η ανακατεύθυνση χρηματικών ροών σαν μέσο αλλαγής πραγματικότητας

email από μένα σε ένα ευγενικό Έλληνα οικονομολόγο σε πανεπιστήμιο του εξωτερικού, στον Δημήτρη Βαγιανό

Δημήτρη γεια

Μπήκα στο ποτάμι πριν τις Ευρωεκλογές μετά το κάλεσμα του Σταύρου και έγραψα το μανιφέστο για λογαριασμό των άφωνων. To μανιφέστο γράφτηκε στο facebook και εμπεριέχει την αλληλεπίδραση συμπολιτών, άμεση ή διαδικτυακή. Κάποιοι (λίγοι προς το παρόν συμπολίτες) αποδέχονται το μανιφέστο σαν μια πρόταση διαβούλευσης.

Η βασική έμπνευση είναι ότι οι χρηματικές ροές έχουν την δυνατότητα να κατασκευάζουν ένα μέρος της πραγματικότητας.

Η επόμενη έμπνευση είναι να χρησιμοποιήσεις τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης (εδδ) (μέγεθος που εφευρέθηκε για την ρύθμιση των δανείων) σαν βασικό μέγεθος για ανακατεύθυνση χρηματικών ροών.

Οι (εδδ) μπορούν να συσχετιστούν και με το εμπορικό ισοζύγιο (ει) και την φοροδιαφυγή, με ετήσιες αναπροσαρμογές από την ΕΛΣΤΑΤ. Αύξηση του ελλείμματος (ει) να συνδέεται με μείωση των (εδδ), μείωση της φοροδιαφυγής να συνδέεται με αύξηση των (εδδ)

Η απελευθέρωση της αγοράς εργασίας με κατάργηση της μονιμότητας και η επανασχεδίαση όλων των δημόσιων οργανισμών, ΔΕΚΟ, χρεοκοπημένων ιδιωτικών εταιρειών είναι αναγκαία.

Όλα τα παραπάνω βέβαια, έρχονται σε αντίθεση με βασικά κατοχυρομένα δικαιώματα, τα οποία μπορούν να αλλάξουν μετά από μια ευρεία διαβούλευση και κατανόηση στην κοινωνία των πολιτών.
Από τα δικαιώματα των συντεχνιών να περάσουμε στα δικαιώματα του συνόλου των πολιτών.
Συνυπολόγισε ότι ο Αλέξης είπε: «Πρέπει να εμπνευστούμε από την αγιορείτικη ζωή», είπε, καθώς «κάνουν πράξη» το σύνθημα των Ζαπατίστας, «όλα για όλους και τίποτε για εμάς», οπότε μπορεί να αρέσει και στον Αλέξη το μανιφέστο.

Το ερώτημα είναι αν αποδέχεται το ποτάμι να ανοίξει μια τέτοια διαβούλευση ή είναι πέρα από τα όρια του?
http://reasonablelivingexpenses.blogspot.gr/…/blog-post_157…

Αν το ποτάμι ενσωμάτωνε την διαβούλευση του μανιφέστου και στοιχεία από αυτό στις προτάσεις που θα παρουσιάσει στις 21/9, θα μπορούσε να αλλάξει η πραγματικότητα πολύ πιο γρήγορα από αυτό που μπορούν να ονειρευτούν οι οικονομολόγοι του LSA ή της Αθήνας.

Πέρα από το μανιφέστο είναι το όνειρο της Ευρώπης, ένας Άγγλος θα αναζητούσε λύσεις όπως περιγράφεις:
"Μπορεί η Ευρωζώνη να επιβιώσει χωρίς να πρέπει να μεταλλαχθεί σε δημοσιονομική ένωση; Ευτυχώς η απάντηση είναι θετική: αλλαγές που δεν επιφέρουν μείωση της εθνικής κυριαρχίας κάθε χώρας, αλλά αφορούν κυρίως τη λειτουργία του χρηματοπιστωτικού συστήματος, θα μπορέσουν να αποκαταστήσουν τη σταθερότητα στην Ευρωζώνη και να αποτρέψουν μελλοντικές κρίσεις."

Το δικό μου όνειρο είναι μείωση της εθνικής κυριαρχίας, γιατί το μέχρι τώρα μοντέλο διακυβέρνησης ήταν ένα όνειρο που απέτυχε. Είναι η στιγμή που η Ευρώπη πρέπει να εξάγει το μοντέλο μιας σοσιαλφιλέλευθερης διακυβέρνησης. Μια ομόσπονδη ΕΕ με κοινό στρατό, κοινά εξωτερικά σύνορα, κοινές παροχές υγείας, ασφάλισης, παιδείας, κοινές βασικές φορολογικές αρχές, με κοινό σύστημα δημοκρατικής διακυβέρνησης. Αυτό το όνειρο μπορεί να αρχίσει από τις χρεωμένες χώρες και τις χώρες που θέλουν να ενταχθούν στο ευρώ. Είναι ο τρόπος να απαντήσει η δημοκρατία στον φασισμό στους εθνικισμούς και στις απαρχαιωμένες αριστερές ουτοπίες. Οι πολιτιστικές διαφορές των λαών είναι είδος πλούτου της ανθρωπότητας, που δεν εμποδίζεται από κοινές φορολογικές ή ασφαλιστικές πολιτικές. Οι αλλαγές νοοτροπίας σε βασικά θέματα οικονομικής διακυβέρνησης, μέσα από την ανακατεύθυνση χρηματικών ροών, θα είναι το τίμημα που θα πρέπει να πληρώσει ο κάθε πολίτης που θα θέλει να είναι Ευρωπαίος.
http://reasonablelivingexpenses.blogspot.gr/…/httpreasonabl…

Σε παρακαλώ μελέτησε το μανιφέστο ακόμα και αν διαφωνείς με το όνειρο της ομόσπονδης Ευρώπης και πέσε στους πολίτες την γνώμη σου, όποια και αν είναι

σε ευχαριστώ προκαταβολικά

Δημήτρης

Μια βιώσιμη αρχιτεκτονική για την Ευρωζώνη

http://www.kathimerini.gr/438327/article/oikonomia/die8nhs-oikonomia/mia-viwsimh-arxitektonikh-gia-thn-eyrwzwnh

Τίποτα για εμάς;

http://mhmadas.blogspot.gr/2014/08/blog-post_93.html?spref=fb

η απάντηση

Δημήτρη,

Ευχαριστώ για το μήνυμά σου και τα weblinks.

Η ιδέα της ενωμένης Ευρώπης, με κοινά σύνορα, παροχές υγείας, παιδείας, κτλ, είναι ελκυστική, αλλά δεν νομίζω ότι θα είναι εφικτή για αρκετά χρόνια. Αυτό φάνηκε, για παράδειγμα, με την κρίση, όπου οι χώρες του Βορρά δεν ήταν πρόθυμες να μεταφέρουν πόρους σε αυτές του Νότου, και οι χώρες του Νότου δεν αποδέχθηκαν εύκολα πολιτικές (λιτότητα, κτλ) που φάνηκε να επιβάλλονται από τον Βορρά. Αλλά υπάρχουν και άλλα παραδείγματα: αφού οι Καταλανοί δεν είναι σίγουροι αν θέλουν να είναι μέρος της Ισπανίας, και οι Σκωτσέζοι της Μ. Βρετανίας, πώς θα θελήσουν να θυσιάσουν την εθνική τους κυριαρχία για ένα ακόμα μεγαλύτερο κράτος; Θα χρειαστεί χρόνος και οραματιστές Ευρωπαίοι πολιτικοί για να πείσουν τον κόσμο.

Όσο για τις εδδ και σχετικές προτάσεις που αναφέρεις στο http://reasonablelivingexpenses.blogspot.gr/2014/06/blog-post_1571.html συμφωνώ απόλυτα σχετικά με την ανάγκη για προστασία των αδυνάτων. Δεν νομίζω όμως ότι είναι θέμα ανόδου του κατώτατου μισθού που καταβάλουν οι επιχειρήσεις, καθώς αυτό θα χειροτερέψει το πρόβλημα της ανεργίας. Το κράτος θα πρέπει να προστατεύει αυτούς με χαμηλά (ή μηδενικά) εισοδήματα. Η κοινωνική πολιτική δεν είναι δουλειά των επιχειρήσεων—αυτές πρέπει να αφεθούν ελεύθερες για να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας. Επίσης οι κοινωνική βοήθεια από το κράτος πρέπει να σχεδιαστεί με τρόπο που να δίνονται κίνητρα εύρεσης εργασίας – υπάρχουν σχετικές προτάσεις και εφαρμογές τους σε ξένες χώρες.

Φιλικά,

Δημήτρης

η δικιά μου απάντηση

ευχαριστώ που έκανες τον κόπο να απαντήσεις, θα μου επιτρέψεις να βάλω την απάντησή σου δημόσια στο blog και να σου απαντήσω, ελπίζω να συνεχίσουμε αυτή την δημόσια συζήτηση και να συμμετέχουν και άλλοι.

Στην Αγγλία οι πολίτες είναι εκπαιδευμένοι από το σχολείο και τα ΜΜΕ να μη θέλουν να αφήσουν την εθνική κυριαρχία τους σε ένα μεγαλύτερο οργανισμό, εξάλλου η οικονομία της Αγγλίας έχει μικρή ανεργία, καλές παροχές υγείας... Και όμως σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον και η Αγγλία είναι μικρή. Αυτό δεν φαίνεται να είναι πρόβλημα σε μια ειρηνική περίοδο όπου η δημοκρατία κυριαρχεί σαν τρόπος διακυβέρνησης και τα εθνικά κράτη ανταγωνίζονται μόνο στο οικονομικό πεδίο. Είναι έτσι σήμερα?

Η δημοκρατία και η ελευθερία δεν είναι γνωστές σαν λειτουργίες σε ένα μεγάλο μέρος του ανθρώπινου πληθυσμού. Στην Κίνα, την Ινδία, την Ρωσία, την Τουρκία, σε αρκετές Ισλαμικές χώρες, όπως και σε δεκάδες άλλες χώρες οι πολίτες δεν βιώνουν την δημοκρατία και την ελευθερία με τον τρόπο των πολιτών της Ευρώπης. Η δημοκρατία και η ελευθερία συνδέονται και με την οικονομική δυνατότητα να μπορεί να βρει ένας νέος άνθρωπος εργασία, που σε εύλογο χρόνο να του προσφέρει εισόδημα για μια αξιοπρεπή αυτόνομη ζωή. 

Από την άλλη η τεχνολογία προσφέρει δυνατότητες διακυβέρνησης αδιανόητες για μερικές δεκαετίες πριν. Το internet, τα πληροφοριακά συστήματα είναι εδώ. Η NSA είναι εδώ. Το ερώτημα είναι ποιος και με τι κανόνες τα διαχειρίζεται. 

Ο φασισμός δεν αποδέχεται την δημοκρατία σαν τρόπο διακυβέρνησης και εμφανίζεται κάθε φορά που η δημοκρατία αδυνατεί να παρέχει μια αξιοπρεπή ζωή στους πολίτες της. Το ίδιο συμβαίνει και με παρηκμασμένες αριστερές ιδεολογίες (αφθονούν στην Ελλάδα ακόμα και μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ) που θεωρούν ότι μια κεντρική διακυβέρνηση χωρίς τον "κακό" ανταγωνισμό θα ήταν καλύτερη για το σύνολο των πολιτών. 

Αυτό που αντιλαμβάνομαι είναι ότι οι ιδεολογίες δεν κλείνονται φυλακή, αν θες την δημοκρατία θα πρέπει να δημιουργήσεις μια διακυβέρνηση που να προσφέρει μια αξιοπρεπή ζωή στο μεγαλύτερο μέρος των πολιτών. 

Αν θες την δημοκρατία θα πρέπει το σοσιαλφιλέλευθερο μοντέλο που λειτουργεί αποδεκτά στις βορειο ευρωπαϊκές χώρες,  να το εξάγεις στις χώρες που έχουν πρόβλημα, προσαρμοσμένο φυσικά στις τοπικές συνθήκες. 

Μια χρηματοπιστωτική σύνδεση, είναι μια σύνδεση που δεν εξασφαλίζει την δημοκρατία την ελευθερία, την αξιοπρεπή διαβίωση των πολιτών και την προστασία του περιβάλλοντος. Φυσικά αυτό μπορεί να μην ενδιαφέρει σε πρώτη προσέγγιση έναν Άγγλο, αλλά ενδιαφέρει ένα Έλληνα, έναν Ουκρανό, ένα Πολωνό... Αυτή η προσέγγιση όμως είναι το ανάχωμα στον φασισμό και στις αριστερές ιδεοληψίες. Από αυτή την άποψη ακόμα και η Αγγλία δεν θάπρεπε να αρνείται μια ομόσπονδη Ευρώπη ικανή να ενσωματώσει τις νέες χώρες και να τις στηρίξει, όχι μόνο με χρηματικές ροές δίχως έλεγχο, αλλά και με ένα πρότυπο διακυβέρνησης που εξασφαλίζει τα παραπάνω. 

Δεν θέλω να συνεχίσω την συζήτηση για μια ομόσπονδη ή χρηματοπιστωτική ένωση, ο χρόνος θα δείξει που θα είναι η ανθρωπότητα και το περιβάλλον σε 50 ή 100 χρόνια, εμείς μάλλον δεν θάμαστε εδώ για να το δούμε.

Το μανιφέστο δεν έχει κεντρικό θέμα την προστασία των αδυνάτων, ούτε τον κατώτατο μισθό σε μη χρεωμένες επιχειρήσεις. Η προστασία των αδυνάτων είναι παραπλανητική έννοια, το ζητούμενο είναι να βοηθήσεις τους αδύνατους να πατήσουν στα πόδια τους. 

Σχετικά με τις επιχειρήσεις για τις οποίες προτείνονται αντίστοιχα μέτρα με αυτά του δημοσίου, ΔΕΚΟ, το μανιφέστο αναφέρεται μόνο στις χρεωμένες (μάλλον δεν διευκρινίζεται καθαρά ποιος τα υλοποιεί)

Τα μέτρα προτείνονται γιατί πολλές Ελληνικές επιχειρήσεις έχουν χρέος που είναι αδύνατο να εξυπηρετήσουν και με κάποιο τρόπο πρέπει να κουρευτεί για να μπορέσουν να γίνουν καταρχήν βιώσιμες. Με δεδομένο ότι όλες οι τράπεζες χρεοκόπησαν και ανακεφαλαιοποιήθηκαν με χρήματα Ευρωπαίων και Ελλήνων πολιτών (που θα τα πληρώσουν τα παιδιά τους) οι πολίτες έχουν δικαίωμα να αισθάνονται ότι και οι τράπεζες και οι επιχειρήσεις θα λειτουργήσουν με γνώμονα και το δικό τους συμφέρον.

Ποιος υλοποιεί τα μέτρα στις επιχειρήσεις, μα φυσικά νέοι managers που θα αναλάβουν να τρέξουν τις επιχειρήσεις με σκοπό το κέρδος αλλά με δυο περιορισμούς, την αξιοπρεπή εργασία των πολιτών και την προστασία του περιβάλλοντος. Σε κάθε σύγχρονο κράτος αρκετές επιχειρήσεις μπορούν να λειτουργούν καλύπτοντας χωρίς πρόβλημα τους παραπάνω περιορισμούς.

Για τις επιχειρήσεις που δεν χρωστούν δεν επεμβαίνεις, αλλά δημιουργείς συνθήκες για προοδευτική αύξηση των μισθών. Αυτό μπορεί να γίνει με μια εθελοντική πιστοποίηση ότι οι εργαζόμενοι αμείβονται αξιοπρεπώς ακόμα και αυτοί που συνεργάζονται σαν outcoursing, και το περιβάλλον προστατεύεται. Οι επιχειρήσεις μπορούν να παραμείνουν κερδοφόρες με σωστό managment και μετακυλίοντας προοδευτικά το αυξημένο μισθολογικό κόστος στα προϊόντα και στις υπηρεσίες. Για να συμβεί αυτό θα  πρέπει και οι πολίτες να αμείβονται παραπάνω μέσω της σύγκλισης των μισθών στις εδδ.

Σίγουρα οι οικονομολόγοι θα αμφισβητήσουν μια αναστροφή μισθών προς τα πάνω, απλά είναι καινοτομία.

Οι σοβαροί οικονομολόγοι όμως δεν μπορούν να προσδιορίσουν για πόσο χρονικό διάστημα οι πολίτες μια χώρας θα πρέπει να υπομείνουν μισθούς φτώχειας και ανεργία για σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού

Μπορεί να τους προλάβει ο φασισμός, έτσι δεν έγινε με τον Χίτλερ?

Το μανιφέστο δεν αναφέρεται σε μικρομεσαίες οικογενειακές επιχειρήσεις που χρειάζονται διαφορετική προσέγγιση. 

Το μανιφέστο προτείνει λύσεις για το κράτος που είναι η σπονδυλική στήλη της οικονομικής δραστηριότητας στην Ελλάδα και απασχολεί άμεσα και έμμεσα μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων πολιτών.

Η υλοποίηση του μανιφέστου μπορεί να γίνει μόνο με διαβούλευση στην κοινωνία των πολιτών και δημοψηφίσματα γιατί εμπεριέχει προτάσεις αντίθετες στο υπάρχον σύνταγμα, όπως η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων ή θέματα συντάξεων. Το ερώτημα είναι αν υπάρχει πολιτική δύναμη στην Ελλάδα που θα έχει το σθένος να θέσει στους πολίτες τέτοια ζητήματα.

Αν με ρώταγες εμένα σίγουρα δεν θάπερνα μια κοκινόμαυρη σημαία για να κατέβω στους δρόμους για να το διαλαλήσω. Για να γράψω το μανιφέστο συγκρούστηκα με αρκετούς από τους συγγενείς και φίλους και αυτή είναι μια σοβαρή δυσκολία στην υλοποίησή του. Το καθήκον μου σαν πολίτης το έπραξα και δεν είμαι διατεθειμένος για κάτι παραπάνω. 

Βέβαια πρέπει πρώτα οι ξένοι και οι Έλληνες οικονομολόγοι να μελετήσουν και να καταλάβουν την λειτουργία της Ελληνικής οικονομίας η οποία καμία σχέση δεν έχει με τις βόρειοευρωπαϊκές οικονομίες. 

Τα δεδομένα που έχω μέχρι στιγμής είναι ανεπαρκή. Τα πανεπιστήμια της Ελλάδας και του εξωτερικού θα μπορούσαν να τα βρουν και να τα μελετήσουν. 

Ενδιαφέροντες μελέτες θα ήταν συγκριτικές μελέτες μεταξύ των ευνοούμενων και των άφωνων. Ευνοούμενοι είναι αυτοί που εργάζονται σαν μόνιμοι στο δημόσιο, σε ΔΕΚΟ, σε ΟΤΑ,.. σε υποτιθέμενες ιδιωτικές επιχειρήσεις (που αναπτύχθηκαν διαπλεκόμενες με το πολιτικό σύστημα και τις τράπεζες και γιγαντώθηκαν με δάνεια και επιδοτήσεις μεταξύ γνωστών). 

Οι άφωνοι είναι οι εργαζόμενοι με συμβάσεις στο δημόσιο, οι εργαζόμενοι σαν outsourcing σε δημόσιο και ευγενείς ιδιωτικές εταιρείες, οι εργαζόμενοι στον κανονικό ιδιωτικό τομέα, οι άνεργοι, οι καθαροί ελεύθεροι επαγγελματίες, ...

Το μανιφέστο προτείνει συγκεκριμένες προτάσεις για σημαντικά θέματα και πάνω σε αυτά θα ήθελα την γνώμη σου.

Για το ασφαλιστικό το μανιφέστο προτείνει όλες οι συντάξεις του δημοσίου, ΔΕΚΟ να περικοπούν μέχρι τις οικογενειακές εύλογες δαπάνες διαβίωσης και αυτές να παρέχονται συνυπολογίζοντας τα υπόλοιπα εισοδήματα.

Μπορεί κάποιος να υπολογίσει πόσα χρήματα θα εξοικονομηθούν?

Μεταβατική περίοδος 3 χρόνων για την προοδευτική μείωση των συντάξεων που υπερβαίνουν τις εδδ

Για το φορολογικό το μανιφέστο προτείνει να φορολογούνται οι πολίτες που έχουν εισόδημα πάνω από τις εδδ όπως αυτές μπορούν να προσδιορίζονται από την ΕΛΣΤΑΤ σε ετήσια βάση.

Για την διοίκηση προτείνεται επανασχεδιασμός οργανισμών με πλήρη περιγραφή του σκοπού που επιτελεί ο οργανισμός και περιγραφή κάθε θέσης με προϋποθέσεις διεκδίκησης της, εκπαίδευση, κριτήρια απρόσωπης αξιολόγησης και σύνδεση της αξιολόγησης με τις αποδοχές και την παραμονή στην θέση. Διαγωνισμοί δημοσιευμένοι στο internet για την πλήρωση των θέσεων.

Συνταξιοδότηση σε κάθε εργαζόμενο πολίτη που βρίσκεται μέχρι 3 χρόνια πριν την σύνταξη με οποιαδήποτε υπάρχουσα σήμερα διάταξη και προοδευτική αύξηση ηλικίας συνταξιοδότησης για τους υπολοίπους.

Κατάργηση της εργασίας με μπλοκάκι και άλλα θέματα αναφέρονται που δεν έχει νόημα να τα επαναλάβω εδώ.

Το μανιφέστο κατατίθεται σαν πρόταση συνολικά, αλλά και επιμέρους και θα ήθελα να μελετηθεί και να διαβουλευθεί πρώτα από όλα από τους Έλληνες και ξένους οικονομολόγους και μετά από τους ίδιους τους πολίτες.

Η δικιά μου προσέγγιση βλέπει την ανάγκη ύπαρξης μιας "Θατσερικής" αντιμετώπισης των πολιτών που αμείβονται από το δημόσιο ΔΕΚΟ, ... χωρίς να παράγουν έργο και δεν θλίβομαι γιαυτό όταν τα ποσοστά της ανεργίας και των εργαζόμενων με μισθούς φτώχειας έχουν κτυπήσει κόκκινο.

Αν έχεις το χρόνο θα εκτιμούσα ιδιαίτερα να απαντήσεις στα επιμέρους, ποια είναι η γνώμη σου?

Είναι προφανές για την υλοποίηση του μανιφέστου χρειάζεται η στήριξη της Ευρώπης με ρευστότητα ώστε οι πολίτες που εργάζονται σήμερα στο δημόσιο και θα χάσουν την θέση τους να είναι αρκετά λιγότεροι από αυτούς που θα βρουν εργασία μέσα από ένα πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων για την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

τότε η Ελλάδα θα αναστηθεί.

με εκτίμηση 

Δημήτρης

η νέα απάντηση από Δ. Βαγιανό

Δημήτρη,

Θέτεις πολλά και σημαντικά θέματα (ασφαλιστικό, φορολογικό, κτλ). Συμφωνώ με το γενικό πνεύμα των θέσεών σου, αλλά το σημαντικό είναι πώς θα εξειδικευτούν. (Όπως λένε στην Αγγλία “ο διάβολος βρίσκεται στις λεπτομέρειες”.) Δεν έχω χρόνο να γράψω λεπτομερή απάντηση γιατί έχω πολλές υποχρεώσεις στο πανεπιστήμιο αυτό τον καιρό. Θα βγάλουμε ένα βιβλίο σύντομα με συναδέλφους οικονομολόγους με προτάσεις για την Ελληνική οικονομία, και θα έχουμε κεφάλαια και για το ασφαλιστικό και για το φορολογικό και για τη δημόσια διοίκηση. Θα μπορούσαμε να ξαναεπικοινωνήσουμε τότε, αν θέλεις.

Δημήτρης