Με συγχωρείται που το κείμενο είναι μεγάλο, έτσι βγήκε, μπορείτε να το διαβάσετε ολόκληρο, τμηματικά ή καθόλου. Πολλά κομμάτια του κειμένου διαβάζονται και αυτόνομα.
Απλά τα γεγονότα τρέχουν, η Ελλάδα κινδυνεύει να πέσει στα βράχια και δεν υπάρχει χρόνος να επεξεργαστεί καλύτερα το κείμενο και να δημοσιευτεί σε συνέχειες.
Το μανιφέστο μπορεί να διαβαστεί σαν μυθιστόρημα, αλλά και σοβαρά.
Μια σχετική ελαφράδα είναι χρήσιμη για να απαλύνει την ένταση των στιγμών.
Τι είναι το μανιφέστο?
Το μανιφέστο είναι η απλή πρόταση ενός Έλληνα και Ευρωπαίου πολίτη που προσπαθεί να εκφράσει τον λόγο των άφωνων, δηλαδή αυτών που ο λόγος τους δεν είναι κυρίαρχος σήμερα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Οι άφωνοι είναι οι άνεργοι, οι χαμηλά αμειβόμενοι (άμεσα ή έμμεσα εργαζόμενοι) στον δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα, οι μη προστατευμένοι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι μη διαπλεκόμενοι με το κράτος μικροί και μεγάλοι επιχειρηματίες και οι δημόσιοι υπάλληλοι που υπηρετούν με υπευθυνότητα την θέση τους.
Το μανιφέστο είναι η προσπάθεια δημιουργίας μιας πρότασης ενός αυτορυθμιζόμενου συστήματος διακυβέρνησης χρησιμοποιώντας σαν βάση και συνθέτοντας τα υπάρχοντα συστήματα διακυβέρνησης όπως αυτά εξελίχθηκαν μετά από αιώνες συγκρούσεων των οικονομικών και πολιτικών θεσμών.
Είναι μια ανοιχτή συλλογή κειμένων που ξεκινά από την Μεγάλη Εβδομάδα του Πάσχα το 2014 σε μια πόλη της Ελλάδας.
Στην Ανάσταση του 2014 ο Δημήτρης θεώρησε ότι βρήκε το μοντέλο που θα έκανε λίγο καλύτερη την υπάρχουσα διακυβέρνηση των σύγχρονων κοινωνιών, με μια πιο δίκαιη κατανομή του πλούτου σε μια κοινωνία, με την χρήση ενός υπάρχοντος στατιστικού μεγέθους, τις Εύλογες δαπάνες διαβίωσης, συνδεδεμένου με την πραγματική οικονομία, για να προσδιοριστεί η οικονομική ευημερία και η εκμετάλλευση, και σκοπό οι περισσότεροι πολίτες μιας χώρας να έχουν πρόσβαση σε αυτή.
Παραπάνω από ένα χρόνο μετά, καμία συζήτηση με κάποιον φορέα ή επίσημο άτομο δεν έχει γίνει για το μανιφέστο, ικανή να βοηθήσει τον Δημήτρη να καταλάβει ότι το μανιφέστο είναι σωστό ή λάθος. Σίγουρα ο Δημήτρης έχει σπουδάσει Φυσικός και όχι οικονομολόγος, γιαυτό "τα μεγάλα κεφάλια" στην Ελλάδα δεν συζητούν μαζί του. Σε απλούς ανθρώπους που παρουσίασε ο Δημήτρης το μανιφέστο φάνηκε λογικό αλλά δύσκολο να γίνει. Είναι λογικό το μανιφέστο?
Η δημοσιοποίηση του μανιφέστου στα κοινωνικά δίκτυα έχει κατά καιρούς αποσπάσει "likes" στο διαδίκτυο, αρκετά για να συνεχιστεί η προσπάθεια συγγραφής του μέχρι τώρα.
Μπορεί ένας άνθρωπος να γράψει ένα μανιφέστο?
Ναι γίνεται μη νομίζεται ότι είναι τίποτα τρομερό, τα δεδομένα ελεύθερα προσβάσιμα γύρω μας δεν τα βλέπουμε, γιατί δεν θέλουμε να τα δούμε, δεν είναι ανάγκη να διαβάσεις Πλάτωνα ή Μαρξ για να αναζητήσεις μια καλύτερη κοινωνία, μπορείς να δεις το αίσθημα χιλιάδων φίλων Αλβανών που καταλαμβάνουν ένα πλοίο για να πάνε στην Ιταλία. Γιατί η κατάσταση στην χώρα τους ήταν αφόρητη.
Οι Ιταλοί πυροβολούν τους απελπισμένους Αλβανούς μετανάστες, που έφθασαν με το πλοίο «Βλόρα». 12 νεκροί. Έδειραν χιλιάδες και τους πέταγαν ψωμί και νερό από ελικόπτερα...
Γίνεται ένας άνθρωπος να γράψει ένα μανιφέστο, αλλά μη νομίζεται ότι τα γράφει όλα και από την αρχή, τα περισσότερα έχουν ήδη υλοποιηθεί σε διάφορους τόπους, χρόνους, λαούς και ανθρώπους. Ο Δημήτρης ψάχνει να τα βρει, να τα συνδέσει με τις εμπειρίες του και να τα βάλει στην σωστή σειρά.
Ο καθένας μπορεί να το κάνει. Αν προκύψει κάτι αξιόλογο μπορεί να πάρει κανένα βραβείο κυβερνητικής καινοτομίας, αν όχι δεν βαριέσαι και ο Isaac Newton και ο Karl Marx υπερεκτήμισαν τις θεωρείες τους αλλά η πραγματικότητα έδειξε τα περιορισμένα όρια τους.
Το θέμα είναι αν το μανιφέστο έχει κάτι σωστό, θα βρεθεί κανείς να το δει για να γράψει μια υλοποιήσιμη προτεινόμενη πρόταση?
Ακόμα και αν έχεις ένα μια λογική υλοποιήσιμη πρόταση, αυτή δεν θα έχει καμία αξία αν δεν υιοθετηθεί από μια κρίσιμη μάζα ανθρώπων που θα την υλοποιήσουν.
Οι ιδανικές κοινωνίες είναι χάρτινες ακόμα και αν βγήκαν από το μυαλό του Πλάτωνα ή του Μαρξ.
Οι πραγματικές κοινωνίες είναι το ζητούμενο του μανιφέστου, πως θα τις κάνεις καλύτερες, και αν μπορεί να φτιαχτεί μια ένωση ισότιμων κρατών που μπορεί να προασπίζει την κυριαρχία του νόμου, την ειρήνη, την ευημερία, την ανεκτικότητα και την προστασία των κοινών αγαθών.
Σε ποιους απευθύνεται το μανιφέστο?
Το μανιφέστο απευθύνεται σε όλους τους πολίτες που μπορούν να διαισθανθούν ότι η συμμετοχή μιας χώρας σε μια ένωση χωρών που πασχίζει να παρέχει στους πολίτες της: την ειρήνη, την κυριαρχία του νόμου, την ευημερία την ανεκτικότητα και την προστασία των κοινών αγαθών, είναι πιο σημαντική από την εθνική κυριαρχία, είναι μια γιορτή της ανθρωπότητας.
Το μανιφέστο απευθύνεται σε αυτούς που επιθυμούν να στρέψουν την διαδικασία ενοποίησης της Ευρώπης σε πιο ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς θεσμούς.
Αρχές. Με ποιους δεν συνομιλεί το μανιφέστο?
Το μανιφέστο δεν συνομιλεί με νοσταλγούς ολοκληρωτικών συστημάτων διακυβέρνησης, αυτοί μπορούν να το αγνοήσουν σαν μα μην υπάρχει.
Το μανιφέστο δεν συνομιλεί με αυτούς που δεν καταλαβαίνουν ή δεν αποδέχονται την κυριαρχία του νόμου σαν βασικό συστατικό της δημοκρατίας.
Την ανάγκη ένα ποσοστό πάνω από 51% του πληθυσμού μιας χώρας να συμφωνεί στην κυριαρχία του νόμου.
Το μανιφέστο δεν συνομιλεί με αυτούς που υποστηρίζουν ότι οι τρέχουσες κοινωνίες μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς ανταγωνισμό με μόνιμες θέσεις εργασίας που δημιουργούνται από το κράτος.
Υπάρχουν όλες οι αποδείξεις μέσα από ιστορικά και τρέχοντα γεγονότα που δείχνουν ότι οι μόνιμες θέσεις εργασίας και ο μη ανταγωνισμός οδηγούν μια χώρα στην μόνιμη φτώχεια.
Το μανιφέστο δεν θέτει τον ανταγωνισμό σαν υπέρτατη αξία, αλλά σαν ανάγκη για να λειτουργήσει και να εξελιχθεί η κοινωνία.
Το όραμα
Το όραμα του μανιφέστου, δεν είναι το όραμα του συγγραφέα αλλά είναι το όραμα δισεκατομμυρίων ανθρώπων πάνω στη γη που θα ήθελαν να ζουν σε μια κοινωνία με κυριαρχία του νόμου, ειρήνη, ευημερία και ανεκτικότητα και θεωρούν ότι η ένωση το έχει σχεδόν καταφέρει σε σχέση με τις δικές τους χώρες.
Ο συγγραφέας είναι ο ενδιάμεσος να πει το όραμα γι'αυτούς που δεν μπορούν να το πουν μόνοι τους.
Η δομή των σύγχρονων Ευρωπαϊκών κοινωνιών επιτρέπει ή θα πρέπει να επιτρέπει την υλοποίηση του ονείρου για ένα μεγάλο ποσοστό των πολιτών (95% είναι ένας εφικτός στόχος), μαζί με ένα δίχτυ προστασίας για τους υπολοίπους.
Η δομή των σύγχρονων Ευρωπαϊκών κοινωνιών επιτρέπει ή μπορεί να επιτρέψει την δημιουργία ενός κράτους ευημερίας που να είναι ικανό να προσφέρει δωρεάν (όχι μόνο δημόσιες) ποιοτικές υπηρεσίες υγείας, παιδείας, ένα δίχτυ ασφαλείας για τους άνεργους και προστασίας του περιβάλλοντος.
Με άλλα λόγια το όραμα που καταθέτω είναι ανοιχτό στον καθένα να προσθέσει τα καλύτερα υλοποιημένα γεγονότα από όλες τις χώρες του κόσμου (όπως ο συμμετοχικός προϋπολογισμός) και νέα καινοτόμα, στο υπάρχον οικονομικό και πολιτικό πλαίσιο των ανοικτών δυνητικά συμμετοχικών θεσμών, και μετά να τα ονειρευτεί για το σύνολο των πολιτών των διαφορετικών χωρών της Ευρώπης.
Το μανιφέστο αναζητά ένα πρότυπο κράτος ευημερίας, όπως η Σουηδία Sweden, μια πρότυπη δημοκρατία όπως η Ελβετία Voting in Switzerland και μια πρότυπη ένωση λαών όπως η ομοσπονδία των Ιροκουά Iroquois (1)
Η σύγχρονη Ευρώπη είναι τελείως διαφορετική από τους Ιροκουά, η πιο σημαντική διαφορά είναι ότι η Ιροκουά δεν συσσώρευαν πλούτο και ισχύ και έτσι δεν είχαν πρόβλημα διανομής του.
Η ομοσπονδία των Ιροκουά είχε την δικιά της επίδραση στην εξέλιξη των ανοιχτών δυνητικά συμμετοχικών θεσμών στις Ηνωμένες πολιτείες.
Το μανιφέστο μπορεί να φαίνεται ότι αναζητά το αδιανόητο, στην πραγματικότητα όμως αναζητά μια σύνθεση από καταστάσεις και γεγονότα που έχουν ήδη υλοποιηθεί.
Η στιγμή είναι κατάλληλη μετά την οικονομική και πολιτική χρεοκοπία της Ελλάδας και την κρίση της Ευρώπης να αναζητήσεις το προχώρημα των ανοιχτών δυνητικά οικονομικών και πολιτικών θεσμών σε Ελλάδα και Ευρώπη. Είναι μια κρίσιμη καμπή.
Εναλλακτικά αν η Ελλάδα, και η Ευρώπη, ακολουθήσουν διαφορετικά μονοπάτια από τους ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς θεσμούς, θα είναι προς εθνικές κυριαρχίες, πόλεμο και ολοκληρωτικά συστήματα διακυβέρνησης, κλειστούς εκμεταλλευτικούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς.
Δεν ξέρω αν θα ενδιέφερε το μανιφέστο τον Μιχάλης Παπαγιαννάκης, τον John Maynard Keynes, ή τον Friedrich Hayek, δεν είναι εδώ για να τους ρωτήσω.
Τι θέλει να αποφύγει το μανιφέστο?
Το μανιφέστο θα ήθελε να αποτρέψει τους Έλληνες να δράσουν σαν κλασσικοί Έλληνες.
Καλά ο Δημήτρης δεν είναι Έλληνας?
Έλληνας είναι αλλά θέλει να μπορεί να μην κουβαλά τα λάθη των προγόνων του.
Κάνανε οι πρόγονοι των Ελλήνων λάθη?
Σίγουρα έκαναν πολλά σωστά, τόσα ώστε να αναγνωρίζεται διεθνώς η προσφορά τους και είναι ένας λαός γεμάτος ήρωες, αλλά έκαναν και λάθη.
Μα οι Έλληνες βρήκαν την δημοκρατία?
Σίγουρα οι αρχαίοι Έλληνες έζησαν τις κατάλληλες συνθήκες για να τους κτυπήσει την πόρτα η δημοκρατία και αυτές ήταν η ανάπτυξη του εμπορίου που έδωσε την δυνατότητα σε απλούς ανθρώπους μη αριστοκράτες να διεκδικήσουν μερίδιο στην εξουσία.
Παρόμοιες συνθήκες δημιούργησαν την δημοκρατία σε πολλά μέρη του κόσμου, όπως στην Βενετία ή την Αγγλία, μπορεί οι διανοούμενοι να μελετούσαν και να θαύμαζαν τους αρχαίους Έλληνες, αλλά δεν ήσαν αυτοί που διαμόρφωσαν την δημοκρατία.
Αυτό που έκαναν οι Αρχαίοι Έλληνες ήταν μια μετάβαση από κλειστούς εκμεταλλευτικούς θεσμούς σε πιο ανοιχτούς και αυτή η μετάβαση ήταν που δημιούργησε το αρχαίο Ελληνικό θαύμα.
Ωστόσο το φως δεν έμεινε αναμμένο αιώνια, έσβησε όπως της Βενετίας.
Ακόμα πιο πέρα η αρχαία Ελληνική δημοκρατία έδωσε στην ανθρωπότητα την λέξη "δημοκρατία" όχι όμως και την έννοια της δημοκρατίας.
Η δημοκρατία ξεκινά όταν κάποιοι αντιλαμβάνονται ότι είναι καλύτερο να συμφωνούν μεταξύ τους, από το να πολεμούν μεταξύ τους.
Όταν το καταλάβουν δημιουργούν νόμους που τους υπακούν πρώτα οι κυβερνώντες, οι νομοθέτες και οι ισχυροί και μετά και οι απλοί πολίτες. Όταν οι νόμοι είναι σεβαστοί σε ένα ποσοστό μεγαλύτερο του 51% αποτελούν μια κοινωνική συμφωνία και τότε η χώρα έχει δημοκρατία.
Πόσο ευρεία είναι η δημοκρατία είναι διαφορετικό θέμα. Αν υπάρχει η ωριμότητα διαφορετικές πόλεις κράτη να συνασπιστούν ισότιμα είναι επίσης άλλο θέμα.
Η Αρχαία Ελληνική δημοκρατία, ήταν η δημοκρατία μιας ελίτ που ζούσε και φιλοσοφούσε με την εκμετάλλευση των δούλων που ήταν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού και των γυναικών που δεν απολάμβαναν ίσα δικαιώματα με τους άντρες.
"Only adult male Athenian citizens who had completed their military training as ephebes had the right to vote in Athens. The percentage of the population that actually participated in the government was 10 to 20% of the total number of inhabitants, but this varied from the fifth to the fourth century BC. This excluded a majority of the population: slaves, freed slaves, children, women and metics (foreigners resident in Athens). The women had limited rights and privileges, had restricted movement in public, and were very segregated from the men"
Athenian democracy
Ακόμα πιο πέρα η Αρχαία Ελληνική δημοκρατία δεν στάθηκε ικανή να συνδέσει ισότιμα τις πόλεις κράτη.
"Από τη μία πλευρά, οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν καμία αμφιβολία ότι ήταν "ένας λαός " Είχαν την ίδια θρησκεία, τον ίδιο βασικό πολιτισμό, και την ίδια γλώσσα. Επιπλέον, οι Έλληνες ήταν ενήμεροι των φυλετικών τους ριζών. Ο Ηρόδοτος ήταν σε θέση να ταξινομήσει εκτενώς τις πόλεις-κράτη με βάση την φυλή. Από την άλλη μεριά, αν και υπήρχαν αυτές οι σχέσεις υψηλότερου επιπέδου, φαίνεται σπάνια να είχαν ένα σημαντικό ρόλο στην ελληνική πολιτική και στα κοινά. Η ανεξαρτησία των πόλεων ήταν άγρια υπερασπίσιμη. Η ενοποίηση ήταν κάτι που σπάνια απασχολούσε την σκέψη των αρχαίων Ελλήνων. Ακόμα και όταν, κατά τη διάρκεια της δεύτερης περσικής εισβολής στην Ελλάδα, μια ομάδα πόλεων-κρατών συμμάχησαν για να υπερασπιστούν την Ελλάδα, η συντριπτική πλειοψηφία των πόλεων παρέμεινε ουδέτερη, και μετά την ήττα των Περσών, οι σύμμαχοι γρήγορα επέστρεψε στις κρυφές συγκρούσεις και ανταγωνισμούς "
Απόσπασμα σε ελεύθερη μετάφραση από Ancient Greece Politics and society. Political structure
Οι Αθηναίοι ειδικά αποζητούσαν να χρησιμοποιούν για δικό τους όφελος τους πόρους της συμμαχίας της Δήλου, αναζητώντας την κυριαρχία και όχι την ισότιμη συμμετοχή σε έναν συνασπισμό, με φυσικό αποτέλεσμα τον πόλεμο.
"Shortly after its inception, Athens began to use the League's navy for its own purposes. This behavior frequently led to conflict between Athens and the less powerful members of the League. By 431 BC, Athens' heavy-handed control of the Delian League prompted the outbreak of the Peloponnesian War; the League was dissolved upon the war's conclusion in 404 BC."
Delian League
Μα τι είναι αυτά που λες, οι Αθηναίοι δίκιο είχαν και τα σύγχρονα κράτη έτσι είναι πάρε όσα περισσότερα μπορείς.
Αν είναι έτσι τότε τα σύγχρονα κράτη θα διαλύσουν την ένωση και θα αρχίσουν να πολεμάνε.
Βλακείες λες, αν η ανθρωπότητα μελετούσε με προσοχή τον Πλάτωνα, θάμαστε μια ιδανική κοινωνία
Ο Πλάτωνας μπέρδεψε την ανθρωπότητα, δεν του πολυάρεσε η δημοκρατία, προτιμούσε ένα καλό βασιλιά φιλόσοφο, προτιμούσε τον καλό άνθρωπο κυρίαρχο δεν κατάλαβε την δύναμη του αφηρημένου.
Τι είναι το αφηρημένο και πως έχει δύναμη?
Το αφηρημένο είναι οι θεσμοί, αυτοί έχουν δύναμη πάνω από τον άνθρωπο καθορίζουν την δράση του και αλλάζουν δύσκολα.
Βλακείες λες ξέρεις πόση δύναμη έχει ο Ομπάμα, η Μέρκελ ο Ντράγκι?
Οι θεσμοί που υπηρετούν έχουν δύναμη, οι ίδιοι δεν μπορούν να κάνουν ότι θέλουν.
Καλά και τώρα που η Ελλάδα διαπραγματεύεται με την ένωση τι να κάνει?
"θα πρέπει να πείσουμε ως αξιόπιστοι Έλληνες και ευρωπαίοι πολίτες ότι συμμετέχουμε σε παιχνίδι διαβεβαίωσης και όχι φυλακισμένου.
Αλλά για να το πετύχουμε αυτό, την μεγαλύτερη μάχη θα έχουμε να την δώσουμε με τον εαυτό μας και τις αδράνειες των κεκτημένων ταχυτήτων. Να παραδεχτούμε ότι η Ελλάδα της προεκλογικής ρητορείας και των περήφανων ιδιαιτεροτήτων είναι διαφορετική από την χώρα που μπορεί να αναπτυχθεί σε ένα σύγχρονο ανοικτό κόσμο. Ότι αυτούς που ονειρεύονται το Κούγκι, στον 21ο αιώνα, τους λέμε βομβιστές αυτοκτονίας."
Θεωρητική μελέτη
Άλλοι πριν από εμάς, μελέτησαν για μας τα ιστορικά γεγονότα, η μελέτη τους προσφέρει στον αναγνώστη, συμπυκνωμένη γνώση και ένα πλαίσιο για να μπορεί να υποβάλει δικές του προτάσεις αν το επιθυμεί.
"γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη" οι πολιτικοί θεσμοί στους τόπους, στο χρόνο, αποσπάσματα, παρατηρήσεις, άσκηση
Ο Hayek είναι από τους μπαμπάδες του καπιταλισμού, αξίζει κανείς να τον μελετήσει γιατί είναι ένας άνθρωπος που παρατήρησε τον ολοκληρωτισμό να γεννιέται, να γιγαντώνεται και να ηττάται προσωρινά. Έχει ψάξει αρκετά θεωρητικά και εμπειρικά τις παραμέτρους μιας ελεύθερης κοινωνίας.
διαλέξτε ιδεώδες: ασφάλεια ή ελευθερία, "ο δρόμος προς την δουλεία" Hayek, by dimitris
Τα παραπάνω βιβλία δεν είναι υποχρεωτικά, μπορεί κάποιος να διαφωνεί σε επιμέρους θέματα με τους Acemoglou Robinson, ή με τον Hayek, ωστόσο πρέπει να έχει μια καθαρή εικόνα είτε από μελέτη είτε από εμπειρία, για το πως παράγεται ο πλούτος, όχι βέβαια στην Ελλάδα, αλλά στα σύγχρονα "επιτυχημένα" κράτη. Άλλοι στοχαστές μπορούν να είναι το ίδιο χρήσιμοι.
Δεν είναι ανάγκη να μελετήσει κανείς όλους τους μεγάλους στοχαστές διεξοδικά, εκτός αν είναι δουλειά του, Πιθανό να πεθάνει προτού ολοκληρώσει την μελέτη. Είναι τόσοι πολύ αυτοί που θέλουν να σώσουν τον κόσμο. Όποιος τραβιέται με ιδεολογίες και φιλοσοφικές σκέψεις ας μελετήσει όσο επιθυμεί. Μια ιδέα για τα βασικά ρεύματα των στοχαστών, είναι ενδιαφέρουσα.
Οι μεγάλοι στοχαστές και η πραγματικότητα
Η κυριαρχία του νόμου άγνωστη έννοια στην Ελλάδα
Για το μανιφέστο η κυριαρχία του νόμου είναι δογματικά ένα από τα βασικά συστατικά της δημοκρατίας.
The rule of law (η κυριαρχία του νόμου) και η δημοκρατία
Κυριαρχία του νόμου και της συμφωνίας ή η κυριαρχία του ατόμου και της ιδεολογίας
wikipedia, κυριαρχία του νόμου σε Ελλάδα και Ευρώπη, διαπραγμάτευση
Σκέψεις για την εκμετάλλευση
(1) Εκμετάλλευση exploitation
(2) Εκμετάλλευση exploitation
Οι θεσμοί
"Οι θεσμοί είναι "σταθερά, πολύτιμα, επαναλαμβανόμενα πρότυπα συμπεριφοράς». Σαν δομές ή μηχανισμοί της κοινωνικής τάξης, αυτοί κυβερνούν τη συμπεριφορά ενός συνόλου ατόμων μέσα σε μια δεδομένη κοινότητα. Οι θεσμοί προσδιορίζονται από ένα κοινωνικό σκοπό υπερβαίνοντας άτομα και προθέσεις με την διαμεσολάβηση των κανόνων που διέπουν τη ζωντανή συμπεριφορά.
Ο όρος «θεσμός» εφαρμόζεται συνήθως σε συνήθειες και πρότυπα συμπεριφοράς σημαντικά σε μια κοινωνία, καθώς και σε συγκεκριμένους επίσημους οργανισμούς της κυβέρνησης και των δημοσίων υπηρεσιών. Σαν δομές και μηχανισμοί της κοινωνικής τάξης, οι θεσμοί είναι ένα από τα κύρια αντικείμενα των σπουδών στις κοινωνικές επιστήμες, όπως στις πολιτικές επιστήμες, στην ανθρωπολογία, στην οικονομία, και την κοινωνιολογία (η τελευταία περιγράφεται από τον Durkheim σαν την «επιστήμη των θεσμών, τη γένεσή τους και τη λειτουργία τους »). Οι θεσμοί έχουν επίσης ένα κεντρικό ενδιαφέρον για το νόμο, είναι ο επίσημος μηχανισμός για πολιτειακή θέσπιση των κανόνων και της επιβολής τους."
σε ελεύθερη μετάφραση από wikipedia Institution
Οι αφηρημένοι θεσμοί κυβερνούν την συμπεριφορά των ανθρώπων και όχι οι κυβερνήτες που οι άνθρωποι εκλέγουν.
Απλά τα γεγονότα τρέχουν, η Ελλάδα κινδυνεύει να πέσει στα βράχια και δεν υπάρχει χρόνος να επεξεργαστεί καλύτερα το κείμενο και να δημοσιευτεί σε συνέχειες.
Το μανιφέστο μπορεί να διαβαστεί σαν μυθιστόρημα, αλλά και σοβαρά.
Μια σχετική ελαφράδα είναι χρήσιμη για να απαλύνει την ένταση των στιγμών.
Τι είναι το μανιφέστο?
Το μανιφέστο είναι η απλή πρόταση ενός Έλληνα και Ευρωπαίου πολίτη που προσπαθεί να εκφράσει τον λόγο των άφωνων, δηλαδή αυτών που ο λόγος τους δεν είναι κυρίαρχος σήμερα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Οι άφωνοι είναι οι άνεργοι, οι χαμηλά αμειβόμενοι (άμεσα ή έμμεσα εργαζόμενοι) στον δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα, οι μη προστατευμένοι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι μη διαπλεκόμενοι με το κράτος μικροί και μεγάλοι επιχειρηματίες και οι δημόσιοι υπάλληλοι που υπηρετούν με υπευθυνότητα την θέση τους.
Το μανιφέστο είναι η προσπάθεια δημιουργίας μιας πρότασης ενός αυτορυθμιζόμενου συστήματος διακυβέρνησης χρησιμοποιώντας σαν βάση και συνθέτοντας τα υπάρχοντα συστήματα διακυβέρνησης όπως αυτά εξελίχθηκαν μετά από αιώνες συγκρούσεων των οικονομικών και πολιτικών θεσμών.
Είναι μια ανοιχτή συλλογή κειμένων που ξεκινά από την Μεγάλη Εβδομάδα του Πάσχα το 2014 σε μια πόλη της Ελλάδας.
Στην Ανάσταση του 2014 ο Δημήτρης θεώρησε ότι βρήκε το μοντέλο που θα έκανε λίγο καλύτερη την υπάρχουσα διακυβέρνηση των σύγχρονων κοινωνιών, με μια πιο δίκαιη κατανομή του πλούτου σε μια κοινωνία, με την χρήση ενός υπάρχοντος στατιστικού μεγέθους, τις Εύλογες δαπάνες διαβίωσης, συνδεδεμένου με την πραγματική οικονομία, για να προσδιοριστεί η οικονομική ευημερία και η εκμετάλλευση, και σκοπό οι περισσότεροι πολίτες μιας χώρας να έχουν πρόσβαση σε αυτή.
Παραπάνω από ένα χρόνο μετά, καμία συζήτηση με κάποιον φορέα ή επίσημο άτομο δεν έχει γίνει για το μανιφέστο, ικανή να βοηθήσει τον Δημήτρη να καταλάβει ότι το μανιφέστο είναι σωστό ή λάθος. Σίγουρα ο Δημήτρης έχει σπουδάσει Φυσικός και όχι οικονομολόγος, γιαυτό "τα μεγάλα κεφάλια" στην Ελλάδα δεν συζητούν μαζί του. Σε απλούς ανθρώπους που παρουσίασε ο Δημήτρης το μανιφέστο φάνηκε λογικό αλλά δύσκολο να γίνει. Είναι λογικό το μανιφέστο?
Η δημοσιοποίηση του μανιφέστου στα κοινωνικά δίκτυα έχει κατά καιρούς αποσπάσει "likes" στο διαδίκτυο, αρκετά για να συνεχιστεί η προσπάθεια συγγραφής του μέχρι τώρα.
Μπορεί ένας άνθρωπος να γράψει ένα μανιφέστο?
Ναι γίνεται μη νομίζεται ότι είναι τίποτα τρομερό, τα δεδομένα ελεύθερα προσβάσιμα γύρω μας δεν τα βλέπουμε, γιατί δεν θέλουμε να τα δούμε, δεν είναι ανάγκη να διαβάσεις Πλάτωνα ή Μαρξ για να αναζητήσεις μια καλύτερη κοινωνία, μπορείς να δεις το αίσθημα χιλιάδων φίλων Αλβανών που καταλαμβάνουν ένα πλοίο για να πάνε στην Ιταλία. Γιατί η κατάσταση στην χώρα τους ήταν αφόρητη.
