(1) μια νέα συμφωνία για την Ευρώπη, a new deal for Europe

H Julie Cantalou έστειλε το παρακάτω email στα ατομικά μέλη του ALDE στην Ευρώπη

"Dear fellow individual member, it doesn't matter if you are member number 1 or 1000, if you live in Portugal or Latvia, if you are young or old, male or female, by being an Individual Member of the ALDE Party, you are a pioneer.
Someone who believes that Europe is a project of tolerance, rule of law, peace and prosperity worth fighting for! Someone who feels truly European and wants to participate in European politics! ... We might be a small bunch of pioneers today, but who knows what the future holds for us"

"Αγαπητέ σύντροφε ατομικό μέλος, δεν έχει σημασία αν είσαι μέλος με τον αριθμό 1 ή 1000, αν ζεις στην Πορτογαλία ή στην Λετονία, εάν είσαι νέος ή γέρος, άντρας ή γυναίκα, με το να είσαι ατομικό μέλος του κόμματος ALDE, είσαι ένας πρωτοπόρος. Είσαι κάποιος που πιστεύει ότι η Ευρώπη είναι ένα Project της ανεκτικότητας, της κυριαρχίας του νόμου, της ειρήνης και της ευημερίας για το οποίο αξίζει κανείς να αγωνιστεί! Κάποιος που αισθάνεται πραγματικά Ευρωπαίος και θέλει να συμμετέχει στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή! ...
Μπορεί να είμαστε μια μικρή δέσμη προτωπόρων σήμερα, αλλά ποιος ξέρει τι επιφυλάσσει το μέλλον για μας."

Η Julie με τέσσερις λέξεις προσδιόρισε το αίσθημα της Ευρώπης για τα ατομικά μέλη του ALDE:
Toleration: ανοχή, ανεκτικότητα
Rule of law: κυριαρχία του νόμου
Peace: ειρήνη
Prosperity: ευημερία.

Για να μπορούμε να επικοινωνούμε διαφορετικοί λαοί με διαφορετικές γλώσσες πρέπει να είμαστε ικανοί να μοιραζόμαστε τις ίδιες έννοιες για τις μεταφρασμένες λέξεις που χρησιμοποιούμε. Οι λέξεις είναι διαφορετικές στις διαφορετικές γλώσσες αλλά οι έννοιες που συνδέονται με τις λέξεις πρέπει να είναι ταυτόσημες, αλλιώς δεν θα υπάρχει δυνατότητα επικοινωνίας, όπως στον πύργο της Βαβέλ.

Ακόμα πιο πέρα αν μιλάμε για διαφορετικούς λαούς, πρέπει οι έννοιες των λέξεων να είναι κοινές τουλάχιστον για την πλειοψηφία του πληθυσμού του κάθε λαού. Μόνο τότε οι έννοιες εκφράζουν μια κοινωνική συμφωνία.

Ένα ακόμα πρόβλημα συνεννόησης μεταξύ των λαών προκύπτει αν μια έννοια είναι ένα ιδεώδες για ένα λαό, αλλά εμπειρία και κοσμοθεωρία για έναν άλλο. (παράδειγμα Rule of law) (1)

Αν προσπαθήσουμε να συμφωνήσουμε να ορίσουμε τις παραπάνω έννοιες όλοι οι πολίτες της ΕΕ θα θα καταλήξουμε να διαφωνούμε χωρίς αποτέλεσμα. Το ίδιο θα συμβεί αν οι Έλληνες  αρχίσουν να συζητάνε.

Υπάρχει μια ιστορική δυνατότητα να προχωρήσει η Ευρώπη στην ενοποίηση αν καταφέρει να δημιουργήσει ένα πλαίσιο διακυβέρνησης που να υλοποιεί τις παραπάνω έννοιες και αυτό το πλαίσιο να το προτείνει στις φτωχευμένες χώρες και στις χώρες που επιθυμούν να μπουν στη ζώνη του ευρώ.

Μετά οι πολίτες με ηλεκτρονικές ψηφοφορίες και μετά από εκτενείς συζητήσεις και κατανόηση να αποφασίζουν αν θέλουν να συμμετάσχουν στην ζώνη του ευρώ αναλαμβάνοντας ταυτόχρονα και τις υποχρεώσεις που αυτό σημαίνει.

Αν το σχέδιο πετύχει μπορεί να αλλάξει ο κόσμος, γιατί η ΕΕ θα έχει να προσφέρει ένα βασικό, απλό, ανοιχτό σχέδιο διακυβέρνησης στον υπόλοιπο κόσμο. Μια νέα συμφωνία. Όποιος λαός επιθυμεί βοηθιέται τεχνικά να την υλοποιήσει.

