεολογικά ή συναισθηματικά κριτήρια, και δεν βάζουν το συμφέρον τους πάνω από το συμφέρον του όλου. Οι εκμεταλλευτικοί θεσμοί όμως, μετατρέπουν την ψήφο τους σε πολιτικές υπέρ των προστατευμένων και όχι του συνόλου. (ΣΥΡΙΖΑ)

Οι περισσότεροι πολίτες έχουν μια εθνικιστική συνισταμένη, άλλοι αμυδρά και άλλοι κυρίαρχα (ΑΝΕΛ), στην ουσία δεν θέλουν ξένοι να τους λένε τι να κάνουν, ακόμα και αν ότι κάνουν είναι λάθος.

Η δημοκρατία

Για να κατανοήσουμε την δημοκρατία πρέπει να καταλάβουμε την δύναμη της συμφωνίας.
Ο πόλεμος δεν σχετίζεται με την δημοκρατία, αλλά με εξωτερική απειλή που λύνεται μόνο με όπλα.
Στην δημοκρατία τα αντικρουόμενα συμφέροντα ισορροπούν με συμφωνίες, συναινέσεις και συμβιβασμούς.
Φυσικά πολλοί πολίτες δεν αναγνωρίζουν την δύναμη της συμφωνίας και ψηφίζουν κόμματα που αμφισβητούν την δημοκρατία (Χρυσή Αυγή), ή κόμματα που λένε ότι αμφισβητουν την δημοκρατία (ΚΚΕ) για να είναι μόνιμα αντιπολίτευση, ωφελώντας τον εαυτό τους και τις προστατευόμενες συντεχνίες.
Άλλοι πολίτες γίνονται φωτισμένοι τρομοκράτες, που κάνουν πόλεμο, για να σώσουν τους συμπολίτες τους, που δεν καταλαβαίνουν.
Σε μια δημοκρατία το δικαίωμα της νόμιμης βίας, μέσα από νόμους και κανόνες, ανήκει στο κράτος.

Στην Ελλάδα οι συμφωνίες είναι δύσκολες όχι μόνο γιατί ο νόμος και η συμφωνία αμφισβητούνται από τα λαμόγια και από τους αριστερούς, αλλά και γιατί δεν υπάρχει κοινή αντίληψη της πραγματικότητας, σχετικά με το οικονομικό μοντέλο με το οποίο λειτουργεί ή κοινωνία.

Το οικονομικό μοντέλο

Πιθανό κάποιοι καθηγητές Ελληνικών Πανεπιστημίων δίδαξαν ένα δικό τους οικονομικό μοντέλο, στο οποίο το κράτος τυπώνει χρήμα, (ή αποσπά χρήμα από την πλουτοκρατία;), και μέσα από αυξημένους μισθούς και συντάξεις στο δημόσιο τομέα και στους προστατευόμενους, περνάει τον πλούτο στην ιδιωτική  οικονομία και ζούνε σχεδόν όλοι ευτυχισμένοι, διεκδικώντας περισσότερα χρήματα για λιγότερη ή και καθόλου εργασία. Φυσικά οι απολύσεις είναι απαγορευμένη έννοια και η διοίκηση λειτουργεί σε έναν αγγελικό κόσμο. Οι επιχειρηματίες σε αυτό το μοντέλο μπορούν να δανείζονται επ' άπειρον, χωρίς να εξοφλούν το αρχικό κεφάλαιο και πληρώνοντας απλά τους τόκους. Αν οι επιχειρηματίες έχουν και προστατευόμενους εργαζόμενους, μπορούν να λειτουργούν και με τεράστια χρέη που δεν θα τα αποπληρώσουν ποτέ, αφού διατηρούν θέσεις εργασίας. Αυτό το μοντέλο δεν το λέω εγώ, το λένε οι περισσότεροι πολίτες, από μεταπτυχιακούς σε οικονομικές σχολές, μέχρι οικοδόμους και μαγαζάτορες.

Το παραπάνω μοντέλο είναι απάτη, γιατί δεν λειτούργησε πουθενά στον κόσμο, στην Ελλάδα λειτούργησε με δανεικά και αν προσπαθούσαμε να το λειτουργήσουμε με την δραχμή, τα χρήματα θα έχαναν την αξία τους.
Είναι ένα μοντέλο που στηρίζεται στην κατανάλωση και όχι στην παραγωγή. Αν οι θεσμοί δεν είναι συμμετοχικοί, οι ιδέες για ενεργή ζήτηση της κεϊνσιανής θεωρίας δεν έχουν καμία αξία.

Στο internet και στα κοινωνικά δίκτυα κυκλοφορούν πολλές σοφιστείες που προωθούνται σαν επιστημονική γνώση. Υπάρχουν Ελληνικά πανεπιστήμια που δίδαξαν θεωρίες όπως αυτή που παρουσιάζεται απλοϊκά παρακάτω;
Βασικές αρχές της οικονομίας

Από την εμπειρία μου και τις λίγες γνώσεις μου, αλλιώς αντιλαμβάνομαι την οικονομία.
Νομίζω τώρα που βγήκε η νέα αριστερή κυβέρνηση, (και μετά την αδυναμία της να εξασφαλίσει χρήματα με τον τσαμπουκά από τους εταίρους μας), να πει στους καθηγητές να διδάξουν στα παιδιά και στους μεγάλους την κανονική οικονομία, όπως λειτουργεί στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης.
Να ρωτήσουν τον κ. Βαρουφάκη από που βρίσκει τα χρήματα για τους μισθούς και τις συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων.
Εγώ καταλαβαίνω ότι ο ιδιωτικός τομέας παράγει πλούτο, που μέσα από την φορολογία περνάει στο κράτος, για να πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις του δημοσίου. Οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν πληρώνουν στην ουσία φόρο, αλλά ζουν με τον φόρο που συλλέγεται από τον ιδιωτικό τομέα. Το κράτος δεν μπορεί να κάνει επιχειρήσεις, γιατί αντί για το κίνητρο του κέρδους υπερτερεί το κίνητρο της καλής πληρωμής των εργαζόμενων, με συνέπεια την χρεοκοπία.
Ένα απλό και καθαρό μάθημα είναι το παρακάτω:
Ένα απλό μάθημα οικονομικών. Ωστόσο, κανένας υπουργός δεν φαίνεται να το έχει καταλάβει απο το 2010 και μετά, αλλά ούτε και πριν -VIDEO
[Δεν ξέρω τις απόψεις του κ. Λιακόπουλου συνολικά, δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ, αλλά βρήκα το μάθημα οικονομικών από ένα φίλο στο facebook και το θεώρησα ακριβές και διδακτικό. Αν κάποιος από τους υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ δεν το καταλαβαίνει, (όπως δεν το καταλάβαιναν οι προηγούμενοι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ) θα πρέπει να παραιτηθεί, για το καλό της χώρας.]

Καμία συμφωνία μεταξύ πολιτών δεν μπορεί να συναφθεί, αν δεν ξεκαθαρίζει το οικονομικό μοντέλο στο οποίο αναφερόμαστε.
Και αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να υπάρξουν παράλληλα με την ιδιωτική οικονομία, αληθινοί συνεταιρισμοί παραγωγών (όχι οι ψεύτικοι που είχε η Ελλάδα) ή προσπάθειες όπως της ΒΙΟ.ΜΕ. στη Θεσσαλονίκη, ή οποιαδήποτε εναλλακτική παραγωγή.

Αυτό που δεν μπορεί να συνεχιστεί είναι να υποστηρίζουμε ότι το κράτος παράγει τον πλούτο, ή να φτιάχνουμε ιδιωτικές εταιρίες με τους δικούς μας επιχειρηματίες, να τους δίνουμε ανεξέλεγκτα δάνεια, για να παρέχουμε εργασία με ρουσφέτια και να έχουμε χρεοκοπημένες εταιρίες

Η διαπραγμάτευση

Είναι αστείο να πιστεύουμε ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας θα μας δώσουν χρήματα καταπατώντας την κυριαρχία του νόμου, της συμφωνίας, (του μνημονίου) για να εφαρμόσουμε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, το πρόγραμμα του κ. Μηλιού, που ούτε σε παιχνίδι σε κομπιούτερ δεν τρέχει, αφού θα χρειάζεται πάντα εξωτερική χρηματοδότηση. Η αποδοχή του προγράμματος του κ. Μηλιού από την Ευρώπη θα σήμαινε κατάρευση της κυριαρχίας του νόμου, προς όφελος του τσαμπουκά λαού.

Αν θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να αλλάξει την Ευρώπη ας προωθήσει το μανιφέστο των άφωνων, που περιλαμβάνει αυξήσεις στους μη προνομιούχους με πόρους από τις απολύσεις των τεμπέληδων και τον εξορθολογισμό του μισθοδοτικού κόστους του δημοσίου. Περιλαμβάνει ακόμα αυξήσεις στις μικρές συντάξεις, με αντίστοιχη μείωση ή κατάργηση των μεγάλων συντάξεων του δημοσίου.
(gr) 1 μανιφέστο και προτάσεις για μιαν άλλη Ελλάδα και μια άλλη Ευρώπη

Νέα Ελληνική κυβέρνηση

Νέα κυβέρνηση μπορεί να φτιαχτεί, μετά την διάλυση της υπάρχουσας και χωρίς να γίνουν νέες εκλογές, αρκεί να ενωθούν οι βουλευτές που επιθυμούν την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη από το ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ (χωρίς τον κ.Βενιζέλο), την ΝΔ (χωρίς τον κ. Σαμαρά), μαζί με τους βουλευτές από το ποτάμι, που πρώτοι ξεκαθάρισαν τον Ευρωπαϊκό τους προσανατολισμό.

Και όσο για το επιχείρημα ότι ο κ. Λαφαζάνης είναι δημοκρατικά εκλεγμένος, μάλλον δεν καταλαβαίνεται τι είναι δημοκρατία, δημοκρατία είναι συμφωνία, που καταλήγει σε μια κυβέρνηση ικανή να πάρει αποφάσεις, για το παρόν και το μέλλον της χώρας.

Μια κυβέρνηση έχει σκοπούς και στόχους να υπηρετήσει, που ορίζονται από την συμφωνία, να παραμείνει η χώρα στο ευρώ, δηλαδή το μνημόνιο. Μια κυβέρνηση δεν είναι ένα σύνολο σοφών καπεταναίων, που διαβουλεύονται  την σωτηρία της χώρας και ο καθένας έχει την ατράνταχτη γνώμη του και το ασκέρι του. Όποιος δεν θέλει Ευρώπη, ή δε μπορεί να σηκώσει το τίμημα της συμμετοχής στην ευρωζώνη, να πάει στο ΚΚΕ.
Κυβέρνηση με υπουργούς που έχουν αντιτιθέμενους σκοπούς, είναι παρωδία.

Κυβερνητικό σχέδιο

Μια συμφωνία πολιτών απαιτεί ξεκάθαρες αρχές και αξίες, η κυριαρχία του νόμου και η αποδοχή του μνημονίου είναι πιο σημαντικά και από το σύνταγμα της Ελλάδας, αν θέλουμε η Ελλάδα να παραμείνει στην Ευρώπη και να γίνει μια επιτυχημένη χώρα.

Η νέα συμφωνία (λίστα μεταρρυθμίσεων ή μνημόνιο) του κ. Βαρουφάκη πρέπει να ξεκαθαρίσει από τις ασάφειες και να γίνει καλύτερη, όχι προς την κατεύθυνση του προγράμματος της Θεσσαλονίκης, αλλά προς την κατεύθυνση των άφωνων.

Είναι προφανές ότι σε μια τέτοια συμφωνία δεν μπορούν να συμφωνούν όλοι οι πολίτες. Αρκετοί πολίτες θίγονται από το μνημόνιο, μπορεί να θιγόμαστε εμείς, οι γονείς μας, τα αδέλφια μας ή οι φίλοι μας. Η λίστα μεταρρυθμίσεων όμως είναι ένας οδικός χάρτης για να βγει η Ελλάδα από την κρίση.

[Προσωπικά τις θεωρώ ανεπαρκείς γιατί δεν περιλαμβάνει την άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων και την κατάργηση των μεγάλων εκμεταλλευτικών συντάξεων που πρέπει να πληρώνουν τα παιδιά στους γονείς τους!]

Το αρχικό σχέδιο για το οποίο δημιουργήθηκε αυτή η κυβέρνηση ήταν να πάρουμε χρήματα από την Ευρώπη με τσαμπουκά, χωρίς να φύγουμε από την Ευρώπη.

