Το τέλος της λογικής στην Ελλάδα το 2014 και η επαναφορά της

Στην Ελλάδα του 2014 η λογική δεν λειτουργεί μεταξύ των ανθρώπων που συνομιλούν για τα κοινά, υπάρχουν πολλοί λόγοι και ψάχνω τους βασικούς:

1 Διάλογος με λαμόγια δεν γίνεται, το λαμόγιο έχει τον σκοπό του, σε αφήνει να μιλάς και μετά χρησιμοποιεί τα λόγια σου για να σε φέρει κοντά του, στο τέλος επιβάλει την δράση του, ακόμα και αν αυτή αντιτίθεται στο λόγο του. Πολλοί Έλληνες πολιτικοί είναι λαμόγια. Αρκετοί πολίτες από αυτούς που τους ψηφίζουν είναι λαμόγια. Αρκετά λαμόγια έφτασαν να πιστέψουν ότι ο Έλληνας είναι λαμόγιο.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν παραπάνω λαμόγια από άλλες χώρες, απλά οι (extractive) εκμεταλλευτικοί οικονομικοί και πολιτικοί θεσμοί επιτρέπουν στα λαμόγια να καθορίζουν την πραγματικότητα.

2 Διάλογος με ιδεολόγους, ουτοπιστές και φιλόσοφους δεν γίνεται όταν θα πρέπει να παρθούν αποφάσεις και να δρομολογηθούν δράσεις για το τώρα.
Στην Ελλάδα όλοι θέλουν να είναι φιλόσοφοι, διαβάζουν ή θέλουν να διαβάσουν την "ιδανική πολιτεία του Πλάτωνα", το "κεφάλαιο" του Μαρξ, ...
Αν ήταν σήμερα ζωντανός ο Πλάτωνας και ο Μαρξ το πρώτο πράγμα που θα τους ένοιαζε θα ήταν να δουν πως εξελίχθηκαν οι κοινωνίες από τότε που αυτοί έφυγαν από τούτο τον κόσμο.
Προσωπικά θα τους πρότεινα το "γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη" όχι για να συμφωνήσουν με τον Τζέιμς και τον Ντάρον, αλλά για να αντλήσουν γνώση για τα γεγονότα που συνέβησαν στην ανθρώπινη ιστορία σχετικά με την εξέλιξη των οικονομικών και πολιτικών θεσμών και μετά θα τους έλεγα ιστορίες από την Ελλάδα του σήμερα.
Σίγουρα δεν μπορώ να ξέρω αν θα ξαναέγραφαν τα διάσημα έργα τους με τον ίδιο τρόπο.
Όταν σήμερα πας να αναζητήσεις λύσεις για την Ελλάδα και την Ευρώπη οι περισσότεροι Έλληνες σου λένε για τον Μαρξ και τον Πλάτωνα

3 Στην Ελλάδα αρκετοί πολίτες θεωρούν ότι είναι πιο σημαντικό να έχεις γνώμη από το να έχεις γνώση.
Αν σε ένα Έλληνα πολίτη, έφερνες τον Hayek να του εξηγήσει τι είναι φιλελευθερισμός ο Έλληνας πιθανόν δεν θα άφηνε τον Hayek να μιλήσει προτού του εξηγήσει ο ίδιος τι (νομίζει ότι) είναι ο φιλελευθερισμός.
Υπάρχει περίπτωση να προσπαθείς να επικοινωνήσεις την "διακήρυξη για μια άλλη Ελλάδα, για μια άλλη Ευρώπη" σε ένα φίλο και αυτός να σου λέει να διαβάσει πρώτα την "ιδανική πολιτεία" του Πλάτωνα και μετά θα μιλήσει μαζί σου όταν θα έχει την δική του γνώμη.

4 Στην Ελλάδα αρκετοί πολίτες αδιαφορούν για τα κοινά, ζουν στους κόσμους τους και δεν προλαβαίνουν και εγώ το ίδιο μπορεί να έκανα, απλά έτυχε να είμαι διαθέσιμος για κάποιο διάστημα.

5 Τα ΜΜΕ η ΝΕΡΙΤ και η υπό κατάληψη ΕΡΤ δημιουργούν μια ψευδή πραγματικότητα για την κατάσταση στην Ελλάδα. Υποστηρίζουν ότι το μνημόνιο είναι η αιτία των δεινών της Ελλάδας και όχι οι extractive πολιτικοί και οικονομικοί θεσμοί μας. Ο Μάνος, ο Σκυλακάκης ακόμα και ο υπερβολικός Τζήμερος ελάχιστα εμφανίζονται στα ΜΜΕ. Όλο το πολιτικό σύστημα έχει απορρίψει τους φιλελεύθερους σαν την αιτία του κακού αντιστρέφοντας την πραγματικότητα.

6 Έχει χαθεί το κοινό αίσθημα για το τι είναι δίκαιο.
Στην Ελλάδα συζητάμε αν σωστά δικαστήριο αθώωσε πολίτη που είχε προσληφθεί στο δημόσιο (1) με ψεύτικα πιστοποιητικά, φταίει ή δεν φταίει, αν έτσι γινόταν σε μεγάλη κλίμακα?
Δεν ξέρω την απάντηση, ξέρω την λύση: άρση μονιμότητας για όλους, επανασχεδίαση και επαναστελέχωση όλων των οργανισμών

7 Συναισθηματικά εμπόδια θολώνουν την λογική.
Ο ένας αδελφός είναι ελεύθερος επαγγελματίας ο άλλος δημόσιος υπάλληλος, ο ένας υπερφορολογήται και ο άλλος απολαμβάνει μονιμότητα και υπερβολικά δικαιώματα. Τι να πει ο ένας αδελφός στον άλλο, εγώ σε πληρώνω νάσαι χαλαρός?

8 Ένα πλέγμα αόρατων υποχρεώσεων καθορίζει τις αποφάσεις και τις πράξεις των πολιτών.
Σε πολλά χωριά η πολιτική είναι μια συνδιαλλαγή που δημιουργεί υποχρεώσεις, αν ένας πολιτικός σε βάλει σε μια δουλειά εσύ έχεις υποχρέωση να τον ψηφίζεις και αν χρειαστείς κάτι αυτός θα σε βοηθήσει.

Η επαναφορά της λογικής μπορεί να γίνει μόνο μέσα από την δημιουργία νέων αρχών και νέων σκοπών που θα ενώνουν τους πολίτες, αλλά αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από την κατανόηση της υπάρχουσας πραγματικότητας και με εξωτερική πίεση.

Η θέση που θέτει το μανιφέστο είναι ότι ο φιλελευθερισμός και ο (ελεγχόμενος) ανταγωνισμός δεν είναι επιθυμία ή όραμα για τις κοινωνίες των πολιτών αλλά ανάγκη. Αυτό λέει η πραγματικότητα γύρω μας και το μεγαλύτερο μέρος της ανθρώπινης ιστορίας.
Όποιος επιθυμεί καλύτερες κοινωνίες και αποστρέφεται το μοντέλο της ελεύθερης αγοράς εργασίας και του ανταγωνισμού, ας το πραγματοποιήσει με τους δικούς του ανθρώπους σε μικρή κλίμακα, θα ανταλλάξει ωραία αισθήματα, αλλά αν διανοηθεί να το επιβάλει σαν σύστημα διακυβέρνησης θα αποτύχει όπως η Ελλάδα σήμερα. Οι περισσότεροι πολίτες σήμερα προτιμούν να έχουν πρόσβαση σε παραπάνω κατανάλωση και δεν ενδιαφέρονται για καλύτερες κοινωνίες ακόμα και όταν δηλώνουν κομουνιστές.

Η επαναφορά της λογικής μπορεί να συμβεί όταν διαλυθούν οι μύθοι και οι πολίτες ενωθούν σε κοινούς σκοπούς παρά τις επιμέρους διαφορές τους.

Ο βασικός σκοπός που τίθεται σήμερα είναι:
Παραμονή της Ελλάδος στην Ευρώπη και αλλαγή των (extractive) εκμεταλλευτικών πολιτικών και οικονομικών θεσμών σε (inclusive) συμμετοχικούς.

Ο σκοπός της αλλαγής των θεσμών στην Ελλάδα είναι παραπάνω από τα άτομα που μπορούν να τον υπηρετήσουν, δεν χρειάζονται μεγάλοι ηγέτες για να υλοποιηθεί, απλά χρειάζεται απλούς πολίτες που συνηδειτοποιούν την κατάσταση στην Ελλάδα και ενώνονται όλοι μαζί για να δημιουργήσουν μια άλλη πραγματικότητα.

Το ποτάμι γίνεται τρίτη δύναμη και είναι ο φορέας της ελπίδας αν και διστακτικό στην αρχή περιμένει να ακούσει τον κόσμο, (γιαυτό ο Σταύρος γυρνάει στις πλατείες),
οι Έλληνες φιλελεύθεροι θα πρέπει να ενωθούν για χάρη του σκοπού αφήνοντας τις διαφορές και την γκρίνια στην άκρη
ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να διασπαστεί (θα γίνει πριν ή μετά τις εκλογές) αφού ενώνει στην προοπτική της εξουσίας μη συμβατούς σκοπούς
ΠΑΣΟΚ και ΝΔ πρέπει να εξαφανιστούν και να δημιουργηθούν νέα ποτάμια από καθαρούς ανθρώπους που νοιάζονται για την χώρα τους.

Όνειρα?

Υπάρχουν και οι εφιάλτες: να κάνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, να βρεθεί η Ελλάδα εκτός Ευρώπης με δραχμή και μετά να αναλάβει η χρυσή αυγή να επαναφέρει την τάξη.

(1) Απόφαση «βόμβα» – Ακυρώθηκε η απόλυση δημοτικού αστυνόμου που έκανε χρήση ψευδούς βεβαίωσης!!
ΟΑΕΕ: Δε θα τους αφήσουμε σε ησυχία! Θα τους “κυνηγούμε” για κάθε λάθος και παράλειψή τους!
Δεν την γλιτώνουμε, σύντροφοι, με τίποτα! Πηγή:www.capital.gr

Χρησιμοποιώ τους ορισμούς των Daron Acemoglou και James A. Robinson "why nations fail" για τον ορισμό των inclusive και extractive οικονομικών και πολιτικών θεσμών. 

Δημοψήφισμα 1ο: Απελευθέρωση των απολύσεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα (άρση μονιμότητας δημοσίων υπαλλήλων)

Είναι αστείο ότι κάποια πράγματα δεν είναι προφανή στους οικονομολόγους και τους πολιτικούς επιστήμονες.

Η μονιμότητα στο δημόσιο πρέπει να αφορά ένα μικρό ποσοστό πολιτών και να είναι πλήρως αιτιολογημένη, για το ποιους αφορά (πχ δικαστές) και πως αξιολογούνται οι επωφελούμενοι από την μονιμότητα πολίτες για τις υπηρεσίες που παρέχουν (πχ κατευθείαν αξιολόγηση από τους πολίτες).

Τα παραπάνω δεν νομίζω ότι είμαι ο μοναδικός που τα υποστηρίζω είναι πιθανόν ότι θα συμφωνούσε και ο Friedrich Hayek (1) και η Margaret Thatcher. Ο πρώτος γράφει για την μονιμότητα στο βιβλίο του "ο δρόμος προς την δουλεία", η δεύτερη συγκρούστηκε (εξουσιοδοτημένη από τους Βρετανούς πολίτες) με τα συνδικάτα των ανθρακωρύχων που απαιτούσαν την διατήρηση των κεκτημένων δικαιωμάτων τους σε βάρος του συνόλου των πολιτών.

Κάποτε σε ένα θερμοκήπιο έκανα μια υποθετική ερώτηση σε δυο εργάτες. Τους λέω έστω ότι είστε πρωθυπουργοί και  στη χώρα εργάζονται μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ανθρακωρύχοι που παράγουν κάρβουνο πιο ακριβά από ότι μπορεί να το αγοράσει η χώρα σαν εισαγόμενο, τι πρέπει να κάνεις. Και οι δύο μου απάντησαν δεν με νοιάζουν οι ανθρακωρύχοι εγώ θέλω φτηνό κάρβουνο.

Αν ήμουν στην θέση της Margaret θα έλεγα στους ανθρακωρύχους να κατεβάσουν τους μισθούς τους γιατί η πληρωμή τους γίνεται με χρήματα πολιτών και μάλιστα κάποιοι από αυτούς μπορεί να έχουν εισόδημα μικρότερο των ανθρακωρύχων και τότε οι ανθρακωρύχοι γίνονται εκμεταλλευτές των υπολοίπων. 

Ξέρω οι αριστεροί θα έλεγαν να κυβερνήσουμε εμείς να πάρουμε τα λεφτά από την πλουτοκρατία.