Το μανιφέστο για το αίσθημα της Ευρώπης 

Θα προσπαθήσω να πω πως αντιλαμβάνομαι τις παραπάνω έννοιες προσπαθώντας να εκφράσω μια συλλογική συνείδηση, αλλά ότι και αν πω δεν έχει αξία. Αξία έχει το πως αντιλαμβάνονται και βιώνουν αυτές τις έννοιες το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών ενός λαού, και πόσοι λαοί μπορούν να συμφωνήσουν πάνω σε αυτές.

Τι είναι ειρήνη? Ειρήνη είναι το τέλος του πολέμου.
Τι είναι πόλεμος? Πόλεμος είναι όταν δύο λαοί ή δύο άτομα επιζητούν να κυριαρχήσουν ο ένας στον άλλο.
Πως σταματάει ο πόλεμος?  Ο πόλεμος σταματάει όταν δυο άτομα ή δυο λαοί συμφωνήσουν να δηλώσουν υποταγή σε μια επωφελή συμφωνία και για τους δύο (Win-win game), τότε η συμφωνία γίνεται νόμος.

Τι είναι νόμος? Νόμος (στις δημοκρατίες) είναι η συμφωνία της πλειοψηφίας ενός λαού ή διαφορετικών λαών μεταξύ τους και καθορίζει την δράση των ατόμων και των λαών.

Τι είναι άγραφτος νόμος? Άγραφτος νόμος είναι οι θεσμοί, ο νόμος που είναι σε πραγματική ισχύ για την πλειοψηφία`ενός λαού. Είναι αυτός που ισχύει πραγματικά σε αντίθεση με τον γραπτό νόμο που έχει μερική ισχύ.
Όταν ο άγραφτος νόμος γίνεται γραφτός, ή ο γραφτός άγραφος τότε η κοινωνία μπορεί να κατανοήσει την κυριαρχία του νόμου.

Τι είναι κυριαρχία του νόμου? 

Η κυριαρχία του νόμου είναι η κυριαρχία του αφηρημένου πάνω από την κυριαρχία του ατόμου ή την κυριαρχία ενός λαού. Το αφηρημένο είναι ο άγραφτος νόμος που γίνεται γραπτός

Η κυριαρχία του νόμου είναι ότι ο νόμος είναι πάνω από τους κυβερνώντες, τους νομοθέτες και τους λαούς που συμφώνησαν τον νόμο.

Η κυριαρχία του νόμου για κάποιους λαούς είναι ιδέα, για άλλους είναι βίωμα γιατί κάποιοι προγονοί τους πάλεψαν για να το κατακτήσουν και οι ίδιοι σήμερα παλεύουν για να την επιβάλλουν, αφού πάντα θα βρίσκονται αυτοί που παραβιάζουν τον νόμο και την συμφωνία για να γίνουν κυρίαρχοι επιβάλλοντας την άποψή τους.

Η κυριαρχία του νόμου και της συμφωνίας γεννά την εμπιστοσύνη και αξιοπιστία.

Όταν οι νομοθέτες και οι κυβερνώντες βρίσκονται κάτω από τον νόμο, τότε και οι λαοί τους αποδέχονται πιο εύκολα τον νόμο.

Η κυριαρχία του νόμου είναι βασικό στοιχείο της Δημοκρατίας (σύμφωνα με τον κοινωνιολόγο Larry Diamond) και των ανοιχτών δυνητικά συμμετοχικών θεσμών (inclusive) σύμφωνα με την μελέτη των Daron Acemoğlu και James Robinson.
Για το μανιφέστο η κυριαρχία του νόμου είναι δογματικά η ουσία της δημοκρατίας.(2)

Και αν η συμφωνία δεν είναι επωφελής για όλους? Τότε τα άτομα ή οι λαοί συντάσσουν μια νέα συμφωνία.

Και αν δεν μπορούν να συντάξουν νέα συμφωνία? Τότε κάνουν πόλεμο.

Και ποιος αρχίζει τον πόλεμο και έχει την ευθύνη? Αυτό είναι εύκολο να απαντηθεί αν έχουμε πολλά άτομα ή πολλούς λαούς που θέλουν να συμφωνήσουν. Το άτομο ή ο λαός που επιμένει μόνος του για την κυριαρχία της γνώμης του πάνω σε όλους τους άλλους, είναι ο υπεύθυνος της κήρυξης πολέμου και πρέπει να αποπέμπεται.

Αν κάποιος συνεχίσει να συμμετέχει σε μια συμφωνία που δεν τηρεί, τότε διαλύει την συμφωνία, διαλύει τον νόμο διαλύει την δημοκρατία, διαλύει μια ένωση λαών .

Τι είναι ανοχή? Η ανοχή ξεκινάει όταν τελειώνει ο πόλεμος. Όταν γίνεται πόλεμος δεν υπάρχει ανοχή. Ανοχή σημαίνει να αποδέχομαι κάτι που δεν μου αρέσει αλλά αρέσει σε κάποιον άλλο. Ανέχομαι το διαφορετικό.
Υπάρχουν όρια στην ανοχή που μπορεί να επιδείξει κάποιος? Κανείς δεν είναι πάνω από τον νόμο και την συμφωνία, ούτε ένας λαός. Αν ένας λαός καταπατά τον νόμο και την συμφωνία δεν μπορεί να υπάρξει ανοχή.

Τι είναι ευημερία? Μπορεί κάποιοι να συμφωνήσουν αν πω ότι ευημερία δεν είναι ο πλούτος. Αυτή όμως είναι μια συμφωνία που αφορά αυτούς που το βιώνουν και δεν έχει σχέση με την κοινωνική συμφωνία της πλειοψηφίας.
Η κοινωνική πραγματικότητα δεν προσδιορίζεται από το τι λένε οι λίγοι αλλά με το τι λένε οι πολλοί: Η ευημερία ενός λαού στηρίζεται πρώτα στην παραγωγή πλούτου από τον ίδιο το λαό και στην διανομή του. Σε επόμενο στάδιο η ευημερία πολλών λαών στηρίζεται στις ισορροπημένες ανταλλαγές πλούτου μεταξύ τους.

Πως παράγεται ο πλούτος?

Ξέρουμε πως παράγεται ο πλούτος? Βέβαια από αιώνες στοχαστές μελέτησαν και στοχάστηκαν πως παράγεται και διανέμεται ο πλούτος.
Σύγχρονοι μελετητές μελέτησαν τις υπάρχουσες κοινωνίες στο παρόν και στο παρελθόν χρησιμοποιώντας ιστορικά γεγονότα. Σύμφωνα με την μελέτη των Daron Acemoğlu και James Robinson που δημοσίευσαν στο βιβλίο τους γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη (Why Nations Fail) ο πλούτος παράγεται (παραπάνω από τον υπάρχον) όταν σε μια κοινωνία υπάρχουν ανοικτοί δυνητικά συμμετοχικοί οικονομικοί θεσμοί (inclusive). Σε αυτούς τους θεσμούς, όποιος επιθυμεί μπορεί να δοκιμάσει να παράγει πλούτο για τον εαυτό του, αν έχει το ταλέντο και την τύχη και τα καταφέρει τότε προσφέρει πλούτο στον εαυτό του, και ταυτόχρονα ανεξάρτητα αν το επιθυμεί προσφέρει στην κοινωνία καινοτόμα αγαθά και υπηρεσίες και θέσεις εργασίας.
Στις θέσεις εργασίας που δημιουργούνται άλλοι πολίτες ανταλλάσσουν τον χρόνο τους, το ταλέντο τους, την εργασία τους για ένα αξιοπρεπές εισόδημα.

Αν είναι τόσο εύκολη η συνταγή παραγωγής πλούτου γιατί δεν την χρησιμοποιούν όλες οι χώρες του πλανήτη και υπάρχει τόση φτώχεια? Γιατί οι θεσμοί είναι αφηρημένα οικοδομήματα που έρχονται από το παρελθόν, στηρίζονται σε συγκεκριμένες χρηματικές ροές και κάποιοι πολίτες εκμεταλλεύονται την παραγωγή πλούτου για δικό τους όφελος σε βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας. Για να αλλάξουν οι οικονομικοί θεσμοί από κλειστούς δυνητικά εκμεταλλευτικούς (extractive) σε ανοικτούς δυνητικά συμμετοχικούς (inclusive) θα πρέπει οι (άνισα) ωφελούμενοι να χάσουν προσοδοθηρίες, μισθούς, συντάξεις και επιδόματα που τα έχουν κατοχυρώσει συνταγματικά. Θα πρέπει δηλαδή να γίνουν απολύσεις και μειώσεις μεγάλων συντάξεων που απολαμβάνουν οι ευνοημένοι. Σε αρκετές χώρες αυτό είναι δύσκολο να συμβεί μέσα από την ίδια την χώρα γιατί υπάρχει μια διαστρεβλωμένη πλουραλιστική διανομή του πλούτου που ωφελεί μεγάλο μέρος του πληθυσμού.

Για να παραχθεί πλούτος απαιτείται μια ανοιχτή δυνητικά συμμετοχική αγορά εργασίας (inclusive labor market). Ο περιορισμός των απολύσεων και η απόλυτη οικονομική ασφάλεια που παρέχει η μονιμότητα εργασίας για πολλούς πολίτες, είναι ανασταλτικοί παράγοντες στην δημιουργία πλούτου.
Οι πελατειακές σχέσεις. σε μια κοινωνία δεν παράγουν πλούτο.

Για να παραχθεί πλούτος απαιτείται μια ανοιχτή δυνητικά συμμετοχική αγορά κεφαλαίου (inclusive capital market).

Τι είναι ευημερία για το μανιφέστο?

