Είναι αστείο ότι κάποια πράγματα δεν είναι προφανή στους οικονομολόγους και τους πολιτικούς επιστήμονες.
Η μονιμότητα στο δημόσιο πρέπει να αφορά ένα μικρό ποσοστό πολιτών και να είναι πλήρως αιτιολογημένη, για το ποιους αφορά (πχ δικαστές) και πως αξιολογούνται οι επωφελούμενοι από την μονιμότητα πολίτες για τις υπηρεσίες που παρέχουν (πχ κατευθείαν αξιολόγηση από τους πολίτες).
Τα παραπάνω δεν νομίζω ότι είμαι ο μοναδικός που τα υποστηρίζω είναι πιθανόν ότι θα συμφωνούσε και ο Friedrich Hayek (1) και η Margaret Thatcher. Ο πρώτος γράφει για την μονιμότητα στο βιβλίο του "ο δρόμος προς την δουλεία", η δεύτερη συγκρούστηκε (εξουσιοδοτημένη από τους Βρετανούς πολίτες) με τα συνδικάτα των ανθρακωρύχων που απαιτούσαν την διατήρηση των κεκτημένων δικαιωμάτων τους σε βάρος του συνόλου των πολιτών.
Κάποτε σε ένα θερμοκήπιο έκανα μια υποθετική ερώτηση σε δυο εργάτες. Τους λέω έστω ότι είστε πρωθυπουργοί και στη χώρα εργάζονται μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ανθρακωρύχοι που παράγουν κάρβουνο πιο ακριβά από ότι μπορεί να το αγοράσει η χώρα σαν εισαγόμενο, τι πρέπει να κάνεις. Και οι δύο μου απάντησαν δεν με νοιάζουν οι ανθρακωρύχοι εγώ θέλω φτηνό κάρβουνο.
Αν ήμουν στην θέση της Margaret θα έλεγα στους ανθρακωρύχους να κατεβάσουν τους μισθούς τους γιατί η πληρωμή τους γίνεται με χρήματα πολιτών και μάλιστα κάποιοι από αυτούς μπορεί να έχουν εισόδημα μικρότερο των ανθρακωρύχων και τότε οι ανθρακωρύχοι γίνονται εκμεταλλευτές των υπολοίπων.
Ξέρω οι αριστεροί θα έλεγαν να κυβερνήσουμε εμείς να πάρουμε τα λεφτά από την πλουτοκρατία.
Ποιο είναι το αίτημα σήμερα να πάρουμε τα λεφτά από την πλουτοκρατία ή οι κοινωνίες να μπορούν να δώσουν στους πολίτες τους πρόσβαση σε μια inclusive αγορά εργασίας όπου ανταλλάσσουν τον χρόνο τους και το ενδιαφέρον τους με ένα αξιοπρεπές εισόδημα.
Προσωπικά δεν μου καίγεται καρφί αν ο Bill Gates έχει δισεκατομμύρια εκείνο που με ενδιαφέρει είναι πως παράχθηκαν και πως χρησιμοποιούνται, οι σύγχρονες inclusive δημοκρατίες μπορούν να δημιουργήσουν τους νόμους ώστε ο Bill να μη γίνει μονοπώλιο, να μην εκμεταλλεύεται τους εργαζομένους του, να μη φοροδιαφεύγει.
Αν ο Bill έγινε δισεκατομμυριούχος εκμεταλλευόμενος το ταλέντο του και παρήγαγε καινοτομία γιατί θα πρέπει να πάρεις χρήματα από τον Bill για να πληρώσεις κάποιον να κάθεται.
Αν ορίσω τους νεοφιλεύθερους σαν αυτούς που πιστεύουν ότι η αγορά πρέπει να αυτορυθμίζεται και η κοινωνία να βάλει στην σημαία της το κέρδος και το κράτος να κάνει τα ελάχιστα δεν θα συμφωνούσα, το πιθανότερο που θα συνέβαινε θα ήταν μια ζούγκλα εκμετάλλευσης γιατί πολλοί άνθρωποι δεν είναι ανταγωνιστικοί και δεν θέλουν ή δεν μπορούν να παίξουν το παιχνίδι.