Το έργο παίχτηκε, γιατί έτσι υπόδειξε η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών, όμως το σχέδιο δεν λειτούργησε, και καλώς δεν λειτούργησε.

Είναι προφανές ότι αν η Ευρώπη αποδεχόταν τα αιτήματα της Ελλάδας, θα σήμαινε την κατάργηση της κυριαρχίας του νόμου (the rule of law), την κυριαρχίας της συμφωνίας, που είναι θεσμική κατάκτηση της ανθρωπότητας.

Η Ευρώπη ξέρει ότι η συμφωνία δεν λειτούργησε για την Ελλάδα και είναι έτοιμη να αλλάξει την συμφωνία, αν οι αλλαγές που προτείνονται, κάνουν την συμφωνία καλύτερη για την Ελλάδα και την Ευρώπη.

Η νέα κυβέρνηση θα αποφασίσει να κάνει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, όχι γιατί τις ζητούν οι δανειστές αλλά γιατί μακροπρόθεσμα θα είναι καλές για τα μεγαλύτερο μέρος των πολιτών και των παιδιών τους.

Σώμα μέσα στο χώμα

Από την συμφωνία θα πρέπει να αποκλειστούν οι πολίτες που δεν αποδέχονται την κυριαρχία του νόμου και επαναλαμβάνουν καταστροφικές προτάσεις από οικονομικά μοντέλα που δεν υπάρχουν, πάρα μόνο στης σημειώσεις κάποιων άσχετων καθηγητών οικονομίας.

Η δημοκρατία

Στην Ελλάδα έχουμε καταλάβει λάθος το τι είναι δημοκρατία. Νομίζουμε ότι δημοκρατία είναι να εκφράσει τη γνώμη του ο κάθε πολίτης, να ψηφιστεί κάτι τοπικά και να μεταφερθεί κεντρικά. Μάλιστα θεωρούμε ανώτερη δημοκρατία την έκφραση των μειοψηφιών.

Δημοκρατία είναι η σύναψη συμφωνιών μεταξύ των πολιτών που έχουν κοινά συμφέροντα ή κοινό σκοπό. Συμφωνία, συναίνεση και συμβιβασμός, είναι οι λέξεις που κατανοούν οι πολίτες που αποδέχονται την δημοκρατία.

Εδώ πρέπει να καταλάβουμε κάτι σημαντικό, η συμφωνία είναι απλή και ξεκάθαρη, αφορά τους πολίτες που συμφωνούν και όχι το σύνολο των πολιτών. Το συμφέρον ενός άνεργου, ή ενός νέου που εργάζεται με εξευτελιστικό μισθό δεν ταυτίζεται με το συμφέρον ενός δημοσίου υπαλλήλου ή ενός υπαλλήλου της ΔΕΗ, εργαζόμενου ή συνταξιούχου.

Ο Hayek το εξήγησε πολύ καθαρά από το 1944 στο βιβλίο του "ο δρόμος προς την δουλεία":
 Όταν κάποιοι πολίτες απολαμβάνουν απόλυτη οικονομική προστασία, εκμεταλλεύονται τους υπόλοιπους για δύο λόγους: δεν περισσεύουν πόροι για να διοχετευτούν στους φτωχούς (θυμηθείτε ότι οι δικαστικοί δεν είδαν μειώσεις στους μισθούς τους, επειδή ελάχιστοι άνεργοι παίρνουν ταμείο ανεργίας) και μειώνεται η δυνατότητα των άνεργων να βρουν αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας.

Με άλλα λόγια στην Ελλάδα, από την στιγμή που σταμάτησαν τα δανεικά, οι γονείς εκμεταλλεύονται τα παιδιά τους, οι αδελφοί τα αδέλφια τους, οι φίλοι τους φίλους τους, χωρίς όμως να το παραδέχεται κανείς. Αυτός είναι και ο λόγος που οι Έλληνες αναζητούν δανεικά με τσαμπουκά και κατά πλειοψηφία.

Είναι προφανές ότι η επανάσταση στην Ελλάδα είναι μια υπόθεση λογικής και κατανόησης, για τον απλούστατο λόγο, ότι δεν έχει νόημα να συγκρουστείς με τους γονείς σου, τους φίλους σου, ή τα αδέλφια σου, αν δεν καταλαβαίνουν καλύτερα να μη συζητάς πολιτικά μαζί τους.

Το ποτάμι

Είμαι ένας απλός εθελοντής του ποταμού που προσπαθώ να εκφράσω τους άφωνους, αυτούς που θέλουν, αλλά δεν μπορούν να πουν την άποψή τους.
Θεωρώ το μανιφέστο των άφωνων μια απλή πρόταση ενός πολίτη.
Βρίσκομαι στο ποτάμι γιατί το ποτάμι ακούει τους πολίτες και δήλωσε από την αρχή την αδιαπραγμάτευτη θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη. Αυτό είναι μια συμφωνία πολιτών.

Το ποτάμι πρέπει να απομακρύνει μέσω του καταστατικού του, τους πολίτες που μπήκαν στο ποτάμι και αμφισβητούν την κυριαρχία του νόμου (the rule of law). Η κυριαρχία του νόμου είναι θεμελιώδης αρχή της δημοκρατίας και της Ευρώπης.

Το ποτάμι πρέπει επίσης να απομακρύνει μέσω του καταστατικού του, αυτούς που μπήκαν στο ποτάμι και δεν αποδέχονται τον ανταγωνισμό, ανεξάρτητα αν μας αρέσει ή όχι, αυτός είναι σημαντικός για την ισορροπία των κοινωνιών και την ευημερία των πολιτών. Ο ανταγωνισμός δημιουργεί την καινοτομία, που είναι η βάση της εξέλιξης των κοινωνιών.

Συμβιβασμός

Βασικό στοιχείο της δημοκρατίας είναι ο συμβιβασμός.
Καταθέτω το μανιφέστο των άφωνων και θεωρώ ότι είναι μια σοβαρή μαθηματική, καινοτόμα επίλυση της κρίσης. Δεν περιέχει φανατισμό, ούτε θα έδινα και την ζωή μου, για να το υπερασπιστώ. Αν μπορούσε να πείσει τους συμπολίτες μου θα χαιρόμουν, ελπίζω ακόμα και σε βραβείο καινοτομίας. Αν δεν πείθει συμβιβάζομαι και με την παραμονή της Ελλάδος στην Ευρώπη.

Δημοκρατία είναι και συμβιβασμός. Είμαι υποχρεωμένος να ζήσω σε μια χώρα που οι πολίτες της αποφασίζουν για το μέλλον της και όχι εγώ.

Βασικά αντιλαμβάνομαι ότι οι συμμετοχικοί (inclusive) οικονομικοί και πολιτικοί θεσμοί είναι ότι καλύτερο υλοποίησε η ανθρωπότητα μέχρι σήμερα. Θα μπορούσε να ειπωθεί και κοινωνικός φιλελευθερισμός

Social liberalism

Αυτό όμως δεν με εμποδίζει να αναζητάω συμφωνίες που να προσεγγίζουν αυτό που θεωρώ ιδεώδες (το μανιφέστο).

Συμβιβασμός σημαίνει ότι στηρίζω το ποτάμι και κάθε κίνηση, ή πολίτη που θέλει την Ελλάδα στην Ευρώπη.
.
Συμβιβασμός σημαίνει ότι στηρίζω κάθε πρόσωπο ή κίνημα που κατανοεί την σημασία των μεταρρυθμίσεων για την Ελλάδα. Που αντιλαμβάνεται και υποστηρίζει δημόσια ότι το μνημόνιο ή η λίστα μεταρρυθμίσεων, είναι αναγκαία για την ευημερία της Ελλάδας.
Δεν με ενδιαφέρουν τα πρόσωπα αλλά αυτό που υποστηρίζουν.

Δεν μπορώ  βέβαια να αποδεχτώ τον κ. Σαμαρά ή τον κ. Βενιζέλο σαν Ευρωπαίους, αφού αυτοί εμπόδισαν τις μεταρρυθμίσεις παρόλο που τις υπέγραφαν και τις ψήφιζαν.


(1) "Why Nations Fail: The Origins of Power, Prosperity and Poverty" -- Daron Acemoglu
Τους ορισμούς μπορείτε να τους βρείτε στα Ελληνικά στο βιβλίο "γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη" εκδόσεις Λιβάνη. Προσωπικά διαφωνώ με την απόδοση των όρων inclusive=ανοικτός και extractive=κλειστός. Προτιμώ inclusive=συμμετοχικός και extractive=εκμεταλλευτικός