Οι Ιταλοί πυροβολούν τους απελπισμένους Αλβανούς μετανάστες, που έφθασαν με το πλοίο «Βλόρα». 12 νεκροί. Έδειραν χιλιάδες και τους πέταγαν ψωμί και νερό από ελικόπτερα...
Γίνεται ένας άνθρωπος να γράψει ένα μανιφέστο, αλλά μη νομίζεται ότι τα γράφει όλα και από την αρχή, τα περισσότερα έχουν ήδη υλοποιηθεί σε διάφορους τόπους, χρόνους, λαούς και ανθρώπους. Ο Δημήτρης ψάχνει να τα βρει, να τα συνδέσει με τις εμπειρίες του και να τα βάλει στην σωστή σειρά.
Ο καθένας μπορεί να το κάνει. Αν προκύψει κάτι αξιόλογο μπορεί να πάρει κανένα βραβείο κυβερνητικής καινοτομίας, αν όχι δεν βαριέσαι και ο Isaac Newton και ο Karl Marx υπερεκτήμισαν τις θεωρείες τους αλλά η πραγματικότητα έδειξε τα περιορισμένα όρια τους.
Το θέμα είναι αν το μανιφέστο έχει κάτι σωστό, θα βρεθεί κανείς να το δει για να γράψει μια υλοποιήσιμη προτεινόμενη πρόταση?
Ακόμα και αν έχεις ένα μια λογική υλοποιήσιμη πρόταση, αυτή δεν θα έχει καμία αξία αν δεν υιοθετηθεί από μια κρίσιμη μάζα ανθρώπων που θα την υλοποιήσουν.
Οι ιδανικές κοινωνίες είναι χάρτινες ακόμα και αν βγήκαν από το μυαλό του Πλάτωνα ή του Μαρξ.
Οι πραγματικές κοινωνίες είναι το ζητούμενο του μανιφέστου, πως θα τις κάνεις καλύτερες, και αν μπορεί να φτιαχτεί μια ένωση ισότιμων κρατών που μπορεί να προασπίζει την κυριαρχία του νόμου, την ειρήνη, την ευημερία, την ανεκτικότητα και την προστασία των κοινών αγαθών.
Σε ποιους απευθύνεται το μανιφέστο?
Το μανιφέστο απευθύνεται σε όλους τους πολίτες που μπορούν να διαισθανθούν ότι η συμμετοχή μιας χώρας σε μια ένωση χωρών που πασχίζει να παρέχει στους πολίτες της: την ειρήνη, την κυριαρχία του νόμου, την ευημερία την ανεκτικότητα και την προστασία των κοινών αγαθών, είναι πιο σημαντική από την εθνική κυριαρχία, είναι μια γιορτή της ανθρωπότητας.
Το μανιφέστο απευθύνεται σε αυτούς που επιθυμούν να στρέψουν την διαδικασία ενοποίησης της Ευρώπης σε πιο ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς θεσμούς.
Αρχές. Με ποιους δεν συνομιλεί το μανιφέστο?
Το μανιφέστο δεν συνομιλεί με νοσταλγούς ολοκληρωτικών συστημάτων διακυβέρνησης, αυτοί μπορούν να το αγνοήσουν σαν μα μην υπάρχει.
Το μανιφέστο δεν συνομιλεί με αυτούς που δεν καταλαβαίνουν ή δεν αποδέχονται την κυριαρχία του νόμου σαν βασικό συστατικό της δημοκρατίας.
Την ανάγκη ένα ποσοστό πάνω από 51% του πληθυσμού μιας χώρας να συμφωνεί στην κυριαρχία του νόμου.
Το μανιφέστο δεν συνομιλεί με αυτούς που υποστηρίζουν ότι οι τρέχουσες κοινωνίες μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς ανταγωνισμό με μόνιμες θέσεις εργασίας που δημιουργούνται από το κράτος.
Υπάρχουν όλες οι αποδείξεις μέσα από ιστορικά και τρέχοντα γεγονότα που δείχνουν ότι οι μόνιμες θέσεις εργασίας και ο μη ανταγωνισμός οδηγούν μια χώρα στην μόνιμη φτώχεια.
Το μανιφέστο δεν θέτει τον ανταγωνισμό σαν υπέρτατη αξία, αλλά σαν ανάγκη για να λειτουργήσει και να εξελιχθεί η κοινωνία.
Το όραμα
Το όραμα του μανιφέστου, δεν είναι το όραμα του συγγραφέα αλλά είναι το όραμα δισεκατομμυρίων ανθρώπων πάνω στη γη που θα ήθελαν να ζουν σε μια κοινωνία με κυριαρχία του νόμου, ειρήνη, ευημερία και ανεκτικότητα και θεωρούν ότι η ένωση το έχει σχεδόν καταφέρει σε σχέση με τις δικές τους χώρες.
Ο συγγραφέας είναι ο ενδιάμεσος να πει το όραμα γι'αυτούς που δεν μπορούν να το πουν μόνοι τους.
Η δομή των σύγχρονων Ευρωπαϊκών κοινωνιών επιτρέπει ή θα πρέπει να επιτρέπει την υλοποίηση του ονείρου για ένα μεγάλο ποσοστό των πολιτών (95% είναι ένας εφικτός στόχος), μαζί με ένα δίχτυ προστασίας για τους υπολοίπους.
Η δομή των σύγχρονων Ευρωπαϊκών κοινωνιών επιτρέπει ή μπορεί να επιτρέψει την δημιουργία ενός κράτους ευημερίας που να είναι ικανό να προσφέρει δωρεάν (όχι μόνο δημόσιες) ποιοτικές υπηρεσίες υγείας, παιδείας, ένα δίχτυ ασφαλείας για τους άνεργους και προστασίας του περιβάλλοντος.
Με άλλα λόγια το όραμα που καταθέτω είναι ανοιχτό στον καθένα να προσθέσει τα καλύτερα υλοποιημένα γεγονότα από όλες τις χώρες του κόσμου (όπως ο συμμετοχικός προϋπολογισμός) και νέα καινοτόμα, στο υπάρχον οικονομικό και πολιτικό πλαίσιο των ανοικτών δυνητικά συμμετοχικών θεσμών, και μετά να τα ονειρευτεί για το σύνολο των πολιτών των διαφορετικών χωρών της Ευρώπης.
Το μανιφέστο αναζητά ένα πρότυπο κράτος ευημερίας, όπως η Σουηδία Sweden, μια πρότυπη δημοκρατία όπως η Ελβετία Voting in Switzerland και μια πρότυπη ένωση λαών όπως η ομοσπονδία των Ιροκουά Iroquois (1)
Η σύγχρονη Ευρώπη είναι τελείως διαφορετική από τους Ιροκουά, η πιο σημαντική διαφορά είναι ότι η Ιροκουά δεν συσσώρευαν πλούτο και ισχύ και έτσι δεν είχαν πρόβλημα διανομής του.
Η ομοσπονδία των Ιροκουά είχε την δικιά της επίδραση στην εξέλιξη των ανοιχτών δυνητικά συμμετοχικών θεσμών στις Ηνωμένες πολιτείες.
Το μανιφέστο μπορεί να φαίνεται ότι αναζητά το αδιανόητο, στην πραγματικότητα όμως αναζητά μια σύνθεση από καταστάσεις και γεγονότα που έχουν ήδη υλοποιηθεί.
Η στιγμή είναι κατάλληλη μετά την οικονομική και πολιτική χρεοκοπία της Ελλάδας και την κρίση της Ευρώπης να αναζητήσεις το προχώρημα των ανοιχτών δυνητικά οικονομικών και πολιτικών θεσμών σε Ελλάδα και Ευρώπη. Είναι μια κρίσιμη καμπή.
Εναλλακτικά αν η Ελλάδα, και η Ευρώπη, ακολουθήσουν διαφορετικά μονοπάτια από τους ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς θεσμούς, θα είναι προς εθνικές κυριαρχίες, πόλεμο και ολοκληρωτικά συστήματα διακυβέρνησης, κλειστούς εκμεταλλευτικούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς.
Δεν ξέρω αν θα ενδιέφερε το μανιφέστο τον Μιχάλης Παπαγιαννάκης, τον John Maynard Keynes, ή τον Friedrich Hayek, δεν είναι εδώ για να τους ρωτήσω.
Τι θέλει να αποφύγει το μανιφέστο?
Το μανιφέστο θα ήθελε να αποτρέψει τους Έλληνες να δράσουν σαν κλασσικοί Έλληνες.
Καλά ο Δημήτρης δεν είναι Έλληνας?
Έλληνας είναι αλλά θέλει να μπορεί να μην κουβαλά τα λάθη των προγόνων του.
Κάνανε οι πρόγονοι των Ελλήνων λάθη?
Σίγουρα έκαναν πολλά σωστά, τόσα ώστε να αναγνωρίζεται διεθνώς η προσφορά τους και είναι ένας λαός γεμάτος ήρωες, αλλά έκαναν και λάθη.
Μα οι Έλληνες βρήκαν την δημοκρατία?
Σίγουρα οι αρχαίοι Έλληνες έζησαν τις κατάλληλες συνθήκες για να τους κτυπήσει την πόρτα η δημοκρατία και αυτές ήταν η ανάπτυξη του εμπορίου που έδωσε την δυνατότητα σε απλούς ανθρώπους μη αριστοκράτες να διεκδικήσουν μερίδιο στην εξουσία.
Παρόμοιες συνθήκες δημιούργησαν την δημοκρατία σε πολλά μέρη του κόσμου, όπως στην Βενετία ή την Αγγλία, μπορεί οι διανοούμενοι να μελετούσαν και να θαύμαζαν τους αρχαίους Έλληνες, αλλά δεν ήσαν αυτοί που διαμόρφωσαν την δημοκρατία.
Αυτό που έκαναν οι Αρχαίοι Έλληνες ήταν μια μετάβαση από κλειστούς εκμεταλλευτικούς θεσμούς σε πιο ανοιχτούς και αυτή η μετάβαση ήταν που δημιούργησε το αρχαίο Ελληνικό θαύμα.
Ωστόσο το φως δεν έμεινε αναμμένο αιώνια, έσβησε όπως της Βενετίας.
Ακόμα πιο πέρα η αρχαία Ελληνική δημοκρατία έδωσε στην ανθρωπότητα την λέξη "δημοκρατία" όχι όμως και την έννοια της δημοκρατίας.
Η δημοκρατία ξεκινά όταν κάποιοι αντιλαμβάνονται ότι είναι καλύτερο να συμφωνούν μεταξύ τους, από το να πολεμούν μεταξύ τους.
Όταν το καταλάβουν δημιουργούν νόμους που τους υπακούν πρώτα οι κυβερνώντες, οι νομοθέτες και οι ισχυροί και μετά και οι απλοί πολίτες. Όταν οι νόμοι είναι σεβαστοί σε ένα ποσοστό μεγαλύτερο του 51% αποτελούν μια κοινωνική συμφωνία και τότε η χώρα έχει δημοκρατία.
Πόσο ευρεία είναι η δημοκρατία είναι διαφορετικό θέμα. Αν υπάρχει η ωριμότητα διαφορετικές πόλεις κράτη να συνασπιστούν ισότιμα είναι επίσης άλλο θέμα.
Η Αρχαία Ελληνική δημοκρατία, ήταν η δημοκρατία μιας ελίτ που ζούσε και φιλοσοφούσε με την εκμετάλλευση των δούλων που ήταν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού και των γυναικών που δεν απολάμβαναν ίσα δικαιώματα με τους άντρες.
"Only adult male Athenian citizens who had completed their military training as ephebes had the right to vote in Athens. The percentage of the population that actually participated in the government was 10 to 20% of the total number of inhabitants, but this varied from the fifth to the fourth century BC. This excluded a majority of the population: slaves, freed slaves, children, women and metics (foreigners resident in Athens). The women had limited rights and privileges, had restricted movement in public, and were very segregated from the men"
Athenian democracy
Ακόμα πιο πέρα η Αρχαία Ελληνική δημοκρατία δεν στάθηκε ικανή να συνδέσει ισότιμα τις πόλεις κράτη.
"Από τη μία πλευρά, οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν καμία αμφιβολία ότι ήταν "ένας λαός " Είχαν την ίδια θρησκεία, τον ίδιο βασικό πολιτισμό, και την ίδια γλώσσα. Επιπλέον, οι Έλληνες ήταν ενήμεροι των φυλετικών τους ριζών. Ο Ηρόδοτος ήταν σε θέση να ταξινομήσει εκτενώς τις πόλεις-κράτη με βάση την φυλή. Από την άλλη μεριά, αν και υπήρχαν αυτές οι σχέσεις υψηλότερου επιπέδου, φαίνεται σπάνια να είχαν ένα σημαντικό ρόλο στην ελληνική πολιτική και στα κοινά. Η ανεξαρτησία των πόλεων ήταν άγρια υπερασπίσιμη. Η ενοποίηση ήταν κάτι που σπάνια απασχολούσε την σκέψη των αρχαίων Ελλήνων. Ακόμα και όταν, κατά τη διάρκεια της δεύτερης περσικής εισβολής στην Ελλάδα, μια ομάδα πόλεων-κρατών συμμάχησαν για να υπερασπιστούν την Ελλάδα, η συντριπτική πλειοψηφία των πόλεων παρέμεινε ουδέτερη, και μετά την ήττα των Περσών, οι σύμμαχοι γρήγορα επέστρεψε στις κρυφές συγκρούσεις και ανταγωνισμούς "
Απόσπασμα σε ελεύθερη μετάφραση από Ancient Greece Politics and society. Political structure
Οι Αθηναίοι ειδικά αποζητούσαν να χρησιμοποιούν για δικό τους όφελος τους πόρους της συμμαχίας της Δήλου, αναζητώντας την κυριαρχία και όχι την ισότιμη συμμετοχή σε έναν συνασπισμό, με φυσικό αποτέλεσμα τον πόλεμο.
"Shortly after its inception, Athens began to use the League's navy for its own purposes. This behavior frequently led to conflict between Athens and the less powerful members of the League. By 431 BC, Athens' heavy-handed control of the Delian League prompted the outbreak of the Peloponnesian War; the League was dissolved upon the war's conclusion in 404 BC."
Delian League
Μα τι είναι αυτά που λες, οι Αθηναίοι δίκιο είχαν και τα σύγχρονα κράτη έτσι είναι πάρε όσα περισσότερα μπορείς.
Αν είναι έτσι τότε τα σύγχρονα κράτη θα διαλύσουν την ένωση και θα αρχίσουν να πολεμάνε.
Βλακείες λες, αν η ανθρωπότητα μελετούσε με προσοχή τον Πλάτωνα, θάμαστε μια ιδανική κοινωνία
Ο Πλάτωνας μπέρδεψε την ανθρωπότητα, δεν του πολυάρεσε η δημοκρατία, προτιμούσε ένα καλό βασιλιά φιλόσοφο, προτιμούσε τον καλό άνθρωπο κυρίαρχο δεν κατάλαβε την δύναμη του αφηρημένου.
Τι είναι το αφηρημένο και πως έχει δύναμη?
Το αφηρημένο είναι οι θεσμοί, αυτοί έχουν δύναμη πάνω από τον άνθρωπο καθορίζουν την δράση του και αλλάζουν δύσκολα.
Βλακείες λες ξέρεις πόση δύναμη έχει ο Ομπάμα, η Μέρκελ ο Ντράγκι?
Οι θεσμοί που υπηρετούν έχουν δύναμη, οι ίδιοι δεν μπορούν να κάνουν ότι θέλουν.
Καλά και τώρα που η Ελλάδα διαπραγματεύεται με την ένωση τι να κάνει?
"θα πρέπει να πείσουμε ως αξιόπιστοι Έλληνες και ευρωπαίοι πολίτες ότι συμμετέχουμε σε παιχνίδι διαβεβαίωσης και όχι φυλακισμένου.
Αλλά για να το πετύχουμε αυτό, την μεγαλύτερη μάχη θα έχουμε να την δώσουμε με τον εαυτό μας και τις αδράνειες των κεκτημένων ταχυτήτων. Να παραδεχτούμε ότι η Ελλάδα της προεκλογικής ρητορείας και των περήφανων ιδιαιτεροτήτων είναι διαφορετική από την χώρα που μπορεί να αναπτυχθεί σε ένα σύγχρονο ανοικτό κόσμο. Ότι αυτούς που ονειρεύονται το Κούγκι, στον 21ο αιώνα, τους λέμε βομβιστές αυτοκτονίας."
Είναι δυνατό ο Αλέξης ο Γιάνης και οι συριζανελ να ακούσουν την Αντιγόνη?
Μακάρι αλλά δύσκολο, αυτοί που μελετούν την αγορά από μακριά, μάλλον βλέπουν καλύτερα Nomura: " Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα τα καταφέρει στην αξιολόγηση "
Θεωρητική μελέτη
Άλλοι πριν από εμάς, μελέτησαν για μας τα ιστορικά γεγονότα, η μελέτη τους προσφέρει στον αναγνώστη, συμπυκνωμένη γνώση και ένα πλαίσιο για να μπορεί να υποβάλει δικές του προτάσεις αν το επιθυμεί.
"γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη" οι πολιτικοί θεσμοί στους τόπους, στο χρόνο, αποσπάσματα, παρατηρήσεις, άσκηση
Ο Hayek είναι από τους μπαμπάδες του καπιταλισμού, αξίζει κανείς να τον μελετήσει γιατί είναι ένας άνθρωπος που παρατήρησε τον ολοκληρωτισμό να γεννιέται, να γιγαντώνεται και να ηττάται προσωρινά. Έχει ψάξει αρκετά θεωρητικά και εμπειρικά τις παραμέτρους μιας ελεύθερης κοινωνίας.
διαλέξτε ιδεώδες: ασφάλεια ή ελευθερία, "ο δρόμος προς την δουλεία" Hayek, by dimitris
Τα παραπάνω βιβλία δεν είναι υποχρεωτικά, μπορεί κάποιος να διαφωνεί σε επιμέρους θέματα με τους Acemoglou Robinson, ή με τον Hayek, ωστόσο πρέπει να έχει μια καθαρή εικόνα είτε από μελέτη είτε από εμπειρία, για το πως παράγεται ο πλούτος, όχι βέβαια στην Ελλάδα, αλλά στα σύγχρονα "επιτυχημένα" κράτη. Άλλοι στοχαστές μπορούν να είναι το ίδιο χρήσιμοι.
Δεν είναι ανάγκη να μελετήσει κανείς όλους τους μεγάλους στοχαστές διεξοδικά, εκτός αν είναι δουλειά του, Πιθανό να πεθάνει προτού ολοκληρώσει την μελέτη. Είναι τόσοι πολύ αυτοί που θέλουν να σώσουν τον κόσμο. Όποιος τραβιέται με ιδεολογίες και φιλοσοφικές σκέψεις ας μελετήσει όσο επιθυμεί. Μια ιδέα για τα βασικά ρεύματα των στοχαστών, είναι ενδιαφέρουσα.
Οι μεγάλοι στοχαστές και η πραγματικότητα
Η κυριαρχία του νόμου άγνωστη έννοια στην Ελλάδα
Για το μανιφέστο η κυριαρχία του νόμου είναι δογματικά ένα από τα βασικά συστατικά της δημοκρατίας.
The rule of law (η κυριαρχία του νόμου) και η δημοκρατία
Κυριαρχία του νόμου και της συμφωνίας ή η κυριαρχία του ατόμου και της ιδεολογίας
wikipedia, κυριαρχία του νόμου σε Ελλάδα και Ευρώπη, διαπραγμάτευση
Σκέψεις για την εκμετάλλευση
(1) Εκμετάλλευση exploitation
(2) Εκμετάλλευση exploitation
Οι θεσμοί
"Οι θεσμοί είναι "σταθερά, πολύτιμα, επαναλαμβανόμενα πρότυπα συμπεριφοράς». Σαν δομές ή μηχανισμοί της κοινωνικής τάξης, αυτοί κυβερνούν τη συμπεριφορά ενός συνόλου ατόμων μέσα σε μια δεδομένη κοινότητα. Οι θεσμοί προσδιορίζονται από ένα κοινωνικό σκοπό υπερβαίνοντας άτομα και προθέσεις με την διαμεσολάβηση των κανόνων που διέπουν τη ζωντανή συμπεριφορά.
Ο όρος «θεσμός» εφαρμόζεται συνήθως σε συνήθειες και πρότυπα συμπεριφοράς σημαντικά σε μια κοινωνία, καθώς και σε συγκεκριμένους επίσημους οργανισμούς της κυβέρνησης και των δημοσίων υπηρεσιών. Σαν δομές και μηχανισμοί της κοινωνικής τάξης, οι θεσμοί είναι ένα από τα κύρια αντικείμενα των σπουδών στις κοινωνικές επιστήμες, όπως στις πολιτικές επιστήμες, στην ανθρωπολογία, στην οικονομία, και την κοινωνιολογία (η τελευταία περιγράφεται από τον Durkheim σαν την «επιστήμη των θεσμών, τη γένεσή τους και τη λειτουργία τους »). Οι θεσμοί έχουν επίσης ένα κεντρικό ενδιαφέρον για το νόμο, είναι ο επίσημος μηχανισμός για πολιτειακή θέσπιση των κανόνων και της επιβολής τους."
σε ελεύθερη μετάφραση από wikipedia Institution
Οι αφηρημένοι θεσμοί κυβερνούν την συμπεριφορά των ανθρώπων και όχι οι κυβερνήτες που οι άνθρωποι εκλέγουν.
Υπάρχουν προαπαιτούμενα για καταλάβει κανείς το μανιφέστο?
Είναι χρήσιμο ο αναγνώστης να μπορεί να καταλάβει την εξέλιξη των πολιτικών και οικονομικών θεσμών μέσα από ιστορικά γεγονότα που μπορεί να την βρει στο βιβλίο των Daron Acemoğlu και James Robinson "γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη" (Why Nations Fail) και να κατανοήσει την αδιάκοπη σύγκρουση ανάμεσα στους κλειστούς δυνητικά εκμεταλλευτικούς θεσμούς και τους ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς θεσμούς.
Διασταύρωση των γεγονότων μπορεί να γίνει χρησιμοποιώντας την αγγλική en.wikipedia
Οι υπάρχοντες οικονομικοί και πολιτικοί θεσμοί σε μια κοινωνία δημιουργούν (ή όχι) πλούτο ο οποίος διαμοιράζεται στην κοινωνία ανάλογα με το είδος των θεσμών.
Οι ανοιχτοί δυνητικά συμμετοχικοί θεσμοί παράγουν πλούτο που διανέμεται στην κοινωνία με βάση τον ανταγωνισμό και την αξιοκρατία, μέσα από ανοικτές δυνητικά συμμετοχικές αγορές εργασίας και κεφαλαίου.
Οι κλειστοί δυνητικά εκμεταλλευτικοί θεσμοί καταναλώνουν πλούτο (που δανείζεται ή αποσπάται από πλουτοπαραγωγικές πηγές) διανέμοντας τον, διαστρεβλωμένα στους πολίτες χωρίς ανταγωνιστικά ή αξιοκρατικά κριτήρια αλλά με ευνοιοκρατικά.
Οι ανοιχτοί θεσμοί συνδέονται με μικρότερη διαφθορά και οι κλειστοί με μεγαλύτερη.
Οι ανοιχτοί θεσμοί επιτρέπουν δυνητικά σε κάθε πολίτη να προσπαθήσει να δημιουργήσει πλούτο και ταυτόχρονα επιμερίζουν την εξουσία και την ισχύ ώστε αυτή να μην μπορεί να συγκεντρωθεί σε κανένα πολίτη, αφού ο αφηρημένος νόμος είναι κυρίαρχος και πάνω από όλους.
Οι κλειστοί θεσμοί διαχειρίζονται τον πλούτο που παράγουν άλλοι και συγκεντρώνουν την ισχύ και την εξουσία σε ένα άτομο ή κόμμα, υπόσχονται την καλύτερη διανομή του, που δεν την πετυχαίνουν.
Είναι χρήσιμο ο αναγνώστης να καταλάβει την διαφορά ανάμεσα σε δύο είδη οικονομικής ασφάλειας που μπορεί μια κοινωνία να παρέχει στους πολίτες της την απόλυτη οικονομική ασφάλεια και την περιορισμένη. Η διάκριση ορίζεται από τον Hayek στο κεφάλαιο 9 με τίτλο "ασφάλεια και ελευθερία", στο βιβλίο του "ο δρόμος προς την δουλεία".
διαλέξτε ιδεώδες: ασφάλεια ή ελευθερία, "ο δρόμος προς την δουλεία" Hayek
Είναι εύκολο να αλλάξουν οι θεσμοί?
Οι θεσμοί φτάνουν στο σήμερα στην κάθε χώρα μέσα από μια ιστορία αιώνων προσαρμογής και δημιουργούν συγκεκριμένες χρηματικές ροές που καθιερώνουν ατομικά και συλλογικά συμφέροντα που αντιστέκονται στην αλλαγή τους.
Οι θεσμοί μπορούν να αλλάξουν σε κρίσιμες καμπές της ιστορίας. Μερικές φορές η αλλαγή συνδέεται με μια εσωτερική καταστροφή και ένα κατάλληλο εξωτερικό περιβάλλον. Η αλλαγή τους απαιτεί την συμφωνία τουλάχιστον του 51% του πληθυσμού.
Μια τέτοια περίπτωση είναι η περίπτωση της δυτικής Γερμανίας που μετά από την ήτα του ναζιστικού καθεστώτος (με την βοήθεια των δυτικών νικητών των ναζί), μέσα σε μερικές δεκαετίες μετέτρεψε τους ολοκληρωτικούς εκμεταλλευτικούς θεσμούς των ναζί σε ανοικτούς δυνητικά συμμετοχικούς θεσμούς ικανούς να παράγουν πλούτο και να τον διανέμουν προς όφελος της πλειοψηφίας των πολιτών της.
Η ανατολική Γερμανία με την συμμετοχή της στο Σοβιετικό μπλοκ βίωσε την προσαρμογή των ναζιστικών ολοκληρωτικών θεσμών στους σοβιετικούς ολοκληρωτικούς θεσμούς.
Η κατάρρευση της Σοβιετικής ένωσης, η πτώση του τείχους και η συμφωνία του μεγαλύτερου ποσοστού των ανατολικων-Γερμανών, επέτρεψε την μετατροπή των κλειστών συγκεντρωτικών εκμεταλλευτικών σοβιετικών θεσμών σε ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς μέσα σε μια δεκαετία.
Πολλές χώρες έκαναν αλλαγές στους θεσμούς τους προς ανοιχτούς, ή ακόμα προσπαθούν να κάνουν και πολλοί άνθρωποι ξέρουν πως γίνεται και τις δυσκολίες. Αναφέρονται ενδεικτικά: Σουηδία, Ουγγαρία, Βουλγαρία, Ελ Σαλβαδόρ...
Αν η ευρωπαϊκή ένωση είχε ένα απλό μοντέλο διακυβέρνησης να προτείνει στις πτωχευμένες και υποψήφιες προς ένταξη στην ζώνη του ευρώ χώρες και αυτό το μοντέλο αντάλλασσε τις μεταρρυθμίσεις με την υλοποίηση ενός κράτους ευημερίας και αποσπούσε την συμφωνία του 51% του πληθυσμού τότε οι χώρες θα μπορούσαν να αλλάξουν τους θεσμούς τους σε μια δεκαετία.
Τα λάθη των μεγάλων μαρξιστών - κρατιστών στοχαστών
Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι δεν μελέτησαν τους Acemglou Robinson και δεν κατάλαβαν την αξία του είδους των πολιτικών και οικονομικών θεσμών.
Παρασύρθηκαν από τους "μαρξιστές" διανοούμενους (Thomas Piketty, Paul Krugman, Joseph Stiglitz, James K. Galbraith και Yanis Varoufakis) που δεν έβλεπαν τις θεσμικές διαφορές και πως αυτές επιδρούν στην παραγωγή και την διανομή του πλούτου.
Δεν ήθελαν να δουν ότι το πρόβλημα ήταν το ίδιο το κράτος με τις μόνιμες θέσεις εργασίας και τις εγγυημένες συντάξεις, ανεξάρτητα από τις δυνατότητες της οικονομίας.
Από τα γραφεία των πανεπιστημίων τους έκλαιγαν για τους αδύνατους και έψαχναν τους αριθμούς σαν σοφοί επίγονοι του Μαρξ να αποκαλύψουν την ανισοκατανομή του πλούτου.
Την ανισοκατανομή του πλούτου μέσα στην ίδια την χώρα τους δεν μπορούσαν να την δουν. Ούτε μπόρεσαν να αναγνωρίσουν ότι οι κλειστοί θεσμοί σε μια χώρα μειώνουν την δυνατότητα παραγωγής πλούτου.
Ξεχείλωσαν τον John Maynard Keynes που πρότεινε λιτότητα στην ανάπτυξη και ελλείμματα στην ύφεση, για να ζητήσουν γενική άρση της λιτότητας.
Στο όνομα των αδύνατων υποστήριξαν ένα κράτος τέρας που λειτουργεί για να εξυπηρετεί τον εαυτό του και μέσω αυτού να διαχέεται ο πλούτος στην κοινωνία.
Διεκδίκησαν άρση της λιτότητας με εθνική κυριαρχία, δηλαδή να δίνονται χρήματα από την ένωση χωρίς λογαριασμό από το κράτος αποδέκτη, οδηγώντας την ένωση στον ευρωσκεπτικισμό.
Τα γεγονότα δείχνουν ότι ένα κράτος δεν μπορεί να παράγει πλούτο, αν δεν επιτρέψει την συμμετοχή των πολιτών του στο εγχείρημα μέσα από μια δυνητικά συμμετοχική αγορά εργασίας. Η παραγωγή πλούτου δεν σχετίζεται με μόνιμες θέσεις εργασίας και εγγυημένες από το κράτος συντάξεις που εξασφαλίζουν την κατανάλωση πλούτου.
Ο Thomas Piketty, ο Yanis Varoufakis και οι άλλοι μελετούν την διανομή πλούτου, χωρίς να έχουν μελετήσει την παραγωγή του. Μελετούν τις χρηματικές ροές σε παγκόσμιο ή ευρωπαϊκό επίπεδο και αρνούνται να δουν τις χρηματικές ροές μέσα σε μια χώρα ή το θεωρούν δευτερεύον ζήτημα. Με αυτό τον τρόπο γίνονται αγαπητοί στους πολλούς, αλλά δημιουργούν συνθήκες αντίθετες από αυτές που στοχεύουν.
Λένε ότι θέλουν να εμποδίσουν την Χρυσή αυγή, αλλά στην ουσία την πριμοδοτούν με τους κλειστούς συγκεντρωτικούς και εκμεταλλευτικούς θεσμούς που αποδέχονται και ενδυναμώνουν.
Δημιούργησαν ένα κίνημα ενάντια στην λιτότητα ακόμα και για χώρες που καταναλώνουν περισσότερα από αυτά που παράγουν.
Υποστηρίζουν την ενοποίηση της Ευρώπης σε ένα πλαίσιο κλειστών θεσμών και τα κράτη μέλη να διατηρούν την εθνική κυριαρχία.
Υπερασπιστές του κράτους που συντηρεί πρώτα τον εαυτό του και τους λειτουργούς του και διανέμει ψίχουλα στους αδύναμους, αφού τα ποσά που διατίθενται για αυτούς καταναλώνονται από τους ίδιους τους οργανισμούς που αναλαμβάνουν να τα διανείμουν.
Η δικιά τους συνταγή για την παραγωγή πλούτου είναι η μεταφορά πόρων από εκεί που παράγονται παραπάνω προς τα εκεί που καταναλώνουν παραπάνω για να δημιουργήσουν ενεργή ζήτηση, τους διαφεύγει το γεγονός ότι εκεί που παράγεται παραπάνω πλούτος έχουν διαφορετικούς οικονομικούς θεσμούς που δίνουν την δυνατότητα παραγωγής πλούτου. Αντί να ζητούν πρώτα κοινούς θεσμούς, ζητούν μεταφορά πόρων από τις χώρες με ανοιχτούς θεσμούς στις χώρες με κλειστούς θεσμούς για να διατηρήσουν οι τελευταίες την κυριαρχία τους και να αποσπούν πόρους καλυμμένες με θεωρητικό υπόβαθρο.
Το πιο επικίνδυνο από όλα είναι ότι είναι συμπαθείς. Η πρόθεσή τους είναι καθαρή θέλουν να φτιάξουν μια καλύτερη κοινωνία, αλλά θέλουν να την φτιάξουν με τον δικό τους τρόπο, χωρίς απολύσεις και πόνο στους πολίτες. Θέλουν να το κάνουν χωρίς την αναγκαία δημιουργική καταστροφή. Αυτό που πετυχαίνουν είναι την καταστροφή των υπολοίπων, αυτών που δεν προστατεύουν, δηλαδή των ανέργων και του ιδιωτικού τομέα.
Ο Γιάνης Βαρουφάκης μιλάει για 105 λεπτά για να υποστηρίξει την μεταφορά πόρων από τις χώρες με ανοικτούς οικονομικούς θεσμούς, στις χώρες με κλειστούς οικονομικούς θεσμούς, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι οι τελευταίες έχουν μικρότερη δυνατότητα παραγωγής πλούτου και μεγαλύτερη δυνατότητα παραγωγής ελλειμμάτων ακριβώς εξαιτίας των κλειστών θεσμών.
Η Ευρώπη μετά την κρίση: Μεταξύ του εφικτού, του επιθυμητού και του απαραίτητου
Ο Γιάνης Βαρουφάκης απενοχοποίησε την σπατάλη δημόσιου χρήματος και θεωρητικοποίησαι την διαστρεβλωμένη διανομή του.
IQ2 'Μαζί τα Φάγαμε' Debate (6/6): Γιάνης Βαρουφάκης
Αυτοί οι σοφοί σωτήρες της ανθρωπότητας να επιστρέψουν τα νόμπελ τους, αν διαλυθεί η Ευρώπη. Είναι συνυπεύθυνοι και τυφλοί.
Αυτοί οι σωτήρες της ανθρωπότητας είναι πίσω από την δημιουργία μύθων στην Ελλάδα και παγκόσμια.
"Δύο κυρίαρχοι μύθοι πάνω στους οποίους στηρίζεται η αριστερή επιχειρηματολογία είναι πως το κραχ του ‘29 υπήρξε προϊόν κρίσης του καπιταλισμού, που επιτάθηκε από την πολιτική αδράνεια της τότε αμερικανικής κυβέρνησης, και πως η τελευταία κρίση των στεγαστικών δανείων στις ΗΠΑ, απ’ όπου προέκυψε το σημερινό οικονομικό αδιέξοδο, προήλθε από την ανεξέλεγκτη λειτουργία της ελεύθερης αγοράς και των δίχως έλεγχο τραπεζών."
Ανεδαφικοί αριστεροί μύθοι
Ο έλεγχος των στοχαστών από την πραγματικότητα
Στην ιστορία του ανθρώπινου γένους πολλοί μεγάλοι στοχαστές θέλησαν να οραματιστούν μια καλύτερη κοινωνία, από τη μια μεριά ήταν οι αναρχικοί και οι φιλελεύθεροι, και από την άλλη οι μαρξιστές και κρατιστές.
Όλοι αναζητούσαν τους κανόνες που πρέπει να διέπουν μια κοινωνία εξασφαλίζοντας την ευημερία και την ελευθερία των πολιτών της.
Κάποιοι ανέλαβαν την ευθύνη να υλοποιήσουν τα οράματα και έτσι δημιούργησαν ιστορικά γεγονότα τα οποία είμαστε σε θέση να τα μελετήσουμε αφού πρώτα συμφωνήσουμε για την ύπαρξή τους.
Η αγγλική wikipedia προσδιορίζει τα ιστορικά γεγονότα μέσα από την κυρίαρχη περιγραφή αλλά και αναφέροντας επιμέρους απόψεις.
Το μανιφέστο θεωρεί ότι η κυρίαρχη περιγραφή απεικονίζει την τρέχουσα πραγματικότητα στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη.
Αντιμετωπίζει δηλαδή την κυρίαρχη περιγραφή των ιστορικών γεγονότων με παρόμοιο τρόπο με τον τρόπο που αντιμετωπίζει η φυσική τα γεγονότα.
Έτσι μπορούμε με ένα επιστημονικό τρόπο να ελέγξουμε τους μεγάλους στοχαστές χρησιμοποιώντας τα γεγονότα της κυρίαρχης περιγραφής της wikipedia.
Η κυρίαρχη περιγραφή της wikipedia δεν δημιουργείται από ένα άτομο, αλλά από την συλλογική αλληλεπίδραση των ατόμων που την γράφουν.
Σε κάθε μαρξιστική υλοποίηση η κυρίαρχη περιγραφή δημιουργείται από το κράτος.
Οι μαρξιστές κρατιστές στοχαστές έκαναν και κάνουν λάθη
Θέλησαν να είναι σωτήρες της ανθρωπότητας χρησιμοποιώντας ένα κράτος που μπορεί να παράγει πλούτο και να τον διανέμει σωστά σε όλους. Ποτέ δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα κράτος ικανό να παράγει πλούτο με κλειστούς οικονομικούς θεσμούς.
Η Σοβιετική Ένωση είχε μια πρόσκαιρη ανάπτυξη στηριγμένη στην επιβολή και την μεταφορά υπάρχουσας τεχνολογίας και όχι στην καινοτομία, γιαυτό και κατέρρευσε.
Το θέμα της ελευθερίας μπήκε σε δεύτερη μοίρα για τους μαρξιστές και η πλήρης εξασφάλισή της αποκαθίσταται στην ουτοπία, δηλαδή ποτέ, αφού επιβεβαιώθηκε ότι η ελευθερία δεν είναι κόρη της τάξης αλλά μητέρα της.
Στο παρόν στην Κίνα βρίσκεται σε εξέλιξη το πιο επικίνδυνο πείραμα της ανθρωπότητας σε μεγάλη κλίμακα. Μια τεράστια χώρα που ήταν με κλειστούς συγκεντρωτικούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς άνοιξε εν μέρει τους οικονομικούς θεσμούς της για να δημιουργηθεί η σύγχρονη Κίνα.
Αν η Κίνα καταφέρει να σταθεροποιήσει τους κλειστούς πολιτικούς θεσμούς με τους ανοιχτούς οικονομικούς, θα γίνει η πιο επικίνδυνη χώρα για την δημοκρατία.
Οι Acemoglou Robinson υποστηρίζουν ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει, ο χρόνος όμως θα δείξει. Για πολλούς ανθρώπους ο πλούτος είναι πιο σημαντικός από την ελευθερία.
Αν ο πλούτος μπορεί να επιτευχθεί σε ένα περιβάλλον με κλειστούς πολιτικούς θεσμούς και ανοιχτούς οικονομικούς, μπορεί το σύνολο να αποκτήσει μεγάλη σταθερότητα και μακροζωία όπως τα 700 χρόνια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.
Ποια είναι η βασική υπόθεση του μανιφέστου?
Το μανιφέστο υποστηρίζει ότι αν συμφωνεί το 51% του πληθυσμού, οι θεσμοί σε μια χώρα μπορούν να αλλάξουν με αλλαγή των χρηματικών ροών.
Οι χρηματικές ροές αντί να κατευθύνονται στους αδιάφορους, στα λαμόγια και τους τεμπέληδες μέσα από μια ευνοιοκρατική διανομή, να κατευθύνονται στα ταλέντα, σε αυτούς που εργάζονται παραπάνω και σε αυτούς που υπηρετούν την θέση εργασίας τους με υπευθυνότητα μέσα από μια ανοιχτή δυνητικά συμμετοχική αγορά εργασίας.
Στην Ελλάδα οι υπάρχουσες χρηματικές ροές είναι συνταγματικά κατοχυρωμένες, ανεξάρτητα από τον αν αυτές μπορούν να εξυπηρετηθούν από την πραγματική οικονομία. Ακόμα πιο πέρα το Ελληνικό σύνταγμα προστατεύει μέσω της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων μια κλειστή δυνητικά εκμεταλλευτική αγορά εργασίας.
Στην Ελλάδα οι διανοούμενοι πιστεύουν ότι όλα είναι θέμα παιδείας. Είναι μια λάθος αντίληψη που αποπροσανατολίζει. Το ζητούμενο δεν είναι να αλλάξεις τον άνθρωπο με την παιδεία. Κάποιοι δεν θα αλλάξουν ποτέ ακόμα και αν μετέχουν στην καλύτερη παιδεία.
Το ζητούμενο είναι να αποδεχθείς ότι ένα ποσοστό των ανθρώπων είναι από την φύση τους ανταγωνιστικοί. Οι φιλελεύθεροι δεν ασχολήθηκαν με το να φτιάξουν ιδεατούς ανθρώπους, αλλά πως η επιδίωξη του ατομικού συμφέροντος να έχει θετικά οφέλη για το σύνολο της κοινωνίας.
Το μανιφέστο υποστηρίζει ότι αν αλλάξει η κατεύθυνση των χρηματικών ροών, δηλαδή αν αλλάξει ο τρόπος που μπορεί να γίνει κάποιος πλούσιος, ή να έχει ένα αξιοπρεπές εισόδημα, τότε θα αλλάξουν και οι άνθρωποι.
Αυτό δεν σημαίνει θέτουμε σαν ιδανικό τον ανταγωνισμό σε κάθε δραστηριότητα της ζωής μας, αλλά η αγορά εργασίας πρέπει να είναι ανταγωνιστική.
Ανταγωνιστική αγορά εργασίας δεν σημαίνει εξουθένωση των εργαζόμενων αλλά απλοί και καθαροί κανόνες που ισχύουν για όλους και οι εργαζόμενοι αμείβονται με ένα αξιοπρεπές μισθό για πραγματική εργασία.
Για να αλλάξουν οι θεσμοί μιας κοινωνίας απαιτείται μια κοινωνική συμφωνία του 51% του πληθυσμού.
Μια κοινωνική συμφωνία μπορεί να εκφραστεί από τις δημοσκοπήσεις, αλλά ένα δημοψήφισμα είναι αναγκαίο για την επικύρωση της.
Ένα δημοψήφισμα χωρίς κόστος ίσως να μπορεί να διενεργηθεί με την εξέλιξη του λογισμικού που πραγματοποίησε τις εκλογές για τα συμβούλια στα πανεπιστήμια και την χρήση των ΚΕΠ, αντί για εκλογικά τμήματα.
Κατάργηση ηλεκτρονικών ψηφοφοριών και ψηφιακός αναλφαβητισμός
Μια πιο επεξεργασμένη πρόταση για τις μορφές ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, από Δημιουργία ξανά
Μορφές ηλεκτρονικής ψηφοφορίας
Αν το αποφασίσουν οι πολίτες η Ελλάδα μπορεί να καλέσει Εσθονούς συμβούλους για την υοθέτιση πολλών σύγχρονων καινοτομιών, με ηλεκτρονική διακυβέρνηση
Μήπως η Εσθονία ζει σε άλλον αιώνα;
Μέσα από την χρήση της δημόσιας τηλεόρασης μπορεί να διατεθεί ισότιμος χρόνος για να παρουσιαστούν οι δυο επιλογές που είναι η παραμονή στην Ευρωζώνη με την αποδοχή των μεταρρυθμίσεων, ακόμα και αν αυτές σημαίνουν αλλαγή Συντάγματος της Ελλάδας, ή έξοδο από την Ευρωζώνη.
Giving Greece a chance Opinion piece by members of the Eiffel Group and the Glienicke Group
Πως αντιλαμβάνεται το μανιφέστο τους θεσμούς σε Ελλάδα και Ευρώπη
Το μανιφέστο αντιλαμβάνεται μια σύγκρουση των κλειστών δυνητικά εκμεταλλευτικών θεσμών που εκπροσωπούνται σε διάφορες χώρες της Ευρώπης σε διαφορετικά επίπεδα, με τους ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς θεσμούς που εκπροσωπούνται σε άλλες χώρες της Ευρώπης επίσης σε διαφορετικά επίπεδα
Χρησιμοποιώντας τον δείκτη για την οικονομική ελευθερία 2015 και θεωρώντας τον ότι αντιπροσωπεύει με σχετική ακρίβεια τους ανοικτούς και τους κλειστούς οικονομικούς θεσμούς, στις χώρες της ευρωζώνης με ιεραρχική σχετική κατάταξη:
με ανοικτούς δυνητικά συμμετοχικούς οικονομικούς θεσμούς:
Estonia, Ireland, Lithuania, Germany, Netherlands, Finland, Luxembourg, Austria,
με ενδιάμεσους οικονομικούς θεσμούς
Latvia, Belgium, Cyprus, Spain, Slovakia, Malta, Portugal, France, Italy, the Slovenia,
με κλειστούς δυνητικά εκμεταλλευτικούς οικονομικούς θεσμούς
Greece,
Για περισσότερες χώρες ο δείκτης για την οικονομική ελευθερία (2)
Μπορεί να παρατηρήσει κανείς ότι η Κύπρος, η Ισπανία και η Πορτογαλία που μπήκαν σε πρόγραμμα διάσωσης, και η Γαλλία και η Ιταλία που δεν μπήκαν έχουν ενδιάμεσους οικονομικούς θεσμούς.
Αυτό σημαίνει μικρότερη δυνατότητα παραγωγής πλούτου και μεγαλύτερα ελλείμματα.
Μπορούμε να δούμε μια σύγκρουση για την εξέλιξη των θεσμών στην ΕΕ, με τις χώρες με ανοιχτούς οικονομικούς θεσμούς απέναντι στις χώρες με κλειστούς θεσμούς.
Το τρέχον αποτέλεσμα της σύγκρουσης είναι η προσωρινή νίκη των ανοιχτών θεσμών που την σηματοδοτούν τα οικονομικά δεδομένα της ανάπτυξης της πιστοληπτικής ικανότητας και η οικειοθελής ή μέσω μνημονίων μεταρρυθμίσεις που αποδέχτηκαν οι χώρες με ενδιάμεσους θεσμούς.
Η Ευρώπη έχει ακόμη σφυγμό
Η μάχη όμως συνεχίζεται οι Ευρωπαίοι και Αμερικάνοι σοφοί έχουν πείσει τους πολίτες ότι το πρόβλημα είναι η λιτότητα και όχι οι θεσμοί.
Οι Άγγλοι που ξέρουν από ανοιχτούς θεσμούς έχουν την αυταρέσκεια της εθνικής κυριαρχίας όπως οι Αρχαίοι Αθηναίοι, θέλουν να παίρνουν χωρίς να δίνουν.
[Στην Ισπανία, η ριζοσπαστική αριστερά, προκάλεσε πολιτικό σοκ, κερδίζοντας την πόλη της Βαρκελώνης και δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για ένα αριστερό συνασπισμό στην Μαδρίτη.
Στην Πολωνία ο Αντρέι Ντούντα, του ακροδεξιού κόμματος «Νόμου και Δικαιοσύνης» κέρδισε τις προεδρικές εκλογές
«Τόσο η Ισπανία και η Πολωνία λοιπόν, παρά τις τεράστιες διαφορές στην ιδεολογία και το κλίμα, οι φιλο-ευρωπαϊκές κεντρώες πολιτικές έπεσαν θύμα της σχέσης τους με μια διεφθαρμένη ελίτ, με την επιμονή στην λιτότητα και την αποτυχία να παρουσιαστεί μια πειστική ιστορία στους νέους, που ακόμα και σε εποχές ανάπτυξης νιώθουν αποκλεισμένοι από το σύστημα»
Οι υπερασπιστές των ανοιχτών θεσμών αναπτύσσονται σε Ιταλία, Ισπανία, Κύπρο.
[Στην Ελλάδα οι ανοικτοί θεσμοί υπηρετούνται από το ποτάμι το μοναδικό κοινοβουλευτικό κόμμα με αμετακίνητο ευρωπαϊκό προσανατολισμό.]
ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΜΑΤΕΟ ΡΕΝΤΣΙ ΕΡΕΘΙΖΕΙ ΤΗΝ Ε.Ε.
Αλμπερ Ριβέρα: Ποιός είναι ο Ισπανός... Σταύρος Θεοδωράκης «ανάχωμα» στους Podemos
και η Ελλάδα?
Η Ελλάδα είχε τους πιο κλειστούς θεσμούς των χωρών της ευρωζώνης, δηλαδή την μικρότερη δυνατότητα παραγωγής πλούτου.
Με την χρεοκοπία της το 2010 ακριβώς εξαιτίας αυτών των θεσμών και του αλόγιστου δανεισμού, θα περίμενε κανείς την αλλαγή των θεσμών, έγινε ακριβώς το αντίθετο.
Οι Ελληνικές ελίτ πολιτικοί, τραπεζιτικοί, επιχειρηματίες, πανεπιστημιακοί, δικαστικοί (εκτός εξαιρέσεων) και τα ελεγχόμενα ΜΜΕ δεν πήραν την ευθύνη να αναζητήσουν τα αίτια της χρεοκοπίας, ήταν όλοι υπηρέτες των συμφερόντων του πελατειακού, συντεχνιακού κράτους και όχι της χώρας.
Οι Σαμαράς, Βενιζέλος αρνήθηκαν τις μεταρρυθμίσεις μη τηρώντας αυτά που είχαν συμφωνήσει με τους εταίρους, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ κατάθεσε προεκλογικό πρόγραμμα που αναιρούσε τις ελάχιστες μεταρρυθμίσεις και ζήταγε ακόμα πιο κλειστούς οικονομικούς θεσμούς καμία απόλυση, καμία μείωση συντάξεων, έλεγχο της κεντρικής τράπεζας, μεγαλύτερη συγκέντρωση εξουσίας στον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση.
Με την υποστήριξη των πολιτών η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ διαπραγματεύεται με την ένωση την ενδυνάμωση των κλειστών θεσμών, που δεν μπορούν να παράγουν πλούτο και όσος διατίθεται διανέμεται διαστρεβλωμένα.
Κάποια σημαντικά δεδομένα για την Ελλάδα μπορεί κανείς να δει στο άρθρο The Story of the Greek Debt Crisis in 20 charts και στα παρακάτω slides από την ομιλία του Αριστείδη Χατζή eradicating-cronyism-and-corruption-in-greece
Για τελευταία φορά Αριστερά
«Βόμβα» 71,1 δισ. ευρώ από παραοικονομία και φοροδιαφυγή
Political corruption
Η Ελληνική κυβέρνηση θα χάσει την διαπραγμάτευση γιατί:
Τα εργασιακά και το ασφαλιστικό που θέτει σαν κόκκινη γραμμή οδηγούν στην μη παραγωγή πλούτου, στην εξάρτηση της Ελλάδας από την βοήθεια των εταίρων σε συνεχή βάση.
Διαλύει την κυριαρχία του νόμου, την κυριαρχία της συμφωνίας που η ίδια υπέγραψε με την ένωση, με την εκβιαστική απαίτηση μιας χειρότερης συμφωνίας από την προηγούμενη.
Είναι μόνη της απέναντι σε 18 χώρες.
Ζητάει να πάρει χωρίς να δώσει.
Η Ελληνική κυβέρνηση πρέπει να χάσει την διαπραγμάτευση για το καλό των ανοιχτών δυνητικά συμμετοχικών θεσμών.
Ποια κόμματα υποστηρίζουν το μανιφέστο?
Κανένα κόμμα δεν έχει δηλώσει ή συζητήσει επίσημα για το μανιφέστο.
Στηρίζει η Ευρώπη το μανιφέστο?
Το μανιφέστο γράφεται από ένα πολίτη που αγαπά την αγγλική γλώσσα, που τον βοήθησε να εμβαθύνει στις έννοιες των λέξεων, αλλά είναι μέτριος στα προφορικά Αγγλικά και αργός στα γραπτά. Αν το μανιφέστο έχει αξία θα έπρεπε να επικοινωνηθεί με κάποιον τρόπο στην Ένωση.
Ποια κόμματα, η άτομα στηρίζει το μανιφέστο?
Το μανιφέστο στηρίζει όλα τα κόμματα και άτομα τα που υποστηρίζουν αδιαπραγμάτευτα την συμμετοχή της Ελλάδας στην ευρωζώνη και την παροχή ρευστότητας στην Ελλάδα με αντάλλαγμα μεταρρυθμίσεις.
Στηρίζει το ALDE, το ποτάμι, την δράση, την δημιουργία ξανά, φιλελεύθερη συμμαχία, το κίνημα, τον Βασίλη Λεβέντη και κάθε συλλογικότητα ή πολίτη που δηλώνει την αταλάντευτη σύνδεση της Ελλάδας με την Ευρωπαική Ένωση και υπερασπίζεται τις μεταρρυθμίσεις που αυτή απαιτεί.
Το μανιφέστο ακούει τους νεοφιλελεύθερους που κάνουν κριτική στο εκμεταλλευτικό κράτος, αλλά διαφωνεί μαζί τους όταν δεν υποστηρίζουν ένα Welfare state στηριγμένο στην περιορισμένη προστασία όλων των πολιτών.
Το μανιφέστο δεν θεωρεί τους νεοφιλελεύθερους εχθρούς, αλλά μια δημοκρατική άποψη που πρέπει να αντιμετωπιστεί με πραγματικά οικονομικά δεδομένα.
Το μανιφέστο συμφωνεί με τους Acemoglou Robinson στο γεγονός ότι οι ανοιχτές δυνητικά συμμετοχικές αγορές λειτουργούν για το σύνολο της κοινωνίας και όχι οι απλά ελεύθερες αγορές (inclusive markets not just free markets). Άρα είναι απέναντι σε αυτούς νεοφιλελεύθερους που υποστηρίζουν τις ελεύθερες αγορές είναι ικανές να λειτουργήσουν για το κάθε τι στην κοινωνία.
Αυτή την στιγμή δεν υπάρχουν σε καμία χώρα της Ευρώπης σαν κόμμα εξουσίας νεοφιλελεύθεροι, αυτοί που παλεύουν τον νεοφιλελευθερισμό, παλεύουν κάτι που δεν υπάρχει σαν κυρίαρχη άποψη, στην ουσία παλεύουν τον φιλελευθερισμό και τους ανοικτούς δυνητικά συμμετοχικούς θεσμούς.
Το μανιφέστο σέβεται την Margaret Thatcher που αντιπαρατέθηκε με τους Βρετανούς ανθρακωρύχους που παρήγαγαν κάρβουνο πιο ακριβό από αυτό που μπορούσε να αγοράσει η Αγγλία από το εξωτερικό.
Είναι μια μορφή εκμετάλλευσης να ζητάς οι υπόλοιποι φορολογούμενοι να πληρώνουν τους δικού σου μισθούς, όταν οι ίδιοι έχουν μικρότερους. Από εκεί και πέρα το κοινωνικό κράτος ευημερίας δεν πρέπει να καταργηθεί, αλλά να μετασχηματιστεί σε μικρό και οικονομικό για όλους τους πολίτες. Στην Μεγάλη Βρετανία μετά την Margaret δεν καταργήθηκε το κοινωνικό κράτος, έγινε απλά καλύτερο.
Τον ίδιο σεβασμό τρέφει το μανιφέστο απέναντι στον Ronald Reagan ο οποίος μαζί με την Margaret κατάφερε να νικήσει στον ψυχρό πόλεμο ενάντια στον ολοκληρωτισμό.
Ο φίλος ο Barack Obama πρέπει να προσέξει πολύ με την ανάπτυξη του κράτους ευημερίας (κοινωνικού κράτους) στις Ηνωμένες πολιτείες. Νομίζω ότι οι συντάξεις έχουν κόστος παραπάνω από τους πολεμικούς εξοπλισμούς. Να πει στον Jack Lew να ξαναδιαβάσει τον Friedrich Hayek και να ρίξει μια ματιά στην πρόταση του μανιφέστου για το συνταξιοδοτικό.
Καλά πως το μανιφέστο μπορεί και στηρίζει τόσο διαφορετικούς?
Το μανιφέστο αναζητά την συμφωνία του 51% που απαιτείται για μια αλλαγή θεσμών. Όλοι οι παραπάνω ξέρουν ότι υπάρχει πρόβλημα θεσμών στην Ελλάδα και θέτουν τις δικές τους λύσεις. Στην πραγματικότητα όμως δεν υπάρχουν πολλές διαφορετικές λύσεις. Το άνοιγμα της αγοράς εργασίας (με απολύσεις) και η μείωση των υπέρογκων συντάξεων είναι προϋπόθεση για την παραμονή της Ελλάδος στην ευρωζώνη. Ακόμα και με δραχμή το αγοραστικό επίπεδο των τρεχουσών συντάξεων δεν μπορεί να διατηρηθεί. Είναι απλά μαθηματικά.
Το μανιφέστο είναι μια απλή πρόταση, δεν διατείνεται ούτε ότι είναι η καλύτερη, ούτε η μοναδική. Σήμερα ο σκοπός είναι να παραμείνει η Ελλάδα στην ένωση, το μανιφέστο έχει εμπιστοσύνη στους ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς θεσμούς.
Αν ο Σημίτης έβγαινε να παραδεχτεί ότι ήταν λάθος ο τρίτος δρόμος προς τον σοσιαλισμό, η πελατοκρατεία, οι συντεχνίες που κυβερνούν, οι δικοί μας μαϊμού επιχειρηματίες και να εξηγήσει στον κόσμο γιατί χρειάζονται απολύσεις και περικοπή των μεγάλων συντάξεων το μανιφέστο θα ήταν μαζί του.
Τι μπορεί να κάνει η Ένωση?
Η ένωση πρέπει να δώσει μια ευκαιρία στην Ελλάδα και στις υπόλοιπες χώρες κατευθείαν στους πολίτες να αναλάβουν οι ίδιοι την ευθύνη της παραμονής με ότι αυτό σημαίνει, ή της εξόδου από την ευρωζώνη, με ένα δημοψήφισμα.
Η ένωση πρέπει να είναι ικανή να δώσει στους πολίτες ένα σχέδιο διακυβέρνησης, όπως αυτό το μανιφέστο, που να οδηγεί στην κυριαρχία του νόμου, στην ειρήνη, στην ευημερία, στην ανεκτικότητα και την προστασία των κοινών αγαθών, με την σχεδίαση ενός κράτους ευημερίας με δωρεάν υγεία, παιδεία και δίχτυ προστασίας για τους άνεργους. Ένα εμβρυακό νέο Σύνταγμα που πάνω του θα κτιστεί το Σύνταγμα της ένωσης.