Ποιο είναι το αίτημα σήμερα να πάρουμε τα λεφτά από την πλουτοκρατία ή οι κοινωνίες να μπορούν να δώσουν στους πολίτες τους πρόσβαση σε μια inclusive αγορά εργασίας όπου ανταλλάσσουν τον χρόνο τους και το ενδιαφέρον τους με ένα αξιοπρεπές εισόδημα.

Προσωπικά δεν μου καίγεται καρφί αν ο Bill Gates έχει δισεκατομμύρια εκείνο που με ενδιαφέρει είναι πως παράχθηκαν και πως χρησιμοποιούνται, οι σύγχρονες inclusive δημοκρατίες μπορούν να δημιουργήσουν τους νόμους ώστε ο Bill να μη γίνει μονοπώλιο, να μην εκμεταλλεύεται τους εργαζομένους του, να μη φοροδιαφεύγει.

Αν ο Bill έγινε δισεκατομμυριούχος εκμεταλλευόμενος το ταλέντο του και παρήγαγε καινοτομία γιατί θα πρέπει να πάρεις χρήματα από τον Bill για να πληρώσεις κάποιον να κάθεται.

Αν ορίσω τους νεοφιλεύθερους σαν αυτούς που πιστεύουν ότι η αγορά πρέπει να αυτορυθμίζεται και η κοινωνία να βάλει στην σημαία της το κέρδος και το κράτος να κάνει τα ελάχιστα δεν θα συμφωνούσα, το πιθανότερο που θα συνέβαινε θα ήταν μια ζούγκλα εκμετάλλευσης γιατί πολλοί άνθρωποι δεν είναι ανταγωνιστικοί και δεν θέλουν ή δεν μπορούν να παίξουν το παιχνίδι. 

Η αυτορύθμιση της αγοράς είναι εργαλείο διακυβέρνησης και όχι αυτοσκοπός.

Δεν μπορώ να ξέρω αν η Margaret αποδεχόταν το μανιφέστο, αλλά το μανιφέστο δεν θα αποδεχόταν τους νεοφιλελεύθερους, το μανιφέστο αποζητά μια καλύτερη ρύθμιση του καπιταλισμού με αλλαγή θεσμών η οποία είναι ήδη υλοποιημένη σε αρκετά κράτη.

Αν οι ανθρακωρύχοι είχαν κερδίσει την μάχη, η Αγγλία θα ήταν πτωχευμένη όπως η Ελλάδα σήμερα.
Ο νεοφιλευθερισμός έσπρωξε στον εκσυχρονισμό του κράτους για όλους τους πολίτες αλλά δεν στέριωσε μετά την Margaret, αφού οι πολίτες γύρισαν στον σοσιαλφιλευθερισμό έχοντας την γνώση ότι δεν μπορούν να ζουν από το κράτος χωρίς αντάλλαγμα. Μπορεί να συγκριθεί ένα δημόσιο νοσοκομείο της Αγγλίας με ένα της Ελλάδας?
Μπορεί να συγκριθεί ο χρόνος απόκρισης της Αγγλικής διοίκησης σε αιτήματα πολιτών με την γραφειοκρατική ταλαιπωρία των Ελλήνων?

Θάθελα να πω και για τους φιλελεύθερους, οι φιλελεύθεροι με εκφράζουν στον αγώνα τους για την ελευθερία και τον αυτοπροσδιορισμό του ατόμου (2), διάβασα τα μανιφέστα τους (4) και δεν τα λένε άσχημα, ξέρω όμως ότι οι ελεύθερες αγορές είναι ανάθεμα για τους περισσότερους Έλληνες πολίτες και θα μπορούσα να πω ότι και μένα δεν μου αρέσουν θα προτιμούσα οι άνθρωποι να ζουν ευτυχισμένοι και χαρούμενοι χωρίς ανταγωνισμούς το ζητούμενο όμως δεν είναι τι επιθυμώ εγώ, αλλά τι γίνεται. (3)

Η εμπειρία μου μου είπε ότι ο καπιταλισμός και ο ανταγωνισμός είναι η μια πλευρά της φύσης του ανθρώπου, οι κοινωνίες που τον αποδέχτηκαν και τον ρύθμισαν με inclusive θεσμούς παρήγαγαν ευημερία που διαχύθηκε στους πολλούς και ανησύχησαν και για την καταστροφή του περιβάλλοντος.
Οι κοινωνίες που τον αρνήθηκαν όπως η Ελληνική, παρήγαγαν προνόμια για αυτούς που καταλαμβάνουν τις μόνιμες θέσεις εργασίας στο δημόσιο και στον δήθεν ιδιωτικό τομέα και διαφθορά.

Η μονιμότητα είναι η σπονδυλική στήλη των εκμεταλλευτικών θεσμών στην Ελλάδα, όπως και σε κάθε πτωχευμένο ή προς ένταξη στο κοινό νόμισμα κράτος.

Οποιαδήποτε βοήθεια από την Ευρωπαϊκή ένωση την ΕΚΤ και το ΔΝΤ θα έπρεπε να συνοδεύεται από τον πρώτο απλό όρο που είναι ικανός να αλλάξει τους εκμεταλλευτικούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς σε συμμετοχικούς.

Απελευθέρωση των απολύσεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Αν αυτό αντιτίθεται στο Σύνταγμα να γίνει δημοψήφισμα να αποφασίσουν οι πολίτες.

Η μονιμότητα στον δημόσιο και στον δήθεν ιδιωτικό τομέα οδηγεί τους εργαζόμενους πολίτες σε τρεις διαφορετικές συμπεριφορές: σε ένα ποσοστό πχ 25% οι πολίτες γίνονται λαμόγια και διεφθαρμένοι, σε ένα ποσοστό 25% οι πολίτες υπερβάλλουν το εαυτό τους για να είναι σωστοί στην υπηρεσία τους και σε ένα ποσοστό 50% οι πολίτες αδιαφορούν ξέρουν ότι οι συνάδελφοί τους κλέβουν αλλά αυτοί πηγαίνουν στην εκκλησία.