Ευημερία σε μια κοινωνία είναι αν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού έχει μια αξιοπρεπή θέση εργασίας ή συνεργασίας σε ένα δημόσιο ή ιδιωτικό οργανισμό ή σε μια ατομική δραστηριότητα που του αποφέρει εισοδήματα στατιστικά υπολογισμένα (εύλογο εισόδημα διαβίωσης) για μια αξιοπρεπή ζωή.
Επιπρόσθετα η κοινωνία πρέπει να είναι ικανή να παρέχει στο υπόλοιπο μέρος του πληθυσμού ένα δίχτυ ασφαλείας με φτωχά εισοδήματα στατιστικά προσδιορισμένα (ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα) για τις πολύ βασικές του ανάγκες.
Η κοινωνική ευημερία πρέπει να μπορεί να δημιουργηθεί από την ίδια την κοινωνία χωρίς να στηρίζεται σε μη βιώσιμα χρέη και ελλείμματα.
Η κοινωνική ευημερία δεν πρέπει να είναι αποτέλεσμα ανεπανόρθωτης βλάβης του περιβάλλοντος.

Υπάρχουν πραγματικές κοινωνίες με σχετικά καλό βαθμό κοινωνικής ευημερίας?

Φυσικά και υπάρχουν όχι σαν απόλυτες Πλατωνικές ιδεώδεις κοινωνίες, αλλά σαν δυναμικές οντότητες που αγωνίζονται να πετύχουν κοινωνική ευημερία μέσα από μια χαοτική σύγκρουση συμφερόντων, χωρίς μη βιώσιμο εξωτερικό δανεισμό.
Ο εξωτερικός δανεισμός έχει νόημα μόνο για να βοηθήσει κάποιον να σταθεί στα πόδια του ή να δημιουργήσει κάτι καινούργιο.

Η Γερμανία, η Ιαπωνία, η Αυστραλία, ο Καναδάς, η Νότια Κορέα, Τσεχία, η Σουηδία, η Νέα Ζηλανδία είναι ενδεικτικές χώρες που έχουν ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς θεσμούς, που προσπαθούν να έχουν μικρό δείκτη ανεργίας με ταυτόχρονο βιώσιμο χρέος και έλλειμμα.  Αρκετές από αυτές είναι ικανές να παρέχουν αξιοπρεπή εισοδήματα σε μεγάλο ποσοστό των πολιτών τους.

Μπορούμε να συγκρίνουμε χώρες για διάφορα από τα παραπάνω μεγέθη χρησιμοποιόντας διάφορες λίστες από διεθνείς οργανισμούς.

O δείκτης οικονομικής ελευθερίας για κάθε χώρα συνδέεται με τους ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς οικονομικούς θεσμούς.
Ο δείκτης ανεργίας από την παγκόσμια τράπεζα δείχνει μια προσεγγιστικά υπολογισμένη ανεργία για κάθε χώρα.
Η πιστοληπτική ικανότητα φαίνεται στην λίστα των οίκων αξιολόγησης

Πολλά στοιχεία, απαντήσεις και πρακτικές παρέχει ο ΟΟΣΑ
Ο Οργανισμός για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ) είναι ένας τόπος δημοσίας συζήτησης χωρών που οι ίδιες περιγράφονται σαν αφοσιωμένες στη δημοκρατία και την οικονομία της αγοράς, παρέχοντας μια πλατφόρμα για να συγκρίνουν την πολιτική εμπειρία, να αναζητούν απαντήσεις σε κοινά προβλήματα, να εντοπίζουν τις ορθές πρακτικές και να συντονίζουν τις εσωτερικές και διεθνείς πολιτικές των μελών του οργανισμού.

Ποιος είναι ο δημιουργός της κοινωνικής ευημερίας? Δημιουργός της κοινωνικής ευημερίας είναι οι ανοιχτοί δυνητικά συμμετοχικοί οικονομικοί και πολιτικοί θεσμοί, που εκφράζονται από μια κρατική οντότητα Welfare state (κράτος ευημερίας), ανεξάρτητες αρχές και ΜΚΟ

Τι είναι το κράτος Welfare state?

Η αγγλική wikipedia λέει ότι: Ένα κράτος ευημερίας είναι ένα σχέδιο διακυβέρνησης στο οποίο το κράτος διαδραματίζει καίριο ρόλο στην προστασία και την προαγωγή της οικονομικής και κοινωνικής ευημερίας των πολιτών του. Βασίζεται στις αρχές της ισότητας των ευκαιριών, τη δίκαιη κατανομή του πλούτου, και της δημόσιας ευθύνης για όσους δεν μπορούν να επωφεληθούν από μόνοι τους για τα ελάχιστα εφόδια για μια καλή ζωή. Ο γενικός όρος που μπορεί να καλύπτει ένα ευρύ φάσμα των μορφών οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης. Ο κοινωνιολόγος  T.H. Marshall ταυτοποίησε το σύγχρονο κράτος ευημερίας σαν ένα διακριτό συνδυασμό της δημοκρατίας, της ευημερίας και του καπιταλισμού.

Τα οικονομικά δεδομένα αλλάζουν, ένα κράτος ευημερίας πιθανά δεν είναι πια εύκολο να προσφέρει μια καλή ζωή για κάθε πολίτη, αν και κάποια κράτη το κατάφεραν για μία περίοδο.

Ένα κράτος ευημερίας μπορεί και πρέπει να προσφέρει δωρεάν υγεία (όχι αναγκαστικά δημόσια), δωρεάν παιδεία (όχι αναγκαστικά δημόσια), και ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για τους άνεργους για μια φτωχή ζωή.

Το συνηθισμένο πρόβλημα είναι ότι το κράτος προσποιείται ότι προσφέρει τα παραπάνω, ενώ στην ουσία προσφέρει στους εργαζόμενους στο κράτος και σε άλλες ευνοημένες ομάδες.

Δημιουργεί νόμους που έχουν ισχύ για τους προστατευόμενους, αλλά δεν έχουν ισχύ για τους υπόλοιπους.

Στην Ελλάδα το Welfare state, μεταφράζεται σαν κράτος πρόνοιας (πολύ μίζερο) , ή κοινωνικό κράτος (πολύ προστατευτικό), προτιμώ τον όρο κράτος ευημερίας γιατί στις βασικές αρχές του είναι η ισότητα των ευκαιριών που είναι η πηγή της ευημερίας.

Ο Hayek μπόρεσε και είδε ένα σημαντικό διαχωρισμό την περιορισμένη ασφάλεια, που μπορεί να επιτευχθεί για όλους σε αντιδιαστολή με την απόλυτη ασφάλεια, που σε μία ελεύθερη κοινωνία δεν μπορεί να επιτευχθεί για όλους, και που δεν πρέπει να δίνεται σαν προνόμιο. (3)

 Πολλά σύγχρονα κράτη μπέρδεψαν τα δύο είδη ασφάλειας και έφτιαξαν νόμους και συντάγματα που παρέχουν απόλυτη οικονομική ασφάλεια σε ένα μεγάλο μέρος των πολιτών μέσω της μόνιμης εργασίας, της προστασίας από τις απολύσεις και των εγγυημένων συντάξεων ακόμα και αν το κράτος χρεοκοπήσει. Φυσικά αυτό το πέτυχαν με εξωτερικό δανεισμό. Κάποιοι οικονομολόγοι υποστήριξαν ότι αυτό κάνει καλό στην οικονομία γιατί δημιουργείται ζήτηση. Φυσικά έκαναν λάθος αφού η απόλυτη ασφάλεια δημιούργησε αδράνεια και αδιαφορία αντί για την δημιουργία πλούτου, με αποτέλεσμα τα μεγάλα χρέη και ελλείμματα αυτών των κρατών.

Το παράδειγμα της Ελλάδος είναι μια ακραία περίπτωση που μπορεί να καταλήξει η Ευρώπη με πολιτικές εκχώρησης απόλυτης ασφάλειας σε ομάδες του πληθυσμού.

Η εξέλιξη στην τεχνολογία, στα πληροφορικά συστήματα, στους ανοικτούς διαγωνισμούς μέσω διαδικτύου, στους συμμετοχικούς προπολογισμους  και στα σύγχρονα διαφανή συστήματα διοίκησης και e-government είναι ικανή να διευρύνει την περιορισμένη ασφάλεια του Hayek στο επίπεδο που προανέφερα: δωρεάν υγεία, παιδεία, ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για τους αναξιοπαθούντες. Φυσικά πρέπει ταυτόχρονα να καταργηθεί η απόλυτη ασφάλεια εκτός από ελάχιστους όπως οι δικαστικοί που πρέπει όμως να αξιολογούνται και αυτοί με κάποιο τρόπο.

Για μια αναφορά για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα στην φιλελεύθερη Αγγλία και την Ευρώπη:
Ο Σύριζα και ο Ρόναλντ Ρήγκαν (4)

Η Julie καταλαβαίνει το αίσθημα της Ευρώπης με τέσσερις λέξεις: Toleration, Rule of law, Peace, Prosperity νομίζω ότι τα ατομικά μέλη του ALDE το καταλαβαίνουν με ένα παρόμοιο τρόπο.

Μπορούμε να φτιάξουμε ένα απλό μοντέλο διακυβέρνησης για την Ελλάδα που να υλοποιεί το αίσθημα της Julie?

Ο Guy Verhofstadt θα συμφωνούσε και ο Wolfgang Schäuble δεν θα διαφωνούσε.
Οι Έλληνες πολίτες προς το παρόν αδυνατούν να καταλάβουν ότι οι απολύσεις και ο εξορθολογισμός των συντάξεων οδηγούν στην ευημερία για το σύνολο των πολιτών αφού θα επιτρέψουν στην Ελλάδα να δημιουργεί η ίδια πλούτο, αντί να καταναλώνει τον πλούτο των άλλων με δανεικά και αγύριστα.

Ο Γκυ Φερχόφσταντ μιλάει στο in.gr!
Wolfgang Schäuble on German Priorities and Eurozone Myths

Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας ξέρει πως δημιουργείται πλούτος?

Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας δεν ξέρει πως δημιουργείται πλούτος, ούτε τι είναι πλήρης δημοκρατία με ανοικτούς δυνητικά συμμετοχικούς θεσμούς, δεν ξέρω αν προλαβαίνει να το μάθει.

Η κυβέρνηση της Ελλάδος ξέρει πως δημιουργείται πλούτος?

Η κυβέρνηση της Ελλάδος δεν ξέρει πως δημιουργείται πλούτος, επί δεκαετίες πολλοί από τους υπουργούς της κυβέρνησης ήταν καθηγητές πανεπιστημίων που δίδασκαν ότι μπορείς να κάνεις διοίκηση χωρίς απολύσεις, ότι μπορείς να κόβεις χρήματα για το καλό του λαού χωρίς υπερπληθωρισμό, ότι μπορείς να παράγεις πλούτο χωρίς ανταγωνισμό.

Ο υπουργός οικονομικών της Ελλάδος το ξέρει?

Ο υπουργός οικονομικών της Ελλάδος το ξέρει αλλά είναι πολύ συναισθηματικός, θέλει να τον αγαπάει ο λαός και να είναι σταρ. Αντί να ασχολείται με την παραγωγή πλούτου και την διανομή του στη χώρα του μέσα από inclusive αγορές, μελετάει τις διανομές πλούτου μεταξύ των χωρών. Είναι πολύ αδύνατος για να τα βάλει με τις συντεχνίες και τα πελατειακά δίκτυα της χώρας του.

Ο Χαρίδιμος Τσούκας έχει την δικιά του εκδοχή για το λάθος του υπουργού οικονομικών:
Πού έκανε λάθος ο κ. Βαρουφάκης

Διαπραγμάτευση της Ελλάδας με την ένωση (συνέχεια)

Ο παρεοκρατικός καπιταλισμός με την διαφθορά και τον νεποτισμό δεν παράγουν πλούτο αλλά απομυζούν πόρους από την κοινωνία ή από δανεικά. Η Ελλάδα δεν είναι ικανή να παράγει πλούτο.

Μερικές σκέψεις για τους θεσμούς στην Ελλάδα αναφέρονται και στο Think Tank Ελληνικού Συλλόγου Αποφοίτων του London School of Economics and Political Science
Ομάδα Σκέψης: Πολιτική & Κοινωνία

Η Alliance of Liberals and Democrats for Europe (ALDE ) (και ο Δημήτρης) καλεί:

• την Ελληνική Κυβέρνηση να υιοθετήσει ένα δυνατό πρόγραμμα μεταρρύθμισης που θα μεταμορφώσει την ελληνική οικονομία και την κοινωνία στο σύνολό της
• την ελληνική κυβέρνηση να εφαρμόσει πολιτικές που αποσκοπούν στην αύξηση της παραγωγής και της απασχόλησης με την αλλαγή των συνθηκών υπό τις οποίες τα αγαθά και τις υπηρεσίες παρέχονται, ιδίως με μέτρα που μειώνουν τη συμμετοχή της κυβέρνησης στην οικονομία και επιτρέπουν την ελεύθερη αγορά να λειτουργήσει. 
• την ελληνική κυβέρνηση να εφαρμόσει θεσμικές μεταρρυθμίσεις
• τα παραπάνω θα καταστήσουν την οικονομία της Ελλάδος πιο ανταγωνιστική, και θα μειώσουν πηγές διαφθοράς και του νεποτισμού
• την σύσκεψη των υπουργών οικονομικών της Ευροζώνης να κάνουν προετοιμασίες σε περίπτωση που η ελληνική κυβέρνηση δεν συμμορφώνεται με τις υποχρεώσεις της.

Το κάλεσμα της ALDE για την Ελλάδα και το Eurogroup

Παραπομπές

(1) Στη Ελλάδα το Rule of law μεταφράζεται σαν κράτος δικαίου, νομοκρατία και έννομη τάξη.
Οι διανοούμενοι το θεωρούν σαν ιδεώδες που προέρχεται από τον Αριστοτέλη και το σύνολο του πληθυσμού μπορεί να σε διαβεβαιώσει ότι δεν έχει καμία πραγματική ισχύ στην Ελλάδα «στην Ελλάδα όλα επιτρέπονται και όλα απαγορεύονται». Μερικοί υποστηρίζουν λανθασμένα ότι οι Έλληνες έχουν στο DNA τους να παραβιάζουν τον νόμο, ενώ άλλοι ότι οι Έλληνες είναι αναρχικοί. Στην πραγματικότητα δεν κατάλαβαν ποτέ ότι η αμοιβαία επωφελής συμφωνία είναι καλύτερη από την κυριαρχία.
Την μετάφραση του Rule of law σε κυριαρχία του νόμου στα Ελληνικά την οφείλω στον Άγγελο Φιλιππάτο από την μετάφραση του βιβλίου "γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη", ενώ το νόημα της έννοιας το οφείλω στους Daron Acemoglou και James Robinson που έγραψαν το παραπάνω βιβλίο

(2) Για το μανιφέστο η κυριαρχία του νόμου δογματικά είναι η ουσία της δημοκρατίας, συμφωνεί και ο Αριστοτέλης, διαφωνεί όμως ο Πλάτωνας.

θα παραθέσω τους δύο ορισμούς για την δημοκρατία της wikipedia στα αγγλικά Democracy (σε ελεύθερη μετάφραση):

Η δημοκρατία είναι «ένα σύστημα διακυβέρνησης στο οποίο όλοι οι άνθρωποι του κράτους ή της πολιτείας ... συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων για τις υποθέσεις της, συνήθως με την ψηφοφορία για την εκλογή εκπροσώπων στο κοινοβούλιο ή παρόμοια συνέλευση.»  Η δημοκρατία ορίζεται περαιτέρω σαν (α :) "κυβέρνηση από τους ανθρώπους, ειδικότερα: με τον κανόνα της πλειοψηφίας (β :)" μια κυβέρνηση στην οποία η υπέρτατη εξουσία ανήκει στους ανθρώπους και ασκείται από αυτούς άμεσα ή έμμεσα, μέσω ενός συστήματος εκπροσώπησης που  συνήθως περιλαμβάνει την περιοδική διενέργεια ελεύθερων εκλογών. »  

Σύμφωνα με το Αμερικανό πολιτικό επιστήμονα ο Larry Diamond, η δημοκρατία αποτελείται από τέσσερα βασικά στοιχεία:". 1. Ένα πολιτικό σύστημα για την επιλογή και την αντικατάσταση της κυβέρνησης μέσω ελεύθερων και δίκαιων εκλογών. 2. Η ενεργός συμμετοχή των ανθρώπων, σαν πολίτες, στην πολιτική και δημόσια ζωή. 3. Προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των πολιτών. 4. Μια κυριαρχία του νόμου, στην οποία οι νόμοι και οι διαδικασίες ισχύουν εξίσου για όλους τους πολίτες ». 

Ενώ ο πρώτος ορισμός είναι επαρκής για να προσδιορίσουμε την Ελλάδα σαν δημοκρατική χώρα, ο προσδιορισμός του Larry Diamond προσδιορίζει την Ελλάδα σαν μη δημοκρατική χώρα για δύο λόγους: η Ελλάδα αδυνατεί να προστατέψει τα ατομικά δικαιώματα όλων των πολιτών της και στην Ελλάδα δεν ισχύει η κυριαρχία του νόμου.

Θα συμφωνήσω με τον Larry ότι η κυριαρχία του νόμου είναι βασικό συστατικό της δημοκρατίας γιατί και εγώ την αντιλαμβάνομαι σαν ένα θεσμικό σκαλοπάτι, σαν μια διαχωριστική γραμμή που προσδιορίζει την ίδια την δημοκρατία ανώτερη θεσμικά από της δημοκρατίες στις οποίες δεν ισχύει η κυριαρχία του νόμου, όπως στην Ελλάδα, στην Ρωσία, στην Αργεντινή ή στην Τουρκία.

Χωρίς την κυριαρχία του νόμου η δημοκρατία είναι η κυριαρχία του ενός ή των λίγων, ένας μεταμφιεσμένος ολοκληρωτισμός, όπως στη Ρωσία του Πούτιν.
Putin has defended the Nazi-Soviet pact. Time for the west to wake up

Σύμφωνα με το Democracy Index οι χώρες χωρίζονται σε τέσσερις βασικές κατηγορίες, μερικά παραδείγματα χωρών με αριθμό κατάταξης και βαθμό:
1 πλήρεις δημοκρατίες 24 χώρες με βαθμό 8-10
New Zealand 4η - 9,26, Switzerland 6η - 9,09, Germany 13η - 8,64, Uruguay 17η - 8,17
2 ατελείς δημοκρατίες 52 χώρες με βαθμό  6-7,9
Botswana 28η - 7,87, Greece 41η - 7,45,
3 μικτά καθεστώτα 39 χώρες με βαθμό 4-5,9
Ukrain 92η - 5,42, Turkey 98η - 5,12
4 απολυταρχικά καθεστώτα 52 χώρες με βαθμό 0-3,9
Russia 132η - 3,39, China 144 - 3,0

Η Ελλάδα είναι μια ατελής δημοκρατία, που έχει προβλήματα με την Τουρκία η οποία είναι ένα μικτό καθεστώς και ζητά οικονομική βοήθεια επειδή χρεοκόπησε από την Ρωσία και την Κίνα που είναι απολυταρχικά καθεστώτα. Έχει την ιστορική ευκαιρία να γίνει πλήρης δημοκρατία όπως αρκετές χώρες της Ευρώπης και του κόσμου, αλλά την αρνείται.

(3) διαλέξτε ιδεώδες: ασφάλεια ή ελευθερία, "ο δρόμος προς την δουλεία" Hayek

(4) Παρέθεσα την άποψη του Παύλου Ελευθεριάδη και της Αντιγόνη Λυμπεράκη για να πιστοποιήσω το γεγονός της ύπαρξης του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος στην Ευρώπη, ωστόσο διαφωνώ με την άποψή τους περί της παγίδας φτώχειας. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι συμφωνώ με την κ. Θεανώ Φωτιού που λέει αρλούμπες: «επαναφορά του κατώτατου μισθού στα προ κρίσης επίπεδα και η ενίσχυση των συλλογικών διαπραγματεύσεων ή η εξασφάλιση απασχόλησης, με τη λύση να ακουμπά σε προγράμματα εγγύησης της εργασίας».

Η παγίδα της φτώχειας είναι μια πραγματική κατάσταση που δημιουργείται όταν οι κοινωνικές παροχές είναι κοντά στις αποδοχές από την εργασία. Οι σοσιαλφιλελεύθεροι έκαναν σοβαρό λάθος όταν αναζήτησαν την αυξημένη κοινωνική προστασία για τους αδύνατους και αποδέχτηκαν την απόλυτη οικονομική ασφάλεια μεγάλου μέρους του πληθυσμού, αντί να διευρύνουν την περιορισμένη ασφάλεια για όλους.

Η λύση είναι η σαφής διάκριση της απόλυτης ασφάλειας για λίγους από την περιορισμένη ασφάλεια για όλους.

Όταν επιτυγχάνεται η απόλυτη ασφάλεια για λίγους μειώνεται η δυνατότητα παραγωγής πλούτου στην κοινωνία. Αντίθετα η περιορισμένη ασφάλεια για όλους είναι το μυστικό της ευημερίας.

Με αυτήν την έννοια οι συνταγματικά κατοχυρωμένες μονιμότητες και η εγγύηση των μεγάλων συντάξεων από το κράτος είναι ανασταλτικός παράγοντας στην δημιουργία πλούτου και υποβάθμιση των υπηρεσιών του κράτους ευημερίας.

Το μανιφέστο υποστηρίζει ότι είναι λάθος τα συντάγματα της Ελλάδας και άλλων χωρών που θεσμοθετούν την απόλυτη οικονομική προστασία πολιτών μέσω της μονιμότητας και της εγγύησης των συντάξεων ανεξάρτητα από τις δυνατότητες της πραγματικής οικονομίας..

Η παγίδα της φτώχειας δημιουργείται όταν δεν υπάρχει σαφής διαφορά μεταξύ του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος (εεε) που η κοινωνία θα έπρεπε να παρέχει στους αναξιοπαθούντες με εισοδηματικά κριτήρια και των εύλογων δαπανών διαβίωσης (εδδ) με τις οποίες θα έπρεπε να αμείβεται μια κανονική εργασία.

Το εεε μπορεί να υπολογίζεται από την στατιστική υπηρεσία της κάθε χώρας όσο το όριο φτώχειας.
Οι εδδ μπορεί επίσης να υπολογίζεται από την στατιστική υπηρεσία και να προστίθενται σε αυτές οι δαπάνες στέγης.
Και  τα δύο μπορούν να είναι ετήσια μεταβαλλόμενα συνυπολογίζοντας τις δυνατότητες της οικονομίας.

Η παγίδα φτώχειας  είναι ήδη πραγματικότητα στην Ελλάδα, και παράγεται από τις μεγάλες συντάξεις των γονιών που στηρίζουν τα παιδιά τους όταν ταυτόχρονα δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας ή οι προσφερόμενες θέσεις παρέχουν αναξιοπρεπείς αμοιβές.
Η παγίδα της φτώχειας παράγεται όταν χρηματοδοτούνται προγράμματα για εικονικές υποτίθεται εγγυημένες θέσεις εργασίας.

Ο Ronald Reagan και η Margaret Thatcher απέδειξαν στην πράξη ότι πλούτος δημιουργείται με τις απολύσεις, αυτό όμως δεν σημαίνει την κατάργηση του κράτους ευημερίας, το αντίθετο η δράση τους είχε σαν αποτέλεσμα την καλυτέρευση του κράτους και των υπηρεσιών του.
Η επαναστατική πρόταση του μανιφέστου είναι η μείωση της απόλυτης ασφάλειας για λίγους και η αύξηση της περιορισμένης ασφάλειας για όλους.