Ταυτόχρονα η ένωση πρέπει να δημιουργήσει δικό της στρατό που θα καταργεί τους υπάρχοντες εθνικούς στρατούς και θα προστατεύει τα εξωτερικά σύνορα των χωρών της ένωσης.
Εναλλακτικά το ΝΑΤΟ αναλαμβάνει την προστασία των συνόρων όλων των χωρών με ανοικτούς δυνητικά συμμετοχικούς οικονομικούς θεσμούς.
Οι πολίτες πρέπει να ξέρουν τι θα χάσουν και τι θα κερδίσουν. Η συμμετοχή σε μια ένωση κρατών δεν θα έπρεπε να είναι θέμα των κυβερνήσεων, αλλά των ίδιων των πολιτών.
Η συμμετοχή σε μια ένωση είναι μύωση της εθνικής κυριαρχίας και απαιτεί κοινά αποδεκτές αρχές και κοινούς εχθρούς.
Και ποιοι είναι οι εχθροί?
Οι κυβερνήσεις των χωρών με κλειστούς εκμεταλλευτικούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς.
Και είναι εχθροί, όχι γιατί η απρόσωπη Ένωση θέλει να τους κατακτήσει, είναι εχθροί γιατί επιθυμούν να επιβάλλουν τους κλειστούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς τους στην Ένωση.
Το μανιφέστο ορίζει σαν εχθρούς της ένωσης τις διεκδικητικές χώρες με κλειστούς θεσμούς, και προστατεύει τα σύνορά της ένωσης από αυτές τις χώρες.
Ταυτόχρονα παρέχει ένα μοντέλο διακυβέρνησης στους πολίτες των χωρών αυτών και υποστήριξη αν επιθυμούν να αλλάξουν θεσμούς.
Αν τα καταφέρει η Ένωση θα συνδεθεί με όλες τις άλλες χώρες που έχουν ανοιχτούς θεσμούς για να τους προστατέψουν και να τους εξελίξουν.
Η Κίνα προειδοποιεί: «Αναπόφευκτος» ο πόλεμος με τις ΗΠΑ αν δεν κάνουν πίσω στη Θάλασσα Νότιας Κίνας
Putin has defended the Nazi-Soviet pact. Time for the west to wake up
Islamic State of Iraq and the Levant
Το κράτος ευημερίας
Αν μπορούσε η Ευρώπη να έδινε ένα απλό σχέδιο διακυβέρνησης που να υλοποιεί ένα κράτος ευημερίας και τεχνική βοήθεια για την υλοποίησή του, σε όποιον λαό το επιθυμούσε τότε θα άλλαζε ο κόσμος και δεν θα υπήρχε πρόβλημα μετανάστευσης.
Γιατί η ένωση δεν δίνει ένα σχέδιο που να υλοποιεί ένα κράτος ευημερίας να τελειώνουμε?
Τα κράτη μέλη είναι σήμερα ανεξάρτητα εθνικά κυρίαρχα μέλη που τα ίδια σχεδιάζουν και υλοποιούν τα δικά τους κράτη ευημερίας.
Παρόλο που διατίθεται βοήθεια από την ένωση, η αποδοχή της δεν είναι υποχρεωτική.
Τα κράτη μέλη είναι δημοκρατίες και οι κυβερνήσεις τους έχουν την ευθύνη να ζητήσουν ή να αρνηθούν τεχνική βοήθεια από την ένωση.
Συνήθως παίρνουν χρήματα από την ένωση χωρίς λεπτομερή έλεγχο για το πως τα διαχειρίζονται.
Στην περίπτωση βέβαια πτωχευμένων χωρών που υποστηρίζονται με ένα πρόγραμμα διάσωσης που περιέχει ένα δάνειο και ένα προσαρτημένο μνημόνιο υποχρεώσεων, είναι προφανές ότι μειώνεται η εθνική κυριαρχία σε επίπεδο αποφάσεων του πως δαπανά τα χρήματα το κράτος. Τα χρήματα είναι δανεικά και δεν μπορεί ένα κράτος να σχεδιάζει πολιτικές με χρήματα που δεν είναι δικά του.
Ακόμα παραπέρα ένα μνημόνιο περιέχει ένα πλαίσιο μεταρρυθμίσεων που κάνουν ικανό ένα κράτος να παράγει πλούτο από μόνο του και να μη χρειάζεται δανεικά.
Το κράτος ευημερίας δεν είναι ένα έτοιμο μοντέλο όπως του Μαρξ ή του Πλάτωνα. Είναι αποτέλεσμα της δυναμικής εξέλιξης των ανοιχτών ή κλειστών πολιτικών και οικονομικών θεσμών μέσα από την αλληλεπίδραση τους με διεκδικητικές ομάδες στην κοινωνία. Η ιστορική εξέλιξη του κράτους ευημερίας, ή κοινωνικό κράτος, ή κράτος πορνείας, είναι διαφορετική σε διαφορετικές χώρες.
Ακόμα πιο πέρα ένα κράτος ευημερίας βασίζεται πρώτα σε ένα μοντέλο οικονομίας ικανό να παράγει πλούτο και μετά να διαμοιράζει μέρος αυτού του πλούτου στους πολίτες.
Δυστυχώς σήμερα δεν έχουν όλα τα κράτη τις ίδιες δυνατότητες παραγωγής πλούτου, αν συσχετίσουμε αυτήν την δυνατότητα με τον δείκτη για την οικονομική ελευθερία.
Πέρα από αυτό οι διαθέσιμοι πόροι ενός κράτους διανέμονται στους πολίτες του, όπως οι ίδιοι αποφασίζουν μέσα από τους νόμους που ψηφίζονται. Τα διαφορετικά κράτη μέλη διανέμουν τους πόρους με διαφορετικούς τρόπους.
Είναι ανάγκη μια ομάδα τεχνικών να σχεδιάσει ένα υλοποιήσιμο κράτος ευημερίας σήμερα, όχι για όλα τα κράτη μέλη αλλά για αυτά που έχουν πτωχεύσει και αυτά που επιθυμούν να μπουν στην ευρωζώνη. Στο μέλλον αυτό το μοντέλο μπορεί να επεκταθεί στα υπόλοιπα κράτη, αν πτωχεύσουν τα ίδια, ή αν το επιθυμούν από μόνα τους.
Το μανιφέστο θέτει τις αρχές για ένα τέτοιο κράτος και προτείνει παρεμβάσεις που καταρχήν απορρίπτονται και από αριστερούς και από φιλελεύθερους.
Αν θέλει κανείς να βρει το σωστό τρόπο διακυβέρνησης, δεν χρειάζεται να έχει τελειώσει κυβερνητική, μπορεί να βρει τα πιο σημαντικά στην wikipedia, για αξιολογήσεις πραγματικής διακυβέρνησης πραγματικών κρατών.
Το μανιφέστο εκτιμά την βοήθεια της Παγκόσμιας τράπεζας και προσαρτά τους Παγκόσμιους δείκτες διακυβέρνησης στο μανιφέστο, για να μπορεί να θέσει υλοποιημένους από άλλες χώρες στόχους για την Ελλάδα.
Για το πως είναι η διακυβέρνηση σε διάφορες χώρες Worldwide Governance Indicators
Το μανιφέστο λοιπόν θέλει η Ελλάδα να γίνει λίγο καλύτερη από την Σουηδία και την Ελβετία Country Data Report for Sweden, 1996-2013, Country Data Report for Switzerland, 1996-2013
Μπορείτε να ρίξετε μια ματιά και στους Ελληνικούς δείκτες, μη πιστέψετε όμως την υποτιθέμενη καλυτέρευση το 2013, είναι μέσα στα όρια του λάθους, είναι η αντανάκλαση των μεταρρυθμίσεων που υποσχέθηκαν ότι θα έκαναν και δεν έκαναν οι Σαμαράς, Βενιζέλος
Country Data Report for Greece, 1996-2013
Επιπλέον πληροφορίες για την διακυβέρνηση μπορεί να αναζητήσει κανείς στο λήμμα Governance
Εμπειρία από συνεταιρισμούς δημόσιου και ιδιωτικού τομέα Public–private partnership
Τι προϋποθέσεις έχει ένα κράτος ευημερίας?
Χρειάζεται η πλειοψηφία του 51% των πολιτών να το επιθυμούν.
Πρώτα από όλα καταργούμε με δημοψήφισμα το υπάρχον Σύνταγμα.
Προστατεύει την συνέχεια της ζωής των πολιτών λες και αυτοί είναι άρχοντες κατοχυρώνοντας απόλυτη οικονομική ασφάλεια. Οι προθέσεις του Συντάγματος είναι καλές γιατί υποστηρίζει με νόμους την προστασία όλων των πολιτών. Αλλά οι νόμοι είναι άδειοι γιατί δεν ισχύουν, ούτε μπορούν να ισχύσουν και να αποδώσουν απόλυτη οικονομική ασφάλεια για όλους σε ένα δημοκρατικό καθεστώς.
Το αποτέλεσμα είναι η εκμετάλλευση αυτών για τους οποίους οι νόμοι έχουν μερική ισχύ, από αυτούς για τους οποίους οι νόμοι ισχύουν.
Η χειρότερη παγίδα των κλειστών θεσμών σε δημοκρατίες είναι η διαστρεβλωμένη πλουραλιστική διανομή πλούτου και ισχύος.
Είναι προφανές ότι για την δημιουργία ενός σύγχρονου λειτουργικού και οικονομικού κράτους ευημερίας απαιτείται η πλήρης απελευθέρωση απολύσεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Κατάργηση των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων που κατοχυρώνονται με εισφορές, δημοσίου, ΔΕΚΟ, Τραπεζών και λοιπόν ευγενών ταμείων που εισπράττουν φόρους υπέρ τρίτων.
Όλα τα παραπάνω σε ένα δημοψήφισμα, απλά και καθαρά.
Η σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας των ανατολικο-Γερμανών επέτρεψε να αλλάξει η χώρα τους σε μια δεκαετία.
Ποιος θα ζητήσει δημοψήφισμα?
Κανονικά θα έπρεπε οι πολίτες να ζητήσουν δημοψήφισμα, αλλά οι πολίτες έχουν μάθει να κυβερνούν μέσω των εκλογών, ένα δημοψήφισμα όμως θα τους δώσει την δυνατότητα να αποφασίσουν οι ίδιοι για την ζωή τους.
Δημοψήφισμα πρέπει να ζητήσει η κυβέρνηση η οποία εκλέχτηκε με ένα πρόγραμμα ιδεατό, αντίθετο στα επιστημονικά δεδομένα των σύγχρονων οικονομικών. Το δημοψήφισμα το απαιτεί η δημοκρατία, γιατί η κυβέρνηση υποσχέθηκε και την παραμονή της Ελλάδας στην Ένωση και την διατήρηση του υπάρχοντος οικονομικού και πολιτικού μοντέλου χωρίς αυτά να είναι συμβατά.
.
Είναι υποχρέωση της κυβέρνησης να διατηρήσει την χώρα στην ευρωζώνη τουλάχιστον μέχρι την διεξαγωγή δημοψηφίσματος.
Το δημοψήφισμα πρέπει να αφορά την παραμονή της Ελλάδας στην Ένωση, με αποδοχή των συνακόλουθων μεταρρυθμίσεων και την υλική και τεχνική βοήθεια για την δημιουργία ενός κράτους ευημερίας..
Πως φτιάχνουμε ένα κράτος ευημερίας?
Για να φτιαχτεί ένα κράτος ευημερίας απαιτείται η σύμφωνη γνώμη του 51% των πολιτών γιατί οι αντιστάσεις στις θεσμικές αλλαγές είναι τεράστιες.
Στην ουσία η αλλαγή απαιτείται να γίνει εν κινήσει δηλαδή ενώ λειτουργεί το κράτος ταυτόχρονα να μετασχηματίζεται.
Η αλλαγή απαιτεί την επανασχεδίαση όλων των οργανισμών ξεκινώντας από τον σκοπό που υπηρετεί ο κάθε οργανισμός, παίρνοντας υπόψιν τις υπάρχουσες υλικές δομές και προσδιορίζοντας τις θέσεις με στόχο να υπηρετούν τον σκοπό και όχι τους εργαζόμενους σε αυτές.
Η κάθε θέση προσδιορίζεται με τις προϋποθέσεις, τα καθήκοντα, την αυτόματη αξιολόγηση και μια αξιοπρεπή αμοιβή. Προκηρύσσονται ανοιχτοί διαγωνισμοί για την κάλυψη των θέσεων που φυσικά δεν είναι μόνιμες.
Η αποχώρηση μέρους των υπαρχόντων υπαλλήλων με ισχύουσες διατάξεις πρόωρης συνταξιοδότησης, με νέο τρόπο υπολογισμού της σύνταξης, θα βοηθήσει την μετάβαση από τους κλειστούς στους ανοιχτούς θεσμούς.
Ταυτόχρονα ένα επενδυτικό πρόγραμμα από την ένωση μέσω της Ευρωπαϊκής τράπεζας επενδύσεων μπορεί να δημιουργήσει περισσότερες θέσεις εργασίας από αυτές που θα χαθούν με την επανασχεδίαση και την κατάργηση των οργανισμών.
Όλα τα παραπάνω είναι η δημιουργία μιας ανοιχτής δυνητικά συμμετοχικής αγοράς εργασίας, που δεν ωθεί σε ξενιτεμό τις καλύτερες και δημιουργικότερες δυνάμεις της Ελληνικής κοινωνίας, αλλά τις αξιοποιεί.
Όλα τα παραπάνω είναι προαπαιτούμενα για να αποκτήσει η Ελλάδα την δυνατότητα να παράγει πλούτο.
Μπορούν να γίνουν τα παραπάνω και ποιος θα τα κάνει?
Τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς την σύμφωνη γνώμη του 51% των πολιτών και χωρίς την υποστήριξη της ένωσης. Αυτό είναι το νέο deal με την ένωση. Υποστηρίζει τις πτωχευμένες χώρες να αλλάξουν τους θεσμούς τους με αντάλλαγμα τον σχεδιασμό ενός κράτους ευημερίας και προστασία εξωτερικών συνόρων. Η ανθρωπότητα πέρασε πολλούς αιώνες μέχρι να ανθήσουν οι ανοιχτοί δυνητικά συμμετοχικοί θεσμοί, αυτοί πρέπει να καθιερωθούν και να εξελιχθούν.
Ο Δημήτρης μπόρεσε να οραματιστεί μια αλλαγή εν κινήσει για τον κλάδο στον οποίο εργαζόταν και ήξερε Plan for aquaculture / Σχέδιο για τις ιχθυοκαλλιέργειες (1), αλλά άλλοι άνθρωποι υλοποίησαν σημαντικές αλλαγές σε λειτουργούντες οργανισμούς.
Ο Παναγής Βουρλούμης ήταν καλύτερος από τον Δημήτρη, όχι μόνο οραματίστηκε αλλά και πραγματοποίησε μια αλλαγή σε ένα τεράστιο οργανισμό τον ΟΤΕ και συγκρούστηκε με Το πελατειακό σύστημα. Δεν τα κατάφερε 100% αλλά απέδειξε ότι γίνεται.
Ο Δημήτρης χάρηκε τόσο που σκέφτηκε να τον προτείνει για πρωθυπουργό. Ο Παναγής δεν του απάντησε μπορεί να νιώθει πολύ μεγάλος για να το αναλάβει.
Είναι σίγουρο ότι υπάρχουν οι άνθρωποι που μπορούν να το κάνουν, δεν χρειάζεται να είναι αρχηγοί κομμάτων, αλλά τα ευρωπαϊκά κόμματα πρέπει να τους στηρίξουν και δεν χρειάζεται να είναι καν από κόμματα.
Αναφέρονται μερικά τυχαία ονόματα χωρίς φυσικά να έχουν ερωτηθεί:
Ο Γιώργος Προβόπουλος φαίνεται να υπηρέτησε με υπευθυνότητα και αξιοπιστία την θέση του προέδρου της ΤτΕ, μιλάει καλά Αγγλικά και μπορεί να συνεννοηθεί με την ένωση.
Έλληνες κεφαλαιούχοι και τραπεζίτες, links Ο τραπεζίτης Γιώργος Προβόπουλος
Ο Παύλος Ελευθεριάδης είναι ένας έξοχος νομικός με καταπληκτική επάρκεια, γνώση και έρευνα. Ο Δημήτρης του είπε το μανιφέστο πέρυσι πριν τις Ευρωεκλογές αλλά μάλλον δεν το πήρε σοβαρά. Αν του το έλεγε το 51% των πολιτών θα χαιρόταν να συγγράψει το εμβρυακό σύνταγμα της Ευρώπης.
Ο Stavros Tsakyrakis φαίνεται καλός νομικός, αλλά όταν ο Δημήτρης του είχε πει πέρσι το μανιφέστο και άκουσε για μείωση συντάξεων είχε αναπηδήσει στην καρέκλα του. Τώρα που και η δική του σύνταξη είναι σε αμφισβήτηση μπορεί να το ξανασκεφτεί.
Ο Χάρης Θεοχάρης και ο Διομήδης Σπινέλλης είναι καλοί στα πληροφορικά συστήματα, την καρδιά κάθε σύγχρονου κράτους. Ο πρώτος είναι βουλευτής του ποταμιού αλλά θα ήταν διαθέσιμος να υποστηρίξει τον οποιοδήποτε σκοπεύει να υλοποιήσει μια ανεξάρτητη ΓΓΔΕ για όλους τους πολίτες.
Ο Παναγιώτης Καρκατσούλης είναι κορυφαίος στην διοίκηση του δημοσίου, με απίστευτες γνώσεις και εμπειρία ικανός να υλοποιήσει και καινοτομίες όπως ο συμμετοχικός προϋπολογισμός.
Η Άννα Διαμαντοπούλου είναι κορυφαία στην εκπαίδευση
Ο Αλέξανδρος Μαλλιάς στην εξωτερική πολιτική και άμυνα.
Ο Νίκος Οικονομίδης Καθηγητής Οικονομικών, Stern School of Business, New York University έκανε μια καλή ομιλία στο ΕΚΤΑΚΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ και έδειχνε να είναι ενήμερος για τα Ελληνικά προβλήματα και τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.
Ο Τάσος Γιαννίτσης με το ασφαλιστικό,
Ο Γιάννης Ραγκούσης με την Διαύγεια
Ο Γιώργος Γιαννούλης-Γιαννουλόπουλος
Ο Γιώργος Προκοπάκης
Ο παραπάνω κατάλογος είναι ενδεικτικός, αν προσπαθούσε ο Δημήτρης να παραθέσει αξιόλογα άτομα που γνώρισε μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα σε ένα χρόνο από όλους τους ευρωπαικά προσανατολισμένους, πολιτικούς και ουδέτερους χώρους, θα ήταν πραγματικά μεγάλος
Ο κατάλογος δεν είναι περιοριστικός, μπορείτε να προσθέσετε όποιον επιθυμείτε αρκεί να έχει επάρκεια και μερική αποδοχή.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει πρόβλημα σκοπού, ο σκοπός είναι πρώτα να μείνει η Ελλάδα στην ένωση και μετά η ένωση να γίνει καλύτερη.
Ούτε πρόβλημα ανθρώπων που μπορούν να υπηρετήσουν ένα σκοπό και όχι τον εαυτό τους.
Στην Ελλάδα το πρόβλημα είναι ότι θέλουν να είναι όλοι αρχηγοί και αδυνατούν να συμφωνήσουν, δεν έχουν καταλάβει ακόμα ότι δημοκρατία είναι η κυριαρχία της συμφωνίας και όχι των ατόμων και των ιδεολογιών. Τα γεγονότα μπορούν να γίνονται και χωρίς αρχηγούς, όταν τα απαιτεί η πραγματικότητα ο αρχηγός θα βρεθεί, αλλά δεν είναι ο πιο σημαντικός, σημαντικό είναι το 51% του πληθυσμού να συμφωνεί με το deal.
Θα παρατηρήσει κανείς ότι λείπουν οι αρχηγοί των κομμάτων που υποστηρίζει το μανιφέστο δηλαδή Σταύρος Θεοδωράκης, Θόδωρος Σκυλακάκης (πολιτικός), Θάνος Τζήμερος, Γρηγόρης Βαλλιανάτος, Γιώργος Α. Παπανδρέου, Βασίλης Λεβέντης, σκόπιμα απουσιάζουν όχι γιατί δεν είναι αξιόλογα άτομα αλλά γιατί μόνοι τους δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας ευνόησε την κυριαρχία του ενός και απέτυχε. Κανένα άτομο δεν είναι ικανό να αλλάξει τους θεσμούς αν μια ευρεία πλειοψηφική συμμαχία πολιτών δεν στηρίξει ένα τέτοιο εγχείρημα. Οι αρχηγοί θα πρόσφεραν αν ήταν ικανοί να εξηγήσουν στους πολίτες την αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων, την αναγκαιότητα των απολύσεων, τον περιορισμό των συντάξεων, την αναγκαιότητα της δημιουργικής καταστροφής, χωρίς να είναι αναγκαίο να διεκδικήσουν κυβερνητική θέση για τον εαυτό τους.
Οι αρχηγοί θα έπρεπε να κριτικάρουν ανελέητα τον Κώστας Καραμανλής και τον Προκόπης Παυλόπουλος βασικούς εκλεγμένους υπεύθυνους για την ισχυροποίηση του κρατισμού και την χρεοκοπία της Ελλάδος, τον Αντώνη Σαμαρά και τον Ευάγγελο Βενιζέλο που μπλόκαραν τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και κορόιδεψαν την ένωση, και τους επόμενους ψευδομεταρρυθμιστές που θέλουν να κυβερνήσουν όπως ο Κυριάκος Κ. Μητσοτάκης.
[Ο Κυριάκος έκανε μια παραπλανητική ομιλία στο ΕΚΤΑΚΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ υποστηρίζοντας ότι έκανε "ουσιαστικές" μεταρρυθμίσεις κατά την διάρκεια της θητείας του. Ο Κυριάκος γνήσιος συνεχιστής του Σαμαρά θέλει να πάρει θέση για να σώσει και αυτός την Ελλάδα, ο πατέρας του ήταν πιο αξιόλογος.]
Καλά συμφωνούν με το μανιφέστο όλοι οι παραπάνω?
Σιγά μη συμφωνούν, όλοι θέλουν να σώσουν την Ελλάδα χωρίς απολύσεις, μείωση συντάξεων και άλλα αντιλαϊκά. Αν όμως η ένωση τους έδινε ένα σχέδιο, που μπορούσε να αποσπάσει την συμφωνία του 51% των πολιτών θα το υπηρετούσαν για την Ελλάδα και για την Ένωση.
Αν οι παραπάνω δεν συμφωνούν μπορούμε να βρούμε άλλους με εμπειρία από αλλαγές θεσμών, όπως:
Ivan Miklos Πρώην Αναπληρωτής Πρωθυπουργός/υπουργός Οικονομικών, Σλοβακία
Juan Jose Daboub Πρώην Υπουργός Οικονομικών, Ελ Σαλβαδόρ / Πρώην Διευθύνων Σύμβουλος, Παγκόσμια Τράπεζα
Lajos András Bokros Πρώην υπουργός Οικονομικών, Ουγγαρία
Simeon Djankov Πρώην Αναπληρωτής Πρωθυπουργός/υπουργός Οικονομικών, Βουλγαρία
Sven Otto Littorin Πρώην Υπουργός Απασχόλησης, Σουηδία
Η οποιαδήποτε κυβέρνηση που θα προκύψει από την αποτυχία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και με θετικό δημοψήφισμα για την παραμονή της χώρας στο ευρώ, μπορεί να τους συμβουλευτεί.
Συμβουλές μπορεί κανείς να ζητήσει και από τον δικό μας Χάρη Γεωργιάδη ΥΠΟΙΚ Κύπρου: Η Τρόικα μας βοηθάει να βγούμε από την ύφεση
Το μανιφέστο μπορεί να καταθέσει ένα υποθετικό σχέδιο μετάβασης από τους κλειστούς δυνητικά εκμεταλλευτικούς θεσμούς στους ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς. (3)
Μπορεί να μεταρρυθμιστεί το Ελληνικό κράτος?
Το Ελληνικό κράτος δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί αν δεν το επιθυμεί το 51% του πληθυσμού.
Οι μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για να αποκτήσει ένα κράτος την δυνατότητα να παράγει πλούτο, αφορούν τους περισσότερους πολίτες του κράτους.
Στην Ελλάδα ούτε το ποτάμι δεν είναι ικανό ακόμα να θέσει θέματα όπως την απελευθέρωση των απολύσεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Ακόμα και κάποιοι φιλελευθεροι έχουν υποχωρίσει και δέχονται να υπάρχουν μόνιμες θέσεις εργασίας με μικρότερους μισθούς. Στην πραγματικότητα οι μόνιμες θέσεις εργασίας, συνδέονται με την δημιουργία μιας δυσδιάκριτης τάξης που απολαμβάνει απόλυτη οικονομική ασφάλεια σε βάρος των υπολοίπων, δυσδιάκριτη επειδή η απόλυτη οικονομική ασφάλεια προσφέρεται σε όλα τα οικονομικά στρώματα του πληθυσμού.
Οι Έλληνες διανοούμενοι ονειρεύονται να κάνουν την Ελλάδα όπως η Γαλλία που έχει ένα πλαίσιο υπερπροστατευτισμού των εργαζόμενων, παραβλέποντας τα προβλήματα της Γαλλίας με μεγάλη ανεργία, μεγάλα ελλείματα.
Το μανιφέστο υποστηρίζει ότι το Ελληνικό κράτος δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί αν δεν αλλάξουν με την σύμφωνη γνώμη των πολιτών βασικές συνταγματικές αρχές.
Από την κυριαρχία του ατόμου πρέπει να περάσουμε στην κυριαρχία του σκοπού.
Δεν μπορεί ο υπάλληλος μιας θέσης σε έναν οργανισμό να είναι πιο σημαντικός από τον σκοπό που επιτελεί ο οργανισμός.
Η απόλυτη οικονομική ασφάλεια ατόμων μέσω μόνιμων θέσεων εργασίας και εγγυημένων συντάξεων, ακόμα και σε περίπτωση πτώχευσης του κράτους, είναι επιτυχία των κλειστών δυνητικά εκμεταλλευτικών θεσμών σε αρκετά σύγχρονα κράτη.
Δημόσιος και ιδιωτικός μια ψεύτικη διαφορά.
Οι φιλελεύθεροι οικονομολόγοι συνηθίζουν να σχετίζουν την ιδιωτική οικονομία με την ελεύθερη αγορά και να υποτιμούν τους κρατικούς οργανισμούς.
Στην πραγματικότητα η διαφορά είναι ανοικτοί - κλειστοί θεσμοί και δεν ταυτίζεται με ιδιωτικό ή δημόσιο τομέα. Αν κανείς μελετήσει προσεκτικά την Ελλάδα μπορεί να βγάλει ενδιαφέροντα συμπεράσματα.
Ένα τμήμα του ιδιωτικού τομέα λειτουργεί σαν δημόσιο όταν επιχειρηματίες διασυνδέονται με τραπεζίτες μέσω των πολιτικών.
Αυτοί οι επιχειρηματίες δεν είναι πραγματικοί επιχειρηματίες, δεν είναι ένα προσωπικό κίνητρο που τους σπρώχνει να επιχειρούν αλλά βρίσκονται δέσμιοι των κλειστών θεσμών της αγοράς. Ανταλλάσσουν πρόσβαση σε δάνεια μέσω των πολιτικών, με θέσεις εργασίας για τους πελάτες των πολιτικών. Το τελικό αποτέλεσμα είναι η υπερπροστασία των παλιών εργαζόμενων στις εταιρείες, με συνεπακόλουθα την αδυναμία ουσιαστικής διοίκησης και φυσικά λειτουργία με τεράστια χρέη.
Μπορεί κανείς να δει ότι ιδιωτικές εταιρείες δεν λειτουργούν με ανοικτούς θεσμούς. Στους επενδυτές παρουσιάζονται συστήματα αξιολόγησης προσωπικού, που καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα.
Από την άλλη μεριά μεμονωμένοι οργανισμοί του δημοσίου μπορούν να λειτουργούν άψογα γιατί οι άνθρωποι που βρέθηκαν σε διοικητικές θέσεις, τράβηξαν δικούς τους δρόμους υπηρετώντας τον σκοπό των οργανισμών που διοικούσαν.
Μπορεί κανείς να βρει ένα σχολείο, ένα τμήμα ενός Πανεπιστημίου, ένα νοσοκομείο ή ένα υποθηκοφυλακειο να λειτουργεί αναπάντεχα καλύτερα από όλα τα υπόλοιπα.
Αυτοί οι οργανισμοί που λειτουργούν διαφορετικά στην Ελλάδα δεν στηρίζονται σε ένα πλαίσιο ανοιχτών θεσμών, αλλά σε ένα μικρό ποσοστό ανθρώπων που εθελοντικά ενδιαφέρονται και στηρίζουν τους άψογους οργανισμούς.
Αν κανείς βγει εκτός Ελλάδος θα συναντήσει πολλούς οργανισμούς του δημοσίου που λειτουργούν άψογα εξαιτίας των ανοιχτών θεσμών, δηλαδή την μη μονιμότητα του προσωπικού τους.
Στην Αγγλία τεράστια δημόσια νοσοκομεία, λειτουργούν με αποτελεσματικότητα ισάξια των ιδιωτικών.
Είναι λάθος να υποστηρίζεται η εκχώρηση των περισσότερων υπηρεσιών του κράτους στον ιδιωτικό τομέα.
Στην πραγματικότητα κάθε αγαθό ή υπηρεσία που δεν μπορεί να είναι ανταγωνιστικό, όπως τα δίκτυα ύδρευσης. Πρέπει να παραμένει στο δημόσιο.
Η απελευθέρωση των απολύσεων σε αυτούς τους οργανισμούς, είναι αναγκαία για την επανασχεδίαση τους με σύγχρονα πρότυπα διοίκησης, χωρίς μόνιμα εργαζόμενους. Αυτό θα είχε σαν συνέπεια την μείωση των τιμολογίων για τους πολίτες.
Στην πραγματικότητα ένα κράτος μπορεί να λειτουργεί για το σύνολο των πολιτών παρέχοντας υπηρεσίες από δημόσιους και ιδιωτικούς οργανισμούς. Για παράδειγμα υπηρεσίες υγείας μπορεί να παρέχει και ένα δημόσιο και ένα ιδιωτικό νοσοκομείο, το ίδιο για την παιδεία και άλλες υπηρεσίες.
Σημαντικό είναι ένα κράτος να μπορεί να προσφέρει πραγματικά δωρεάν βασικές υπηρεσίες υγείας και παιδείας για όλους τους πολίτες, ανεξάρτητα αν οι πάροχοι είναι δημόσιος ή ιδιωτικός τομέας.
Το παραπάνω μπορεί να υλοποιηθεί για το σύνολο του κράτους μέσα από μια ανοιχτή δυνητικά συμμετοχική αγορά εργασίας, δηλαδή απελευθέρωση των απολύσεων.
Πως μεταρρυθμίζουμε ένα κράτος εν κινήσει?
Αν υπάρχει η σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας των πολιτών στην ουσία δεν μεταρρυθμίζουμε το κράτος αλλά το επανασχεδιάζουμε με βάση τον σκοπό που υπηρετεί ο οργανισμός και όχι με βάση τα άτομα που εργάζονται στον οργανισμό.
Σε χώρες όπως η Ελλάδα το κράτος έχει καταληφθεί από τους λειτουργούς του.
Μόνο ο επανασχεδιασμός του με απελευθέρωση των απολύσεων μπορεί να θέσει το κράτος στην υπηρεσία του συνόλου των πολιτών του.
Για να επιτευχθεί μια αλλαγή που θα επηρέαζε την ζωή εκατομμυρίων πολιτών θα πρέπει να είναι εγγυημένο ότι μετά την αλλαγή πολλοί περισσότεροι πολίτες θα απολαμβάνουν ευημερία (χωρίς μονιμότητα) και η αλλαγή θα είναι για το μακροπρόθεσμο συμφέρον της χώρας, δηλαδή θα είναι για το συμφέρον των παιδιών αυτών οι οποίοι θα χάσουν την απόλυτη οικονομική ασφάλεια, τα δικαιώματα και τις προσοδοθηρίες.
Για να είναι αποδεχτή μιας τέτοιου μεγέθους αλλαγή πρέπει να εξασφαλιστεί η προοδευτικότητά της, δηλαδή δεν πετάς στον δρόμο τους σημερινούς κυρίαρχους του παιχνιδιού, αλλά τους αποσύρεις με αξιοπρέπεια.
Οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις είναι ένα καθεστώς εκμεταλλευτικό για τους υπόλοιπους πολίτες, δεν παύουν όμως να αποτελούν νόμιμες προσδοκίες των πολιτών αποτέλεσμα της θεσμοθετημένης υπαρξής τους τις τελευταίες δεκαετίες.
Παρόλο που είναι άδικες δεν μπορούν να διακοπούν απότομα χωρίς μια μεταβατική περίοδο. Ακόμα πιο πέρα οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις αποτελούν ένα αποσβεστικό μηχανισμό της αντίδρασης που προκύπτει σε θεσμικές αλλαγές.
Το ύψος των συντάξεων και τα εφάπαξ είναι ένα διαφορετικό θέμα. Τα εφάπαξ και οι μεγάλες συντάξεις είναι λογικό να μειωθούν σε μια μεταβατική περίοδο και να συνδεθούν με τις πραγματικές δυνατότητες της οικονομίας.
Ένας ακόμα αποσβεστικός μηχανισμός αντίδρασης στις θεσμικές αλλαγές, είναι η αμνηστία παρελθόντων φορολογικών αδικημάτων για πολίτες με εισοδήματα κάτω από αυτά μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης και περιουσία όση η αξία μιας μέσης κατοικίας.
Η σχεδίαση του κράτους ξεκινά με την δημιουργία μιας ανεξάρτητης υπηρεσίας που ελέγχει τις χρηματικές ροές μέσω των πληροφορικών συστημάτων, ένας πρότυπος ανεξάρτητος οργανισμός με διεύρυνση της υπάρχουσας ΓΓΔΕ σχεδιασμένης από την αρχή, με την συνεργασία των εταίρων μας, με μη μόνιμους υπαλλήλους, πλήρη διαφάνεια και διάθεση στατιστικών στοιχείων σε κάθε ενδιαφερόμενο επιστημονικό ίδρυμα ή απλό πολίτη.
Επανασχεδίαση και στελέχωση των ΚΕΠ με μη μόνιμους υπαλλήλους, με αξιοπρεπή αμοιβή σαν βασικά σημεία επικοινωνίας του πολίτη με την διοίκηση, για πολλαπλούς σκοπούς.
Δημιουργία νέων μεταβατικών αυτόνομων οργανισμών, για εξυπηρέτηση συγκεκριμένων σκοπών: κτηματολόγιο,
κέντρο εξυπηρέτησης επιχειρηματιών,
νέα επιθεώρηση εργασίας για την καταπολέμηση της μαύρης εργασίας και την δήλωση ψευδών στοιχείων για αμοιβές, ήμερες εργασίας, χρόνος εργασίας, με εξειδικευμένους τομείς ανά κλάδο,
...
Επανασχεδίαση όλων των δομών του κράτους με βάση τον σκοπό τον οποίον επιτελούν, για το σύνολο των πολιτών και του περιβάλλοντος.
Η επανασχεδίαση θα γίνει από τον υπεύθυνο μετάβασης κάθε τομέα για παιδεία, υγεία, δικαιοσύνη, δημόσια τάξη, πολιτισμό, σε συνεργασία με τεχνικούς από την ένωση και τον ΟΟΣΑ, και με την συμμετοχή όποιου προϊσταμένου ή υπαλλήλου από τις υπάρχουσες δομές επιθυμεί.
Οι δομές της άμυνας θα μειωθούν προοδευτικά και θα παραμείνουν ενεργές αυτές που συνδέονται με το ΝΑΤΟ σήμερα και θα συνδεθούν με ένα Ευρωπαϊκό στρατό στο μέλλον.
Η ένωση πρέπει να εγγυάται τα εξωτερικά σύνορα των χωρών μελών της, όταν θα υπογραφούν οι κατάλληλες συνθήκες.
Ένα ποσοστό των υπαρχόντων εργαζόμενων θα συνταξιοδοτηθεί, ένα ποσοστό θα επαναπροσληφθεί στις νέες δομές και ένα ποσοστό θα απολυθεί.
Οι πρώην μόνιμοι και νυν απολυμένοι μπορούν να δικαιούται συνέχιση της καταβολής του μισθού τους για δύο χρόνια και μετά χωρίς άλλη αποζημίωση θα έχουν δικαίωμα στο ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα όπως οι υπόλοιποι πολίτες.
Διεκπεραίωση όλων των εκκρεμοτήτων από την παλιά διοίκηση με την ένταξή τους στις νέες δομές.
Μα τι είναι αυτά που λες, μυθιστόρημα γράφεις, δεν ξέρεις τι σου γίνεται οι Έλληνες δεν δίνουν την εθνική κυριαρχία τους.
Μπορεί να είναι μυθιστόρημα μπορεί να είναι όραμα, μπορεί να είναι μπούρδες. Ο χρόνος θα δείξει και οι απλοί Έλληνες πολίτες. Αν οι απλοί πολίτες καταλάβουν και πάψουν να στηρίζουν την κυβέρνηση που εκβιάζει την ένωση με την καταστροφή της Ελλάδος, όλα είναι δυνατά.
Οι επιλογές για τους απλούς πολίτες θα είναι δύο: ή η Ελλάδα θα γίνει στους βασικούς θεσμούς και στις βασικές αξίες σαν την ένωση, ή θα αναζητήσει τους φιλόσοφους βασιλιάδες σε ολοκληρωτικού τύπου καθεστώτα.
Προς το παρόν οι περισσότεροι Έλληνες πολίτες σκοπεύουν πράγματα ασύμβατα και την παραμονή στην ένωση και να μην αλλάξουν τίποτα από τους υπάρχοντες θεσμούς και αξίες.
Θα πρέπει οι Έλληνες πολίτες να πάρουν νέες αποφάσεις, συνυπολογίζοντας τα νέα δεδομένα.
Πως διανέμουμε τον πλούτο?
Αφού βρήκαμε πως παράγεται ο πλούτος, σχεδιάσαμε από την αρχή ένα πρότυπο κράτος ευημερίας μπορούμε να μοιράσουμε τον πλούτο.
Για να προχωρήσουμε πρέπει να θέσουμε τις αρχές που θα διέπουν την διανομή του πλούτου.
Δεν φαίνεται να υπάρχει ιστορικό γεγονός που να διέψευσε τον Χαγιέκ γιαυτό θα πρέπει να τον σεβαστούμε.
Η κοινωνία μπορεί και πρέπει να παρέχει σε όλα τα μέλη της μια περιορισμένη ασφάλεια για να προστατεύει από τον αδυσώπητο ανταγωνισμό αυτούς που δεν γουστάρουν το παιχνίδι.
Δωρεάν (όχι δημόσια) υγεία για όλους χωρίς φακελάκια
Δωρεάν (όχι δημόσια) παιδεία για όλους χωρίς ιδιαίτερα
Ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για όλους τους άνεργους όσο το όριο της φτώχειας (για να μην πέφτουν πολλοί στην παγίδα της φτώχειας, όπως γίνεται σήμερα που οι συντάξεις των γονιών είναι πολλές φορές μεγαλύτερες από το μισθό που μπορούν να κερδίσουν τα παιδιά εργαζόμενα, αν βρουν εργασία)
Παροχή αξιοπρεπών συντάξεων σε όλους τους συνταξιούχους συνυπολογίζοντας αν έχουν, άλλα εισοδήματά τους.
Όλα τα παραπάνω μέτρα είναι κοστολογημένα και υλοποιήσιμα αύριο, αν οι Έλληνες πολίτες αποφάσιζαν την αλλαγή του συντάγματος και την δημιουργία ενός πρότυπου κράτους ευημερίας.
Απλά πόροι από τις μεγάλες συντάξεις κατευθύνονται στις μικρές, πόροι που εξοικονομούνται από το κλείσιμο άχρηστων οργανισμών και εργαζόμενων χωρίς αντικείμενο κατευθύνονται στους άνεργους.
Σε δέκα χρόνια η Ελλάδα μπορεί να είναι μια απίστευτα διαφορετική χώρα.
Μπορεί από την κυριαρχική ζούγκλα της απάτης να περάσει στην τάξη της ελευθερίας των ανοιχτών δυνητικά συμμετοχικών θεσμών.
Παραπομπές
(1) H συνομοσπονδία των Ιροκουά δείχνει ότι είναι δυνατό διαφορετικοί λαοί να συστήσουν μια συνομοσπονδία, είναι δυνατόν διαφορετικοί λαοί να αρνηθούν την εθνική κυριαρχία τους για να συμμετάσχουν σε μια ένωση, αν μπορούν να έχουν κάποιες κοινές αρχές και κάποια οφέλη πιο σημαντικά από την εθνική κυριαρχία. Το πιο βασικό όφελος είναι να σταματήσουν τους πολέμους τουλάχιστον στην επικράτεια της ένωσης και να καλυτερεύσουν την ζωή των πολιτών τους.
Οι Ιροκουά, είναι μια ιστορικά ισχυρή και σημαντική ομοσπονδία (συμπολιτεία) των Ιθαγενών Αμερικάνων στα βόρειο ανατολικά της ηπείρου. Ήταν γνωστοί κατά τη διάρκεια των αποικιακών χρόνων στους Γάλλους σαν "Iroquois League" και αργότερα σαν "Iroquois Confederacy", και στους Άγγλους σαν "τα Πέντε Έθνη" (πριν το 1722) και αργότερα σαν "τα Έξι Έθνη", περιλαμβάνοντας τα έθνη των Mohawk, Onondaga, Oneida, Cayuga, Seneca, and Tuscarora. Οι Ιροκουά έχουν αφομοιώσει πολλούς άλλους λαούς στον πολιτισμό τους, σαν αποτέλεσμα πολέμου και προσφέροντας καταφύγιο σe εκτοπισμένα έθνη. Οι Erie και Wyandot συχνά θεωρούνται λαοί των Ιροκουά εξαιτίας της παρόμοιας γλώσσας και του τρόπου ζωής τους. Το 2010, περισσότεροι από 45.000 εγγεγραμμένοι άνθρωποι των Έξι Εθνών ζουν στον Καναδά, και περίπου 80.000 στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Iroquois
(2) ως επί το πλείστον ελεύθερες ή χώρες (70.0-79.9) με ανοικτούς δυνητικά συμμετοχικούς οικονομικούς θεσμούς:
Estonia 8η 76,8 / Ireland 9η 76,6 / Denmark 11η 76,3 / United Kingdom 13η 75,8 / Lithuania 15η 74,7 / Germany 16η 73,8 / Netherlands 17η 73,7 / Finland 19η 73,4 / Luxembourg 21η 73,2 / Sweden 23η 72,7 / Czech Republic 24η 72,5 / Iceland 26η 72,0 / Norway 27η 71,8 / Austria 30η 71,2 /
μέτρια ελεύθερες (60.0-69.9) ή χώρες με ενδιάμεσους οικονομικούς θεσμούς:
Latvia 37η 69,7 / Belgium 40η 68,8 / Poland 42η 68,6 / Cyprus 45η 87,9 / Spain 49η 67,6 / Slovakia 50η 67,2 / Hungary 54η 66,8 / Bulgaria 55η 66,8 / Romania 57η 66,6 / Malta 58 / 66,5 / Albania 63η 65,7 / Portugal 64η 65,3 / Turkey 70η 63,2 / France 73η 62,5 / Italy 80η 61,7 / Croatia 81η 61,5 / Slovenia 88η 60,3 /
ως επί το πλείστον μη ελεύθερες (50.0-59.9) ή χώρες με κλειστούς δυνητικά εκμεταλλευτικούς οικονομικούς θεσμούς
Greece 130η 54 / China 139η 52,7 / Russia 143η 52,1 /
καταπιεσμένες (0-49.9) ή χώρες με κλειστούς εκμεταλλευτικούς οικονομικούς θεσμούς
Ukraine 162η 46,9 / Venezuela 176η 34,3 / North_Korea 178η 1,3
(3) Κατατίθεται αυτό το σχέδιο όχι γιατί μπορεί να εφαρμοστεί στην Ελλάδα σήμερα, αφού δεν ξέρουμε αν θα το αποδεχόντουσαν οι Έλληνες και πιθανό να το μπλόκαρε η Γαλλία με τους ενδιάμεσους θεσμούς της, θα ήταν όμως καλό για την Ουκρανία, ή όποια άλλη χώρα αν το αποδέχονταν οι πολίτες τους.
Ανάπτυξη πληροφοριακών συστημάτων για φόρους δαπάνες συντάξεις επιδόματα.
Χρησιμοποίηση ηλεκτρονικής ψηφοφορίας για απόσπαση ή όχι της συμφωνίας του 51% των πολιτών για ριζικές μεταρρυθμίσεις με αντάλλαγμα ένα κράτος ευημερίας.
Το δημοψήφισμα θα είναι ένα new deal με την ένωση και θα περιλαμβάνει τα παρακάτω:
Κατάργηση υπάρχοντος συντάγματος, κατάργηση μονιμότητας δημοσίων υπαλλήλων, επανασχεδίαση του συνταξιοδοτικού, δημιουργία κράτους ευημερίας με δωρεάν υγεία, παιδεία και αξιοπρεπείς συντάξεις για όλους στα όρια της οικονομίας (συνυπολογίζοντας άλλα εισοδήματα των πολιτών). Φύλαξη εξωτερικών συνόρων.
Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων.
Ο πρώτος θεσμός προσπαθήθηκε να δημιουργηθεί στην Ελλάδα από την ένωση, με την ανεξαρτησία της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων. Ο θεσμός αυτός είναι σε θέση να παρακολουθεί τα νόμιμα εισοδήματα και την περιουσία όλων των πολιτών και τις δαπάνες του κράτους.
Είναι ο μεγάλος αδελφός του δημόσιου χρήματος υπεύθυνος για την συλλογή φόρων και την καταγραφή των δαπανών.
Είναι ένας σημαντικός θεσμός που μπορεί να γίνει πρότυπο για την λειτουργία ενός σύγχρονου κράτους.
Ο ρόλος της μπορεί να διευρυνθεί για να περιλαμβάνει όλα τα πληροφορικά συστήματα του κράτους. Μπορεί να περιλαμβάνει τα πληροφορικά συστήματα του υπουργείου εργασίας που περιέχουν τις χρηματοροές των συντάξεων και των κοινωνικών επιδομάτων, τα πληροφορικά συστήματα για την προκήρυξη θέσεων εργασίας και τα πληροφορικά συστήματα για τις αναθέσεις έργων μέσω ανοιχτών διαγωνισμών.
Μπορεί ακόμα να ελέγχει όλη την χρηματική ροή των επιδοτήσεων, να την παρακολουθεί μέχρι το τελευταίο ευρώ και να ελέγχει αν υλοποιούνται οι στόχοι, συμπεριλαμβανομένου ότι κάθε εργασία που πραγματοποιείται με χρήματα επιδοτήσεων πρέπει να είναι νόμιμη και να αμείβεται αξιοπρεπώς.
Δεν ξέρω αν κάποιοι βλέπουν την ΓΓΔΕ σαν Οργουελιανή εξέλιξη, αλλά είναι σχεδόν πραγματικότητα. Σε ένα φιλελεύθερο κράτος προστατεύεται η ατομική σφαίρα και καθένας μπορεί να κάνει ότι επιθυμεί, αλλά τα συνολικά εισοδήματά του και η συνολική περιουσία του και πως αποκτήθηκαν είναι δεδομένο που αφορά το σύνολο των πολιτών, με την έννοια η φοροδιαφυγή είναι κλοπή σε ένα κράτος ευημερίας.
Η ΓΓΔΕ πρέπει να λειτουργεί με μη μόνιμους εργαζόμενους. Μη μόνιμος εργαζόμενος δεν σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι εκεί θα αλλάζουν συνέχεια, αλλά η υπηρέτηση της κάθε θέσης ευθύνης, είναι πιο σημαντική από τον ίδιο τον εργαζόμενο. Αν κάποιος μπορεί να υπηρετεί την θέση του με επάρκεια μπορεί να εργάζεται εκεί μέχρι να συνταξιοδοτηθεί. Αν όμως δεν μπορεί να υπηρετήσει τα καθήκοντα της θέσης του απολύεται.
Ο ΓΓΔΕ επιλέγεται μετά από προκήρυξη διεθνούς διαγωνισμού όπου οι υποψήφιοι μπορούν να αυτοπροταθούν και αξιολογούνται από μια μικτή επιτροπή, που αποτελείται από εκπροσώπους (τεχνικό κλιμάκιο) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, και του οικονομικού υπεύθυνου μετάβασης της Ελλάδας.
Η ΓΓΔΕ πρέπει να λειτουργεί με πλήρη διαφάνεια και να διαθέτει στατιστικά στοιχεία για κάθε ενδιαφερόμενο οικονομικό πανεπιστήμιο ή απλό πολίτη.
Η ΓΓΔΕ πρέπει να ξέρει που και πως ξοδεύτηκε και το τελευταίο ευρώ δημοσίου χρήματος.
Η ΓΓΔΕ πρέπει να είναι ένας εκτελεστικός οργανισμός του κράτους που υλοποιεί τις αποφάσεις του νομοθετικού σώματος και είναι ανεξάρτητος από κόμματα.
Η ΓΓΔΕ κάθε χώρας συνδέεται με ένα νέο ευρωπαϊκό θεσμό τον ΓΓΔΕ της Ευρώπης.
Υπεύθυνος οικονομικής μετάβασης
Ο υπεύθυνος οικονομικής μετάβασης είναι αυτός που θα αναλάβει να υλοποιήσει τις αποφάσεις του δημοψηφίσματος.
Δημιουργείται μια λίστα από πολίτες που τους προτείνουν άλλοι, ή αυτοπροτείνονται. Η λίστα περνάει από έγκριση των ευρωπαϊκών θεσμών.
Οι υποψήφιοι ψηφίζονται από τους πολίτες με ηλεκτρονική ψηφοφορία. Οι δύο επικρατέστεροι περνούν στον δεύτερο γύρο. Αυτός που θα συγκεντρώσει το 51% γίνεται πρωθυπουργός υπεύθυνος οικονομικής μετάβασης. Αν κανείς δεν το συγκεντρώσει δημιουργείται νέα λίστα. Οι υποψήφιοι μπορούν να προτείνονται και από την ένωση και μπορεί να μην είναι ντόπιοι.
Ο υπεύθυνος οικονομικής μετάβασης ορκίζεται πίστη στο νέο σύνταγμα και μετασχηματίζει τους υπάρχοντες εκμεταλλευτικούς θεσμούς του κράτους σε ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς ενός κράτους ευημερίας.
Ο υπεύθυνος οικονομικής μετάβασης πρέπει να έχει σχέση με οικονομικά, managment και θα αναλάβει να συντονίσει τον επανασχεδιασμό του κράτους εν κινήσει.
Θα επιλέξει με αξιοκρατικά κριτήρια αυτούς που θα αναλάβουν τα υπάρχοντα υπουργεία και θα επανασχεδιάσουν με την βοήθεια της Ένωσης τα τμήματα ενός σύγχρονου μικρού και αποτελεσματικού κράτους για όλους τους πολίτες
Υπεύθυνος πολιτικής μετάβασης
Ο υπεύθυνος πολιτικής μετάβασης είναι αυτός που θα αναλάβει να υλοποιήσει τις αποφάσεις του δημοψηφίσματος, από την πλευρά του μετασχηματισμού των νόμων, που ισχύουν μέχρι να αντικατασταθούν. Είναι ο ανώτερος δικαστικός που μπορεί να εκλέγεται με την ίδια διαδικασία όπως ο υπεύθυνος οικονομικής μετάβασης.
Ο υπεύθυνος πολιτικής μετάβασης είναι ανεξάρτητη αρχή αλλά συνεργάζεται με τον υπεύθυνο οικονομικής μετάβασης και με θεσμούς της ένωσης για να υλοποιήσουν το νέο Σύνταγμα.
Ο υπεύθυνος πολιτικής μετάβασης πρέπει να έχει σχέση με συντάγματα, νόμους και θα πρέπει να συντονίσει μια ομάδα νομικών από την χώρα, που θα συνεργαστεί με μια ομάδα νομικών της Ένωσης για την δημιουργία του πρώτου εμβρυακού συντάγματος στην ένωση με ισχύ στις πτωχευμένες και υπό ένταξη χώρες.
Στο σύνταγμα θα θεσμοθετείται η περιορισμένη ασφάλεια για όλους τους πολίτες και συγκεκριμένα δωρεάν υγεία, δωρεάν παιδεία, δίχτυ ασφαλείας για τους άνεργους με ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα όσο το όριο της φτώχειας και αξιοπρεπείς συντάξεις για όλους τους συνταξιούχους συμπληρώνοντας υπάρχοντα δικά τους εισοδήματα. Τέλος αξιοπρεπείς μισθούς τουλάχιστον όσο οι εύλογες δαπάνες διαβίωσης σε όλους τους εργαζόμενους άμεσα ή έμμεσα, σε δραστηριότητες που δημιουργούνται με χρήματα του δημοσίου ή της ένωσης.
Οι εύλογες δαπάνες διαβίωσης υπολογίζονται σε ετήσια βάση από την στατιστική υπηρεσία και συνδέονται με δύο συντελεστές, με το εμπορικό ισοζύγιο και την εισπραξιμότητα των φόρων.
Προφανώς εκτός από τα παραπάνω θα πρέπει να μπει στο σύνταγμα η κυριαρχία του νόμου, τα ατομικά δικαιώματα και όλα τα καλά που έχει μια φιλελεύθερη δημοκρατία.
Το νέο σύνταγμα θα ορίζει τα σύνορα της Ελλάδας, σαν εξωτερικά σύνορα της Ένωσης
Είναι χρήσιμο ο αναγνώστης να μπορεί να καταλάβει την εξέλιξη των πολιτικών και οικονομικών θεσμών μέσα από ιστορικά γεγονότα που μπορεί να την βρει στο βιβλίο των Daron Acemoğlu και James Robinson "γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη" (Why Nations Fail) και να κατανοήσει την αδιάκοπη σύγκρουση ανάμεσα στους κλειστούς δυνητικά εκμεταλλευτικούς θεσμούς και τους ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς θεσμούς.
Διασταύρωση των γεγονότων μπορεί να γίνει χρησιμοποιώντας την αγγλική en.wikipedia
Οι υπάρχοντες οικονομικοί και πολιτικοί θεσμοί σε μια κοινωνία δημιουργούν (ή όχι) πλούτο ο οποίος διαμοιράζεται στην κοινωνία ανάλογα με το είδος των θεσμών.
Οι ανοιχτοί δυνητικά συμμετοχικοί θεσμοί παράγουν πλούτο που διανέμεται στην κοινωνία με βάση τον ανταγωνισμό και την αξιοκρατία, μέσα από ανοικτές δυνητικά συμμετοχικές αγορές εργασίας και κεφαλαίου.
Οι κλειστοί δυνητικά εκμεταλλευτικοί θεσμοί καταναλώνουν πλούτο (που δανείζεται ή αποσπάται από πλουτοπαραγωγικές πηγές) διανέμοντας τον, διαστρεβλωμένα στους πολίτες χωρίς ανταγωνιστικά ή αξιοκρατικά κριτήρια αλλά με ευνοιοκρατικά.
Οι ανοιχτοί θεσμοί συνδέονται με μικρότερη διαφθορά και οι κλειστοί με μεγαλύτερη.
Οι ανοιχτοί θεσμοί επιτρέπουν δυνητικά σε κάθε πολίτη να προσπαθήσει να δημιουργήσει πλούτο και ταυτόχρονα επιμερίζουν την εξουσία και την ισχύ ώστε αυτή να μην μπορεί να συγκεντρωθεί σε κανένα πολίτη, αφού ο αφηρημένος νόμος είναι κυρίαρχος και πάνω από όλους.
Οι κλειστοί θεσμοί διαχειρίζονται τον πλούτο που παράγουν άλλοι και συγκεντρώνουν την ισχύ και την εξουσία σε ένα άτομο ή κόμμα, υπόσχονται την καλύτερη διανομή του, που δεν την πετυχαίνουν.
Είναι χρήσιμο ο αναγνώστης να καταλάβει την διαφορά ανάμεσα σε δύο είδη οικονομικής ασφάλειας που μπορεί μια κοινωνία να παρέχει στους πολίτες της την απόλυτη οικονομική ασφάλεια και την περιορισμένη. Η διάκριση ορίζεται από τον Hayek στο κεφάλαιο 9 με τίτλο "ασφάλεια και ελευθερία", στο βιβλίο του "ο δρόμος προς την δουλεία".
διαλέξτε ιδεώδες: ασφάλεια ή ελευθερία, "ο δρόμος προς την δουλεία" Hayek
Είναι εύκολο να αλλάξουν οι θεσμοί?
Οι θεσμοί φτάνουν στο σήμερα στην κάθε χώρα μέσα από μια ιστορία αιώνων προσαρμογής και δημιουργούν συγκεκριμένες χρηματικές ροές που καθιερώνουν ατομικά και συλλογικά συμφέροντα που αντιστέκονται στην αλλαγή τους.
Οι θεσμοί μπορούν να αλλάξουν σε κρίσιμες καμπές της ιστορίας. Μερικές φορές η αλλαγή συνδέεται με μια εσωτερική καταστροφή και ένα κατάλληλο εξωτερικό περιβάλλον. Η αλλαγή τους απαιτεί την συμφωνία τουλάχιστον του 51% του πληθυσμού.
Μια τέτοια περίπτωση είναι η περίπτωση της δυτικής Γερμανίας που μετά από την ήτα του ναζιστικού καθεστώτος (με την βοήθεια των δυτικών νικητών των ναζί), μέσα σε μερικές δεκαετίες μετέτρεψε τους ολοκληρωτικούς εκμεταλλευτικούς θεσμούς των ναζί σε ανοικτούς δυνητικά συμμετοχικούς θεσμούς ικανούς να παράγουν πλούτο και να τον διανέμουν προς όφελος της πλειοψηφίας των πολιτών της.
Η ανατολική Γερμανία με την συμμετοχή της στο Σοβιετικό μπλοκ βίωσε την προσαρμογή των ναζιστικών ολοκληρωτικών θεσμών στους σοβιετικούς ολοκληρωτικούς θεσμούς.
Η κατάρρευση της Σοβιετικής ένωσης, η πτώση του τείχους και η συμφωνία του μεγαλύτερου ποσοστού των ανατολικων-Γερμανών, επέτρεψε την μετατροπή των κλειστών συγκεντρωτικών εκμεταλλευτικών σοβιετικών θεσμών σε ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς μέσα σε μια δεκαετία.
Πολλές χώρες έκαναν αλλαγές στους θεσμούς τους προς ανοιχτούς, ή ακόμα προσπαθούν να κάνουν και πολλοί άνθρωποι ξέρουν πως γίνεται και τις δυσκολίες. Αναφέρονται ενδεικτικά: Σουηδία, Ουγγαρία, Βουλγαρία, Ελ Σαλβαδόρ...
Αν η ευρωπαϊκή ένωση είχε ένα απλό μοντέλο διακυβέρνησης να προτείνει στις πτωχευμένες και υποψήφιες προς ένταξη στην ζώνη του ευρώ χώρες και αυτό το μοντέλο αντάλλασσε τις μεταρρυθμίσεις με την υλοποίηση ενός κράτους ευημερίας και αποσπούσε την συμφωνία του 51% του πληθυσμού τότε οι χώρες θα μπορούσαν να αλλάξουν τους θεσμούς τους σε μια δεκαετία.
Τα λάθη των μεγάλων μαρξιστών - κρατιστών στοχαστών
Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι δεν μελέτησαν τους Acemglou Robinson και δεν κατάλαβαν την αξία του είδους των πολιτικών και οικονομικών θεσμών.
Παρασύρθηκαν από τους "μαρξιστές" διανοούμενους (Thomas Piketty, Paul Krugman, Joseph Stiglitz, James K. Galbraith και Yanis Varoufakis) που δεν έβλεπαν τις θεσμικές διαφορές και πως αυτές επιδρούν στην παραγωγή και την διανομή του πλούτου.
Δεν ήθελαν να δουν ότι το πρόβλημα ήταν το ίδιο το κράτος με τις μόνιμες θέσεις εργασίας και τις εγγυημένες συντάξεις, ανεξάρτητα από τις δυνατότητες της οικονομίας.
Από τα γραφεία των πανεπιστημίων τους έκλαιγαν για τους αδύνατους και έψαχναν τους αριθμούς σαν σοφοί επίγονοι του Μαρξ να αποκαλύψουν την ανισοκατανομή του πλούτου.
Την ανισοκατανομή του πλούτου μέσα στην ίδια την χώρα τους δεν μπορούσαν να την δουν. Ούτε μπόρεσαν να αναγνωρίσουν ότι οι κλειστοί θεσμοί σε μια χώρα μειώνουν την δυνατότητα παραγωγής πλούτου.
Ξεχείλωσαν τον John Maynard Keynes που πρότεινε λιτότητα στην ανάπτυξη και ελλείμματα στην ύφεση, για να ζητήσουν γενική άρση της λιτότητας.
Στο όνομα των αδύνατων υποστήριξαν ένα κράτος τέρας που λειτουργεί για να εξυπηρετεί τον εαυτό του και μέσω αυτού να διαχέεται ο πλούτος στην κοινωνία.
Διεκδίκησαν άρση της λιτότητας με εθνική κυριαρχία, δηλαδή να δίνονται χρήματα από την ένωση χωρίς λογαριασμό από το κράτος αποδέκτη, οδηγώντας την ένωση στον ευρωσκεπτικισμό.
Τα γεγονότα δείχνουν ότι ένα κράτος δεν μπορεί να παράγει πλούτο, αν δεν επιτρέψει την συμμετοχή των πολιτών του στο εγχείρημα μέσα από μια δυνητικά συμμετοχική αγορά εργασίας. Η παραγωγή πλούτου δεν σχετίζεται με μόνιμες θέσεις εργασίας και εγγυημένες από το κράτος συντάξεις που εξασφαλίζουν την κατανάλωση πλούτου.
Ο Thomas Piketty, ο Yanis Varoufakis και οι άλλοι μελετούν την διανομή πλούτου, χωρίς να έχουν μελετήσει την παραγωγή του. Μελετούν τις χρηματικές ροές σε παγκόσμιο ή ευρωπαϊκό επίπεδο και αρνούνται να δουν τις χρηματικές ροές μέσα σε μια χώρα ή το θεωρούν δευτερεύον ζήτημα. Με αυτό τον τρόπο γίνονται αγαπητοί στους πολλούς, αλλά δημιουργούν συνθήκες αντίθετες από αυτές που στοχεύουν.
Λένε ότι θέλουν να εμποδίσουν την Χρυσή αυγή, αλλά στην ουσία την πριμοδοτούν με τους κλειστούς συγκεντρωτικούς και εκμεταλλευτικούς θεσμούς που αποδέχονται και ενδυναμώνουν.
Δημιούργησαν ένα κίνημα ενάντια στην λιτότητα ακόμα και για χώρες που καταναλώνουν περισσότερα από αυτά που παράγουν.
Υποστηρίζουν την ενοποίηση της Ευρώπης σε ένα πλαίσιο κλειστών θεσμών και τα κράτη μέλη να διατηρούν την εθνική κυριαρχία.
Υπερασπιστές του κράτους που συντηρεί πρώτα τον εαυτό του και τους λειτουργούς του και διανέμει ψίχουλα στους αδύναμους, αφού τα ποσά που διατίθενται για αυτούς καταναλώνονται από τους ίδιους τους οργανισμούς που αναλαμβάνουν να τα διανείμουν.
Η δικιά τους συνταγή για την παραγωγή πλούτου είναι η μεταφορά πόρων από εκεί που παράγονται παραπάνω προς τα εκεί που καταναλώνουν παραπάνω για να δημιουργήσουν ενεργή ζήτηση, τους διαφεύγει το γεγονός ότι εκεί που παράγεται παραπάνω πλούτος έχουν διαφορετικούς οικονομικούς θεσμούς που δίνουν την δυνατότητα παραγωγής πλούτου. Αντί να ζητούν πρώτα κοινούς θεσμούς, ζητούν μεταφορά πόρων από τις χώρες με ανοιχτούς θεσμούς στις χώρες με κλειστούς θεσμούς για να διατηρήσουν οι τελευταίες την κυριαρχία τους και να αποσπούν πόρους καλυμμένες με θεωρητικό υπόβαθρο.
Το πιο επικίνδυνο από όλα είναι ότι είναι συμπαθείς. Η πρόθεσή τους είναι καθαρή θέλουν να φτιάξουν μια καλύτερη κοινωνία, αλλά θέλουν να την φτιάξουν με τον δικό τους τρόπο, χωρίς απολύσεις και πόνο στους πολίτες. Θέλουν να το κάνουν χωρίς την αναγκαία δημιουργική καταστροφή. Αυτό που πετυχαίνουν είναι την καταστροφή των υπολοίπων, αυτών που δεν προστατεύουν, δηλαδή των ανέργων και του ιδιωτικού τομέα.
Ο Γιάνης Βαρουφάκης μιλάει για 105 λεπτά για να υποστηρίξει την μεταφορά πόρων από τις χώρες με ανοικτούς οικονομικούς θεσμούς, στις χώρες με κλειστούς οικονομικούς θεσμούς, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι οι τελευταίες έχουν μικρότερη δυνατότητα παραγωγής πλούτου και μεγαλύτερη δυνατότητα παραγωγής ελλειμμάτων ακριβώς εξαιτίας των κλειστών θεσμών.
Η Ευρώπη μετά την κρίση: Μεταξύ του εφικτού, του επιθυμητού και του απαραίτητου
Ο Γιάνης Βαρουφάκης απενοχοποίησε την σπατάλη δημόσιου χρήματος και θεωρητικοποίησαι την διαστρεβλωμένη διανομή του.
IQ2 'Μαζί τα Φάγαμε' Debate (6/6): Γιάνης Βαρουφάκης
Αυτοί οι σοφοί σωτήρες της ανθρωπότητας να επιστρέψουν τα νόμπελ τους, αν διαλυθεί η Ευρώπη. Είναι συνυπεύθυνοι και τυφλοί.
Αυτοί οι σωτήρες της ανθρωπότητας είναι πίσω από την δημιουργία μύθων στην Ελλάδα και παγκόσμια.
"Δύο κυρίαρχοι μύθοι πάνω στους οποίους στηρίζεται η αριστερή επιχειρηματολογία είναι πως το κραχ του ‘29 υπήρξε προϊόν κρίσης του καπιταλισμού, που επιτάθηκε από την πολιτική αδράνεια της τότε αμερικανικής κυβέρνησης, και πως η τελευταία κρίση των στεγαστικών δανείων στις ΗΠΑ, απ’ όπου προέκυψε το σημερινό οικονομικό αδιέξοδο, προήλθε από την ανεξέλεγκτη λειτουργία της ελεύθερης αγοράς και των δίχως έλεγχο τραπεζών."
Ανεδαφικοί αριστεροί μύθοι
Ο έλεγχος των στοχαστών από την πραγματικότητα
Στην ιστορία του ανθρώπινου γένους πολλοί μεγάλοι στοχαστές θέλησαν να οραματιστούν μια καλύτερη κοινωνία, από τη μια μεριά ήταν οι αναρχικοί και οι φιλελεύθεροι, και από την άλλη οι μαρξιστές και κρατιστές.
Όλοι αναζητούσαν τους κανόνες που πρέπει να διέπουν μια κοινωνία εξασφαλίζοντας την ευημερία και την ελευθερία των πολιτών της.
Κάποιοι ανέλαβαν την ευθύνη να υλοποιήσουν τα οράματα και έτσι δημιούργησαν ιστορικά γεγονότα τα οποία είμαστε σε θέση να τα μελετήσουμε αφού πρώτα συμφωνήσουμε για την ύπαρξή τους.
Η αγγλική wikipedia προσδιορίζει τα ιστορικά γεγονότα μέσα από την κυρίαρχη περιγραφή αλλά και αναφέροντας επιμέρους απόψεις.
Το μανιφέστο θεωρεί ότι η κυρίαρχη περιγραφή απεικονίζει την τρέχουσα πραγματικότητα στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη.
Αντιμετωπίζει δηλαδή την κυρίαρχη περιγραφή των ιστορικών γεγονότων με παρόμοιο τρόπο με τον τρόπο που αντιμετωπίζει η φυσική τα γεγονότα.
Έτσι μπορούμε με ένα επιστημονικό τρόπο να ελέγξουμε τους μεγάλους στοχαστές χρησιμοποιώντας τα γεγονότα της κυρίαρχης περιγραφής της wikipedia.
Η κυρίαρχη περιγραφή της wikipedia δεν δημιουργείται από ένα άτομο, αλλά από την συλλογική αλληλεπίδραση των ατόμων που την γράφουν.
Σε κάθε μαρξιστική υλοποίηση η κυρίαρχη περιγραφή δημιουργείται από το κράτος.
Οι μαρξιστές κρατιστές στοχαστές έκαναν και κάνουν λάθη
Θέλησαν να είναι σωτήρες της ανθρωπότητας χρησιμοποιώντας ένα κράτος που μπορεί να παράγει πλούτο και να τον διανέμει σωστά σε όλους. Ποτέ δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα κράτος ικανό να παράγει πλούτο με κλειστούς οικονομικούς θεσμούς.
Η Σοβιετική Ένωση είχε μια πρόσκαιρη ανάπτυξη στηριγμένη στην επιβολή και την μεταφορά υπάρχουσας τεχνολογίας και όχι στην καινοτομία, γιαυτό και κατέρρευσε.
Το θέμα της ελευθερίας μπήκε σε δεύτερη μοίρα για τους μαρξιστές και η πλήρης εξασφάλισή της αποκαθίσταται στην ουτοπία, δηλαδή ποτέ, αφού επιβεβαιώθηκε ότι η ελευθερία δεν είναι κόρη της τάξης αλλά μητέρα της.
Αν η Κίνα καταφέρει να σταθεροποιήσει τους κλειστούς πολιτικούς θεσμούς με τους ανοιχτούς οικονομικούς, θα γίνει η πιο επικίνδυνη χώρα για την δημοκρατία.
Οι Acemoglou Robinson υποστηρίζουν ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει, ο χρόνος όμως θα δείξει. Για πολλούς ανθρώπους ο πλούτος είναι πιο σημαντικός από την ελευθερία.
Αν ο πλούτος μπορεί να επιτευχθεί σε ένα περιβάλλον με κλειστούς πολιτικούς θεσμούς και ανοιχτούς οικονομικούς, μπορεί το σύνολο να αποκτήσει μεγάλη σταθερότητα και μακροζωία όπως τα 700 χρόνια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.
Ποια είναι η βασική υπόθεση του μανιφέστου?
Το μανιφέστο υποστηρίζει ότι αν συμφωνεί το 51% του πληθυσμού, οι θεσμοί σε μια χώρα μπορούν να αλλάξουν με αλλαγή των χρηματικών ροών.
Οι χρηματικές ροές αντί να κατευθύνονται στους αδιάφορους, στα λαμόγια και τους τεμπέληδες μέσα από μια ευνοιοκρατική διανομή, να κατευθύνονται στα ταλέντα, σε αυτούς που εργάζονται παραπάνω και σε αυτούς που υπηρετούν την θέση εργασίας τους με υπευθυνότητα μέσα από μια ανοιχτή δυνητικά συμμετοχική αγορά εργασίας.
Στην Ελλάδα οι υπάρχουσες χρηματικές ροές είναι συνταγματικά κατοχυρωμένες, ανεξάρτητα από τον αν αυτές μπορούν να εξυπηρετηθούν από την πραγματική οικονομία. Ακόμα πιο πέρα το Ελληνικό σύνταγμα προστατεύει μέσω της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων μια κλειστή δυνητικά εκμεταλλευτική αγορά εργασίας.
Στην Ελλάδα οι διανοούμενοι πιστεύουν ότι όλα είναι θέμα παιδείας. Είναι μια λάθος αντίληψη που αποπροσανατολίζει. Το ζητούμενο δεν είναι να αλλάξεις τον άνθρωπο με την παιδεία. Κάποιοι δεν θα αλλάξουν ποτέ ακόμα και αν μετέχουν στην καλύτερη παιδεία.
Το ζητούμενο είναι να αποδεχθείς ότι ένα ποσοστό των ανθρώπων είναι από την φύση τους ανταγωνιστικοί. Οι φιλελεύθεροι δεν ασχολήθηκαν με το να φτιάξουν ιδεατούς ανθρώπους, αλλά πως η επιδίωξη του ατομικού συμφέροντος να έχει θετικά οφέλη για το σύνολο της κοινωνίας.
Το μανιφέστο υποστηρίζει ότι αν αλλάξει η κατεύθυνση των χρηματικών ροών, δηλαδή αν αλλάξει ο τρόπος που μπορεί να γίνει κάποιος πλούσιος, ή να έχει ένα αξιοπρεπές εισόδημα, τότε θα αλλάξουν και οι άνθρωποι.
Αυτό δεν σημαίνει θέτουμε σαν ιδανικό τον ανταγωνισμό σε κάθε δραστηριότητα της ζωής μας, αλλά η αγορά εργασίας πρέπει να είναι ανταγωνιστική.
Ανταγωνιστική αγορά εργασίας δεν σημαίνει εξουθένωση των εργαζόμενων αλλά απλοί και καθαροί κανόνες που ισχύουν για όλους και οι εργαζόμενοι αμείβονται με ένα αξιοπρεπές μισθό για πραγματική εργασία.
Για να αλλάξουν οι θεσμοί μιας κοινωνίας απαιτείται μια κοινωνική συμφωνία του 51% του πληθυσμού.
Μια κοινωνική συμφωνία μπορεί να εκφραστεί από τις δημοσκοπήσεις, αλλά ένα δημοψήφισμα είναι αναγκαίο για την επικύρωση της.
Ένα δημοψήφισμα χωρίς κόστος ίσως να μπορεί να διενεργηθεί με την εξέλιξη του λογισμικού που πραγματοποίησε τις εκλογές για τα συμβούλια στα πανεπιστήμια και την χρήση των ΚΕΠ, αντί για εκλογικά τμήματα.
Κατάργηση ηλεκτρονικών ψηφοφοριών και ψηφιακός αναλφαβητισμός
Μια πιο επεξεργασμένη πρόταση για τις μορφές ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, από Δημιουργία ξανά
Μορφές ηλεκτρονικής ψηφοφορίας
Αν το αποφασίσουν οι πολίτες η Ελλάδα μπορεί να καλέσει Εσθονούς συμβούλους για την υοθέτιση πολλών σύγχρονων καινοτομιών, με ηλεκτρονική διακυβέρνηση
Μήπως η Εσθονία ζει σε άλλον αιώνα;
Μέσα από την χρήση της δημόσιας τηλεόρασης μπορεί να διατεθεί ισότιμος χρόνος για να παρουσιαστούν οι δυο επιλογές που είναι η παραμονή στην Ευρωζώνη με την αποδοχή των μεταρρυθμίσεων, ακόμα και αν αυτές σημαίνουν αλλαγή Συντάγματος της Ελλάδας, ή έξοδο από την Ευρωζώνη.
Giving Greece a chance Opinion piece by members of the Eiffel Group and the Glienicke Group
Πως αντιλαμβάνεται το μανιφέστο τους θεσμούς σε Ελλάδα και Ευρώπη
Το μανιφέστο αντιλαμβάνεται μια σύγκρουση των κλειστών δυνητικά εκμεταλλευτικών θεσμών που εκπροσωπούνται σε διάφορες χώρες της Ευρώπης σε διαφορετικά επίπεδα, με τους ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς θεσμούς που εκπροσωπούνται σε άλλες χώρες της Ευρώπης επίσης σε διαφορετικά επίπεδα
Χρησιμοποιώντας τον δείκτη για την οικονομική ελευθερία 2015 και θεωρώντας τον ότι αντιπροσωπεύει με σχετική ακρίβεια τους ανοικτούς και τους κλειστούς οικονομικούς θεσμούς, στις χώρες της ευρωζώνης με ιεραρχική σχετική κατάταξη:
με ανοικτούς δυνητικά συμμετοχικούς οικονομικούς θεσμούς:
Estonia, Ireland, Lithuania, Germany, Netherlands, Finland, Luxembourg, Austria,
με ενδιάμεσους οικονομικούς θεσμούς
Latvia, Belgium, Cyprus, Spain, Slovakia, Malta, Portugal, France, Italy, the Slovenia,
με κλειστούς δυνητικά εκμεταλλευτικούς οικονομικούς θεσμούς
Greece,
Για περισσότερες χώρες ο δείκτης για την οικονομική ελευθερία (2)
Μπορεί να παρατηρήσει κανείς ότι η Κύπρος, η Ισπανία και η Πορτογαλία που μπήκαν σε πρόγραμμα διάσωσης, και η Γαλλία και η Ιταλία που δεν μπήκαν έχουν ενδιάμεσους οικονομικούς θεσμούς.
Αυτό σημαίνει μικρότερη δυνατότητα παραγωγής πλούτου και μεγαλύτερα ελλείμματα.
Μπορούμε να δούμε μια σύγκρουση για την εξέλιξη των θεσμών στην ΕΕ, με τις χώρες με ανοιχτούς οικονομικούς θεσμούς απέναντι στις χώρες με κλειστούς θεσμούς.
Το τρέχον αποτέλεσμα της σύγκρουσης είναι η προσωρινή νίκη των ανοιχτών θεσμών που την σηματοδοτούν τα οικονομικά δεδομένα της ανάπτυξης της πιστοληπτικής ικανότητας και η οικειοθελής ή μέσω μνημονίων μεταρρυθμίσεις που αποδέχτηκαν οι χώρες με ενδιάμεσους θεσμούς.
Η Ευρώπη έχει ακόμη σφυγμό
Η μάχη όμως συνεχίζεται οι Ευρωπαίοι και Αμερικάνοι σοφοί έχουν πείσει τους πολίτες ότι το πρόβλημα είναι η λιτότητα και όχι οι θεσμοί.
Οι Άγγλοι που ξέρουν από ανοιχτούς θεσμούς έχουν την αυταρέσκεια της εθνικής κυριαρχίας όπως οι Αρχαίοι Αθηναίοι, θέλουν να παίρνουν χωρίς να δίνουν.
[Στην Ισπανία, η ριζοσπαστική αριστερά, προκάλεσε πολιτικό σοκ, κερδίζοντας την πόλη της Βαρκελώνης και δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για ένα αριστερό συνασπισμό στην Μαδρίτη.
Στην Πολωνία ο Αντρέι Ντούντα, του ακροδεξιού κόμματος «Νόμου και Δικαιοσύνης» κέρδισε τις προεδρικές εκλογές
«Τόσο η Ισπανία και η Πολωνία λοιπόν, παρά τις τεράστιες διαφορές στην ιδεολογία και το κλίμα, οι φιλο-ευρωπαϊκές κεντρώες πολιτικές έπεσαν θύμα της σχέσης τους με μια διεφθαρμένη ελίτ, με την επιμονή στην λιτότητα και την αποτυχία να παρουσιαστεί μια πειστική ιστορία στους νέους, που ακόμα και σε εποχές ανάπτυξης νιώθουν αποκλεισμένοι από το σύστημα»
Η άνοδος των Podemos δεν ήρθε σε βάρος της κεντροαριστερής αντιπολίτευσης (PSOE), η οποία έχει κρατήσει σε πολλές περιοχές την ισχύ της. Από την στιγμή που οι Podemos και η κεντροαριστερά δεσμεύονται, τουλάχιστον σε επίπεδο ρητορικής, στον τερματισμό της λιτότητας, μια νίκη της ισπανικής αριστεράς θα είναι η δεύτερη πράξη του δράματος που ξεκίνησε στην Ελλάδα.
Η τρίτη και τελική πράξη θα είναι μια νίκη του ακροδεξιού εθνικού μετώπου της Μαρίν Λεπέν στην Γαλλία.]
Ισπανία, Πολωνία και Ελλάδα: Τρίζουν τα θεμέλια της Ε.Ε.
Η τρίτη και τελική πράξη θα είναι μια νίκη του ακροδεξιού εθνικού μετώπου της Μαρίν Λεπέν στην Γαλλία.]
Ισπανία, Πολωνία και Ελλάδα: Τρίζουν τα θεμέλια της Ε.Ε.
[Στην Ουγγαρία ο κ. Ορμπάν επικρίνεται από τους αντιπάλους του για «αυταρχική παρέκκλιση», ενώ έχει δηλώσει ότι επιθυμεί για την Ουγγαρία ένα μοντέλο «αντιφιλελεύθερης δημοκρατίας» τύπου Βλάντιμιρ Πούτιν στη Ρωσία.]
«Χαίρε δικτάτορα!», είπε ο Γιούνκερ στον Ορμπάν της Ουγγαρίας
Είναι προφανές ότι οι χώρες με ενδιάμεσους θεσμούς (Ισπανία, Γαλλία, Ουγγαρία, Πολωνία), και η Ελλάδα με κλειστούς θεσμούς αγωνίζονται να τους διατηρήσουν. Μπορεί να καταφέρουν να διαλύσουν την ένωση.«Χαίρε δικτάτορα!», είπε ο Γιούνκερ στον Ορμπάν της Ουγγαρίας
Οι υπερασπιστές των ανοιχτών θεσμών αναπτύσσονται σε Ιταλία, Ισπανία, Κύπρο.
[Στην Ελλάδα οι ανοικτοί θεσμοί υπηρετούνται από το ποτάμι το μοναδικό κοινοβουλευτικό κόμμα με αμετακίνητο ευρωπαϊκό προσανατολισμό.]
ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΜΑΤΕΟ ΡΕΝΤΣΙ ΕΡΕΘΙΖΕΙ ΤΗΝ Ε.Ε.
Αλμπερ Ριβέρα: Ποιός είναι ο Ισπανός... Σταύρος Θεοδωράκης «ανάχωμα» στους Podemos
Η Ελλάδα είχε τους πιο κλειστούς θεσμούς των χωρών της ευρωζώνης, δηλαδή την μικρότερη δυνατότητα παραγωγής πλούτου.
Με την χρεοκοπία της το 2010 ακριβώς εξαιτίας αυτών των θεσμών και του αλόγιστου δανεισμού, θα περίμενε κανείς την αλλαγή των θεσμών, έγινε ακριβώς το αντίθετο.
Οι Ελληνικές ελίτ πολιτικοί, τραπεζιτικοί, επιχειρηματίες, πανεπιστημιακοί, δικαστικοί (εκτός εξαιρέσεων) και τα ελεγχόμενα ΜΜΕ δεν πήραν την ευθύνη να αναζητήσουν τα αίτια της χρεοκοπίας, ήταν όλοι υπηρέτες των συμφερόντων του πελατειακού, συντεχνιακού κράτους και όχι της χώρας.
Οι Σαμαράς, Βενιζέλος αρνήθηκαν τις μεταρρυθμίσεις μη τηρώντας αυτά που είχαν συμφωνήσει με τους εταίρους, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ κατάθεσε προεκλογικό πρόγραμμα που αναιρούσε τις ελάχιστες μεταρρυθμίσεις και ζήταγε ακόμα πιο κλειστούς οικονομικούς θεσμούς καμία απόλυση, καμία μείωση συντάξεων, έλεγχο της κεντρικής τράπεζας, μεγαλύτερη συγκέντρωση εξουσίας στον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση.
Με την υποστήριξη των πολιτών η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ διαπραγματεύεται με την ένωση την ενδυνάμωση των κλειστών θεσμών, που δεν μπορούν να παράγουν πλούτο και όσος διατίθεται διανέμεται διαστρεβλωμένα.
Κάποια σημαντικά δεδομένα για την Ελλάδα μπορεί κανείς να δει στο άρθρο The Story of the Greek Debt Crisis in 20 charts και στα παρακάτω slides από την ομιλία του Αριστείδη Χατζή eradicating-cronyism-and-corruption-in-greece
Για τελευταία φορά Αριστερά
«Βόμβα» 71,1 δισ. ευρώ από παραοικονομία και φοροδιαφυγή
Political corruption
Η Ελληνική κυβέρνηση θα χάσει την διαπραγμάτευση γιατί:
Τα εργασιακά και το ασφαλιστικό που θέτει σαν κόκκινη γραμμή οδηγούν στην μη παραγωγή πλούτου, στην εξάρτηση της Ελλάδας από την βοήθεια των εταίρων σε συνεχή βάση.
Διαλύει την κυριαρχία του νόμου, την κυριαρχία της συμφωνίας που η ίδια υπέγραψε με την ένωση, με την εκβιαστική απαίτηση μιας χειρότερης συμφωνίας από την προηγούμενη.
Είναι μόνη της απέναντι σε 18 χώρες.
Ζητάει να πάρει χωρίς να δώσει.
Η Ελληνική κυβέρνηση πρέπει να χάσει την διαπραγμάτευση για το καλό των ανοιχτών δυνητικά συμμετοχικών θεσμών.
Ποια κόμματα υποστηρίζουν το μανιφέστο?
Κανένα κόμμα δεν έχει δηλώσει ή συζητήσει επίσημα για το μανιφέστο.
Στηρίζει η Ευρώπη το μανιφέστο?
Το μανιφέστο γράφεται από ένα πολίτη που αγαπά την αγγλική γλώσσα, που τον βοήθησε να εμβαθύνει στις έννοιες των λέξεων, αλλά είναι μέτριος στα προφορικά Αγγλικά και αργός στα γραπτά. Αν το μανιφέστο έχει αξία θα έπρεπε να επικοινωνηθεί με κάποιον τρόπο στην Ένωση.
Ποια κόμματα, η άτομα στηρίζει το μανιφέστο?
Το μανιφέστο στηρίζει όλα τα κόμματα και άτομα τα που υποστηρίζουν αδιαπραγμάτευτα την συμμετοχή της Ελλάδας στην ευρωζώνη και την παροχή ρευστότητας στην Ελλάδα με αντάλλαγμα μεταρρυθμίσεις.
Στηρίζει το ALDE, το ποτάμι, την δράση, την δημιουργία ξανά, φιλελεύθερη συμμαχία, το κίνημα, τον Βασίλη Λεβέντη και κάθε συλλογικότητα ή πολίτη που δηλώνει την αταλάντευτη σύνδεση της Ελλάδας με την Ευρωπαική Ένωση και υπερασπίζεται τις μεταρρυθμίσεις που αυτή απαιτεί.
Το μανιφέστο ακούει τους νεοφιλελεύθερους που κάνουν κριτική στο εκμεταλλευτικό κράτος, αλλά διαφωνεί μαζί τους όταν δεν υποστηρίζουν ένα Welfare state στηριγμένο στην περιορισμένη προστασία όλων των πολιτών.
Το μανιφέστο δεν θεωρεί τους νεοφιλελεύθερους εχθρούς, αλλά μια δημοκρατική άποψη που πρέπει να αντιμετωπιστεί με πραγματικά οικονομικά δεδομένα.
Το μανιφέστο συμφωνεί με τους Acemoglou Robinson στο γεγονός ότι οι ανοιχτές δυνητικά συμμετοχικές αγορές λειτουργούν για το σύνολο της κοινωνίας και όχι οι απλά ελεύθερες αγορές (inclusive markets not just free markets). Άρα είναι απέναντι σε αυτούς νεοφιλελεύθερους που υποστηρίζουν τις ελεύθερες αγορές είναι ικανές να λειτουργήσουν για το κάθε τι στην κοινωνία.
Αυτή την στιγμή δεν υπάρχουν σε καμία χώρα της Ευρώπης σαν κόμμα εξουσίας νεοφιλελεύθεροι, αυτοί που παλεύουν τον νεοφιλελευθερισμό, παλεύουν κάτι που δεν υπάρχει σαν κυρίαρχη άποψη, στην ουσία παλεύουν τον φιλελευθερισμό και τους ανοικτούς δυνητικά συμμετοχικούς θεσμούς.
Το μανιφέστο σέβεται την Margaret Thatcher που αντιπαρατέθηκε με τους Βρετανούς ανθρακωρύχους που παρήγαγαν κάρβουνο πιο ακριβό από αυτό που μπορούσε να αγοράσει η Αγγλία από το εξωτερικό.
Είναι μια μορφή εκμετάλλευσης να ζητάς οι υπόλοιποι φορολογούμενοι να πληρώνουν τους δικού σου μισθούς, όταν οι ίδιοι έχουν μικρότερους. Από εκεί και πέρα το κοινωνικό κράτος ευημερίας δεν πρέπει να καταργηθεί, αλλά να μετασχηματιστεί σε μικρό και οικονομικό για όλους τους πολίτες. Στην Μεγάλη Βρετανία μετά την Margaret δεν καταργήθηκε το κοινωνικό κράτος, έγινε απλά καλύτερο.
Τον ίδιο σεβασμό τρέφει το μανιφέστο απέναντι στον Ronald Reagan ο οποίος μαζί με την Margaret κατάφερε να νικήσει στον ψυχρό πόλεμο ενάντια στον ολοκληρωτισμό.
Ο φίλος ο Barack Obama πρέπει να προσέξει πολύ με την ανάπτυξη του κράτους ευημερίας (κοινωνικού κράτους) στις Ηνωμένες πολιτείες. Νομίζω ότι οι συντάξεις έχουν κόστος παραπάνω από τους πολεμικούς εξοπλισμούς. Να πει στον Jack Lew να ξαναδιαβάσει τον Friedrich Hayek και να ρίξει μια ματιά στην πρόταση του μανιφέστου για το συνταξιοδοτικό.
Καλά πως το μανιφέστο μπορεί και στηρίζει τόσο διαφορετικούς?
Το μανιφέστο αναζητά την συμφωνία του 51% που απαιτείται για μια αλλαγή θεσμών. Όλοι οι παραπάνω ξέρουν ότι υπάρχει πρόβλημα θεσμών στην Ελλάδα και θέτουν τις δικές τους λύσεις. Στην πραγματικότητα όμως δεν υπάρχουν πολλές διαφορετικές λύσεις. Το άνοιγμα της αγοράς εργασίας (με απολύσεις) και η μείωση των υπέρογκων συντάξεων είναι προϋπόθεση για την παραμονή της Ελλάδος στην ευρωζώνη. Ακόμα και με δραχμή το αγοραστικό επίπεδο των τρεχουσών συντάξεων δεν μπορεί να διατηρηθεί. Είναι απλά μαθηματικά.
Το μανιφέστο είναι μια απλή πρόταση, δεν διατείνεται ούτε ότι είναι η καλύτερη, ούτε η μοναδική. Σήμερα ο σκοπός είναι να παραμείνει η Ελλάδα στην ένωση, το μανιφέστο έχει εμπιστοσύνη στους ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς θεσμούς.
Αν ο Σημίτης έβγαινε να παραδεχτεί ότι ήταν λάθος ο τρίτος δρόμος προς τον σοσιαλισμό, η πελατοκρατεία, οι συντεχνίες που κυβερνούν, οι δικοί μας μαϊμού επιχειρηματίες και να εξηγήσει στον κόσμο γιατί χρειάζονται απολύσεις και περικοπή των μεγάλων συντάξεων το μανιφέστο θα ήταν μαζί του.
Τι μπορεί να κάνει η Ένωση?
Η ένωση πρέπει να δώσει μια ευκαιρία στην Ελλάδα και στις υπόλοιπες χώρες κατευθείαν στους πολίτες να αναλάβουν οι ίδιοι την ευθύνη της παραμονής με ότι αυτό σημαίνει, ή της εξόδου από την ευρωζώνη, με ένα δημοψήφισμα.
Η ένωση πρέπει να είναι ικανή να δώσει στους πολίτες ένα σχέδιο διακυβέρνησης, όπως αυτό το μανιφέστο, που να οδηγεί στην κυριαρχία του νόμου, στην ειρήνη, στην ευημερία, στην ανεκτικότητα και την προστασία των κοινών αγαθών, με την σχεδίαση ενός κράτους ευημερίας με δωρεάν υγεία, παιδεία και δίχτυ προστασίας για τους άνεργους. Ένα εμβρυακό νέο Σύνταγμα που πάνω του θα κτιστεί το Σύνταγμα της ένωσης.
Ταυτόχρονα η ένωση πρέπει να δημιουργήσει δικό της στρατό που θα καταργεί τους υπάρχοντες εθνικούς στρατούς και θα προστατεύει τα εξωτερικά σύνορα των χωρών της ένωσης.
Εναλλακτικά το ΝΑΤΟ αναλαμβάνει την προστασία των συνόρων όλων των χωρών με ανοικτούς δυνητικά συμμετοχικούς οικονομικούς θεσμούς.
Οι πολίτες πρέπει να ξέρουν τι θα χάσουν και τι θα κερδίσουν. Η συμμετοχή σε μια ένωση κρατών δεν θα έπρεπε να είναι θέμα των κυβερνήσεων, αλλά των ίδιων των πολιτών.
Η συμμετοχή σε μια ένωση είναι μύωση της εθνικής κυριαρχίας και απαιτεί κοινά αποδεκτές αρχές και κοινούς εχθρούς.
Και ποιοι είναι οι εχθροί?
Οι κυβερνήσεις των χωρών με κλειστούς εκμεταλλευτικούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς.
Και είναι εχθροί, όχι γιατί η απρόσωπη Ένωση θέλει να τους κατακτήσει, είναι εχθροί γιατί επιθυμούν να επιβάλλουν τους κλειστούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς τους στην Ένωση.
Το μανιφέστο ορίζει σαν εχθρούς της ένωσης τις διεκδικητικές χώρες με κλειστούς θεσμούς, και προστατεύει τα σύνορά της ένωσης από αυτές τις χώρες.
Ταυτόχρονα παρέχει ένα μοντέλο διακυβέρνησης στους πολίτες των χωρών αυτών και υποστήριξη αν επιθυμούν να αλλάξουν θεσμούς.
Αν τα καταφέρει η Ένωση θα συνδεθεί με όλες τις άλλες χώρες που έχουν ανοιχτούς θεσμούς για να τους προστατέψουν και να τους εξελίξουν.
Η Κίνα προειδοποιεί: «Αναπόφευκτος» ο πόλεμος με τις ΗΠΑ αν δεν κάνουν πίσω στη Θάλασσα Νότιας Κίνας
Putin has defended the Nazi-Soviet pact. Time for the west to wake up
Islamic State of Iraq and the Levant
Το κράτος ευημερίας
Αν μπορούσε η Ευρώπη να έδινε ένα απλό σχέδιο διακυβέρνησης που να υλοποιεί ένα κράτος ευημερίας και τεχνική βοήθεια για την υλοποίησή του, σε όποιον λαό το επιθυμούσε τότε θα άλλαζε ο κόσμος και δεν θα υπήρχε πρόβλημα μετανάστευσης.
Γιατί η ένωση δεν δίνει ένα σχέδιο που να υλοποιεί ένα κράτος ευημερίας να τελειώνουμε?
Τα κράτη μέλη είναι σήμερα ανεξάρτητα εθνικά κυρίαρχα μέλη που τα ίδια σχεδιάζουν και υλοποιούν τα δικά τους κράτη ευημερίας.
Παρόλο που διατίθεται βοήθεια από την ένωση, η αποδοχή της δεν είναι υποχρεωτική.
Τα κράτη μέλη είναι δημοκρατίες και οι κυβερνήσεις τους έχουν την ευθύνη να ζητήσουν ή να αρνηθούν τεχνική βοήθεια από την ένωση.
Συνήθως παίρνουν χρήματα από την ένωση χωρίς λεπτομερή έλεγχο για το πως τα διαχειρίζονται.
Στην περίπτωση βέβαια πτωχευμένων χωρών που υποστηρίζονται με ένα πρόγραμμα διάσωσης που περιέχει ένα δάνειο και ένα προσαρτημένο μνημόνιο υποχρεώσεων, είναι προφανές ότι μειώνεται η εθνική κυριαρχία σε επίπεδο αποφάσεων του πως δαπανά τα χρήματα το κράτος. Τα χρήματα είναι δανεικά και δεν μπορεί ένα κράτος να σχεδιάζει πολιτικές με χρήματα που δεν είναι δικά του.
Ακόμα παραπέρα ένα μνημόνιο περιέχει ένα πλαίσιο μεταρρυθμίσεων που κάνουν ικανό ένα κράτος να παράγει πλούτο από μόνο του και να μη χρειάζεται δανεικά.
Το κράτος ευημερίας δεν είναι ένα έτοιμο μοντέλο όπως του Μαρξ ή του Πλάτωνα. Είναι αποτέλεσμα της δυναμικής εξέλιξης των ανοιχτών ή κλειστών πολιτικών και οικονομικών θεσμών μέσα από την αλληλεπίδραση τους με διεκδικητικές ομάδες στην κοινωνία. Η ιστορική εξέλιξη του κράτους ευημερίας, ή κοινωνικό κράτος, ή κράτος πορνείας, είναι διαφορετική σε διαφορετικές χώρες.
Ακόμα πιο πέρα ένα κράτος ευημερίας βασίζεται πρώτα σε ένα μοντέλο οικονομίας ικανό να παράγει πλούτο και μετά να διαμοιράζει μέρος αυτού του πλούτου στους πολίτες.
Δυστυχώς σήμερα δεν έχουν όλα τα κράτη τις ίδιες δυνατότητες παραγωγής πλούτου, αν συσχετίσουμε αυτήν την δυνατότητα με τον δείκτη για την οικονομική ελευθερία.
Πέρα από αυτό οι διαθέσιμοι πόροι ενός κράτους διανέμονται στους πολίτες του, όπως οι ίδιοι αποφασίζουν μέσα από τους νόμους που ψηφίζονται. Τα διαφορετικά κράτη μέλη διανέμουν τους πόρους με διαφορετικούς τρόπους.
Είναι ανάγκη μια ομάδα τεχνικών να σχεδιάσει ένα υλοποιήσιμο κράτος ευημερίας σήμερα, όχι για όλα τα κράτη μέλη αλλά για αυτά που έχουν πτωχεύσει και αυτά που επιθυμούν να μπουν στην ευρωζώνη. Στο μέλλον αυτό το μοντέλο μπορεί να επεκταθεί στα υπόλοιπα κράτη, αν πτωχεύσουν τα ίδια, ή αν το επιθυμούν από μόνα τους.
Το μανιφέστο θέτει τις αρχές για ένα τέτοιο κράτος και προτείνει παρεμβάσεις που καταρχήν απορρίπτονται και από αριστερούς και από φιλελεύθερους.
Αν θέλει κανείς να βρει το σωστό τρόπο διακυβέρνησης, δεν χρειάζεται να έχει τελειώσει κυβερνητική, μπορεί να βρει τα πιο σημαντικά στην wikipedia, για αξιολογήσεις πραγματικής διακυβέρνησης πραγματικών κρατών.
Το μανιφέστο εκτιμά την βοήθεια της Παγκόσμιας τράπεζας και προσαρτά τους Παγκόσμιους δείκτες διακυβέρνησης στο μανιφέστο, για να μπορεί να θέσει υλοποιημένους από άλλες χώρες στόχους για την Ελλάδα.
Για το πως είναι η διακυβέρνηση σε διάφορες χώρες Worldwide Governance Indicators
Το μανιφέστο λοιπόν θέλει η Ελλάδα να γίνει λίγο καλύτερη από την Σουηδία και την Ελβετία Country Data Report for Sweden, 1996-2013, Country Data Report for Switzerland, 1996-2013
Μπορείτε να ρίξετε μια ματιά και στους Ελληνικούς δείκτες, μη πιστέψετε όμως την υποτιθέμενη καλυτέρευση το 2013, είναι μέσα στα όρια του λάθους, είναι η αντανάκλαση των μεταρρυθμίσεων που υποσχέθηκαν ότι θα έκαναν και δεν έκαναν οι Σαμαράς, Βενιζέλος
Country Data Report for Greece, 1996-2013
Επιπλέον πληροφορίες για την διακυβέρνηση μπορεί να αναζητήσει κανείς στο λήμμα Governance
Εμπειρία από συνεταιρισμούς δημόσιου και ιδιωτικού τομέα Public–private partnership
Τι προϋποθέσεις έχει ένα κράτος ευημερίας?
Χρειάζεται η πλειοψηφία του 51% των πολιτών να το επιθυμούν.
Πρώτα από όλα καταργούμε με δημοψήφισμα το υπάρχον Σύνταγμα.
Προστατεύει την συνέχεια της ζωής των πολιτών λες και αυτοί είναι άρχοντες κατοχυρώνοντας απόλυτη οικονομική ασφάλεια. Οι προθέσεις του Συντάγματος είναι καλές γιατί υποστηρίζει με νόμους την προστασία όλων των πολιτών. Αλλά οι νόμοι είναι άδειοι γιατί δεν ισχύουν, ούτε μπορούν να ισχύσουν και να αποδώσουν απόλυτη οικονομική ασφάλεια για όλους σε ένα δημοκρατικό καθεστώς.
Το αποτέλεσμα είναι η εκμετάλλευση αυτών για τους οποίους οι νόμοι έχουν μερική ισχύ, από αυτούς για τους οποίους οι νόμοι ισχύουν.
Η χειρότερη παγίδα των κλειστών θεσμών σε δημοκρατίες είναι η διαστρεβλωμένη πλουραλιστική διανομή πλούτου και ισχύος.
Είναι προφανές ότι για την δημιουργία ενός σύγχρονου λειτουργικού και οικονομικού κράτους ευημερίας απαιτείται η πλήρης απελευθέρωση απολύσεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Κατάργηση των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων που κατοχυρώνονται με εισφορές, δημοσίου, ΔΕΚΟ, Τραπεζών και λοιπόν ευγενών ταμείων που εισπράττουν φόρους υπέρ τρίτων.
Όλα τα παραπάνω σε ένα δημοψήφισμα, απλά και καθαρά.
Η σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας των ανατολικο-Γερμανών επέτρεψε να αλλάξει η χώρα τους σε μια δεκαετία.
Ποιος θα ζητήσει δημοψήφισμα?
Κανονικά θα έπρεπε οι πολίτες να ζητήσουν δημοψήφισμα, αλλά οι πολίτες έχουν μάθει να κυβερνούν μέσω των εκλογών, ένα δημοψήφισμα όμως θα τους δώσει την δυνατότητα να αποφασίσουν οι ίδιοι για την ζωή τους.
Δημοψήφισμα πρέπει να ζητήσει η κυβέρνηση η οποία εκλέχτηκε με ένα πρόγραμμα ιδεατό, αντίθετο στα επιστημονικά δεδομένα των σύγχρονων οικονομικών. Το δημοψήφισμα το απαιτεί η δημοκρατία, γιατί η κυβέρνηση υποσχέθηκε και την παραμονή της Ελλάδας στην Ένωση και την διατήρηση του υπάρχοντος οικονομικού και πολιτικού μοντέλου χωρίς αυτά να είναι συμβατά.
.
Είναι υποχρέωση της κυβέρνησης να διατηρήσει την χώρα στην ευρωζώνη τουλάχιστον μέχρι την διεξαγωγή δημοψηφίσματος.
Το δημοψήφισμα πρέπει να αφορά την παραμονή της Ελλάδας στην Ένωση, με αποδοχή των συνακόλουθων μεταρρυθμίσεων και την υλική και τεχνική βοήθεια για την δημιουργία ενός κράτους ευημερίας..
Πως φτιάχνουμε ένα κράτος ευημερίας?
Για να φτιαχτεί ένα κράτος ευημερίας απαιτείται η σύμφωνη γνώμη του 51% των πολιτών γιατί οι αντιστάσεις στις θεσμικές αλλαγές είναι τεράστιες.
Στην ουσία η αλλαγή απαιτείται να γίνει εν κινήσει δηλαδή ενώ λειτουργεί το κράτος ταυτόχρονα να μετασχηματίζεται.
Η αλλαγή απαιτεί την επανασχεδίαση όλων των οργανισμών ξεκινώντας από τον σκοπό που υπηρετεί ο κάθε οργανισμός, παίρνοντας υπόψιν τις υπάρχουσες υλικές δομές και προσδιορίζοντας τις θέσεις με στόχο να υπηρετούν τον σκοπό και όχι τους εργαζόμενους σε αυτές.
Η κάθε θέση προσδιορίζεται με τις προϋποθέσεις, τα καθήκοντα, την αυτόματη αξιολόγηση και μια αξιοπρεπή αμοιβή. Προκηρύσσονται ανοιχτοί διαγωνισμοί για την κάλυψη των θέσεων που φυσικά δεν είναι μόνιμες.
Η αποχώρηση μέρους των υπαρχόντων υπαλλήλων με ισχύουσες διατάξεις πρόωρης συνταξιοδότησης, με νέο τρόπο υπολογισμού της σύνταξης, θα βοηθήσει την μετάβαση από τους κλειστούς στους ανοιχτούς θεσμούς.
Ταυτόχρονα ένα επενδυτικό πρόγραμμα από την ένωση μέσω της Ευρωπαϊκής τράπεζας επενδύσεων μπορεί να δημιουργήσει περισσότερες θέσεις εργασίας από αυτές που θα χαθούν με την επανασχεδίαση και την κατάργηση των οργανισμών.
Όλα τα παραπάνω είναι η δημιουργία μιας ανοιχτής δυνητικά συμμετοχικής αγοράς εργασίας, που δεν ωθεί σε ξενιτεμό τις καλύτερες και δημιουργικότερες δυνάμεις της Ελληνικής κοινωνίας, αλλά τις αξιοποιεί.
Όλα τα παραπάνω είναι προαπαιτούμενα για να αποκτήσει η Ελλάδα την δυνατότητα να παράγει πλούτο.
Μπορούν να γίνουν τα παραπάνω και ποιος θα τα κάνει?
Τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς την σύμφωνη γνώμη του 51% των πολιτών και χωρίς την υποστήριξη της ένωσης. Αυτό είναι το νέο deal με την ένωση. Υποστηρίζει τις πτωχευμένες χώρες να αλλάξουν τους θεσμούς τους με αντάλλαγμα τον σχεδιασμό ενός κράτους ευημερίας και προστασία εξωτερικών συνόρων. Η ανθρωπότητα πέρασε πολλούς αιώνες μέχρι να ανθήσουν οι ανοιχτοί δυνητικά συμμετοχικοί θεσμοί, αυτοί πρέπει να καθιερωθούν και να εξελιχθούν.
Ο Δημήτρης μπόρεσε να οραματιστεί μια αλλαγή εν κινήσει για τον κλάδο στον οποίο εργαζόταν και ήξερε Plan for aquaculture / Σχέδιο για τις ιχθυοκαλλιέργειες (1), αλλά άλλοι άνθρωποι υλοποίησαν σημαντικές αλλαγές σε λειτουργούντες οργανισμούς.
Ο Παναγής Βουρλούμης ήταν καλύτερος από τον Δημήτρη, όχι μόνο οραματίστηκε αλλά και πραγματοποίησε μια αλλαγή σε ένα τεράστιο οργανισμό τον ΟΤΕ και συγκρούστηκε με Το πελατειακό σύστημα. Δεν τα κατάφερε 100% αλλά απέδειξε ότι γίνεται.
Ο Δημήτρης χάρηκε τόσο που σκέφτηκε να τον προτείνει για πρωθυπουργό. Ο Παναγής δεν του απάντησε μπορεί να νιώθει πολύ μεγάλος για να το αναλάβει.
Είναι σίγουρο ότι υπάρχουν οι άνθρωποι που μπορούν να το κάνουν, δεν χρειάζεται να είναι αρχηγοί κομμάτων, αλλά τα ευρωπαϊκά κόμματα πρέπει να τους στηρίξουν και δεν χρειάζεται να είναι καν από κόμματα.
Αναφέρονται μερικά τυχαία ονόματα χωρίς φυσικά να έχουν ερωτηθεί:
Ο Γιώργος Προβόπουλος φαίνεται να υπηρέτησε με υπευθυνότητα και αξιοπιστία την θέση του προέδρου της ΤτΕ, μιλάει καλά Αγγλικά και μπορεί να συνεννοηθεί με την ένωση.
Έλληνες κεφαλαιούχοι και τραπεζίτες, links Ο τραπεζίτης Γιώργος Προβόπουλος
Ο Παύλος Ελευθεριάδης είναι ένας έξοχος νομικός με καταπληκτική επάρκεια, γνώση και έρευνα. Ο Δημήτρης του είπε το μανιφέστο πέρυσι πριν τις Ευρωεκλογές αλλά μάλλον δεν το πήρε σοβαρά. Αν του το έλεγε το 51% των πολιτών θα χαιρόταν να συγγράψει το εμβρυακό σύνταγμα της Ευρώπης.
Ο Stavros Tsakyrakis φαίνεται καλός νομικός, αλλά όταν ο Δημήτρης του είχε πει πέρσι το μανιφέστο και άκουσε για μείωση συντάξεων είχε αναπηδήσει στην καρέκλα του. Τώρα που και η δική του σύνταξη είναι σε αμφισβήτηση μπορεί να το ξανασκεφτεί.
Ο Χάρης Θεοχάρης και ο Διομήδης Σπινέλλης είναι καλοί στα πληροφορικά συστήματα, την καρδιά κάθε σύγχρονου κράτους. Ο πρώτος είναι βουλευτής του ποταμιού αλλά θα ήταν διαθέσιμος να υποστηρίξει τον οποιοδήποτε σκοπεύει να υλοποιήσει μια ανεξάρτητη ΓΓΔΕ για όλους τους πολίτες.
Ο Παναγιώτης Καρκατσούλης είναι κορυφαίος στην διοίκηση του δημοσίου, με απίστευτες γνώσεις και εμπειρία ικανός να υλοποιήσει και καινοτομίες όπως ο συμμετοχικός προϋπολογισμός.
Η Άννα Διαμαντοπούλου είναι κορυφαία στην εκπαίδευση
Ο Αλέξανδρος Μαλλιάς στην εξωτερική πολιτική και άμυνα.
Ο Νίκος Οικονομίδης Καθηγητής Οικονομικών, Stern School of Business, New York University έκανε μια καλή ομιλία στο ΕΚΤΑΚΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ και έδειχνε να είναι ενήμερος για τα Ελληνικά προβλήματα και τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.
Ο Τάσος Γιαννίτσης με το ασφαλιστικό,
Ο Γιάννης Ραγκούσης με την Διαύγεια
Ο Γιώργος Γιαννούλης-Γιαννουλόπουλος
Ο Γιώργος Προκοπάκης
Ο παραπάνω κατάλογος είναι ενδεικτικός, αν προσπαθούσε ο Δημήτρης να παραθέσει αξιόλογα άτομα που γνώρισε μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα σε ένα χρόνο από όλους τους ευρωπαικά προσανατολισμένους, πολιτικούς και ουδέτερους χώρους, θα ήταν πραγματικά μεγάλος
Ο κατάλογος δεν είναι περιοριστικός, μπορείτε να προσθέσετε όποιον επιθυμείτε αρκεί να έχει επάρκεια και μερική αποδοχή.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει πρόβλημα σκοπού, ο σκοπός είναι πρώτα να μείνει η Ελλάδα στην ένωση και μετά η ένωση να γίνει καλύτερη.
Ούτε πρόβλημα ανθρώπων που μπορούν να υπηρετήσουν ένα σκοπό και όχι τον εαυτό τους.
Στην Ελλάδα το πρόβλημα είναι ότι θέλουν να είναι όλοι αρχηγοί και αδυνατούν να συμφωνήσουν, δεν έχουν καταλάβει ακόμα ότι δημοκρατία είναι η κυριαρχία της συμφωνίας και όχι των ατόμων και των ιδεολογιών. Τα γεγονότα μπορούν να γίνονται και χωρίς αρχηγούς, όταν τα απαιτεί η πραγματικότητα ο αρχηγός θα βρεθεί, αλλά δεν είναι ο πιο σημαντικός, σημαντικό είναι το 51% του πληθυσμού να συμφωνεί με το deal.
Θα παρατηρήσει κανείς ότι λείπουν οι αρχηγοί των κομμάτων που υποστηρίζει το μανιφέστο δηλαδή Σταύρος Θεοδωράκης, Θόδωρος Σκυλακάκης (πολιτικός), Θάνος Τζήμερος, Γρηγόρης Βαλλιανάτος, Γιώργος Α. Παπανδρέου, Βασίλης Λεβέντης, σκόπιμα απουσιάζουν όχι γιατί δεν είναι αξιόλογα άτομα αλλά γιατί μόνοι τους δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας ευνόησε την κυριαρχία του ενός και απέτυχε. Κανένα άτομο δεν είναι ικανό να αλλάξει τους θεσμούς αν μια ευρεία πλειοψηφική συμμαχία πολιτών δεν στηρίξει ένα τέτοιο εγχείρημα. Οι αρχηγοί θα πρόσφεραν αν ήταν ικανοί να εξηγήσουν στους πολίτες την αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων, την αναγκαιότητα των απολύσεων, τον περιορισμό των συντάξεων, την αναγκαιότητα της δημιουργικής καταστροφής, χωρίς να είναι αναγκαίο να διεκδικήσουν κυβερνητική θέση για τον εαυτό τους.
Οι αρχηγοί θα έπρεπε να κριτικάρουν ανελέητα τον Κώστας Καραμανλής και τον Προκόπης Παυλόπουλος βασικούς εκλεγμένους υπεύθυνους για την ισχυροποίηση του κρατισμού και την χρεοκοπία της Ελλάδος, τον Αντώνη Σαμαρά και τον Ευάγγελο Βενιζέλο που μπλόκαραν τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και κορόιδεψαν την ένωση, και τους επόμενους ψευδομεταρρυθμιστές που θέλουν να κυβερνήσουν όπως ο Κυριάκος Κ. Μητσοτάκης.
[Ο Κυριάκος έκανε μια παραπλανητική ομιλία στο ΕΚΤΑΚΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ υποστηρίζοντας ότι έκανε "ουσιαστικές" μεταρρυθμίσεις κατά την διάρκεια της θητείας του. Ο Κυριάκος γνήσιος συνεχιστής του Σαμαρά θέλει να πάρει θέση για να σώσει και αυτός την Ελλάδα, ο πατέρας του ήταν πιο αξιόλογος.]
Καλά συμφωνούν με το μανιφέστο όλοι οι παραπάνω?
Σιγά μη συμφωνούν, όλοι θέλουν να σώσουν την Ελλάδα χωρίς απολύσεις, μείωση συντάξεων και άλλα αντιλαϊκά. Αν όμως η ένωση τους έδινε ένα σχέδιο, που μπορούσε να αποσπάσει την συμφωνία του 51% των πολιτών θα το υπηρετούσαν για την Ελλάδα και για την Ένωση.
Αν οι παραπάνω δεν συμφωνούν μπορούμε να βρούμε άλλους με εμπειρία από αλλαγές θεσμών, όπως:
Ivan Miklos Πρώην Αναπληρωτής Πρωθυπουργός/υπουργός Οικονομικών, Σλοβακία
Juan Jose Daboub Πρώην Υπουργός Οικονομικών, Ελ Σαλβαδόρ / Πρώην Διευθύνων Σύμβουλος, Παγκόσμια Τράπεζα
Lajos András Bokros Πρώην υπουργός Οικονομικών, Ουγγαρία
Simeon Djankov Πρώην Αναπληρωτής Πρωθυπουργός/υπουργός Οικονομικών, Βουλγαρία
Sven Otto Littorin Πρώην Υπουργός Απασχόλησης, Σουηδία
Η οποιαδήποτε κυβέρνηση που θα προκύψει από την αποτυχία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και με θετικό δημοψήφισμα για την παραμονή της χώρας στο ευρώ, μπορεί να τους συμβουλευτεί.
Συμβουλές μπορεί κανείς να ζητήσει και από τον δικό μας Χάρη Γεωργιάδη ΥΠΟΙΚ Κύπρου: Η Τρόικα μας βοηθάει να βγούμε από την ύφεση
Το μανιφέστο μπορεί να καταθέσει ένα υποθετικό σχέδιο μετάβασης από τους κλειστούς δυνητικά εκμεταλλευτικούς θεσμούς στους ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς. (3)
Μπορεί να μεταρρυθμιστεί το Ελληνικό κράτος?
Το Ελληνικό κράτος δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί αν δεν το επιθυμεί το 51% του πληθυσμού.
Οι μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για να αποκτήσει ένα κράτος την δυνατότητα να παράγει πλούτο, αφορούν τους περισσότερους πολίτες του κράτους.
Στην Ελλάδα ούτε το ποτάμι δεν είναι ικανό ακόμα να θέσει θέματα όπως την απελευθέρωση των απολύσεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Ακόμα και κάποιοι φιλελευθεροι έχουν υποχωρίσει και δέχονται να υπάρχουν μόνιμες θέσεις εργασίας με μικρότερους μισθούς. Στην πραγματικότητα οι μόνιμες θέσεις εργασίας, συνδέονται με την δημιουργία μιας δυσδιάκριτης τάξης που απολαμβάνει απόλυτη οικονομική ασφάλεια σε βάρος των υπολοίπων, δυσδιάκριτη επειδή η απόλυτη οικονομική ασφάλεια προσφέρεται σε όλα τα οικονομικά στρώματα του πληθυσμού.
Οι Έλληνες διανοούμενοι ονειρεύονται να κάνουν την Ελλάδα όπως η Γαλλία που έχει ένα πλαίσιο υπερπροστατευτισμού των εργαζόμενων, παραβλέποντας τα προβλήματα της Γαλλίας με μεγάλη ανεργία, μεγάλα ελλείματα.
Το μανιφέστο υποστηρίζει ότι το Ελληνικό κράτος δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί αν δεν αλλάξουν με την σύμφωνη γνώμη των πολιτών βασικές συνταγματικές αρχές.
Από την κυριαρχία του ατόμου πρέπει να περάσουμε στην κυριαρχία του σκοπού.
Δεν μπορεί ο υπάλληλος μιας θέσης σε έναν οργανισμό να είναι πιο σημαντικός από τον σκοπό που επιτελεί ο οργανισμός.
Η απόλυτη οικονομική ασφάλεια ατόμων μέσω μόνιμων θέσεων εργασίας και εγγυημένων συντάξεων, ακόμα και σε περίπτωση πτώχευσης του κράτους, είναι επιτυχία των κλειστών δυνητικά εκμεταλλευτικών θεσμών σε αρκετά σύγχρονα κράτη.
Δημόσιος και ιδιωτικός μια ψεύτικη διαφορά.
Οι φιλελεύθεροι οικονομολόγοι συνηθίζουν να σχετίζουν την ιδιωτική οικονομία με την ελεύθερη αγορά και να υποτιμούν τους κρατικούς οργανισμούς.
Στην πραγματικότητα η διαφορά είναι ανοικτοί - κλειστοί θεσμοί και δεν ταυτίζεται με ιδιωτικό ή δημόσιο τομέα. Αν κανείς μελετήσει προσεκτικά την Ελλάδα μπορεί να βγάλει ενδιαφέροντα συμπεράσματα.
Ένα τμήμα του ιδιωτικού τομέα λειτουργεί σαν δημόσιο όταν επιχειρηματίες διασυνδέονται με τραπεζίτες μέσω των πολιτικών.
Αυτοί οι επιχειρηματίες δεν είναι πραγματικοί επιχειρηματίες, δεν είναι ένα προσωπικό κίνητρο που τους σπρώχνει να επιχειρούν αλλά βρίσκονται δέσμιοι των κλειστών θεσμών της αγοράς. Ανταλλάσσουν πρόσβαση σε δάνεια μέσω των πολιτικών, με θέσεις εργασίας για τους πελάτες των πολιτικών. Το τελικό αποτέλεσμα είναι η υπερπροστασία των παλιών εργαζόμενων στις εταιρείες, με συνεπακόλουθα την αδυναμία ουσιαστικής διοίκησης και φυσικά λειτουργία με τεράστια χρέη.
Μπορεί κανείς να δει ότι ιδιωτικές εταιρείες δεν λειτουργούν με ανοικτούς θεσμούς. Στους επενδυτές παρουσιάζονται συστήματα αξιολόγησης προσωπικού, που καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα.
Από την άλλη μεριά μεμονωμένοι οργανισμοί του δημοσίου μπορούν να λειτουργούν άψογα γιατί οι άνθρωποι που βρέθηκαν σε διοικητικές θέσεις, τράβηξαν δικούς τους δρόμους υπηρετώντας τον σκοπό των οργανισμών που διοικούσαν.
Μπορεί κανείς να βρει ένα σχολείο, ένα τμήμα ενός Πανεπιστημίου, ένα νοσοκομείο ή ένα υποθηκοφυλακειο να λειτουργεί αναπάντεχα καλύτερα από όλα τα υπόλοιπα.
Αυτοί οι οργανισμοί που λειτουργούν διαφορετικά στην Ελλάδα δεν στηρίζονται σε ένα πλαίσιο ανοιχτών θεσμών, αλλά σε ένα μικρό ποσοστό ανθρώπων που εθελοντικά ενδιαφέρονται και στηρίζουν τους άψογους οργανισμούς.
Αν κανείς βγει εκτός Ελλάδος θα συναντήσει πολλούς οργανισμούς του δημοσίου που λειτουργούν άψογα εξαιτίας των ανοιχτών θεσμών, δηλαδή την μη μονιμότητα του προσωπικού τους.
Στην Αγγλία τεράστια δημόσια νοσοκομεία, λειτουργούν με αποτελεσματικότητα ισάξια των ιδιωτικών.
Είναι λάθος να υποστηρίζεται η εκχώρηση των περισσότερων υπηρεσιών του κράτους στον ιδιωτικό τομέα.
Στην πραγματικότητα κάθε αγαθό ή υπηρεσία που δεν μπορεί να είναι ανταγωνιστικό, όπως τα δίκτυα ύδρευσης. Πρέπει να παραμένει στο δημόσιο.
Η απελευθέρωση των απολύσεων σε αυτούς τους οργανισμούς, είναι αναγκαία για την επανασχεδίαση τους με σύγχρονα πρότυπα διοίκησης, χωρίς μόνιμα εργαζόμενους. Αυτό θα είχε σαν συνέπεια την μείωση των τιμολογίων για τους πολίτες.
Στην πραγματικότητα ένα κράτος μπορεί να λειτουργεί για το σύνολο των πολιτών παρέχοντας υπηρεσίες από δημόσιους και ιδιωτικούς οργανισμούς. Για παράδειγμα υπηρεσίες υγείας μπορεί να παρέχει και ένα δημόσιο και ένα ιδιωτικό νοσοκομείο, το ίδιο για την παιδεία και άλλες υπηρεσίες.
Σημαντικό είναι ένα κράτος να μπορεί να προσφέρει πραγματικά δωρεάν βασικές υπηρεσίες υγείας και παιδείας για όλους τους πολίτες, ανεξάρτητα αν οι πάροχοι είναι δημόσιος ή ιδιωτικός τομέας.
Το παραπάνω μπορεί να υλοποιηθεί για το σύνολο του κράτους μέσα από μια ανοιχτή δυνητικά συμμετοχική αγορά εργασίας, δηλαδή απελευθέρωση των απολύσεων.
Πως μεταρρυθμίζουμε ένα κράτος εν κινήσει?
Αν υπάρχει η σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας των πολιτών στην ουσία δεν μεταρρυθμίζουμε το κράτος αλλά το επανασχεδιάζουμε με βάση τον σκοπό που υπηρετεί ο οργανισμός και όχι με βάση τα άτομα που εργάζονται στον οργανισμό.
Σε χώρες όπως η Ελλάδα το κράτος έχει καταληφθεί από τους λειτουργούς του.
Μόνο ο επανασχεδιασμός του με απελευθέρωση των απολύσεων μπορεί να θέσει το κράτος στην υπηρεσία του συνόλου των πολιτών του.
Για να επιτευχθεί μια αλλαγή που θα επηρέαζε την ζωή εκατομμυρίων πολιτών θα πρέπει να είναι εγγυημένο ότι μετά την αλλαγή πολλοί περισσότεροι πολίτες θα απολαμβάνουν ευημερία (χωρίς μονιμότητα) και η αλλαγή θα είναι για το μακροπρόθεσμο συμφέρον της χώρας, δηλαδή θα είναι για το συμφέρον των παιδιών αυτών οι οποίοι θα χάσουν την απόλυτη οικονομική ασφάλεια, τα δικαιώματα και τις προσοδοθηρίες.
Για να είναι αποδεχτή μιας τέτοιου μεγέθους αλλαγή πρέπει να εξασφαλιστεί η προοδευτικότητά της, δηλαδή δεν πετάς στον δρόμο τους σημερινούς κυρίαρχους του παιχνιδιού, αλλά τους αποσύρεις με αξιοπρέπεια.
Οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις είναι ένα καθεστώς εκμεταλλευτικό για τους υπόλοιπους πολίτες, δεν παύουν όμως να αποτελούν νόμιμες προσδοκίες των πολιτών αποτέλεσμα της θεσμοθετημένης υπαρξής τους τις τελευταίες δεκαετίες.
Παρόλο που είναι άδικες δεν μπορούν να διακοπούν απότομα χωρίς μια μεταβατική περίοδο. Ακόμα πιο πέρα οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις αποτελούν ένα αποσβεστικό μηχανισμό της αντίδρασης που προκύπτει σε θεσμικές αλλαγές.
Το ύψος των συντάξεων και τα εφάπαξ είναι ένα διαφορετικό θέμα. Τα εφάπαξ και οι μεγάλες συντάξεις είναι λογικό να μειωθούν σε μια μεταβατική περίοδο και να συνδεθούν με τις πραγματικές δυνατότητες της οικονομίας.
Ένας ακόμα αποσβεστικός μηχανισμός αντίδρασης στις θεσμικές αλλαγές, είναι η αμνηστία παρελθόντων φορολογικών αδικημάτων για πολίτες με εισοδήματα κάτω από αυτά μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης και περιουσία όση η αξία μιας μέσης κατοικίας.
Η σχεδίαση του κράτους ξεκινά με την δημιουργία μιας ανεξάρτητης υπηρεσίας που ελέγχει τις χρηματικές ροές μέσω των πληροφορικών συστημάτων, ένας πρότυπος ανεξάρτητος οργανισμός με διεύρυνση της υπάρχουσας ΓΓΔΕ σχεδιασμένης από την αρχή, με την συνεργασία των εταίρων μας, με μη μόνιμους υπαλλήλους, πλήρη διαφάνεια και διάθεση στατιστικών στοιχείων σε κάθε ενδιαφερόμενο επιστημονικό ίδρυμα ή απλό πολίτη.
Επανασχεδίαση και στελέχωση των ΚΕΠ με μη μόνιμους υπαλλήλους, με αξιοπρεπή αμοιβή σαν βασικά σημεία επικοινωνίας του πολίτη με την διοίκηση, για πολλαπλούς σκοπούς.
Δημιουργία νέων μεταβατικών αυτόνομων οργανισμών, για εξυπηρέτηση συγκεκριμένων σκοπών: κτηματολόγιο,
κέντρο εξυπηρέτησης επιχειρηματιών,
νέα επιθεώρηση εργασίας για την καταπολέμηση της μαύρης εργασίας και την δήλωση ψευδών στοιχείων για αμοιβές, ήμερες εργασίας, χρόνος εργασίας, με εξειδικευμένους τομείς ανά κλάδο,
...
Επανασχεδίαση όλων των δομών του κράτους με βάση τον σκοπό τον οποίον επιτελούν, για το σύνολο των πολιτών και του περιβάλλοντος.
Η επανασχεδίαση θα γίνει από τον υπεύθυνο μετάβασης κάθε τομέα για παιδεία, υγεία, δικαιοσύνη, δημόσια τάξη, πολιτισμό, σε συνεργασία με τεχνικούς από την ένωση και τον ΟΟΣΑ, και με την συμμετοχή όποιου προϊσταμένου ή υπαλλήλου από τις υπάρχουσες δομές επιθυμεί.
Οι δομές της άμυνας θα μειωθούν προοδευτικά και θα παραμείνουν ενεργές αυτές που συνδέονται με το ΝΑΤΟ σήμερα και θα συνδεθούν με ένα Ευρωπαϊκό στρατό στο μέλλον.
Η ένωση πρέπει να εγγυάται τα εξωτερικά σύνορα των χωρών μελών της, όταν θα υπογραφούν οι κατάλληλες συνθήκες.
Ένα ποσοστό των υπαρχόντων εργαζόμενων θα συνταξιοδοτηθεί, ένα ποσοστό θα επαναπροσληφθεί στις νέες δομές και ένα ποσοστό θα απολυθεί.
Οι πρώην μόνιμοι και νυν απολυμένοι μπορούν να δικαιούται συνέχιση της καταβολής του μισθού τους για δύο χρόνια και μετά χωρίς άλλη αποζημίωση θα έχουν δικαίωμα στο ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα όπως οι υπόλοιποι πολίτες.
Διεκπεραίωση όλων των εκκρεμοτήτων από την παλιά διοίκηση με την ένταξή τους στις νέες δομές.
Μα τι είναι αυτά που λες, μυθιστόρημα γράφεις, δεν ξέρεις τι σου γίνεται οι Έλληνες δεν δίνουν την εθνική κυριαρχία τους.
Μπορεί να είναι μυθιστόρημα μπορεί να είναι όραμα, μπορεί να είναι μπούρδες. Ο χρόνος θα δείξει και οι απλοί Έλληνες πολίτες. Αν οι απλοί πολίτες καταλάβουν και πάψουν να στηρίζουν την κυβέρνηση που εκβιάζει την ένωση με την καταστροφή της Ελλάδος, όλα είναι δυνατά.
Οι επιλογές για τους απλούς πολίτες θα είναι δύο: ή η Ελλάδα θα γίνει στους βασικούς θεσμούς και στις βασικές αξίες σαν την ένωση, ή θα αναζητήσει τους φιλόσοφους βασιλιάδες σε ολοκληρωτικού τύπου καθεστώτα.
Προς το παρόν οι περισσότεροι Έλληνες πολίτες σκοπεύουν πράγματα ασύμβατα και την παραμονή στην ένωση και να μην αλλάξουν τίποτα από τους υπάρχοντες θεσμούς και αξίες.
Θα πρέπει οι Έλληνες πολίτες να πάρουν νέες αποφάσεις, συνυπολογίζοντας τα νέα δεδομένα.
Πως διανέμουμε τον πλούτο?
Αφού βρήκαμε πως παράγεται ο πλούτος, σχεδιάσαμε από την αρχή ένα πρότυπο κράτος ευημερίας μπορούμε να μοιράσουμε τον πλούτο.
Για να προχωρήσουμε πρέπει να θέσουμε τις αρχές που θα διέπουν την διανομή του πλούτου.
Δεν φαίνεται να υπάρχει ιστορικό γεγονός που να διέψευσε τον Χαγιέκ γιαυτό θα πρέπει να τον σεβαστούμε.
Η κοινωνία μπορεί και πρέπει να παρέχει σε όλα τα μέλη της μια περιορισμένη ασφάλεια για να προστατεύει από τον αδυσώπητο ανταγωνισμό αυτούς που δεν γουστάρουν το παιχνίδι.
Δωρεάν (όχι δημόσια) υγεία για όλους χωρίς φακελάκια
Δωρεάν (όχι δημόσια) παιδεία για όλους χωρίς ιδιαίτερα
Ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για όλους τους άνεργους όσο το όριο της φτώχειας (για να μην πέφτουν πολλοί στην παγίδα της φτώχειας, όπως γίνεται σήμερα που οι συντάξεις των γονιών είναι πολλές φορές μεγαλύτερες από το μισθό που μπορούν να κερδίσουν τα παιδιά εργαζόμενα, αν βρουν εργασία)
Παροχή αξιοπρεπών συντάξεων σε όλους τους συνταξιούχους συνυπολογίζοντας αν έχουν, άλλα εισοδήματά τους.
Όλα τα παραπάνω μέτρα είναι κοστολογημένα και υλοποιήσιμα αύριο, αν οι Έλληνες πολίτες αποφάσιζαν την αλλαγή του συντάγματος και την δημιουργία ενός πρότυπου κράτους ευημερίας.
Απλά πόροι από τις μεγάλες συντάξεις κατευθύνονται στις μικρές, πόροι που εξοικονομούνται από το κλείσιμο άχρηστων οργανισμών και εργαζόμενων χωρίς αντικείμενο κατευθύνονται στους άνεργους.
Σε δέκα χρόνια η Ελλάδα μπορεί να είναι μια απίστευτα διαφορετική χώρα.
Μπορεί από την κυριαρχική ζούγκλα της απάτης να περάσει στην τάξη της ελευθερίας των ανοιχτών δυνητικά συμμετοχικών θεσμών.
Παραπομπές
(1) H συνομοσπονδία των Ιροκουά δείχνει ότι είναι δυνατό διαφορετικοί λαοί να συστήσουν μια συνομοσπονδία, είναι δυνατόν διαφορετικοί λαοί να αρνηθούν την εθνική κυριαρχία τους για να συμμετάσχουν σε μια ένωση, αν μπορούν να έχουν κάποιες κοινές αρχές και κάποια οφέλη πιο σημαντικά από την εθνική κυριαρχία. Το πιο βασικό όφελος είναι να σταματήσουν τους πολέμους τουλάχιστον στην επικράτεια της ένωσης και να καλυτερεύσουν την ζωή των πολιτών τους.
Οι Ιροκουά, είναι μια ιστορικά ισχυρή και σημαντική ομοσπονδία (συμπολιτεία) των Ιθαγενών Αμερικάνων στα βόρειο ανατολικά της ηπείρου. Ήταν γνωστοί κατά τη διάρκεια των αποικιακών χρόνων στους Γάλλους σαν "Iroquois League" και αργότερα σαν "Iroquois Confederacy", και στους Άγγλους σαν "τα Πέντε Έθνη" (πριν το 1722) και αργότερα σαν "τα Έξι Έθνη", περιλαμβάνοντας τα έθνη των Mohawk, Onondaga, Oneida, Cayuga, Seneca, and Tuscarora. Οι Ιροκουά έχουν αφομοιώσει πολλούς άλλους λαούς στον πολιτισμό τους, σαν αποτέλεσμα πολέμου και προσφέροντας καταφύγιο σe εκτοπισμένα έθνη. Οι Erie και Wyandot συχνά θεωρούνται λαοί των Ιροκουά εξαιτίας της παρόμοιας γλώσσας και του τρόπου ζωής τους. Το 2010, περισσότεροι από 45.000 εγγεγραμμένοι άνθρωποι των Έξι Εθνών ζουν στον Καναδά, και περίπου 80.000 στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Iroquois
(2) ως επί το πλείστον ελεύθερες ή χώρες (70.0-79.9) με ανοικτούς δυνητικά συμμετοχικούς οικονομικούς θεσμούς:
Estonia 8η 76,8 / Ireland 9η 76,6 / Denmark 11η 76,3 / United Kingdom 13η 75,8 / Lithuania 15η 74,7 / Germany 16η 73,8 / Netherlands 17η 73,7 / Finland 19η 73,4 / Luxembourg 21η 73,2 / Sweden 23η 72,7 / Czech Republic 24η 72,5 / Iceland 26η 72,0 / Norway 27η 71,8 / Austria 30η 71,2 /
μέτρια ελεύθερες (60.0-69.9) ή χώρες με ενδιάμεσους οικονομικούς θεσμούς:
Latvia 37η 69,7 / Belgium 40η 68,8 / Poland 42η 68,6 / Cyprus 45η 87,9 / Spain 49η 67,6 / Slovakia 50η 67,2 / Hungary 54η 66,8 / Bulgaria 55η 66,8 / Romania 57η 66,6 / Malta 58 / 66,5 / Albania 63η 65,7 / Portugal 64η 65,3 / Turkey 70η 63,2 / France 73η 62,5 / Italy 80η 61,7 / Croatia 81η 61,5 / Slovenia 88η 60,3 /
ως επί το πλείστον μη ελεύθερες (50.0-59.9) ή χώρες με κλειστούς δυνητικά εκμεταλλευτικούς οικονομικούς θεσμούς
Greece 130η 54 / China 139η 52,7 / Russia 143η 52,1 /
καταπιεσμένες (0-49.9) ή χώρες με κλειστούς εκμεταλλευτικούς οικονομικούς θεσμούς
Ukraine 162η 46,9 / Venezuela 176η 34,3 / North_Korea 178η 1,3
(3) Κατατίθεται αυτό το σχέδιο όχι γιατί μπορεί να εφαρμοστεί στην Ελλάδα σήμερα, αφού δεν ξέρουμε αν θα το αποδεχόντουσαν οι Έλληνες και πιθανό να το μπλόκαρε η Γαλλία με τους ενδιάμεσους θεσμούς της, θα ήταν όμως καλό για την Ουκρανία, ή όποια άλλη χώρα αν το αποδέχονταν οι πολίτες τους.
Ανάπτυξη πληροφοριακών συστημάτων για φόρους δαπάνες συντάξεις επιδόματα.
Χρησιμοποίηση ηλεκτρονικής ψηφοφορίας για απόσπαση ή όχι της συμφωνίας του 51% των πολιτών για ριζικές μεταρρυθμίσεις με αντάλλαγμα ένα κράτος ευημερίας.
Το δημοψήφισμα θα είναι ένα new deal με την ένωση και θα περιλαμβάνει τα παρακάτω:
Κατάργηση υπάρχοντος συντάγματος, κατάργηση μονιμότητας δημοσίων υπαλλήλων, επανασχεδίαση του συνταξιοδοτικού, δημιουργία κράτους ευημερίας με δωρεάν υγεία, παιδεία και αξιοπρεπείς συντάξεις για όλους στα όρια της οικονομίας (συνυπολογίζοντας άλλα εισοδήματα των πολιτών). Φύλαξη εξωτερικών συνόρων.
Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων.
Ο πρώτος θεσμός προσπαθήθηκε να δημιουργηθεί στην Ελλάδα από την ένωση, με την ανεξαρτησία της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων. Ο θεσμός αυτός είναι σε θέση να παρακολουθεί τα νόμιμα εισοδήματα και την περιουσία όλων των πολιτών και τις δαπάνες του κράτους.
Είναι ο μεγάλος αδελφός του δημόσιου χρήματος υπεύθυνος για την συλλογή φόρων και την καταγραφή των δαπανών.
Είναι ένας σημαντικός θεσμός που μπορεί να γίνει πρότυπο για την λειτουργία ενός σύγχρονου κράτους.
Ο ρόλος της μπορεί να διευρυνθεί για να περιλαμβάνει όλα τα πληροφορικά συστήματα του κράτους. Μπορεί να περιλαμβάνει τα πληροφορικά συστήματα του υπουργείου εργασίας που περιέχουν τις χρηματοροές των συντάξεων και των κοινωνικών επιδομάτων, τα πληροφορικά συστήματα για την προκήρυξη θέσεων εργασίας και τα πληροφορικά συστήματα για τις αναθέσεις έργων μέσω ανοιχτών διαγωνισμών.
Μπορεί ακόμα να ελέγχει όλη την χρηματική ροή των επιδοτήσεων, να την παρακολουθεί μέχρι το τελευταίο ευρώ και να ελέγχει αν υλοποιούνται οι στόχοι, συμπεριλαμβανομένου ότι κάθε εργασία που πραγματοποιείται με χρήματα επιδοτήσεων πρέπει να είναι νόμιμη και να αμείβεται αξιοπρεπώς.
Δεν ξέρω αν κάποιοι βλέπουν την ΓΓΔΕ σαν Οργουελιανή εξέλιξη, αλλά είναι σχεδόν πραγματικότητα. Σε ένα φιλελεύθερο κράτος προστατεύεται η ατομική σφαίρα και καθένας μπορεί να κάνει ότι επιθυμεί, αλλά τα συνολικά εισοδήματά του και η συνολική περιουσία του και πως αποκτήθηκαν είναι δεδομένο που αφορά το σύνολο των πολιτών, με την έννοια η φοροδιαφυγή είναι κλοπή σε ένα κράτος ευημερίας.
Η ΓΓΔΕ πρέπει να λειτουργεί με μη μόνιμους εργαζόμενους. Μη μόνιμος εργαζόμενος δεν σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι εκεί θα αλλάζουν συνέχεια, αλλά η υπηρέτηση της κάθε θέσης ευθύνης, είναι πιο σημαντική από τον ίδιο τον εργαζόμενο. Αν κάποιος μπορεί να υπηρετεί την θέση του με επάρκεια μπορεί να εργάζεται εκεί μέχρι να συνταξιοδοτηθεί. Αν όμως δεν μπορεί να υπηρετήσει τα καθήκοντα της θέσης του απολύεται.
Ο ΓΓΔΕ επιλέγεται μετά από προκήρυξη διεθνούς διαγωνισμού όπου οι υποψήφιοι μπορούν να αυτοπροταθούν και αξιολογούνται από μια μικτή επιτροπή, που αποτελείται από εκπροσώπους (τεχνικό κλιμάκιο) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, και του οικονομικού υπεύθυνου μετάβασης της Ελλάδας.
Η ΓΓΔΕ πρέπει να λειτουργεί με πλήρη διαφάνεια και να διαθέτει στατιστικά στοιχεία για κάθε ενδιαφερόμενο οικονομικό πανεπιστήμιο ή απλό πολίτη.
Η ΓΓΔΕ πρέπει να ξέρει που και πως ξοδεύτηκε και το τελευταίο ευρώ δημοσίου χρήματος.
Η ΓΓΔΕ πρέπει να είναι ένας εκτελεστικός οργανισμός του κράτους που υλοποιεί τις αποφάσεις του νομοθετικού σώματος και είναι ανεξάρτητος από κόμματα.
Η ΓΓΔΕ κάθε χώρας συνδέεται με ένα νέο ευρωπαϊκό θεσμό τον ΓΓΔΕ της Ευρώπης.
Υπεύθυνος οικονομικής μετάβασης
Ο υπεύθυνος οικονομικής μετάβασης είναι αυτός που θα αναλάβει να υλοποιήσει τις αποφάσεις του δημοψηφίσματος.
Δημιουργείται μια λίστα από πολίτες που τους προτείνουν άλλοι, ή αυτοπροτείνονται. Η λίστα περνάει από έγκριση των ευρωπαϊκών θεσμών.
Οι υποψήφιοι ψηφίζονται από τους πολίτες με ηλεκτρονική ψηφοφορία. Οι δύο επικρατέστεροι περνούν στον δεύτερο γύρο. Αυτός που θα συγκεντρώσει το 51% γίνεται πρωθυπουργός υπεύθυνος οικονομικής μετάβασης. Αν κανείς δεν το συγκεντρώσει δημιουργείται νέα λίστα. Οι υποψήφιοι μπορούν να προτείνονται και από την ένωση και μπορεί να μην είναι ντόπιοι.
Ο υπεύθυνος οικονομικής μετάβασης ορκίζεται πίστη στο νέο σύνταγμα και μετασχηματίζει τους υπάρχοντες εκμεταλλευτικούς θεσμούς του κράτους σε ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς ενός κράτους ευημερίας.
Ο υπεύθυνος οικονομικής μετάβασης πρέπει να έχει σχέση με οικονομικά, managment και θα αναλάβει να συντονίσει τον επανασχεδιασμό του κράτους εν κινήσει.
Θα επιλέξει με αξιοκρατικά κριτήρια αυτούς που θα αναλάβουν τα υπάρχοντα υπουργεία και θα επανασχεδιάσουν με την βοήθεια της Ένωσης τα τμήματα ενός σύγχρονου μικρού και αποτελεσματικού κράτους για όλους τους πολίτες
Υπεύθυνος πολιτικής μετάβασης
Ο υπεύθυνος πολιτικής μετάβασης είναι αυτός που θα αναλάβει να υλοποιήσει τις αποφάσεις του δημοψηφίσματος, από την πλευρά του μετασχηματισμού των νόμων, που ισχύουν μέχρι να αντικατασταθούν. Είναι ο ανώτερος δικαστικός που μπορεί να εκλέγεται με την ίδια διαδικασία όπως ο υπεύθυνος οικονομικής μετάβασης.
Ο υπεύθυνος πολιτικής μετάβασης είναι ανεξάρτητη αρχή αλλά συνεργάζεται με τον υπεύθυνο οικονομικής μετάβασης και με θεσμούς της ένωσης για να υλοποιήσουν το νέο Σύνταγμα.
Ο υπεύθυνος πολιτικής μετάβασης πρέπει να έχει σχέση με συντάγματα, νόμους και θα πρέπει να συντονίσει μια ομάδα νομικών από την χώρα, που θα συνεργαστεί με μια ομάδα νομικών της Ένωσης για την δημιουργία του πρώτου εμβρυακού συντάγματος στην ένωση με ισχύ στις πτωχευμένες και υπό ένταξη χώρες.
Στο σύνταγμα θα θεσμοθετείται η περιορισμένη ασφάλεια για όλους τους πολίτες και συγκεκριμένα δωρεάν υγεία, δωρεάν παιδεία, δίχτυ ασφαλείας για τους άνεργους με ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα όσο το όριο της φτώχειας και αξιοπρεπείς συντάξεις για όλους τους συνταξιούχους συμπληρώνοντας υπάρχοντα δικά τους εισοδήματα. Τέλος αξιοπρεπείς μισθούς τουλάχιστον όσο οι εύλογες δαπάνες διαβίωσης σε όλους τους εργαζόμενους άμεσα ή έμμεσα, σε δραστηριότητες που δημιουργούνται με χρήματα του δημοσίου ή της ένωσης.
Οι εύλογες δαπάνες διαβίωσης υπολογίζονται σε ετήσια βάση από την στατιστική υπηρεσία και συνδέονται με δύο συντελεστές, με το εμπορικό ισοζύγιο και την εισπραξιμότητα των φόρων.
Προφανώς εκτός από τα παραπάνω θα πρέπει να μπει στο σύνταγμα η κυριαρχία του νόμου, τα ατομικά δικαιώματα και όλα τα καλά που έχει μια φιλελεύθερη δημοκρατία.
Το νέο σύνταγμα θα ορίζει τα σύνορα της Ελλάδας, σαν εξωτερικά σύνορα της Ένωσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου