Στο κείμενο όταν αναφέρεται η λέξη θεσμοί χωρίς άλλο προσδιορισμό νοούνται οι πολιτικοί και οικονομικοί θεσμοί.
Για να λειτουργήσει μια χώρα, και μια ένωση χωρών χρειάζεται ένα κυβερνητικό σχέδιο.
Κυβερνητικό σχέδιο χρειάζεται ακόμα μια χώρα (και μια ένωση χωρών) για να αντιμετωπίσει εσωτερικούς, εξωτερικούς κινδύνους και το προσφυγικό.
Στο παρόν κείμενο θα ασχοληθώ πιο εξειδικευμένα με την "διάσωση" της Ελλάδας από την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και θα προτείνω ένα τρόπο για την αλλαγή των πολιτικών και οικονομικών θεσμών της.
Το μοντέλο είναι κατάλληλο να υιοθετηθεί από οποιαδήποτε δημοκρατία με κλειστούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς.
Όπως κάθε καινοτομία το μοντέλο ενδέχεται να είναι σωστό για να αλλάξει την Ελλάδα, την Ευρωπαϊκή ένωση και τον κόσμο, ενδέχεται όμως να είναι μια απλή πρόταση που δεν γίνεται να υλοποιηθεί, γιατί δεν υπάρχει μια κυρίαρχη πλειοψηφία να τη στηρίξει, ούτε μια Ευρωπαϊκή Ένωση να τη προτείνει.
Σε αυτή την περίπτωση ελπίζω να μπορέσει να δώσει έμπνευση σε αυτούς που θέλουν να σχεδιάσουν το δικό τους κυβερνητικό σχέδιο, αλλά δεν ξέρουν πως να το κάνουν.
Θα παρουσιάσω λοιπόν, μια πρόταση κυβερνητικού σχεδίου που απορρέει από την θεωρία των θεσμών.
Δεν μπορεί να είναι ολοκληρωμένη, ούτε να απαντά σε κάθε θέμα και κάθε λεπτομέρεια, ωστόσο θέτει ξεκάθαρες αρχές και υπόσχεται μεγαλύτερη αξιοπιστία και αποτελεσματικότητα από όλες τις συμφωνίες μνημόνια που έχουν υπογραφεί από την Ελλάδα και τους εταίρους της.
Για να γίνει αυτή η πρόταση πραγματικότητα θα πρέπει και άλλοι να συμφωνήσουν με αυτή και τελικά με κάποιο τρόπο εκλογές ή δημοψήφισμα να γίνει αποδεχτή από μια κυρίαρχη πλειοψηφία πολιτών ώστε να υλοποιηθεί.
Πρέπει να σημειώσω ότι η παρούσα πρόταση είναι τυπικά αντισυνταγματική στην Ελλάδα, ουσιαστικά όμως αφού το Ελληνικό σύνταγμα θέλει να δημιουργήσει ένα κοινωνικό κράτος δικαίου είναι συνταγματική ως προς τις προθέσεις.
Απλά οι συνταγματολόγοι δεν ήξεραν πως δημιουργείται ένα κοινωνικό κράτος δικαίου, έφτιαξαν ένα πρότυπο για τους λίγους και άφησαν τους υπόλοιπους απέξω. Δεν γνώριζαν την σημασία της ανοιχτής αγοράς εργασίας.
Σε αυτό το σχέδιο θα προσδιορίσω επακριβώς που θέλουμε να πάμε και που είμαστε.
Θέλουμε να πάμε σε κοινωνίες με ανοιχτούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς.
Μερικά βασικά χαρακτηριστικά αυτών των κοινωνιών είναι:
1 Η πλειοψηφία του πληθυσμού σέβεται τις αμοιβαία επωφελείς συμφωνίες και κατανοεί την κυριαρχία του νόμου.
2 Όλες οι αγορές είναι ανοιχτές και ο κάθε πολίτης είναι ελεύθερος να κάνει κάθε δραστηριότητα και να διεκδικήσει κάθε θέση εργασίας στον δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα. Δεν υπάρχουν μόνιμες θέσεις εργασίας (όπως στην Δανία) και δεν υπάρχουν θεσμικές διακρίσεις μεταξύ των εργαζομένων .
3 Οι κοινωνίες παρέχουν ένα δίχτυ περιορισμένης οικονομικής ασφάλειας σε όλους τους πολίτες συνδεδεμένο με τις δυνατότητες παραγωγής κάθε χώρας.
4 Οι κοινωνίες είναι ανοιχτές όχι μόνο στους ίδιους τους πολίτες της χώρας αλλά και σε μετανάστες και πρόσφυγες που μπορούν να αποδεχτούν και να σεβαστούν το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο.
5 Οι κοινωνίες είναι σε μια ένωση κρατών με παρόμοιους θεσμούς και επιτρέπουν την ελεύθερη διακίνηση πολιτών μεταξύ τους.
6 Κάθε χώρα μπορεί να συμμετέχει στην ένωση χωρών αν η πλειοψηφία των πολιτών της κατανοεί και σέβεται το κοινό θεσμικό πλαίσιο της ένωσης.
7 η πλειοψηφία των πολιτών αυτών των χωρών δεν επιθυμεί προφανώς να πολεμήσει με χώρες της ένωσης, αλλά ούτε με χώρες εκτός της ένωσης. Ωστόσο αν χώρες εκτός τις ένωσης επιβουλεύονται την ασφάλεια των εξωτερικών συνόρων η ένωση έχει την στρατιωτική δυνατότητα να προστατέψει την ύπαρξή της.
8 η πλειοψηφία των πολιτών δεν νοιάζεται για σωτήρες ή προστάτες, έχει περισσότερη εμπιστοσύνη σε ένα αφηρημένο πλαίσιο θεσμών, παρά σε μεγάλους σήμερα ηγέτες όπως ο Πούτιν, ο Ερντογάν, ή υποψήφιους ηγέτες όπως η Λεπέν και ο Τραμπ.
Θέλουμε να μετακινήσουμε τις κοινωνίες στους ανοιχτούς θεσμούς γιατί θέλουμε την μεγαλύτερη δυνατή ειρήνη μεταξύ των χωρών.
Θέλουμε ακόμα ο κάθε πολίτης κάθε χώρας να έχει ευκαιρίες ώστε να μπορεί να αναπτύξει και να προσφέρει στον εαυτό του και στην κοινωνία τις δυνατότητές του.
Θέλουμε ακόμα οι πολίτες να μπορούν να ανταλλάξουν τον χρόνο τους και τις δυνατότητες τους με μια αξιοπρεπή διαβίωση.
Αυτές οι κοινωνίες δεν είναι ουτοπικές. Τα περισσότερα Σκανδιναβικά κράτη έχουν τα παραπάνω βασικά χαρακτηριστικά σήμερα.
Που είμαστε σήμερα θεσμικά στην ΕΕ
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια ένωση χωρών που δημιουργήθηκε μετά την φρίκη του Β Παγκοσμίου πολέμου έτσι ώστε να μειώσει τον στρατιωτικό ανταγωνισμό μεταξύ των χωρών.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα περίπλοκο πλαίσιο συμφωνιών μεταξύ των χωρών μελών.
Το πρόβλημα της ΕΕ είναι θεσμικό.
Οι χώρες που συμμετέχουν στην ΕΕ δεν έχουν κοινούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς.
Για ιστορικούς λόγους αλλά και από επιθυμία της τρέχουσας πλειοψηφίας κάθε χώρας πολλές χώρες που συμμετέχουν στην ΕΕ, ή είναι υποψήφιες, έχουν σε διαφορετικό βαθμό και με διαφορετικό τρόπο κλειστούς πολιτικούς ή οικονομικούς θεσμούς.
Το πρόβλημα πηγάζει από τις ιδρυτικές χώρες του ευρωπαϊκού νότου που έχουν κλειστούς οικονομικούς θεσμούς (συνταγματική προστασία μόνιμων θέσεων εργασίας και εγγυημένες από το κράτος συντάξεις για ειδικά μισθολόγια)
Ενώ οι χώρες του ευρωπαϊκού βορά ανάπτυξαν ανοιχτούς θεσμούς στην αγορά εργασίας, όπως η ευελιξία και ασφάλεια στην αγορά εργασίας, οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου με την πίεση κυρίαρχων πλειοψηφιών δημιούργησαν κλειστούς θεσμούς, απόλυτης οικονομικής προστασίας ενός μέρους του πληθυσμού.
Αυτή είναι η βασική αιτία της μειωμένης ανταγωνιστικότητας των χωρών αυτών, αλλά και της διοικητικής ανεπάρκειας δημόσιων και ιδιωτικών οργανισμών σε μικρό ή μεγάλο βαθμό.
Αυτή είναι η αιτία της παραγωγής ελλειμμάτων και χρέους στις χώρες αυτές.
Θεσμική διαφορά στους πολιτικούς θεσμούς υπάρχει και σε αρκετές χώρες της πρώην Σοβιετικής ένωσης, που συμμετέχουν στην ΕΕ σαν μέλη ή είναι υποψήφιες.
Κάποιες χώρες κλείνουν τα σύνορα στους πρόσφυγες και δεν θέλουν να δεχτούν μετανάστες.
Άλλες χώρες θεωρούν δικαίωμά τους να κάνουν τους πολιτικούς τους θεσμούς πιο κλειστούς από το επίπεδο του μέσου ευρωπαϊκού κράτους δικαίου. Έτσι προτιμούν το μη διαχωρισμό των εξουσιών, ή θέλουν να περιορίσουν την ελευθερία του τύπου,
Πολλές χώρες κατασπαταλούν τις Ευρωπαϊκές επιδοτήσεις για την συντήρηση των κλειστών θεσμών του πελατειακού κράτους τους και του παρεοκρατικού καπιταλισμού.
Επιπρόσθετα η Ρωσία και η Τουρκία, γείτονες της ΕΕ, επιθυμούν την κατάρρευση της για να αναβιώσουν τα όνειρα της Τσαρικής αυτοκρατορίας, ή της Σοβιετικής Ένωσης σαν υπερδύναμης, ή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Είναι προφανές ότι η ΕΕ ή θα γίνει πιο αυστηρή στα κριτήρια συμμετοχής των χωρών ή θα διαλυθεί.
Είναι προφανές ότι η ΕΕ ή θα μπει σε μια διαδικασία σύγκλισης των θεσμών, των χωρών μελών, ή θα διαλυθεί.
Η απειλή των εξωτερικών συνόρων, θα φέρει σε στενότερη συνεργασία και συντονισμό τις χώρες που παράγουν στρατιωτικούς εξοπλισμούς, οι θεσμικές τους όμως διαφορές θα παραμένουν εμπόδιο σε οποιαδήποτε κοινή διακυβέρνηση.
Πρόταση κυβερνητικού σχεδίου για την ΕΕ σχετικά με την αλλαγή των πολιτικών και οικονομικών θεσμών των χωρών μελών και των υποψήφιων χωρών.
Η Ευρωπαϊκή επιτροπή πρέπει να συστήσει παρατηρητήρια πολιτικών και οικονομικών θεσμών για κάθε χώρα, που θα μελετούν τους νόμους και τα συντάγματα, ώστε να διασφαλίσουν ότι οι χώρες έχουν ένα ελάχιστο κράτος δικαίου και ένα ελάχιστο κοινωνικό κράτος (για ΟΛΟΥΣ), τα οποία κινούνται συνεχώς προς την βελτίωσή τους.
Η πιο δύσκολη σύγκληση, είναι η σύγκληση των οικονομικών θεσμών των χωρών μελών σε ανοιχτούς.
Οι χώρες του νότου που είναι ιδρυτικά μέλη με μεγάλες οικονομίες δεν θα μπορέσουν εύκολα να δημιουργήσουν τις απαιτούμενες πλειοψηφίες πριν χρεοκοπήσουν οι ίδιες.
Οι χρεοκοπημένες και προς ένταξη χώρες είναι οι κατάλληλες για να προσφερθεί η δυνατότητα στους πολίτες τους, να επιλέξουν να αλλάξουν τους θεσμούς τους ή να βοηθούν οργανωμένα να εγκαταλείψουν την ζώνη του ευρώ, αν έτσι επιτάσσει η πλειοψηφία των πολιτών τους.
Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι θα επιλέξουν οι πολίτες κάθε χώρας.
Αν όμως μια κυρίαρχη πλειοψηφία σε κάποια χώρα υιοθετήσει το μοντέλο με επιτυχία, οι χώρες του νότου θα αναγκαστούν να κάνουν πιο ανοιχτούς και τους δικούς τους θεσμούς.
Για να αλλάξουν οι θεσμοί μιας χώρας χρειάζεται ένα μοντέλο θεσμών και ένα κυβερνητικό σχέδιο που θα υλοποιεί ελεγχόμενα αυτήν την αλλαγή σε μια δεκαετία.
Αναγνωρίζοντας το σκανδιναβικό μοντέλο πολιτικών και οικονομικών θεσμών σαν το πιο ανοιχτό σήμερα και γνωρίζοντας το κυβερνητικό σχέδιο που εκπόνησε η Δυτική Γερμανία για να ενσωματώσει την Ανατολική μπορούμε να το παραμετροποιήσουμε έτσι ώστε στην θέση της Ανατολικής Γερμανίας να μπαίνει η χώρα που οι πολίτες της αποφάσισαν να αλλάξουν τους θεσμούς της και στην θέση της Δυτικής Γερμανίας να μπαίνουν οι θεσμοί του Σκανδιναβικού μοντέλου. Το μοντέλο θα είναι έτσι παραμετροποιημένο ώστε οι παροχές να συνδέονται με την παραγωγή κάθε χώρας και να εξασφαλίζουν ένα δίχτυ προστασίας με περιορισμένη οικονομική ασφάλεια για ΟΛΟΥΣ τους πολίτες.
Φυσικά δεν μπορεί να περιμένουμε ξαφνικά τους αντίστοιχους μισθούς των Σκανδιναβικών χωρών, αλλά τους αντίστοιχους θεσμούς που θα επιτρέψουν την αύξηση της παραγωγής του πλούτου και την καλύτερη διανομή του.
Πέρα από το παραπάνω κυβερνητικό σχέδιο που έχει υλοποιηθεί και ο καθένας μπορεί να μελετήσει, θα προτείνω ένα εναλλακτικό καινοτόμο που μπορεί να οδηγήσει σε παρόμοια αποτελέσματα.
Το μανιφέστο υποστηρίζει ότι εφόσον έχουμε κρατικές χρηματικές ροές μέσα στις χώρες μέλη και μεταξύ των χωρών μπορούμε να τις χρησιμοποιήσουμε για να υλοποιήσουμε ανοιχτά αυτόνομα διοικητικά θεσμικά οικοδομήματα, χωρίς επιπλέον κόστος και με καλύτερα αποτελέσματα.
Το προσφυγικό
Όταν η ΕΕ επιχορηγεί (σωστά) χώρες μέλη για την διαχείριση του προσφυγικού, πρέπει να είναι ικανή να δημιουργήσει η ίδια τα θεσμικά διοικητικά οικοδομήματα που απαιτούνται, με πρότυπους ανοιχτούς οικονομικούς θεσμούς, που μπορούν να σχεδιαστούν από τις Σκανδιναβικές χώρες.
Αν σαν Ευρωπαϊκή Ένωση θες να διαχειριστείς το προσφυγικό, πρέπει να μπορείς να φυλάς τα κοινά εξωτερικά σύνορα σαν ΕΕ, και να μην περιμένεις τα κράτη μέλη, ή χώρες εκτός ΕΕ, να κάνουν την δουλειά για σένα.
Είναι σημαντικό ακόμα να υπάρχει μια κοινή πολιτική ασύλου, αλλά επίσης σημαντικό είναι αυτή η πολιτική να μπορεί να υλοποιηθεί.
Χρειάζεται ένας διοικητικός μηχανισμός υποδοχής των προσφύγων, επεξεργασίας των αιτήσεων ασύλου, έλεγχος για τρομοκράτες και τελικά προώθηση στις χώρες μέλη.
Σε όσους Ενηλίκους πρόσφυγες γίνεται δεκτή η αίτηση ασύλου, πρέπει να γίνεται πλήρη ενημέρωση για τους κανόνες του κράτους δικαίου με τους οποίους λειτουργεί η ΕΕ.
Αν προσωπικά οι ενήλικοι πρόσφυγες, μπορούν να δεσμευτούν και να υπογράψουν ότι θα ακολουθούν τους κανόνες του κράτους δικαίου της ΕΕ και όχι τους κανόνες της Σαρίας, είναι ευπρόσδεκτοι στην ΕΕ.
Στην ΕΕ αποδεχόμαστε όλες τις θρησκείες, δεν μπορούμε όμως να αποδεχτούμε η κάθε χώρα και ο κάθε πολίτης να έχει τους δικούς του νόμους.
Αν οι ενήλικοι πρόσφυγες θεωρούν ότι οι νόμοι της Σαρίας είναι πιο σημαντικοί, θα στέλνονται σε προστατευμένους προσφυγικούς καταυλισμούς στην Βόρεια Συρία (Rojava), στην Ιορδανία και σε άλλα κράτη, για να παραμείνουν εκεί μέχρι να τελειώσει ο πόλεμος στην χώρα τους.
Η ΕΕ πρέπει να συνάψει τις συμφωνίες με τα κράτη, όπως και να αναγνωρίσει την ομοσπονδία της Βόρειας Συρίας, που στο μέλλον αν πληρεί τις προϋποθέσεις και το θέλει η ίδια, μπορεί να γίνει μέλος της ΕΕ.
Ακόμα και τα πιο οργανωμένα κράτη σήμερα δεν μπορούν να διαχειριστούν τις τεράστιες αυξήσεις των προσφυγικών ροών με τις υπάρχουσες διοικητικές δομές τους.
Για να έχεις αποτελεσματικότητα και αφού εσύ πληρώνεις, απαιτείς πρότυπες διοικητικές δομές, χωρίς μόνιμους εργαζόμενους, που αμείβονται όλοι αξιοπρεπώς, τουλάχιστον όσο οι δαπάνες μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης της χώρας μέλους στην οποία εργάζονται.
Το πρόβλημα δημιουργεί την ευκαιρία να φτιαχτούν Ευρωπαϊκές πρότυπες διοικητικές δομές με την θεσμική τεχνογνωσία χωρών σαν της Δανίας, που εξισορροπούν την αποτελεσματικότητα με τον σεβασμό στους εργαζομένους σε αυτές τις δομές.
Αυτές οι ανοιχτές διοικητικές δομές θα στελεχώνονται σε μεγάλο ποσοστό από πολίτες της χώρας μέλους που λειτουργεί η διοικητική δομή, με ανοικτούς διαγωνισμούς και κοινωνικά και οικονομικά κριτήρια.
Εκπαιδευτικά σεμινάρια για κάθε διοικητική θέση, και για κάθε δικαστή και αστυνομικό που συμμετέχει.
Η ανάθεση έργων στον ιδιωτικό τομέα πρέπει να γίνεται με προδιαγραφές Δανίας και όποια ιδιωτική εταιρεία αναλαμβάνει έργα θα είναι υποχρεωμένη να τα υλοποιήσει με νόμιμους εργαζόμενους που αμείβονται τουλάχιστον όσο χρειάζεται για μια αξιοπρεπή διαβίωση στην χώρα που γίνονται τα έργα.
Φυσικά τα παραπάνω απαιτούν την συμφωνία των κυρίαρχων πλειοψηφιών των χωρών μελών.
Όσες χώρες μέλη δεν συμφωνούν στα προφανή των ανοιχτών θεσμών μπορούν να εγκαταλείψουν την ζώνη του ευρώ και να μπουν σε μια νέα ομάδα χωρών μαζί με την Βρετανία.
Αν τα χρήματα όλων των Ευρωπαίων πολιτών δίνονται σε κάθε χώρα για να αντιμετωπίσει το προσφυγικό με τους δικούς της θεσμούς, ένα μέρος των χρημάτων θα χαθεί, ενώ η αποτελεσματικότητα της κάθε δράσης είναι περιορισμένη.
Υπάρχουν και άλλες προτάσεις για την θεσμική ενοποίηση της ΕΕ που ελπίζω να τις παρουσιάσω σε επόμενο κείμενο.
Πρόταση κυβερνητικού σχεδίου για την Ελλάδα ή όποια άλλη χώρα οι πολίτες της διαλέξουν να αλλάξουν τους θεσμούς τους.
Παρόλο που το σχέδιο συντάσσεται την Ελλάδα, από έναν Ευρωπαίο και Έλληνα πολίτη, είναι δυνατόν να παραμετροποιηθεί και να χρησιμοποιηθεί σε κάθε δημοκρατία με κλειστούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς μέλους της Ευρωζώνης, ή υποψήφια προς ένταξη χώρα.
Το κυβερνητικό σχέδιο είναι η προσπάθεια δημιουργίας ενός αυτοματοποιημένου συστήματος διακυβέρνησης στηριγμένου στους ανοιχτούς θεσμούς.
Δεν είναι εύκολο να υιοθετηθεί από κυρίαρχες πλειοψηφίες, γιατί πολλές φορές αυτές προτιμούν τα ψέματα από την αλήθεια.
Οι κυρίαρχες πλειοψηφίες σήμερα προτιμούν να διεκδικούν χωρίς υποχρέωση.
Οι κυρίαρχες πλειοψηφίες σήμερα διεκδικούν για το σύνολο της κοινωνίας προνόμια, που δεν μπορούν να αποδοθούν σε όλους, αλλά μόνο οι ίδιες είναι δυνατόν να απολαμβάνουν.
Το κυβερνητικό σχέδιο είναι δύσκολο, αλλά όχι αδύνατο να κερδίσει την υποστήριξη μιας κυρίαρχης πλειοψηφίας, αν βρεθούν πολίτες, τα κόμματα, οι πολιτικοί και οικονομικοί επιστήμονες να το στηρίξουν.
Δεν θα παρουσιάσω κάθε πτυχή του κυβερνητικού σχεδίου, αλλά τις βασική αρχή με βάση την οποία είναι δυνατόν να σχεδιαστούν πολιτικές σε κάθε τομέα:
Οι περισσότεροι πολίτες να μπορούν να ανταλλάξουν τον χρόνο τους και τις ικανότητες τους με τις εύλογες δαπάνες που χρειάζονται για την διαβίωσή τους και την στέγη τους.
Δεν θα ασχοληθώ με το χρέος και την βιωσιμότητα του, θα ασχοληθώ όμως με το θέμα της παραγωγής και διανομής του πλούτου.
Σχετικά με την αλλαγή πολιτικών θεσμών το μανιφέστο προτείνει το κράτος δικαίου της Δανίας.
Η Ελλάδα (όπως αρκετές άλλες χώρες) προσποιείται ότι έχει κράτος δικαίου. Μπορεί κάποιοι διανοούμενοι να ξέρουν τι είναι κράτος δικαίου, αλλά η πλειοψηφία του πληθυσμού θεωρεί ότι κράτος δικαίου είναι αυτό που προσδιορίζει κάθε φορά ο λαός (μια κυρίαρχη πλειοψηφία πολιτών).
Δηλαδή η κυρίαρχη πλειοψηφία μέσω των εκλογών εκλέγει τους βουλευτές και την κυβέρνηση, για να προσδιορίσουν το κράτος δικαίου, που η κυρίαρχη πλειοψηφία προσδιορίζει.
Η κυρίαρχη πλειοψηφία στις δημοκρατίες με κλειστούς θεσμούς θεωρεί:
ότι έχει καλύτερη δημοκρατία από τις χώρες του Ευρωπαϊκού βορά γιατί έχει σαν κέντρο τον άνθρωπο και τις ιδέες και όχι τους νόμους και τους αριθμούς,
ότι έχει δικαίωμα να διεκδικεί χωρίς αντάλλαγμα,
ότι η διαφθορά είναι ίδια σε όλες τις χώρες και το γεγονός συνδέεται με τις ατέλειες του ανθρώπου και όχι με τους θεσμούς..
ότι η δημοκρατία είναι να έχει ο καθένας την δική του ξεχωριστή γνώμη για κάθε θέμα, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μην μπορούν να συμφωνήσουν μεταξύ τους σε τίποτα.
Στην Ελλάδα σήμερα η κυρίαρχη πλειοψηφία δεν μπορεί να κατανοήσει την αξία της ανεξαρτησίας των εξουσιών. Η κυβέρνηση πείθει και πείθετε από τους πολίτες να κάνει πιο κλειστούς τους ήδη κλειστούς πολιτικούς θεσμούς της χώρας.
Κανονικά ο νομικός κόσμος της χώρας θα έπρεπε να διαμαρτύρεται εντονότατα από το παραπάνω κλείσιμο των θεσμών που επιχειρεί η παρούσα κυβέρνηση.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα έπρεπε ήδη να έχει ενημερώσει την Ελληνική κυβέρνηση ότι παραβιάζει το κράτος δικαίου με τη μη επαρκή ανεξαρτησία της δικαιοσύνης.
Η καθυστέρηση σχετίζεται με το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή χρειάζεται την συναίνεση της Ελληνικής κυβέρνησης για το προσφυγικό που είναι πια γεωπολιτικό ζήτημα.
Η αλλαγή των θεσμών με ελεγχόμενη μεταβολή των χρηματικών ροών
Ο στόχος του κυβερνητικού σχεδίου είναι οι περισσότεροι πολίτες και οι περισσότερες οικογένειες, να έχουν τα εισοδήματα για μια αξιοπρεπή ζωή όταν εργάζονται, και τα εισοδήματα για μια φτωχή ζωή όταν είναι άνεργοι.
Αυτός ο στόχος και η υλοποίησή του μπορεί να αλλάξει τους θεσμούς μιας πτωχευμένης ή υποψήφιας προς ένταξη στην ΕΕ χώρας.
Το κυβερνητικό σχέδιο δημιουργεί τις θεσμικές συνθήκες για να συμβεί αυτό.
Οι θεσμικές συνθήκες είναι αυτές που επιτρέπουν τον ανταγωνισμό με κοινούς για όλους κανόνες, ταυτόχρονα με τον περιορισμό του ανεξέλεγκτου ανταγωνισμού, έτσι ώστε να δημιουργούνται αυθόρμητα αμοιβαία επωφελείς συμφωνίες, που επικυρώνονται από το κράτος.
Η θεσμοθέτηση υψηλών κατώτατων μισθών και δικαιωμάτων που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα της αγοράς εργασίας, ταυτόχρονα με την υψηλή φορολόγηση των μεσαίων και μικρών επιχειρήσεων, οδηγούν στη μη εφαρμογή των εργατικών νόμων στον μεγάλο τομέα, των μεσαίων και μικρών επιχειρήσεων στην Ελλάδα.
Το κράτος σε αυτόν τον τομέα που είναι η πραγματική αγορά εργασίας, πρέπει να είναι ικανό να καταγράψει τις πραγματικές αποδοχές και τις πραγματικές ώρες εργασίας για κάθε εργαζόμενο.
Η διασύνδεση πληροφορικών συστημάτων μπορεί να βοηθήσει τον έλεγχο.
Το κράτος πρέπει να βοηθάει κάθε πολίτη και κάθε οικογένεια να τείνουν τα εισοδήματά τους στα εισοδήματα της αξιοπρεπούς διαβίωσης.
Αυτό μπορεί να το κάνει είτε με μείωση της φορολογίας του πολίτη, είτε με παροχή χρηματικών πόρων.
Πέρα από τα παραπάνω και την δωρεά παιδεία που πρέπει να παρέχει ένα κράτος, ένα σύνολο δικαιωμάτων πρέπει να είναι κοινό για όλους τους πολίτες.
Η επιδότηση εγκυμοσύνης ή η γονεϊκή άδεια δεν μπορεί να είναι προνόμια που πληρώνουν οι πολίτες σε μια μειοψηφία, αντίθετα θα έπρεπε να δίνονται από το κράτος, σύμφωνα με τις δυνατότητες της οικονομίας, σε ΟΛΟΥΣ τους πολίτες.
Πέρα από την αγορά εργασίας των μεσαίων και μικρών επιχειρήσεων που το κράτος δεν μπορεί να την ελέγξει, υπάρχουν άλλες αγορές εργασίας που το κράτος μπορεί να ελέγξει.
Το κράτος μπορεί να ελέγξει την αγορά εργασίας που δημιουργείται από το ίδιο, δηλαδή χρηματοδοτείται με χρήματα πολιτών.
Το κράτος μπορεί να ελέγξει την αγορά εργασίας που δημιουργείται από επιδοτήσεις της ΕΕ, δηλαδή χρηματοδοτείται με χρήματα Ευρωπαίων πολιτών.
Τέλος το κράτος μπορεί να ελέγξει την αγορά εργασίας των μεγάλων εταιρειών και των νέων επενδύσεων.
Στις δυο πρώτες αγορές το κράτος επιβάλει όλοι οι άμεσα και έμμεσα εργαζόμενοι αμείβονται τουλάχιστον όσο οι δαπάνες για μια αξιοπρεπή διαβίωση, υπολογισμένες από την στατιστική υπηρεσία.
Η στατιστική υπηρεσία υπολογίζει και το μισθολόγιο σε αυτές τις αγορές εργασίας, για κάθε κωδικοποιημένη θέση εργασίας, χρησιμοποιώντας τις μέσες αμοιβές των αντίστοιχων θέσεων εργασίας στις υπόλοιπες χώρες μέλη, με αναγωγή αυτού του ποσού στις δαπάνες αξιοπρεπούς διαβίωσης της χώρας.
Η επέμβαση του κράτους σε αυτές τις αγορές συνδέεται με την ενίσχυση του ανοιχτού χαρακτήρα, ώστε κάθε πολίτης να διεκδικεί κάθε θέση με αξιολογικά και κοινωνικά κριτήρια.
Δηλαδή δικαίωμα πρόσληψης έχουν οι ικανοί για μια θέση και προηγούνται οι αδύνατοι οικονομικά.
Στην τρίτη αγορά εργασίας των μεγάλων εταιρειών και των νέων επενδύσεων, το κράτος μπορεί να επιβάλλει οι κατώτατοι μισθοί για όλους τους άμεσα και έμμεσα εργαζόμενους να καλύπτουν τις δαπάνες για μια αξιοπρεπή ζωή.
Η καινοτομία για την αλλαγή θεσμών στηρίζεται στην ελεγχόμενη μεταβολή της σχέσης εργασίας και των αποδοχών κάθε εργαζόμενου άμεσα ή έμμεσα στο δημόσιο, σε ΔΕΚΟ, στις τράπεζες, σε μεγάλες εταιρίες, σε νέες επενδύσεις, όπως επίσης των εργαζομένων σε project της ΕΕ και σε δράσεις επιδοτούμενες από την ΕΕ.
Δηλαδή όλοι οι παραπάνω θα ξέρουν με αρκετή ακρίβεια τι θα συμβεί στην σχέση εργασίας τους και στις αποδοχές τους σε ένα εύρος δεκαετίας, ενώ οι πιο σημαντικές αλλαγές θα γίνουν σε ένα εύρος πενταετίας.
Μεταβολή θα συμβεί και σε όλη την υπόλοιπη ιδιωτική οικονομία των μικρών επιχειρήσεων έμμεσα.
Το κράτος δεν μπορεί να θεσμοθετήσει αξιοπρεπείς μισθούς σε αυτόν τον τομέα, γιατί η ίδια η αγορά εργασίας θα αγνοήσει κάθε νόμο που δεν σχετίζεται με την πραγματικότητα.
Από την στιγμή που υπάρχει μεγάλη ανεργία και αρκετοί άνθρωποι έχουν ανάγκη για εργασία, ενώ οι θέσεις είναι λίγες και κακοπληρωμένες δημιουργείται μια εργασιακή ζούγκλα.
Αν ένας μικρός επιχειρηματίας θελήσει να είναι νόμιμος στην Ελλάδα, θα καταλήξει να έχει ζημιά αντί για κέρδος, ή θα βγάζει λιγότερα χρήματα από τους ίδιους τους εργαζόμενους του.
Αυτό συμβαίνει εξαιτίας των μεγάλων φόρων και εισφορών που καλείται να πληρώσει ο μικρός επιχειρηματίας για τον ίδιο και τους εργαζόμενους του.
Το αποτέλεσμα είναι ότι για να μπορέσει να επιβιώσει θα γίνει παράνομος, αν είναι και κάθαρμα θα απαιτήσει από τους εργαζόμενους να δουλεύουν σαν σκλάβοι.
Η εργασία χωρίς αξιοπρεπή πληρωμή δεν μπορεί να σταματήσει με την θεσμοθέτηση μεγάλων μισθών.
Για να ανέβουν οι μισθοί σε αυτόν το τομέα το κράτος πρώτα πρέπει να μειώσει τους φόρους και τις εισφορές.
Το κράτος ακόμα πρέπει να νομοθετεί κατώτατους μισθούς που να βρίσκονται κοντά στην πραγματικότητα της αγοράς ώστε να δημιουργεί τις προϋποθέσεις αμοιβαίων επωφελών συμφωνιών μεταξύ των εργαζόμενων και των εργοδοτών.
Ο πρωταρχικός στόχος ενός κράτους σε αυτόν τον τομέα πρέπει να είναι η τήρηση των συμφωνιών, δηλαδή οι εργαζόμενοι και οι εργοδότες να είναι νόμιμοι, γιατί τους συμφέρει να είναι νόμιμοι.
Σε αυτόν τον μεγάλο τομέα των μικρών ιδιωτικών επιχειρήσεων, οι κατώτατοι μισθοί θα είναι συνδεδεμένοι με το ποσοστό ανεργίας, έτσι ώστε όταν η ανεργία είναι 5%, οι κατώτατοι μισθοί των εργαζομένων σε μικρές ιδιωτικές επιχειρήσεις, να είναι ίδιοι με τους κατώτατους μισθούς των εργαζομένων άμεσα ή έμμεσα στο δημόσιο και στις μεγάλες εταιρίες.
Η στατιστική υπηρεσία θα προσδιορίζει τους κατώτατους μισθούς.
Θέλω να σημειώσω ότι ο τομέας των μικρών ιδιωτικών επιχειρήσεων που αναλαμβάνει να προσφέρει υπηρεσίες στο κράτος είναι διαφορετική κατηγορία γιατί εκεί το κράτος μπορεί να επιβάλει αξιοπρεπείς αμοιβές για όλους τους εργαζόμενους, ακόμα και με αύξηση του κόστους που στοιχίζει στο κράτος μια υπηρεσία.
Το άνοιγμα των πολιτικών και οικονομικών θεσμών θα επιτρέψει το άμεσο ενδιαφέρον για επενδύσεις, από Ελλάδα και εξωτερικό, οι οποίες θα δημιουργήσουν δεκάδες χιλιάδες αξιοπρεπώς αμειβόμενες θέσεις εργασίας.
Η στατιστική υπηρεσία θα προσδιορίσει τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης και δαπάνες στέγης για κάθε πολίτη και για κάθε οικογένεια και θα τις συνδέσει με το εμπορικό ισοζύγιο της χώρας και την εισπραξιμότητα των φόρων.
[Σήμερα η εφορία στην Ελλάδα αποσπά πόρους από πολίτες και οικογένειες με εισοδήματα κάτω από το όριο της φτώχειας, με την αυτοτελή φορολόγηση των εσόδων από ενοίκια.]
Αυτή η ελεγχόμενη μεταβολή συνιστά αλλαγή στην ζωή εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών και πρέπει να έχει την συναίνεση μιας κυρίαρχης πλειοψηφίας για να μπορεί να υλοποιηθεί.
Η μονιμότητα θα καταργηθεί για να είναι δυνατό να σχεδιαστεί ένα κράτος με ανοιχτούς θεσμούς που σκοπό θα έχει να υπηρετεί τον κάθε πολίτη και όχι τους εργαζόμενους σε αυτό.
Η στατιστική υπηρεσία θα προσδιορίσει το όριο της φτώχειας σαν κλάσμα του ποσού αξιοπρεπούς διαβίωσης για κάθε πολίτη και κάθε οικογένεια.
Ο στόχος του κυβερνητικού σχεδίου θα είναι σε μια δεκαετία
η ανεργία να είναι 5%.
Το 95% των πολιτών να ανταλλάσσει το χρόνο του και τις ικανότητές του με εισοδήματα ίσα ή παραπάνω με τα εισοδήματα που απαιτούνται, για μια (στατιστικά προσδιορισμένη) αξιοπρεπή διαβίωση.
Το 100% των πολιτών θα απολαμβάνει (πραγματικά) δωρεάν υγεία και παιδεία.
Το 5% των ανέργων θα απολαμβάνει αποδοχές όσο το όριο της φτώχειας, για όσο καιρό είναι άνεργοι.
Με δεδομένη την μεγάλη ανεργία στην Ελλάδα σήμερα, το ίδιο συνολικό ποσό θα μοιράζεται σε όλους τους τρέχοντες άνεργους σε μικρότερα αναλογικά μερίδια που θα αυξάνονται κάθε χρόνο καθώς θα πέφτει η ανεργία, αποκτώντας μέγιστο, όσο το όριο της φτώχειας, όταν η ανεργία είναι 5%
Ο επανασχεδιασμός όλων των οργανισμών του κράτους, ΔΕΚΟ θα προσδιορίσει όλες τις νέες θέσεις εργασίας εργαζομένων και λειτουργών και την συνδεδεμένη αμοιβή για κάθε θέση, η οποία θα συνδέεται με έναν πολλαπλασιαστή, με τις βασικές αμοιβές τις αξιοπρεπούς διαβίωσης.
Κάθε χρόνο η στατιστική υπηρεσία θα προσδιορίζει με ανοιχτά δεδομένα το μισθολόγιο όλων των εργαζομένων σε δημόσιο, ΔΕΚΟ.
Σε τράπεζες και μεγάλες εταιρίες η στατιστική υπηρεσία θα προσδιορίζει μόνο τους κατώτατους μισθούς, για όλους τους άμεσα ή έμμεσα εργαζομένους σε αυτές, που θα είναι όσο οι δαπάνες για μια αξιοπρεπή διαβίωση
Με δεδομένο ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι υπάλληλοι των ΔΕΚΟ αμείβονται με χρήματα που συγκεντρώνονται από την φορολογία των συμπολιτών τους, ή εργάζονται σε εταιρίες με μονοπωλιακό χαρακτήρα, δεν θα επιτρέπεται η απεργία για μισθολογικούς λόγους.
[Όταν ένας δημόσιος υπάλληλος απεργεί για παραπάνω παροχές αρπάζει πόρους από τους συμπολίτες του, δηλαδή από τα ίδια τα παιδιά του, τους συγγενείς και φίλους του. Αυτό συμβαίνει γιατί η χώρα δεν μπορεί να δανειστεί και τα έξοδα του κράτους καλύπτονται βασικά από την συλλογή φόρων.]
Ο χαρακτήρας των δικτύων νερού και ενέργειας πρέπει να παραμείνει δημόσιος με ανοιχτούς θεσμούς.
Η κρατική περιουσία πρέπει να χρησιμοποιείται για όφελος όλων των πολιτών.
Το υπερταμείο που έχει ήδη δημιουργηθεί με την περιουσία του Ελληνικού δημοσίου, μπορεί να μετεξελιχθεί σαν το ταμείο που διαχειρίζεται τον ενεργειακό πλούτο της Νορβηγίας.
Στην Ελλάδα ένα μέρος των εσόδων του ταμείου θα είναι για την εξόφληση του χρέους και το υπόλοιπο για το σύνολο των πολιτών.
Μέχρι σήμερα η κρατική περιουσία αρπάζεται από τους εργαζόμενους σε αυτή.
Μεταβατική περίοδος
Η αλλαγή των κλειστών θεσμών σε ανοιχτούς χρειάζεται την συναίνεση μιας κυρίαρχης πλειοψηφίας των πολιτών.
Για να αποκτηθεί η αναγκαία συναίνεση για μια θεσμική επανάσταση, αυτοί οι πολίτες που σήμερα έχουν μόνιμες θέσεις εργασίας, ή είναι συνταξιούχοι θα έχουν παραπάνω δικαιώματα από τους υπόλοιπους πολίτες, αλλά θα αποδεχτούν τους ανοιχτούς θεσμούς.
Αυτό είναι το deal για μια αμοιβαία επωφελή συμφωνία.
Σε μερικά χρόνια που θα πεθάνουν από γεράματα και οι τελευταίοι προνομιούχοι, οι πολίτες θα έχουν ίσα δικαιώματα.
Το προτεινόμενο μοντέλο αποτελεί μια ανοιχτή αγορά εργασίας, με ετήσιες συμβάσεις χωρίς μόνιμες θέσεις εργασίας, εκτός των ένστολων.
Κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να εκπαιδευτεί για όποια προσδιορισμένη θέση εργασίας επιθυμεί, και έχει τα κατάλληλα διανοητικά ή σωματικά προσόντα.
Στο τέλος της εκπαίδευση για τις ανάγκες της θέσης, ο πολίτης θα παίρνει πιστοποίηση επάρκειας για την συγκεκριμένη θέση.
Αφού έχει τις κατάλληλες γνώσεις ο πολίτης, μπορεί να την διεκδικήσει σε ανοιχτούς διαγωνισμούς την αντίστοιχη θέση, με ένα σύνολο μορίων που θα εκφράζουν κοινωνικές και οικονομικές παραμέτρους, όπως γίνονται σήμερα οι προσλήψεις για πεντάμηνες θέσεις εργασίας που επιδοτούνται από την ΕΕ.
Νέες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν από τον επανασχεδιασμό όλων των δημόσιων οργανισμών και ΔΕΚΟ από νέους managers, χωρίς μόνιμες θέσεις εργασίας.
Οι ίδιοι οι οργανισμοί θα δημιουργούν εκπαιδευτικά σεμινάρια για κάθε θέση, θα προσδιορίζουν τις υποχρεώσεις της θέσης, ενώ οι αποδοχές θα προσδιορίζονται από την στατιστική υπηρεσία.
Για κάθε θέση θα υπάρχει συνεχής αδιάβλητη και απρόσωπη αξιολόγηση. Σε τακτά χρονικά διαστήματα ο εργαζόμενος θα αξιολογείται αν είναι ικανός να κρατήσει την θέση του, και αν η θέση του έχει λόγο ύπαρξης.
Αν ο εργαζόμενος αδυνατεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες της θέσης του, ή η θέση του δεν είναι αναγκαία, απολύεται, παίρνει μια μικρή κρατική βοήθεια όσο το οικογενειακό όριο της φτώχειας για να επιβιώσει και δοκιμάζει σε άλλη θέση.
Πάντα όμως έχει δωρεάν υγεία και παιδεία.
Οι πολίτες που τώρα έχουν μόνιμη θέση εργασίας, θα έχουν τα ίδια δικαιώματα, υποχρεώσεις και μισθολόγιο, με τους μη προνομιούχους, ωστόσο σε διαστήματα ανεργίας θα απολαμβάνουν για πέντε μήνες τα εισοδήματα για μια αξιοπρεπή ζωή και μετά αν συνεχίζουν να παραμένουν άνεργοι τα εισοδήματα για μια φτωχή ζωή, όπως όλοι οι υπόλοιποι.
Επιπρόσθετα οι πολίτες που τώρα έχουν μόνιμες θέσεις εργασίας, θα αποκτούν προτεραιότητα πρόσληψης απέναντι σε όλους τους άλλους για πέντε διαφορετικές θέσεις που θα επιλέξουν μέσα σε μια δεκαετία, αν αδυνατούν να βρουν αυτή που τους ταιριάζει.
Στην μεταβατική περίοδο των δέκα χρόνων τα πρώτα χρόνια τα εισοδήματα για μια φτωχή ζωή θα είναι χαμηλά, θα αυξάνονται όμως κάθε χρόνο που θα μειώνεται η ανεργία για να φτάσουν το όριο της φτώχειας όταν η ανεργία είναι 5%.
Μετά από 10 χρόνια, αν η παραγωγή της χώρας το επιτρέπει, και υπάρχει η κατάλληλη πλειοψηφία να το εγκρίνει, τα χρήματα του ταμείου ανεργίας μπορούν να τείνουν στις δαπάνες μιας αξιοπρεπούς ζωής, όταν η ανεργία είναι 5%.
Οι πολίτες που απολαμβάνουν σήμερα μόνιμες θέσεις εργασίας και είναι κοντά σε ηλικία συνταξιοδότησης ή μπορούν να συνταξιοδοτηθούν με οποιαδήποτε διάταξη, παίρνουν μια ειδικής μορφής σύνταξη αν είναι κάτω των 67 ετών.
Όλοι οι συνταξιούχοι κάτω των 67 ετών λαμβάνουν μια ειδικής μορφής σύνταξη, που μοιάζει με αυξημένο ταμείο ανεργίας, όσο οι οικογενειακές δαπάνες για μια αξιοπρεπή διαβίωση, συνυπολογίζοντας όμως τυχόν άλλα εισοδήματα από άλλες πηγές.
Αν κάποιος συνταξιούχος έχει άλλα εισοδήματα από επιχειρήσεις, ακίνητα μετοχές, το κράτος συμπληρώνει το ποσό μέχρι τα εισοδήματα για μια αξιοπρεπή διαβίωση.
Φυσικά αν οι ήδη καταβεβλημένες εισφορές δημιουργούν μαθηματικά προσδιορισμένο δικαίωμα για παραπάνω σύνταξη θα πάρουν την παραπάνω σύνταξη.
Οι συνταξιούχοι μπορούν να εργαστούν νόμιμα όπου επιθυμούν, η σύνταξή τους όμως θα μειώνεται ή θα σταματάει όσο καιρό κερδίζουν με την εργασία τους τα εισοδήματα για μια αξιοπρεπή ζωή.
Οι συνταξιούχοι θα απαγορεύεται αυστηρά να εργαστούν παράνομα αν παίρνουν σύνταξη.
Αυτό περίπου είναι το μοτίβο μιας ανοιχτής αγοράς εργασίας, μπορεί να μην αρέσει σε αρκετούς πολίτες αλλά αυτό το μοντέλο είναι βιώσιμο σήμερα.
Η πρόταση του κυβερνητικού σχεδίου μπορεί να αναπτυχθεί, να συμπληρωθεί και να διορθωθεί, πάντα όμως στην βάση των ανοικτών θεσμών και με την επιδίωξη οι περισσότεροι πολίτες να αμείβονται αξιοπρεπώς από την εργασία τους.
Λεπτομέρειες για την θεσμική λειτουργία δημόσιων και ιδιωτικών οργανισμών χωρίς μόνιμους δημόσιους υπάλληλους μπορεί να βρει κανείς στην Δανία.
Αυτό το κυβερνητικό σχέδιο είναι στην ουσία η απάντηση σε ένα μαθηματικό και θεσμικό πρόβλημα που μπορεί να αποδέχεται πολλαπλές παραμετροποιημένες λύσεις.
Το ερώτημα του προβλήματος είναι πως θα καταφέρουμε περισσότεροι πολίτες να έχουν αξιοπρεπή εισοδήματα με ανοιχτούς θεσμούς, χωρίς μεταξύ τους θεσμικές διακρίσεις.
Η δική μου λύση θεωρώ ότι είναι μια επιστημονική και μαθηματική εργασία που φιλοδοξεί να προσφέρει ένα μοντέλο διακυβέρνησης όπου ο καθένας θα προσφέρει στην κοινωνία σύμφωνα με τις δυνατότητες του και θα αμείβεται σύμφωνα με τις ανάγκες του, σε μια σοσιαλφιλελεύθερη προσέγγιση.
Όλες οι προτάσεις που απαντούν στο πρόβλημα είναι ευπρόσδεκτες.
Μπορώ να καταθέσω και άλλες εμπειρικές προτάσεις για διαφορετικά θέματα διακυβέρνησης.
Μπορώ να δεχτώ ακόμα επιχορηγήσεις για την εργασία μου, με τον όρο όμως οι αρχές και οι στόχοι του μανιφέστου να παραμείνουν σταθερές.