Όλοι είναι ενήμεροι ότι η αγορά εργασίας στην Ελλάδα είναι κλειστή για τις καλά αμειβόμενες θέσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Το πήραν χαμπάρι όταν τα παιδιά τους ή οι καλύτεροι φοιτητές τους πρέπει να μεταναστεύσουν για να βρουν αξιοπρεπή εργασία. Και τι κάνουν οι διανοούμενοι πολιτικοί και οικονομικοί επιστήμονες? το αποδέχονται ακόμα και οι φιλεύθεροι γιατί φοβούνται να πάρουν την ευθύνη και να δημιουργήσουν ένα κίνημα άρσης της μονιμότητας στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Όλοι είναι ενήμεροι ότι πολλοί ιδιώτες επιχειρηματίες ήταν διαπλεκόμενοι με τους πολιτικούς και τους τραπεζίτες και πολλοί από αυτούς είναι σήμερα πτωχευμένοι και ζητούν αναδιάρθρωση των δανείων τους με χρήματα των τραπεζών, δηλαδή με χρήματα των πολιτών που ανακεφαλαιοποιήσαν τις τράπεζες. Χωρίς να πάνε σπίτια τους οι δήθεν επιχειρηματίες περιμένουν οι οικονομολόγοι να αρχίσει η ανάπτυξη στην Ελλάδα?

Είναι αστείο ότι κάποια πράγματα δεν είναι προφανή στους οικονομολόγους και τους πολιτικούς επιστήμονες.

(1) " ... Θα ήταν χρήσιμο να αντιδιαστείλουμε εξαρχής τα δύο είδη ασφάλειας: την περιορισμένη, που μπορεί να επιτευχθεί για όλους και που δεν είναι επομένως προνόμιο, αλλά νόμιμο αντικείμενο επιθυμίας και την απόλυτη ασφάλεια, που σε μια ελεύθερη κοινωνία δεν μπορεί να επιτευχθεί για όλους και δεν πρέπει να δίνεται σαν προνόμιο - παρεκτός σε κάποιες ειδικές περιπτώσεις, όπως τους δικαστές, ...
... Ο σχεδιασμός για την ασφάλεια που έχει τόσο δόλια επίπτωση την ελευθερία ... Είναι ένας σχεδιασμός ο οποίος προορίζεται να προστατεύσει άτομα ή ομάδες από μειώσεις του εισοδήματός τους που, αν και επ' ουδενί δίκαιες, συμβαίνουν ωστόσο καθημερινά σε μια ανταγωνιστική κοινωνία, ... Αυτό το είδος ασφάλειας ή δικαιοσύνης μοιάζει ασύμβατο με την ελευθερία να διαλέγει κανείς την απασχόληση του."
(2) "... Ξέρουμε ότι μαχόμαστε για την ελευθερία να διαμορφώνουμε την ζωή μας σύμφωνα με τις δικές μας ιδέες..."
(3) "... Είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε σχεδόν οποιαδήποτε εξήγηση της παρούσας κρίσης του πολιτισμού μας, εκτός από μία: ότι η παρούσα κατάσταση του κόσμου μπορεί να είναι απότοκο ενός γνήσιου δικού μας λάθους και ότι η επιδίωξη κάποιον από τα πολυτιμότερα ιδεώδη μας φαίνεται ότι έχει παράγει αποτελέσματα εντελώς διαφορετικά από εκείνα που προσδοκούσαμε"
Τα παραπάνω αποσπάσματα από το "ο δρόμος προς την δουλεία" του Friedrich von Hayek.
(4) http://reasonablelivingexpenses.blogspot.gr/2014/10/alliance-of-liberals-and-democrats-for.html

Ελλάδα και μερικές ιδέες για την ενοποίηση της Ευρώπης

Ελλάδα και μερικές ιδέες για την ενοποίηση της Ευρώπης

Τα ιστορικά συμβάντα τρέχουν και η Ευρώπη αναζητά το μέλλον της, η νέα κρίσιμη καμπή αφορά τα πτωχευμένα κράτη και τα κράτη υποψήφια για το κοινό νόμισμα.

Τι είναι η Ευρώπη? Η Ευρώπη είναι το όνειρο εκατομμυρίων ανθρώπων επί γης και αυτό που την διαφοροποιεί είναι οι ανοιχτοί(incusive) οικονομικοί και πολιτικοί θεσμοί της. Η Ευρώπη μπόρεσε μέσα από την κυριαρχία του νόμου να αξιοποιήσει για το σύνολο της κοινωνίας τον έμφυτο ανταγωνισμό που υπάρχει σε ορισμένους ανθρώπους και να φτάσει σε ανοικτούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς με ελεγχόμενα ελλείμματα του προϋπολογισμού. Η Ευρώπη μπόρεσε αποδεχόμενη και ρυθμίζοντας τον ανταγωνισμό να κατακτήσει μια συνείδηση που αφορά το σύνολο των πολιτών.

Οι ανοικτοί (inclusive) οικονομικοί και πολιτικοί θεσμοί πρέπει να προστατευθούν και να διαδοθούν στις νέες χώρες. Αυτό μπορεί εύκολα να γίνει αν υπάρχει ένα πλαίσιο απλών αρχών που να διασφαλίζει την μετατροπή των κλειστών (extractive) θεσμών σε ανοικτούς όταν μια χώρα έχει σαν νόμισμα το ευρώ.

Χρησιμοποιώ τους ορισμούς των Daron Acemoglou και James A. Robinson "why nations fail" για τον ορισμό των ανοικτών και κλειστών οικονομικών θεσμών. Στην Ελλάδα το extractive μεταφράστηκε "κλειστός" θα διατηρήσω τον όρο με την υπενθύμιση ότι extractive= κλειστός, αποσπαστικός, εκμεταλλευτικός. Στην Ελλάδα το inclusive μεταφράστηκε "ανοιχτός" θα διατηρήσω τον όρο με την υπενθύμιση ότι inclusive= ανοιχτός, περιεκτικός, συμμετοχικός.

Το μανιφέστο προτείνει ένα πλαίσιο αρχών χρησιμοποιώντας την Ελληνική εμπειρία. Οι αρχές που προτείνονται φυσικά δεν είναι πλήρεις, ούτε επεξεργασμένες από μια ομάδα ειδικών, αποτελούν όμως αν και αποσπασματικές ένα πλαίσιο διαλόγου. Φαίνεται ότι ένας τέτοιος διάλογος δεν είναι προς το παρόν δυνατόν να γίνει στην Ελλάδα. 

Μερικές αρχές μπορεί να φαίνονται σαν απλά όνειρα, ωστόσο αρκετές δίνουν ρεαλιστικές απαντήσεις σε υπάρχοντα προβλήματα, αν κάποια αρχή φαίνεται υπερβολική διαβάστε την επόμενη.

Το μανιφέστο γράφτηκε μέσα από το ποτάμι και κατατέθηκε σαν πρόταση που δεν πέρασε προς το παρόν στις 21 θέσεις, θα μπορούσε να περάσει μόνο αν ένα κίνημα πολιτών έσπρωχνε την κοινωνία σε συμμετοχικούς θεσμούς.

Εναλλακτικά αν το ALDE με αποδεχτεί σαν ατομικό μέλος το μανιφέστο κατατίθεται στο ALDE και ελπίζω να συνεισφέρει στην δημιουργία μιας ενωμένης Ευρώπης με συμμετοχικούς θεσμούς.

Το μανιφέστο μπορεί να φαίνεται νεοφιλέλευθερο, φιλελεύθερο, αριστερό αναρχικό, άμεσοδημοκρατικό μαζί. Το πιο αστείο είναι ότι το μανιφέστο είναι υλοποιήσιμο σε μεγάλο βαθμό αρκεί να το αποφασίσει η Ευρώπη. Στην πραγματικότητα το μανιφέστο είναι ένα μαθηματικό κείμενο που αναζητά την καθαρή κατανόηση.

Το μανιφέστο είναι αντισυνταγματικό για την Ελλάδα, αλλά αν μια χώρα έχει πτωχεύσει δεν πρέπει να αναζητήσει τις αιτίες στους θεσμούς της που προστατεύουν την ατομική θέση εργασίας, πιο πολύ και από το συμφέρον του συνόλου της κοινωνίας. Η μονιμότητα των δυ δεν είναι καταστροφικός θεσμός που οδηγεί τους πολίτες στην αδράνεια και την διαφθορά?

Ποιοι είναι οι θεσμοί στην Ελλάδα όπου ψηφίζονται μαϊμού ΚΥΑ

unemployment fund 1 / ταμείο ανεργίας 1

http://reasonablelivingexpenses.blogspot.gr/2014/06/12-360-01.html

unemployment fund 2 / ταμείο ανεργίας 2

http://reasonablelivingexpenses.blogspot.gr/2014/06/blog-post_30.html

Χρήστος Σταϊκούρας αναπληρωτής υπουργός οικονομικών, ζητείται παραίτηση

http://reasonablelivingexpenses.blogspot.gr/2014/06/blog-post.html

Το μανιφέστο είναι αφιερωμένο στους άφωνους πολίτες και στις εκμεταλλευτικές (extractive) δημοκρατίες όπως η Ελλάδα, η Αργεντινή, το Μεξικό, η Αίγυπτος, η Ρωσία, η Κίνα...

Θα μπορέσουν άραγε κάποτε να γίνουν κάποιες από τις παραπάνω δημοκρατίες συμμετοχικές (inclusive) όπως η Μποτσουάνα ή η Βραζιλία...?

Οι βασικές αρχές που προτείνονται είναι:

 Οι εδδ για το 95% των πολιτών κάθε χώρας να αποτελεί τον στόχο των Ευρωπαϊκών και Εθνικών πολιτικών. Το 5% των ανέργων να προστατεύονται με το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα.

 Ο παραπάνω στόχος είναι δυναμικός προϋποθέτει μια ανοιχτή αγορά εργασίας για τις θέσεις του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

 Ανακατεύθυνση χρηματικών ροών (χρ) με σημείο αναφοράς τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης (εδδ) για ΚΑΘΕ πολίτη ή οικογένεια. Οι εδδ υπολογίζονται από την Eurostat σε ετήσια βάση και υπόκεινται σε δύο μειωτικούς συντελεστές έναν σχετιζόμενο  με το εμπορικό ισοζύγιο και έναν με την εισπραξιμότητα των φόρων.

(gr) 1 μανιφέστο και προτάσεις για μιαν άλλη Ελλάδα και μια άλλη Ευρώπη

http://reasonablelivingexpenses.blogspot.gr/2014/06/blog-post_1571.html

 Η εκχώρηση μόνιμων (μικρών ή μεγάλων) αποδοχών  σε δημόσιες θέσεις χωρίς αντικείμενο και αξιολόγηση, για την δημιουργία εικονικών θέσεων εργασίας πρέπει να θεωρείται απάτη που βαραίνει το σύνολο των πολιτών.

Οποιοσδήποτε κρατικός οργανισμός αποσπά πόρους από την κοινωνία με στόχο την αυτοδιατήρησή του μέσω της δημιουργίας εικονικών θέσεων εργασίας είναι ένας εκμεταλλευτικός οργανισμός

Προτιμότερο θα ήταν να συζητηθεί στις κοινωνίες των πολιτών η μείωση των ωρών εργασίας για το σύνολο των πολιτών των ανοιχτών δημοκρατιών, ή ακόμα και η αποανάπτυξη.

 Η μεγαλύτερη πηγή εκμετάλλευσης σήμερα είναι η εκχώρηση από δημόσιο ή ιδιωτικές εταιρείες έργου σε τρίτους που το ολοκληρώνουν με μαύρη ή κακοπληρωμένη εργασία, γιαυτό προτείνεται η απαγόρευση της δυνατότητας εκχώρησης έργου σε τρίτους από δημόσιους οργανισμούς που λειτουργούν με εθνικούς ή Ευρωπαϊκούς πόρους (και πτωχευμένες επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα που κουρεύτηκε το χρέος τους με χρήματα πολιτών), αν το έργο δεν επιτελείται από εργαζόμενους που αμείβονται τουλάχιστον όσο οι εδδ.

Παράλληλα πρέπει να απαγορεύεται στο δημόσιο και σε πτωχευμένες ή επιδοτούμενες επιχειρήσεις για την ίδια εργασία στον ίδιο οργανισμό να αμείβονται πολίτες με διαφορετικές αποδοχές σχετιζόμενες με το αν ο εργαζόμενος ανήκει στον οργανισμό ή είναι εξωτερικός πχ μόνιμη καθαρίστρια - καθαρίστρια με μπλοκάκι.

 Κατάργηση της μονιμότητας στο δημόσιο, ΔΕΚΟ, τράπεζες..., ο επανασχεδιασμός όλων των οργανισμών με βάση τον σκοπό που επιτελούν, με ακριβή περιγραφή θέσης, αξιολόγησης, και ελεύθερη κινητικότητα στην αγορά εργασίας για όλους τους πολίτες μέσω ανοιχτών διαγωνισμών.

Οι υπάρχουσες κρατικές δομές έχουν αναπτυχθεί για να εξυπηρετήσουν πολίτες πελάτες του πολιτικού συστήματος και δεν μπορούν να μεταρρυθμιστούν.

Για την μετάβαση από τους εκμεταλλευτικούς θεσμούς του Ελληνικού κράτους σε συμμετοχικούς όλοι οι οργανισμοί πρέπει να επανασχεδιαστούν (μετά  την συγκατάθεση των πολιτών μέσω δημοψηφισμάτων) και προτείνονται:

α) Δημιουργία και ανάπτυξη πρότυπων οργανισμών σχολείων, πανεπιστημίων, νοσοκομείων.

β) Δημιουργία και ανάπτυξη αυτόνομων οργανισμών διεκπεραίωσης σκοπών όπως η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων που δημιουργήθηκε από την τρόικα, και στελεχώθηκε από τον Χάρη Θεοχάρη (ο Χάρης παραιτήθηκε!), ή τη νέα Υπηρεσία Ασύλου του Υπουργείου Δημοσίας Τάξης που δημιουργήθηκε από την Μαρία Σταυροπούλου.

Τέτοιοι αυτόνομοι οργανισμοί μπορούν να δημιουργηθούν για κάθε ανάγκη παρακάμπτοντας την υπάρχουσα δημόσια διοίκηση. Για παράδειγμα ένας αυτόνομος οργανισμός υποστήριξης και ελέγχου της ιχθυοκαλλιέργειας.

γ) Επανασχεδίαση μεγάλων οργανισμών από managers με σκοπό οι οργανισμοί να υπηρετούν τον σκοπό της ύπαρξής τους με σύγχρονα λογισμικά διοίκησης και ένταξη των υπαρχόντων δομών στον σχεδιασμό. Στελέχωση με ανοικτούς διαγωνισμούς, προϋποθέσεις κάθε θέσης, καθήκοντα, αποδοχές, απρόσωπη αξιολόγηση.

δ) Διασύνδεση των αυτόνομων οργανισμών σκοπού και πρότυπων οργανισμών μέσω e-goverment και πληροφορικών συστημάτων  

 Δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού αυτόνομου οργανισμού Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων (ΓΓΠΣ)

 Για τον ιδιωτικό τομέα προτείνεται η δημιουργία μιας νέας ανεξάρτητης αρχής, που θα λειτουργεί σε Ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο και θα πιστοποιεί (και ελέγχει) τις εταιρείες που εθελοντικά αποδέχονται ότι οι εργαζόμενοι αμείβονται με τις εδδ ακόμα και αν είναι εξωτερικοί συνεργάτες.

"...Δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού αυτόνομου οργανισμού ΓΓΠΣ που θα υποστηρίζει την δημιουργία τοπικών κρατικών ΓΓΠΣ και την διασύνδεσή τους.
Οι οργανισμοί αυτοί πρέπει να είναι πρότυποι, περισσότερο υπόθεση κομπιουτεράδων και λιγότερο γραφειοκρατών.
Οι οργανισμοί αυτοί θα είναι ο μεγάλος αδελφός του χρήματος για τις χώρες εισόδου στο ευρώ και τις χρεωμένες.
Οι οργανισμοί αυτοί θα πρέπει να είναι ουδέτεροι και αυτόνομοι. Διασυνδέουν και κοινοποιούν πληροφορία σε όλες τις αρχές τοπικές και ευρωπαϊκές και σε κάθε πολίτη.
Αυτοί οι οργανισμοί θα είναι σε θέση να υλοποιούν τους νόμους των κοινοβουλίων σήμερα και τους νόμους μιας ευρωπαϊκής ομοσπονδίας αύριο...

... η δημιουργία δύο νέων ανεξάρτητων αρχών σε κεντρικό ευρωπαϊκό επίπεδο αλλά και σε τοπικό και η διασύνδεσή τους.
Η Ευρώπη μπορεί να δημιουργήσει μια αρχή πιστοποίησης (ή ελέγχου πιστοποίησης) επιχειρήσεων που καλύπτουν εθελοντικά τις εεδ+ασφάλιση ακόμα και για το outsourcing. Οι πιστοποιήσεις από ιδιωτικές εταιρείες κρίνονται ανεπαρκείς.

Παρόμοια αρχή για την προστασία του περιβάλλοντος.

Όλες οι ανεξάρτητες ευρωπαϊκές αρχές, οι δύο νέες και οι υπάρχουσες, λειτουργούν τοπικά και κεντρικά και διασυνδέονται μεταξύ τους. Όπως και για τον ΓΓΠΣ οι αρχές προτείνονται από τα κράτη αλλά θα πρέπει να εγκρίνονται και από τις κεντρικές ευρωπαϊκές αρχές."

(gr) 2 μανιφέστο the dream / το όνειρο

http://reasonablelivingexpenses.blogspot.gr/2014/06/httpreasonablelivingexpenses.html

"... Η διακυβέρνηση πρέπει να προσαρμόζει τις ανάγκες της, ώστε να μην ξεφεύγει από τα όρια δανεισμού και ελλείμματος που επιβάλλουν οι συνθήκες της ΕΕ (αφού βέβαια το χρέος της γίνει βιώσιμο)...

... Κάθε πολίτης που έχει εισοδήματα μεγαλύτερα από τις οικογενειακές (εδδ+δσ) συνεισφέρει στην φορολογία..."

taxation / φορολογία

http://reasonablelivingexpenses.blogspot.gr/2014/09/blog-post_12.html

Τον ιδιωτικό χρεοκοπημένο τομέα θα έπρεπε να τον είχε ήδη καθαρίσει ο Mario Draghi δίνοντας εντολή στις τράπεζες να φερθούν σαν τράπεζες, να μετοχοποιήσουν τα δάνεια των υπερχρεωμένων εταιρειών και να παραδώσουν τις διοικήσεις σε νέους managers και όχι σε πολιτικούς.
Οι νέοι managers θα πρέπει να επανασχεδιάσουν τις χρεωμένες εταιρείες ώστε να γίνουν βιώσιμες να παράγουν κέρδος και να διατηρούν αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας αμειβόμενες με τις εδδ ακόμα και για τα εξωτερικά συνεργεία.

Οι νέοι managers πρέπει να υποστηριχθούν και να ελεγχθούν από αυτόνομους κρατικούς οργανισμούς διευθέτησης νομικών ασαφειών και παράκαμψης της γραφειοκρατίας.
Οι νέοι managers πρέπει να είναι ικανοί να δημιουργήσουν σεμινάρια για τις υπάρχουσες θέσεις μόνοι τους ή σε συνεργασία με τα πανεπιστήμια ή ΤΕΙ.
Όλες οι προσλήψεις με ανοιχτούς διαγωνισμούς χωρίς δυνατότητα εμπλοκής πολιτικών

Παράλληλα βέβαια προαπαιτούμενο της βοήθειας της Ευρώπης προς την Ελλάδα θα έπρεπε να είναι η ψήφιση ενός νέου πτωχευτικού και εταιρικού δικαίου.

Ο Mario οφείλει στους Έλληνες την κατάσχεση των περιουσιακών στοιχείων των κομμάτων με δάνεια που δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν.

Ιδιαίτερη προσοχή έπρεπε να είχε δείξει ο Mario στις υπερχρεωμένες εταιρείες ΜΜΕ που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη στην Ελλάδα.

Plan for aquaculture / Σχέδιο για τις ιχθυοκαλλιέργειες (1)

http://reasonablelivingexpenses.blogspot.gr/2014/06/blog-post_8.html

aquaculture / ιχθυοκαλλιέργειες (2) γράμμα στο ΤΧΣ / letter to HFSF

http://reasonablelivingexpenses.blogspot.gr/2014/07/aquaculture-2-letter-to-hfsf.html

aquaculture / ιχθυοκαλλιέργειες (3) γράμμα στο ΤΧΣ / letter to HFSF, Δικτύου Άμεσης Παρακολούθησης Ιχθυοαποθεμάτων

http://reasonablelivingexpenses.blogspot.gr/2014/07/aquaculture-3-letter-to-hfsf.html

aquaculture / ιχθυοκαλλιέργειες (4) γράμμα στην Akvaplan niva / letter to Akvaplan niva

http://reasonablelivingexpenses.blogspot.gr/2014/07/aquaculture-4-akvaplan-niva-letter-to.html

η ανακατεύθυνση χρηματικών ροών σαν μέσο αλλαγής πραγματικότητας

http://reasonablelivingexpenses.blogspot.gr/2014/08/blog-post_21.html

Ελλάδα μια προσπάθεια κατανόησης της πραγματικότητας

http://reasonablelivingexpenses.blogspot.gr/2014/10/blog-post.html

Ένα κείμενο που ήθελα να επικοινωνήσω στους Daron Acemoglou και James A. Robinson αλλά δεν είχα το χρόνο να το διορθώσω, ούτε βρέθηκε εθελοντής να βοηθήσει στη μετάφραση

"why the nations fail" Greece by dimitris

http://reasonablelivingexpenses.blogspot.gr/2014/09/iwrote-and-write-themanifestobefore-i.html

Επειδή οι αλλαγές που προτείνονται αφορούν αλλαγή ζωής για εκατομμύρια πολίτες μόνο οι ίδιοι οι πολίτες μετά από καθαρή κατανόηση μπορούν να τις αποδεχτούν ή να τις απορρίψουν μέσω δημοψηφισμάτων.

Εναλλακτικά οι αρχές δημιουργούνται από την Ευρώπη και ζητούνται να ψηφιστούν από τους πολίτες που επιθυμούν οι χώρες τους να συμμετέχουν στο κοινό νόμισμα.

Όλα τα κείμενα γράφτηκαν από μένα ακολουθώντας το γίγνεσθαι και γιαυτό είναι αποσπασματικά. Αν υπάρχει ενδιαφέρον και χρόνος μπορούν να επεξεργαστούν καλύτερα. Προς το παρόν δεν έχω πολύ διαθέσιμο χρόνο.

Ελλάδα μια προσπάθεια κατανόησης της πραγματικότητας

Οι προτάσεις που κατατίθενται μέσω του μανιφέστου είναι εμπειρικές, διαισθητικές, αθώες και έχουν σαν σκοπό την μετατροπή των κλειστών (extractive) πολιτικών και οικονομικών θεσμών, των χρεοκοπημένων και υποψηφίων για το κοινό νόμισμα χωρών σε ανοιχτούς (inclusive).

Η θεσμοθέτηση και υλοποίηση ανοικτών θεσμών πρέπει να είναι το αντίτιμο για την συμμετοχή στο ευρώ.

Σε πολλές χώρες όπως στην Ελλάδα ή Ουκρανία... αυτό μπορεί να σημαίνει αλλαγή Συντάγματος με δημοψήφισμα.

Χρησιμοποιώ τους ορισμούς των Daron Acemoglou και James A. Robinson "why nations fail" για τον ορισμό των ανοικτών και κλειστών πολιτικών και οικονομικών θεσμών.

Στην Ελλάδα το extractive μεταφράστηκε "κλειστός" θα διατηρήσω τον όρο με την υπενθύμιση ότι extractive= κλειστός, αποσπαστικός, εκμεταλλευτικός.
Στην Ελλάδα το inclusive μεταφράστηκε "ανοιχτός" θα διατηρήσω τον όρο με την υπενθύμιση ότι inclusive= ανοιχτός, χωρίς αποκλεισμούς, δυνητικά συμμετοχικός.

Οι κλειστοί πολιτικοί και οικονομικοί θεσμοί της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, είναι η εξέλιξη των κλειστών θεσμών της Βυζαντινής αυτοκρατορίας μετά την κατάκτησή της.

Οι κλειστοί πολιτικοί και οικονομικοί θεσμοί της Ελλάδας μετά την απελευθέρωσή της, είναι η εξέλιξη των κλειστών θεσμών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Οι Έλληνες πολέμησαν με γενναιότητα τον κάθε κατακτητή και όλοι είναι περήφανοι γιαυτό.

Οι Έλληνες δεν έκαναν ποτέ μια θεσμική επανάσταση και έτσι δεν διεκδίκησαν, ούτε κατανόησαν την αξία της κυριαρχίας του κοινοβουλευτικού νόμου, πάνω από τους κυβερνήτες, τους νομοθέτες, τους δικαστές, τους οικονομικά ισχυρούς.

Οι Έλληνες δεν μπόρεσαν ποτέ να συνομιλούν μεταξύ τους για το συμφέρον όλων. Προτίμησαν να εξουσιοδοτούν διαφορετικούς ηγέτες, για να αποσπάσουν πόρους από το σύνολο της κοινωνίας, για την ομάδα πολιτών στην οποία ανήκουν, για την οικογένειά τους, για την πάρτη τους.

Στα πρώτα στάδια της δημοκρατίας αυτό είναι φυσιολογικό και η Ελλάδα πλησιάζει τους δύο αιώνες από την ανεξαρτησία της, έχοντας διατηρήσει τους κλειστούς (εκμεταλλευτικούς) πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς.

Η μόνιμη θέση των δημοσίων υπαλλήλων (δυ) χωρίς αξιολόγηση στην πράξη, είναι ένας κλειστός πολιτικός θεσμός συνταγματικά κατοχυρωμένος στην Ελλάδα.

Η δυνατότητα των πολιτών να αποκτήσουν με διάφορους τρόπους (μισθοί, συντάξεις, επιδόματα) προσόδους από το κράτος βαραίνει τους υπολοίπους.

Το περίεργο είναι ότι η παραπάνω αλήθεια δεν είναι αποδεκτή στην Ελλάδα.

Η πραγματικότητα στην Ελλάδα κατασκευάζεται από τα λαμόγια και τους αιθεροβάμονες.

Τα λαμόγια είναι οι απατεώνες που προσποιούνται ότι ενδιαφέρονται για μια καλύτερη κοινωνία με πραγματικό σκοπό το ίδιο όφελος σε βάρος των υπολοίπων.

Οι αιθεροβάμονες είναι αυτοί που νομίζουν ότι μπορούν να δημιουργήσουν μια καλύτερη κοινωνία χωρίς ανταγωνισμό, όπου το κράτος θα προστατεύει τους αδυνάτους.

Οι αιθεροβάμονες πολλές φορές είναι καλοί και αποτελεσματικοί στην υπηρεσία τους και νομίζουν ότι με την παιδεία όλοι οι άνθρωποι μπορούν να γίνουν όπως οι ίδιοι.

Το ρουσφέτι είναι ένας θεσμός από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και σήμερα χρησιμοποιείτε στην Ελλάδα για την παροχή προνομίων ή προστασίας, από τους πολιτικούς προς τους πολίτες, με αντάλλαγμα την ψήφο.

Το ρουσφέτι συνδέεται και με τον ιδιωτικό τομέα αφού πολλές φορές ο ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα συνδέεται με τους πολιτικούς και τους τραπεζίτες.

Φυσικά σε όλους τους οργανισμούς δημόσιους και ιδιωτικούς, υπάρχουν άνθρωποι που εργάζονται με το παραπάνω για να καλύψουν την αδιαφορία αυτών που λουφάρουν.

Πέρα από το ρουσφέτι που χρειάζεται μελέτη από πολιτικούς και οικονομικούς επιστήμονες για να διερευνηθεί το εύρος της δυναμικής του στην Ελληνική κοινωνία, σοβαρός πυλώνας των υπαρχόντων κλειστών οικονομικών θεσμών στην Ελλάδα είναι η αριστερά και η σύνδεσή της με τις συνδικαλιστικές συντεχνίες.

Η Ελληνική αριστερά ποτέ δεν πίστεψε την δυνατότητα μιας ισορροπημένης κοινωνίας μέσα στον καπιταλισμό, εκτός φυσικά ατομικών εξαιρέσεων.

Η αριστερά στην Ελλάδα ακόμα και σήμερα χωρίζεται σε αυτούς που δεν αποδέχονται την δημοκρατία σαν μέσο διακυβέρνησης (ΚΚΕ....) και αυτών που αποδέχονται την δημοκρατία.

Οι αριστεροί που αποδέχονται την δημοκρατία δεν πιστεύουν στους ανοικτούς οικονομικούς θεσμούς, στις ανοικτές αγορές εργασίας και επιχειρηματικότητας.

Θέλουν να δημιουργήσουν ασφαλείς συνθήκες εργασίας για κάθε πολίτη χωρίς ανταγωνισμό?.

Πάνω απ'όλα δεν αποδέχονται την δημιουργική καταστροφή που πρέπει να συντελεστεί για να αλλάξουν οι θεσμοί?

Φυσικά σε μια δημοκρατία ο καθένας μπορεί να πιστεύει ότι θέλει, αλλά θα ήταν πιο υπεύθυνο να μπορεί να δει που έχουν οδηγήσει την κοινωνία οι πίστεις και οι επιθυμίες των διανοούμενων.

Σημαντικό μερτικό στην ευθύνη για την χρεοκοπία της Ελλάδας ανήκει στους αριστερούς που ισχυρίζονται ότι ποτέ δεν κυβέρνησαν.

Η απόσπαση πόρων από το σύνολο της κοινωνίας προς όφελος συνδικαλιστικών συντεχνιών δεν ήταν εμφανής γιατί συντελέστηκε με πόρους από το εξωτερικό, μέσω των Ευρωπαϊκών επιδοτήσεων και του άκρατου δανεισμού μετά την είσοδο της χώρας στο ευρώ.

Στην Ελλάδα πολλοί πολίτες θέλουν να αποσπάσουν πόρους από το κράτος, με το λιγότερο αντίτιμο σχετικά με την εργασία που προσφέρουν και τους φόρους που καταβάλλουν.

Την ίδια στιγμή άλλοι πολίτες προσφέρουν εργασία πάνω από το κανονικό χωρίς παραπάνω ανταμοιβή και πληρώνουν φόρους παραπάνω από το κανονικό.

Η αριστερά κολλημένη στην μαρξιστική ανάλυση βλέπει μόνο την εκμετάλλευση της εργασίας από το κεφάλαιο που στην Ελλάδα είναι τις περισσότερες φορές αφηρημένη έννοια.

Ποιος είναι κεφάλαιο στην Ελλάδα:

αυτός που μπορεί να πετύχει ευνοϊκές συμβάσεις και η κυριαρχία του νόμου είναι άδεια έννοια γι'αυτόν, εκμεταλλεύεται το σύνολο της κοινωνίας και πιθανό έχει τους εργαζόμενους του καλοπληρωμένους,

αυτός που βρέθηκε κεφαλαιούχος με την στήριξη του πολιτικού συστήματος και άφθονο δανεισμό από τους διαπλεκόμενους τραπεζίτες και δίνει καλούς μισθούς στους προστατευμένους εργαζόμενους του είναι κεφάλαιο ή πολιτικός ενδιάμεσος?

Η αριστερά ακόμα και σήμερα αδυνατεί να δει τις πηγές εκμετάλλευσης στην Ελληνική κοινωνία και να αντιληφθεί την ζούγκλα που δημιουργεί η απραξία της.

Για να έχει νόημα η αριστερά σήμερα πρέπει να αναζητήσει λύσεις που να αφορούν το σύνολο της κοινωνίας και αυτό δεν μπορεί να γίνει αν δεν κοπούν δικαιώματα τις ελίτ των εργαζομένων. Αν δεν πέσουν τα αόρατα τοίχοι που χωρίζουν τους εργαζόμενους στους ίδιους οργανισμούς (δημόσιους και ιδιωτικούς) μόνιμοι - έκτακτοι -  με μπλοκάκι - με εξωτερικό συνεργείο - με εξωτερικό εργολάβο.