Η αυτορύθμιση της αγοράς είναι εργαλείο διακυβέρνησης και όχι αυτοσκοπός.
Δεν μπορώ να ξέρω αν η Margaret αποδεχόταν το μανιφέστο, αλλά το μανιφέστο δεν θα αποδεχόταν τους νεοφιλελεύθερους, το μανιφέστο αποζητά μια καλύτερη ρύθμιση του καπιταλισμού με αλλαγή θεσμών η οποία είναι ήδη υλοποιημένη σε αρκετά κράτη.
Αν οι ανθρακωρύχοι είχαν κερδίσει την μάχη, η Αγγλία θα ήταν πτωχευμένη όπως η Ελλάδα σήμερα.
Ο νεοφιλευθερισμός έσπρωξε στον εκσυχρονισμό του κράτους για όλους τους πολίτες αλλά δεν στέριωσε μετά την Margaret, αφού οι πολίτες γύρισαν στον σοσιαλφιλευθερισμό έχοντας την γνώση ότι δεν μπορούν να ζουν από το κράτος χωρίς αντάλλαγμα. Μπορεί να συγκριθεί ένα δημόσιο νοσοκομείο της Αγγλίας με ένα της Ελλάδας?
Μπορεί να συγκριθεί ο χρόνος απόκρισης της Αγγλικής διοίκησης σε αιτήματα πολιτών με την γραφειοκρατική ταλαιπωρία των Ελλήνων?
Θάθελα να πω και για τους φιλελεύθερους, οι φιλελεύθεροι με εκφράζουν στον αγώνα τους για την ελευθερία και τον αυτοπροσδιορισμό του ατόμου (2), διάβασα τα μανιφέστα τους (4) και δεν τα λένε άσχημα, ξέρω όμως ότι οι ελεύθερες αγορές είναι ανάθεμα για τους περισσότερους Έλληνες πολίτες και θα μπορούσα να πω ότι και μένα δεν μου αρέσουν θα προτιμούσα οι άνθρωποι να ζουν ευτυχισμένοι και χαρούμενοι χωρίς ανταγωνισμούς το ζητούμενο όμως δεν είναι τι επιθυμώ εγώ, αλλά τι γίνεται. (3)
Η εμπειρία μου μου είπε ότι ο καπιταλισμός και ο ανταγωνισμός είναι η μια πλευρά της φύσης του ανθρώπου, οι κοινωνίες που τον αποδέχτηκαν και τον ρύθμισαν με inclusive θεσμούς παρήγαγαν ευημερία που διαχύθηκε στους πολλούς και ανησύχησαν και για την καταστροφή του περιβάλλοντος.
Οι κοινωνίες που τον αρνήθηκαν όπως η Ελληνική, παρήγαγαν προνόμια για αυτούς που καταλαμβάνουν τις μόνιμες θέσεις εργασίας στο δημόσιο και στον δήθεν ιδιωτικό τομέα και διαφθορά.
Η μονιμότητα είναι η σπονδυλική στήλη των εκμεταλλευτικών θεσμών στην Ελλάδα, όπως και σε κάθε πτωχευμένο ή προς ένταξη στο κοινό νόμισμα κράτος.
Οποιαδήποτε βοήθεια από την Ευρωπαϊκή ένωση την ΕΚΤ και το ΔΝΤ θα έπρεπε να συνοδεύεται από τον πρώτο απλό όρο που είναι ικανός να αλλάξει τους εκμεταλλευτικούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς σε συμμετοχικούς.
Απελευθέρωση των απολύσεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Αν αυτό αντιτίθεται στο Σύνταγμα να γίνει δημοψήφισμα να αποφασίσουν οι πολίτες.
Η μονιμότητα στον δημόσιο και στον δήθεν ιδιωτικό τομέα οδηγεί τους εργαζόμενους πολίτες σε τρεις διαφορετικές συμπεριφορές: σε ένα ποσοστό πχ 25% οι πολίτες γίνονται λαμόγια και διεφθαρμένοι, σε ένα ποσοστό 25% οι πολίτες υπερβάλλουν το εαυτό τους για να είναι σωστοί στην υπηρεσία τους και σε ένα ποσοστό 50% οι πολίτες αδιαφορούν ξέρουν ότι οι συνάδελφοί τους κλέβουν αλλά αυτοί πηγαίνουν στην εκκλησία.
Όλοι είναι ενήμεροι ότι η αγορά εργασίας στην Ελλάδα είναι κλειστή για τις καλά αμειβόμενες θέσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Το πήραν χαμπάρι όταν τα παιδιά τους ή οι καλύτεροι φοιτητές τους πρέπει να μεταναστεύσουν για να βρουν αξιοπρεπή εργασία. Και τι κάνουν οι διανοούμενοι πολιτικοί και οικονομικοί επιστήμονες? το αποδέχονται ακόμα και οι φιλεύθεροι γιατί φοβούνται να πάρουν την ευθύνη και να δημιουργήσουν ένα κίνημα άρσης της μονιμότητας στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Όλοι είναι ενήμεροι ότι πολλοί ιδιώτες επιχειρηματίες ήταν διαπλεκόμενοι με τους πολιτικούς και τους τραπεζίτες και πολλοί από αυτούς είναι σήμερα πτωχευμένοι και ζητούν αναδιάρθρωση των δανείων τους με χρήματα των τραπεζών, δηλαδή με χρήματα των πολιτών που ανακεφαλαιοποιήσαν τις τράπεζες. Χωρίς να πάνε σπίτια τους οι δήθεν επιχειρηματίες περιμένουν οι οικονομολόγοι να αρχίσει η ανάπτυξη στην Ελλάδα?
Είναι αστείο ότι κάποια πράγματα δεν είναι προφανή στους οικονομολόγους και τους πολιτικούς επιστήμονες.
(1) " ... Θα ήταν χρήσιμο να αντιδιαστείλουμε εξαρχής τα δύο είδη ασφάλειας: την περιορισμένη, που μπορεί να επιτευχθεί για όλους και που δεν είναι επομένως προνόμιο, αλλά νόμιμο αντικείμενο επιθυμίας και την απόλυτη ασφάλεια, που σε μια ελεύθερη κοινωνία δεν μπορεί να επιτευχθεί για όλους και δεν πρέπει να δίνεται σαν προνόμιο - παρεκτός σε κάποιες ειδικές περιπτώσεις, όπως τους δικαστές, ...
... Ο σχεδιασμός για την ασφάλεια που έχει τόσο δόλια επίπτωση την ελευθερία ... Είναι ένας σχεδιασμός ο οποίος προορίζεται να προστατεύσει άτομα ή ομάδες από μειώσεις του εισοδήματός τους που, αν και επ' ουδενί δίκαιες, συμβαίνουν ωστόσο καθημερινά σε μια ανταγωνιστική κοινωνία, ... Αυτό το είδος ασφάλειας ή δικαιοσύνης μοιάζει ασύμβατο με την ελευθερία να διαλέγει κανείς την απασχόληση του."
(2) "... Ξέρουμε ότι μαχόμαστε για την ελευθερία να διαμορφώνουμε την ζωή μας σύμφωνα με τις δικές μας ιδέες..."
(3) "... Είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε σχεδόν οποιαδήποτε εξήγηση της παρούσας κρίσης του πολιτισμού μας, εκτός από μία: ότι η παρούσα κατάσταση του κόσμου μπορεί να είναι απότοκο ενός γνήσιου δικού μας λάθους και ότι η επιδίωξη κάποιον από τα πολυτιμότερα ιδεώδη μας φαίνεται ότι έχει παράγει αποτελέσματα εντελώς διαφορετικά από εκείνα που προσδοκούσαμε"
Τα παραπάνω αποσπάσματα από το "ο δρόμος προς την δουλεία" του Friedrich von Hayek.
(4) http://reasonablelivingexpenses.blogspot.gr/2014/10/alliance-of-liberals-and-democrats-for.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου