(4) μια νέα συμφωνία για την Ευρώπη, a new deal for Europe.

Το μανιφέστο σαν ιστορία της εξέλιξης των θεσμών

Το μανιφέστο είναι μια ιστορία που διαδραματίζεται στην Ελλάδα την Ευρώπη και τον κόσμο το 2014, 2015.

Είναι μια ιστορία της εξέλιξης των πολιτικών και οικονομικών (π&ο) θεσμών, αλλά είναι και πρόταση για το σήμερα, πρόταση γι αυτούς που νιώθουν καλά με τους ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς (π&ο) θεσμούς της βόρειας Ευρώπης και αποστρέφονται τους κλειστούς δυνητικά εκμεταλλευτικούς (π&ο) θεσμούς της Ελλάδας.

Το μανιφέστο υποστηρίζει ότι τα άτομα και οι ηγέτες υπηρετούν τους θεσμούς, ανοιχτούς ή κλειστούς, με επίγνωση ή εν αγνοία τους.

Η ιστορία στην Ελλάδα δεν έχει την ιδιαιτερότητα που νομίζουμε είναι παρόμοια σε όλες τις δημοκρατίες με κλειστούς δυνητικά εκμεταλλευτικούς (π&ο) θεσμούς, δηλαδή στην Ρωσία, την Τουρκία, την Αργεντινή, χώρες της Λατινικής Αμερικής και χώρες της πρώην Σοβιετικής ένωσης.

Η μόνη διαφορά που έχει η Ελλάδα από τις υπόλοιπες δημοκρατίες με κλειστούς (π&ο) θεσμούς είναι ότι είναι μέλος μιας ατελούς ένωσης κρατών που κυριαρχούν οι ανοιχτοί (π&ο) θεσμοί, τουλάχιστον προς το παρόν.

Άρα βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή για την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο.

Υπάρχει κάτι χαοτικά όμορφο στην εξέλιξη της ιστορίας, δεν μπορείς να προβλέψεις το αποτέλεσμα με ακρίβεια, μπορείς όμως να δεις τις πιθανές εξελίξεις. Η Ελλάδα η Ευρώπη και ο κόσμος θα προχωρήσουν σε πιο ανοιχτούς, ή πιο κλειστούς θεσμούς?

Υπάρχει το καλό αποτέλεσμα για τους ανοιχτούς θεσμούς, η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών κατανοεί και επιλέγει την αλλαγή των θεσμών σε ανοιχτούς και μπαίνει στον βασικό πυρήνα των κρατών που προχωρούν το εγχείρημα της ένωσης των κρατών, με καθήκον την διαφύλαξη και την εξέλιξη των ανοιχτών θεσμών, καθώς επίσης και την διαφύλαξη των συνόρων των χωρών με ανοιχτούς θεσμούς, από τις χώρες με κλειστούς θεσμούς.
Επικίνδυνη κλιμάκωση. Οι Αμερικανοί στέλνουν βαρύ οπλισμό στην ανατολική Ευρώπη
Συρία: Την πόλη Τελ Αμπιάντ λένε ότι περικύκλωσαν οι Κούρδοι

Υπάρχει το κακό αποτέλεσμα για τους ανοιχτούς θεσμούς στην Ελλάδα και το καλό για την Ευρώπη.
Η Ελλάδα αυτοκτονεί πολεμώντας να διασώσει τους κλειστούς δυνητικά εκμεταλλευτικούς  (π&ο) θεσμούς της και δεν κάνει μια συμφωνία άμεσα αγνοώντας τις προειδοποιήσεις.
"Συμφωνία άμεσα!"
Η Ευρώπη προχωρά σπρωγμένη από την Ελλάδα ισχυροποιεί τους ανοιχτούς θεσμούς χωρίς την Ελλάδα.
Σχέδιο για χρεοκοπία χωρών της ευρωζώνης ετοιμάζει ο Σόιμπλε

Υπάρχει και το κακό αποτέλεσμα για τους ανοιχτούς θεσμούς στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Η Ευρώπη συμβιβάζεται με την Ελλάδα σε μια νίκη των κλειστών  (π&ο) θεσμών.

Μέσα σε μερικούς μήνες θα μάθουμε για την εξέλιξη της ιστορίας. Σε μερικές μέρες θα μάθουμε την νέα αρχή. 

Η συγγραφή του μανιφέστου

Το μανιφέστο είναι ένα ανοιχτό πλαίσιο που θέτει αποδεδειγμένες μέσω των γεγονότων αρχές για να προτείνει ένα καινοτόμο σύστημα διακυβέρνησης. Είναι προφανές ότι ο καθένας που αποδέχεται τις αρχές μπορεί να συμπληρώσει το μανιφέστο με την γνώση του ή την έμπνευσή του.

Ο τελικός σκοπός του μανιφέστου είναι μια νέα κοινωνική συμφωνία στην Ελλάδα και στην Ευρώπη που θα οδηγεί σε ένα καλύτερο κόσμο παγκόσμια.
Η στιγμή είναι σωστή γιατί ο άνθρωπος αλλάζει μόνο αν στριμώχνεται στον τοίχο.

Το μανιφέστο είναι ένα σκληρό κείμενο που αναζητά την πραγματικότητα μέσα από τους αριθμούς.
Παρόλο που το μανιφέστο έχει παρουσιαστεί σε δεκάδες πολίτες προσωπικά και σε κείμενο,  καμία επίσημη συζήτηση (με ανθρώπους που μοιράζονται παρόμοιες αρχές με το μανιφέστο) με την συμμετοχή και του συγγραφέα, δεν έχει γίνει.

Το μανιφέστο είναι αφιερωμένο σε όλους αυτούς που κάνουν like σε τόσα σκληρά κείμενα, αυτή η μουγκή αποδοχή είναι το κίνητρο της συνέχειας του μανιφέστου. Μια επικοινωνία χωρίς λόγια και αναλύσεις, που σπρώχνει τον συγγραφέα να δίνει χρόνο και ενέργεια για το μανιφέστο, τουλάχιστον όσο είναι διαθέσιμος.

Τα κείμενα δεν είναι σκληρά γιατί είναι επιλογή του συγγραφέα (θα προτιμούσε ένα πιο παραδεισένιο κόσμο) αλλά γιατί προσπαθούν να περιγράψουν μια σκληρή πραγματικότητα.

Manifesto for another Greece, for another Europe

Το μανιφέστο γράφεται γιατί η Ελλάδα, η χώρα του συγγραφέα έχει χρεοκοπήσει και στηριζόμενη σε μια πλάνη συμπεριφέρεται παράλογα σύμφωνα με τα δεδομένα του ανεπτυγμένου κόσμου και της ένωσης.

Ο συγγραφέας

Παραμένω διαθέσιμος (και μάχιμος) για εργασία ή επένδυση υπό προϋποθέσεις, για μια περίοδο πέντε ετών, αν η εργασία είναι καλοπληρωμένη, ή η επένδυση είναι χαμηλού ρίσκου, σε μια ανοιχτή δυνητικά συμμετοχική αγορά εργασίας (απελευθέρωση απολύσεων) και σε μια ανοιχτή δυνητικά συμμετοχική αγορά κεφαλαίου (απελευθέρωση από τον εναγκαλισμό του κράτους).

Επιπρόσθετα όλοι οι εργαζόμενοι και εξωτερικοί συνεργάτες στον οργανισμό που θα εμπλακώ θα πρέπει να αμείβονται τουλάχιστον όσο η στατιστικά υπολογισμένη δαπάνη μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης.

Η εργασία ή η επένδυση πρέπει να με ενδιαφέρει και προσφέρω το ενδιαφέρον μου με αντάλλαγμα την αμοιβή μου.

Θεωρώ ότι είμαι κατάλληλος για manager ιχθυοκαλλιέργειας, μπορώ να αναλάβω να κάνω εταιρείες με ζημιές κερδοφόρες, να δημιουργήθουν νέες θέσεις εργασίας και να παράγουν πλούτο για τους μετόχους, τους εργαζόμενους, τους συνεργάτες και την χώρα.

Μη νομίζεται ότι είναι τίποτα τρομερό απλά απαιτείται απελευθέρωση απολύσεων και επανασχεδιασμός των εταιρειών με σκοπό το κέρδος, με αξιοπρεπή αμοιβή για τους εργαζόμενους και τους συνεργάτες, και σεβασμό στο περιβάλλον.

Δεν θα τα κάνω όλα μόνος μου θα προσλάβω και ένα τζιμάνι manager από την Ελλάδα ή το εξωτερικό με γνώση στην αναδιάρθρωση των εταιρειών και θα τα κάνουμε παρέα.

Όποιος εργαζόμενος έχει όρεξη ενδιαφέρον για την δουλειά του θα παίρνει παραπάνω, όποιος καινοτομεί θα παίρνει ακόμα πιο πολλά, όποιος δεν έχει αντικείμενο εργασίας ή δεν είναι κατάλληλος για την θέση του θα πηγαίνει σπίτι του. Οι εξωτερικοί συνεργάτες θα αντιμετωπίζονται όπως και οι υπάλληλοι της εταιρείας.

Δέχομαι να πληρωθώ με τα μισά χρήματα της συμφωνίας και τα υπόλοιπα που θα λάβω αν επιτευχθούν οι συμφωνημένοι με τις τράπεζες στόχοι, θα τα επενδύσω σε μετοχές της εταιρείας για να έχω ένα εισόδημα μετά την αποχώρηση μου από την εταιρεία.

Με δεδομένες τις συνθήκες στην Ελληνική κλειστή δυνητικά εκμεταλλευτική αγορά εργασίας και κεφαλαίου, προτιμώ να γράφω το μανιφέστο, να πηγαίνω βόλτες απολαμβάνοντας μια λιτή ζωή.

Είμαι ακόμα διαθέσιμος για σύμβουλος του πρωθυπουργού, του υπουργού οικονομικών και άλλων που ενδιαφέρονται για μια καλύτερη κοινωνία.

Η διαθεσιμότητα αναφέρεται στην επόμενη κυβέρνηση γιατί η τρέχουσα αρνήθηκε ήδη τις υπηρεσίες μου, αλλά πέρα από αυτό κάνει κακό στην Ελλάδα και σύντομα θα διαλυθεί.

Αμοιβή μετά από συμφωνία κατά περίπτωση. Γενικά οι οικονομικές απαιτήσεις μου είναι από πολύ υψηλές αν απαιτείται πολύς χρόνος και ενέργεια, μέχρι πολύ χαμηλές αν απαιτείται λίγος χρόνος και ενέργεια.

Προς το παρόν το μανιφέστο παρέχεται δωρεάν σε όποιον θέλει να το συμβουλευτεί. Στο μέλλον μπορεί να εκδοθεί σε βιβλίο για να μου αποφέρει κάποια κέρδη.

Φυσικά δεν μπορώ να ξέρω από τώρα την τύχη του μανιφέστου, όταν κάποιος θέτει κάτι καινοτόμο οι περισσότερες πιθανότητες είναι να μη λειτουργεί και οι λιγότερες είναι να λειτουργεί, ο χρόνος θα δείξει.

Η εξέλιξη των θεσμών

Με τους  Daron Acemoğlu και James Robinson και το βιβλίο τους γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη (Why Nations Fail) έχω μια ιδιαίτερη σχέση γιατί με βοήθησαν να ερμηνεύσω τις βιωματικές εμπειρίες που συσσώρευσα,  ζώντας και δουλεύοντας στην Ελλάδα και λίγο στην Ευρώπη.

Με τους Daron και James διαφωνώ για το απώτερο παρελθόν και για το απώτερο μέλλον της ανθρωπότητας. Αυτές οι διαφωνίες έχουν μικρή αξία για το συνολικό έργο τους που αναφέρεται στην θεσμική ιστορία της ανθρωπότητας.

Οι  Daron και James προσπαθούν να βρουν ενδείξεις για μια διαδικασία όπου ο άνθρωπος πέρασε από τους κλειστούς θεσμούς  στους ανοιχτούς και μέσα από μια συνεχή διαπάλη των θεσμών, με νίκες και πισωγυρίσματα φτάσαμε στο σήμερα.
Οι  Daron και James υποστηρίζουν ότι στο απώτερο μέλλον θα εγκαθιδρυθούν οι ανοιχτοί οικονομικοί θεσμοί και θα συμπαρασύρουν και τους πολιτικούς οικονομικούς θεσμούς.

Εγώ τα βλέπω διαφορετικά για το μακρινό παρελθόν και το μέλλον.

Οι ανοιχτοί θεσμοί προυπήρξαν, ή συνυπήρξαν με τους κλειστούς θεσμούς από καταβολής κόσμου σε μια συνεχή μάχη,  που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το μελλοντικό αποτέλεσμα, θα επικρατήσουν οι ανοιχτοί ή οι κλειστοί θεσμοί?

Για το παρελθόν, οι ενδείξεις από πολλές περιπτώσεις ιθαγενών σε διάφορα μέρη του πλανήτη (που αναφέρονται και στο ίδιο το βιβλίο), θεωρώ ότι επιβεβαιώνουν, ότι οι ανοιχτοί θεσμοί υπήρχαν ταυτόχρονα με τους κλειστούς.
Στην πραγματικότητα δεν τους γνωρίζουμε αρκετά γιατί οι κοινωνίες των πρωτογόνων νομάδων κυνηγών και τροφοσυλλεκτών, δεν συσσώρευαν πλούτο και δεν είχαν πρόβλημα διανομής του. Δεν έκαναν τεράστια μνημεία (αποτέλεσμα συγκέντρωσης ισχύος) και ζούσαν για χιλιετίες σε αρμονία με την φύση και με τρόπους που δεν μπορούμε να διανοηθούμε.

Για το μέλλον αμφισβητώ την σίγουρη επικράτηση των ανοιχτών θεσμών.
Η Βυζαντινή αυτοκρατορία νομίζω ότι είναι ο πιο μακροβιότερος τρόπος διακυβέρνησης σε μεγάλη κλίμακα και ήταν μια συνύπαρξη κλειστών πολιτικών θεσμών με ανοιχτούς οικονομικούς. Αυτό και μόνο το γεγονός οδηγεί σε μια αμφισβήτηση αν οι μερικώς ανοικτοί οικονομικοί θεσμοί της Κίνας, θα μπορέσουν ποτέ να συμβάλουν ώστε και οι πολιτικοί θεσμοί της Κίνας να γίνουν ανοικτοί.

Το ενδιαφέρον του βιβλίου είναι η πολύ καλή περιγραφή και ερμηνεία των θεσμών από τα ιστορικά χρόνια μέχρι σήμερα.

Έλλειμμα του βιβλίου, που δεν θα μπορούσε βέβαια να αποδοθεί στους  Daron και James, είναι η ελλιπής μελέτη των δημοκρατιών με κλειστούς θεσμούς.

Αν κάποιος διαβάσει το βιβλίο θα δει (όπως και στον "δρόμο προς την δουλεία Hayek") μια κεντρική αντιπαράθεση ανάμεσα στους κλειστούς οικονομικούς θεσμούς μιας σχεδιασμένης οικονομίας, με τους ανοιχτούς θεσμούς μιας συμμετοχικής αγοράς.

Η πραγματική αντιπαράθεση σήμερα είναι ανάμεσα στης δημοκρατίες με ανοιχτούς (ο&π) θεσμούς, με τις δημοκρατίες με κλειστούς  (ο&π) θεσμούς (και την Κίνα με κλειστούς πολιτικούς θεσμούς και μερικώς ανοικτούς οικονομικούς θεσμούς).

Οι αναφορές του βιβλίου σε χώρες της Λατινικής Αμερικής βοηθούν τον αναγνώστη, αλλά σίγουρα υπάρχει η ανάγκη για μια πιο εξαντλητική μελέτη των δημοκρατιών με κλειστούς θεσμούς, όπως η Ελλάδα και τόσες άλλες χώρες.

Οι ανοιχτοί θεσμοί ευδοκιμούν όταν αποκτούν πλούτο ή ισχύ άνθρωποι που δεν συμμετέχουν στην εξουσία εξαιτίας σημαντικών εξωτερικών γεγονότων.
Το εμπόριο και οι αποικίες έδωσαν ισχύ σε μη αριστοκράτες στην Αγγλία να αμφισβητήσουν τον βασιλιά και να δουν την κυριαρχία του νόμου, πάνω από τον βασιλιά.
Ο μαύρος θάνατος έδωσε ισχύ στους εναπομείναντες δουλοπάροικους να αμφισβητήσουν το καθεστώς του δουλοπάροικου που επικρατούσε στην φεουδαρχία.

Και όμως υπάρχει κάτι που σταματάει την εξέλιξη των ανοιχτών θεσμών ή την πισωγυρίζει.

Αυτό που σταματά την εξέλιξη των ανοιχτών θεσμών, ή συνεχίζει την εξέλιξη των κλειστών θεσμών είναι η πλουραλιστική διαστρεβλωμένη διανομή του πλούτου.

Αυτό πιθανά να είναι το γεγονός που συντέλεσε στην μακροημέρευση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.

Αυτό είναι το γεγονός που σταματάει μια πορεία των ανοιχτών θεσμών σε πολλές χώρες της λατινικής Αμερικής, σε πολλές χώρες της πρώην Σοβιετικής ένωσης  και φυσικά στην Ελλάδα.

Οι οικονομολόγοι περιγράφουν το γεγονός σαν παγίδα του μεσαίου εισοδήματος αλλά νομίζω ότι δεν έχει μελετηθεί και εξηγηθεί επαρκώς. Είμαι σίγουρος ότι η περίπτωση της Ελλάδας θα διαφωτίσει αρκετά τους μελετητές.
Μια χώρα που ανήκει στις χώρες της ευρωζώνης είναι έτοιμη να αυτοκτονήσει παρά να αλλάξει τους θεσμούς της, γιατί?

Μερικές παρατηρήσεις σε σχόλια του Andreas Papandreou,
"If Capitalism Can't, Can Socialism?"

Δεν έχω το χρόνο να απαντήσω σε καθετί που λέγεται και να θέσω τις διαφωνίες μου, αλλά θα χρησιμοποιήσω το κείμενο για να αποσπάσω πληροφορίες και να τις σχολιάσω με την ματιά του μανιφέστου που αποδέχεται την θεωρία των Daron Acemoğlu και James Robinson για το πως παράγεται η ευημερία.

Η ¨ενεργός ζήτηση" και η αμφισβήτησή της

"When John Maynard Keynes developed the theory of "effective demand" in 1936, he provided the solution to the problems of unemployment and underconsumption within national boundaries. If consumer purchasing power was stimulated either by tax cuts orgovernment priming the pump, that would get industry going again to supply the surge in consumer demand, and thus increase employment.
But the new international division of labor has changed all that. If we stimulate consumer purchasing power here in Greece, we create jobs in Italy and Germany. Since we are members of the European Common Market and can't protect ourselves, our consumers buy Italian shoes of the best German cars, and cause a balance of payments problem for Greece. Today a Keynesian would run Greece into bankruptcy within a couple of years!
... To keep up today, a country would have to produce goods that not only have a domestic market, but an international market. Without minimal global economic coordination Keynesian stimulation is like banging your head against the waft."

[Θα ήθελα να σημειώσω ότι η θεωρία της ενεργούς ζήτησης, είναι σε αμφισβήτηση από σημαντικούς φιλελεύθερους διανοητές, όπως ο Friedrich Hayek, Milton Friedman, Joseph Schumpeter.
Critiques
According to some observers, Hayek felt that the post-World War II "Keynesian orthodoxy" gave too much power to the state and led toward socialism...
For Schumpeter "Practical Keynesianism is a seedling which cannot be transplanted into foreign soil: it dies there and becomes poisonous as it dies."...
Austrian School economic commentator and journalist Henry Hazlitt's The Failure of the New Economics is a paragraph-by-paragraph refutation of The General Theory. In 1960 he published the book The Critics of Keynesian Economics where he gathered together the major criticisms of Keynes made up to that year...
President Harry Truman was skeptical of Keynesian theorizing, "Nobody can ever convince me that Government can spend a dollar that it's not got," he told Leon Keyserling, a Keynesian economist who chaired Truman's Council of Economic Advisers.]

Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος ("νεοφιλελεύθερος?") εξηγεί ότι η αποτελεσματικότητα του κεϋνσιανού μοντέλου είναι μύθος.
http://news247.gr/…/sto-vytho-ths-anaksiopistias.3495691.ht…

Ο Wolfgang Schäuble, επίσης διαφωνεί με την μεγαλύτερη ρευστότητα και η πραγματικότητα τον επιβεβαιώνει.
"Για πολλούς ομιλητικούς σχολιαστές η απάντηση στην κρίση στην Ευρώπη ήταν και είναι η όλο και μεγαλύτερη ρευστότητα και όλο και μικρότερα χαμηλότερα επιτόκια. Τώρα που έχουμε και οι δύο, διαπιστώνουμε ότι αυτά τα εργαλεία πολιτικής δεν είναι πανάκεια, αλλά δημιουργούν προβλήματα από μόνα τους. Όλο και περισσότεροι εμπειρογνώμονες και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού προειδοποιούν για επικίνδυνες φούσκες στις τιμές των περιουσιακών στοιχείων και κινδύνους για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα από την ολοένα αυξανόμενη μόχλευση (χρηματοδότηση με δανεισμό)."
http://www.nytimes.com/…/wolfgang-schauble-german-prioritie…

Το κεϋνσιανό μοντέλο σε κλειστές αγορές

Είναι πιθανό ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν καταλαβαίνει ότι η χρήση του κεϋνσιανού μοντέλου σε κλειστές αγορές εργασίας και κεφαλαίου θα ήταν ολοκληρωτικά καταστροφική σε σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες που είχαν μια τεράστια ανοιχτή αγορά εργασίας και κεφαλαίου.

Αυτό που δεν αναφέρει ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι το πελατειακό κράτος της Ελλάδας, το οποίο δημιουργεί μια κλειστή δυνητικά εκμεταλλευτική αγορά εργασίας που δεν έχει καμία σχέση με την αμερικάνικη αγορά εργασίας.

Σωστά σημειώνει
"...Today a Keynesian would run Greece into bankruptcy within a couple of years...
...To keep up today, a country would have to produce goods that not only have a domestic market, but an international market."

Αντί όμως να δει τις δυνατότητες της Ελλάδος στον τουρισμό, σε μια ελεύθερη αγροτική οικονομία, στις ήπιες μορφές ενέργειας...
υποστηρίζει

"Without minimal global economic coordination Keynesian stimulation is like banging your head against the waft."

Δεν μπορεί φυσικά να καταλάβει ότι χωρίς κοινούς οικονομικούς θεσμούς κανένας οικονομικός συντονισμός δεν είναι δυνατός, πόσο μάλλον για κάτι που είναι αμφισβητήσιμο.

Ακόμα πιο πέρα δεν είναι δυνατές χρηματικές μεταβιβάσεις μεταξύ των χωρών της ένωσης χωρίς μεταβίβαση πολιτικής εξουσίας.
Η απαίτηση συνεχούς μεταβίβασης χρημάτων μεταξύ των χωρών της Ένωσης χωρίς μεταβίβαση πολιτικής εξουσίας (εθνική κυριαρχία), θα έπρεπε να είναι αστεία ακόμα και σαν σύλληψη.

Η υλοποίηση του ονείρου του Αντρέα κατέστρεψε την παραγωγική δυνατότητα της Ελλάδος και παραλίγο να καταστρέψει την παραγωγική δυνατότητα της Ευρώπης.

Για την Ευρώπη, ο Αντρέας Παπανδρέου, πιθανόν μαζί με τον François Mitterrand κατάφεραν να καταστρέψουν την αγροτική παραγωγή με την Common Agricultural Policy

Η μετεξέλιξη των κλειστών θεσμών από την δικτατορία στην δημοκρατία

"Greece also has an overgrown public sector. Those who work in the public sector are the privileged workers of Greece. The dream of the average Greek is to be a salaried employee of the government. They have the highest salaries, pensions, medical care and good vacations. 

We socialists didn't create this situation, the dictatorship of the colonels did. When we came to power, 90% of all services, from the airlines to banking and electricity, were government owned. 

Now we have approximately double the personnel required to produce the necessary government services."

Στην πραγματικότητα ο θεσμός της ασφαλούς εργασίας υπήρχε από την δικτατορία, απλά οι σοσιαλιστές τον αποδέχτηκαν και τον ενδυνάμωσαν διορίζοντας τους δικούς τους πελάτες.

Πρέπει να σημειωθεί ότι το υπαλληλικό κράτος είναι η θεσμική βάση της ανάπτυξης του φασισμού, όπως περιγράφεται στο βιβλίο "ο δρόμος προς την δουλεία" του Hayek.. 
Η Weimar Republic έχει αρκετά κοινά στοιχεία με την σημερινή Ελληνική δημοκρατία.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου ξέρει πολύ καλά ότι οι σοσιαλιστικές πολιτικές δημιουργούν μια μη διακριτή προνομιούχα τάξη που δεν είναι αναγνωρίσιμη, αφού οι περισσότερες θέσεις διατίθενται πλουραλιστικά (και διαστρεβλωμένα) σε όλο το εύρος της κοινωνίας, με πελατειακά κριτήρια.

Δεν φαίνεται να ανησυχεί για την μη παραγωγικότητα της οικονομίας, αφού καταφέρνει να πείσει τους Ευρωπαίους ότι μια απλή μεταβίβαση χρημάτων χωρίς εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας και χωρίς αλλαγές στους θεσμούς είναι αρκετή για μια σύγκλιση των διαφορετικών χωρών.

Δυστυχώς για την Ελλάδα ούτε ο Costas Simitis κατάλαβε την σημασία των ανοιχτών θεσμών.

Ο Αντρέας Παπανδρέου ξέρει πολύ καλά ότι το 1987 το Ελληνικό κράτος έχει σχεδόν το διπλάσιο προσωπικό από όσο πραγματικά χρειάζεται.

Για τις συντάξεις αυτού του προσωπικού διαπραγματεύεται η σημερινή κυβέρνηση με την ένωση. Απειλεί μάλιστα ότι αν η Ελλάδα υποχρεωθεί σε περικοπές συντάξεων θα αυτοκτονήσει βγαίνοντας από το ευρώ και θα τινάξει την παγκόσμια οικονομία στον αέρα.

Οι μεγάλες αλήθειες

"We are also paying more attention to the concerns of foreign businessmen as we try to attract foreign investment. Businessmen, of course, make many complaints against socialism. But, as a result of our experience since 1981, there are two complaints that I believe.

First, it is important for business to have the right to hire and fire workers, Businessmen say if they don't have this right, workers are not concerned about performing and productivity goes down as a result. This complaint obviously conflicts with the socialist notion of secure employment and is a delicate matter of policy. But I also must accept that there is something to the businessmen's concern

Υπάρχει πρόβλημα με τον σοσιαλισμό, η ασφαλής εργασία δημιουργεί αδιαφορία στους εργαζόμενους, με συνέπεια μια μη ανταγωνιστική οικονομία, με μειωμένη δυνατότητα παραγωγής πλούτου.

Συνυπολογίζοντας την πελατειακή διάθεση των ασφαλών θέσεων εργασίας, έχουμε μια δυνητικά εκμεταλλευτική αγορά εργασίας, όπου ο δυνητικός εκμεταλλευτής δεν είναι το κεφάλαιο αλλά ο κάτοχος της ασφαλούς θέσης εργασίας.

Ο εργαζόμενος μπορεί να είναι εκμεταλλευτής ή όχι, ανάλογα με το αν ενδιαφέρεται ή όχι για την εργασία του.

Ο επιχειρηματίας είναι ο χαμένος σε αυτή τη σχέση γιατί χάνει το δικαίωμα απόλυσης.

Αν ένας manager δεν έχει δικαίωμα απόλυσης αυτού που δεν είναι κατάλληλος για μια θέση, δεν μπορεί να ολοκληρώσει ένα έργο αποτελεσματικά.

Για να γίνει ένα έργο χρειάζεται μια δυνητικά συμμετοχική αγορά εργασίας ή εναλλακτικά στρατιωτικές διαταγές.

Η περίπτωση να εξαρτιέται η ολοκλήρωση ενός έργου σε μεγάλη κλίμακα από την κατανόηση όλων των εργαζομένων σε αυτό, είναι τουλάχιστον αστεία.

Η σοσιαλιστική ιδέα της ασφαλούς θέσης εργασίας είναι ιδεώδες για κάθε εργαζόμενο (αρκετοί στην Ελλάδα το βίωσαν και είναι πραγματικά πολύ ωραία, ο εργαζόμενος νοιώθει από άρχοντας έως ευτυχισμένος).

Δυστυχώς οι ασφαλείς θέσεις εργασίας μπορούν να υπάρξουν μόνο σε ένα στρατοκρατικό καθεστώς, όπως η Β. Κορέα, συνοδευόμενες με φτώχεια.
Βορειοκορεάτης στρατιώτης λιποτάκτησε στη Νότια Κορέα από τη ναρκοθετημένη 'νεκρή ζώνη'

Σε μια δημοκρατία οι ασφαλείς θέσεις εργασίας, αν δεν υπάρχει εξωτερικός δανεισμός ή πλούτος από την εκμετάλλευση της γης (πετρέλαια), είναι σε βάρος αυτών που δουλεύουν σε μη ασφαλείς θέσεις εργασίας, ή είναι άνεργοι (που μπορεί να είναι τα παιδιά αυτών που κατέχουν τις ασφαλείς θέσεις εργασίας).

Αν υπάρχει δυνατότητα δανεισμού οι ασφαλείς θέσεις εργασίας δημιουργούν χρέος και ελλείμματα.

Ωραίο το σοσιαλιστικό ιδεώδες αλλά η υλοποίηση του συνοδεύεται με μειωμένη δυνατότητα παραγωγής πλούτου σε μια χώρα και χρεωκοπία.

"Businessmen also complain that reinvested profits be tax free. I must give credence to this argument because our other policies have failed to produce new investors. We have been offering up to a 50% subsidy for foreign businessmen to establish operations in Greece. But we've had very few takers. A well known German financier told me bluntly,"We're not interested in subsidies. We are interested in profits.

The issue is profit, and it is an 'issue of the Greek economy's survival. Workers understand that. If Greece can't attract the foreign investment to finance our participation 'in the technological revolution,we are basically condemned to being a tourist country. Our young people will emigrate and we will have an old population here tending hotels."

Στην Ελλάδα οι εταιρείες θεωρούνται κακές γιατί έχουν σκοπό το κέρδος.
Στην πραγματικότητα υπάρχουν αρκετές εταιρείες (εκτός Ελλάδας οι περισσότερες) που είναι θεσμοί παραγωγής πλούτου και είναι ικανές στους ανοιχτούς θεσμούς να λειτουργούν για όφελος της κοινωνίας και του περιβάλλοντος.

Στην Ελλάδα εικονικοί επιχειρηματίες είναι πιο σημαντικοί από τις εταιρείες τους και έχουν καλύτερη αντιμετώπιση από το κράτος. Οι εικονικοί επιχειρηματίες φορολογούνται λιγότερο από τις εταιρείες τους!

"χώρα δεν απέκτησε παραγωγικές επιχειρήσεις, ούτε μεγαλοεπιχειρηματίες, αλλά ο «καπιταλισμός» της απαρτιζόταν από «φίλους υπουργών» που έκαναν δουλειές με το κράτος...
... Τα κέρδη των επιχειρήσεων φορολογούνται πολύ και τα εισοδήματα των επιχειρηματιών λίγο.
... Το χειρότερο, δε, είναι ότι η κυβέρνηση Σαμαρά αύξησε τη φορολογία αδιανέμητων κερδών (δηλαδή αυτά που γίνονται επενδύσεις και θέσεις εργασίας) από το 20% στο 26%.
Ερχεται, τώρα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ ΑΝΕΛ και προτείνει αύξηση της φορολογίας των αδιανέμητων κερδών από το 26% στο 29% (συν έκτακτες εισφορές), ενώ δεν λέει τίποτε για τα διανεμόμενα..."
Οι φόροι και τα κέρδη

"The issue is profit, and it is an 'issue of the Greek economy's survival. Our young people will emigrate"

Πολύ καλή πρόβλεψη, πραγματικά τα νέα παιδιά με τα καλύτερα ταλέντα και ικανότητες μετανάστευσαν εξαιτίας της προσαρμογής των κλειστών θεσμών της δικτατορίας στο σοσιαλιστικό όνειρο του Ανδρέα Παπανδρέου.

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ;

Το μεγάλο ψέμα 

Οι εργαζόμενοι είναι κανονικοί άνθρωποι και είναι φυσικό ανάμεσά τους να υπάρχουν πάρα πολλοί που να επιθυμούν αύξηση του πλούτου. Αυτό θα το επιδιώξουν με κάθε τρόπο. 

Αυτοί που έχουν ταλέντο και θέλουν να πλουτίσουν με τους υπάρχοντες κλειστούς θεσμούς θα γίνουν λαμόγια.
Με άλλα λόγια θα προσποιούνται ότι παλεύουν για όλους, αλλά στην ουσία θα παλεύουν για τον εαυτό τους, την οικογένειά τους και για την συντεχνία τους.  

 "Workers understand that."

Ο Ανδρέας Παπανδρέου ξέρει ότι λέει ένα μεγάλο ψέμα. Κάποιοι από τους ανθρώπους θα χρησιμοποιήσουν την σοσιαλιστικά παρεχόμενη ασφάλεια στην εργασία τους για να πλουτίσουν.

Μπορεί κάποιοι εργαζόμενοι να καταλαβαίνουν ότι πρέπει ο οργανισμός στον οποίο εργάζονται να παράγει κέρδη, οι περισσότεροι όμως θα αδιαφορήσουν και κάποιοι θα προσπαθήσουν να αποσπάσουν χρόνο ή κέρδος για δικό τους όφελος.

Η πραγματικότητα είναι ότι στα περισσότερα μέρη του κόσμου σήμερα, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού θέλει συμμετοχή στην ισχύ.

Σε μερικά μέρη η αναζήτηση της ισχύος συνδέεται με το πόλεμο.
53 φωτογραφίες αποκαλύπτουν το αληθινό πρόσωπο του πολέμου στη Συρία. Έχουμε ακόμη δικαίωμα στην αδιαφορία;

Σε άλλα μέρη η αναζήτηση της ισχύος  συνδέεται με την αναζήτηση πλούτου.

Στις χώρες με ανοιχτούς θεσμούς η παραγωγή και η διανομή πλούτου μπορεί να είναι ισορροπημένη, έτσι ώστε να έχουν πρόσβαση σε ένα αξιοπρεπές εισόδημα οι περισσότεροι πολίτες.

Στις χώρες με κλειστούς θεσμούς, αμφισβητείται ο πλούτος και ο ανταγωνισμός για την απόκτησή του με αποτέλεσμα η μικρή παραγωγή πλούτου, ενώ τα εισοδήματα διανέμονται διαστρεβλωμένα.

Μια υποτίμηση

"we will have an old population here tending hotels"

Ο τουρισμός είναι μια εμπορεύσιμη δραστηριότητα ισότιμη με την παραγωγή, αφού οι τουρίστες φέρνουν στην χώρα το πλούτο που οι ίδιοι παρήγαγαν στην χώρα τους.

Οι τουριστικές επιχειρήσεις υποτιμούνται και σήμερα από κάποιους άσχετους υπουργούς της σημερινής κυβέρνησης. Οι νόμιμοι εμπλεκόμενοι με τον τουρισμό θα έπρεπε να αντιμετωπίζουν πολύ υποτιμητικά όλους αυτούς τους γραφειοκράτες που οι ίδιοι πληρώνουν.

Σημαντικό θέμα είναι ότι μεγάλο μέρος από τουριστική εκμετάλλευση μικρών ή μεγάλων ακινήτων γίνεται στο πλαίσιο της μαύρης οικονομίας, χωρίς έσοδα για το κράτος.

Μερικά συμπεράσματα από τον Ανδρέα Παπανδρέου, οι σύγχρονοι μεγάλοι στοχαστές και η πραγματικότητα.

Μελετώντας τα σχόλια του Αντρέα Παπανδρέου μπορεί κανείς να καταλάβει ότι ήξερε ότι για την παραγωγή πλούτου απαιτούνται απολύσεις, ήταν όμως ένας πατρικός ηγέτης που ζούσε για το συναίσθημα της αγάπης του λαού.

Σαν σοσιαλιστής επέλεξε τον μύθο αντί για την πραγματικότητα ότι οι εργάτες θα καταλάβουν μόνοι τους ότι θα πρέπει να παράγουν. Αυτό υποτίθεται ότι μπορεί να συμβεί με μόνιμες θέσεις εργασίας και ανεξάρτητα από την πληρωμή τους!!!

Αυτός ο μύθος συνδέθηκε και με το μύθο των Ελλήνων διανοούμενων ότι με την παιδεία θα φτιάξουμε καλούς ανθρώπους που θα μπορούν να συμπεριφέρονται χωρίς ανταγωνισμό!

Αρκετά μεγάλη αποδοχή στην Ελλάδα και παγκόσμια έχουν μια ομάδα αριστερών διανοούμενων όπως  Thomas Piketty, Paul Krugman,  Joseph Stiglitz, James K. Galbraith, Naomi Klein και  Yanis Varoufakis που υποστηρίζουν ότι ο πλούτος διανέμεται άνισα, το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού συγκεντρώνει πολύ μεγάλο πλούτο σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό.

Αυτός ο πλούτος πρέπει να φορολογηθεί από τα κράτη και να διανεμηθεί στους αδύναμους.
Ακόμα τα πλούσια κράτη πρέπει να κάνουν μεταβιβάσεις χρημάτων στα φτωχά, χωρίς μεταβιβάσεις πολιτικής εξουσίας, γιατί τα φτωχά κράτη καταναλώνουν τα προϊόντα που παράγουν τα πλούσια και δημιουργούν ενεργή ζήτηση στις πλούσιες χώρες.

Πικετί: Γαλλία, Ελλάδα, Ιταλία και Ισπανία να σχηματίσουν κοινό μέτωπο απέναντι στη Γερμανία

Η ιδέα φαίνεται σωστή από πρώτη ματιά αλλά αν διερευνηθεί διεξοδικά μπορεί να αποκαλυφθεί ότι είναι απάτη.

Η υπόθεση των μεγάλων στοχαστών αγνοεί σημαντικά θέματα σε σχέση με την παραγωγή, τη διανομή και την χρήση του πλούτου, ακόμα και αν τα νούμερα είναι σωστά.

Η σοσιαλιστική ιδέα ότι το κράτος ευημερίας εγγυάται τις συντάξεις και τις χρησιμοποιεί για να δημιουργήσει ενεργή ζήτηση, δεν είναι απλά αστεία είναι και επικίνδυνη.

Δημιουργεί μια δυσδιάκριτη προνομιούχα τάξη συνταξιούχων θεσμικά κατοχυρωμένη με το σύνταγμα ή τους νόμους να λαμβάνουν υπέρογκες συντάξεις ακόμα και αν το κράτος έχει πτωχεύσει.

Επίσης η σοσιαλιστική ιδέα των κοινωνικών παροχών που δεν είναι στοχευμένη σε πολίτες που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας δημιουργεί ένα εκμεταλλευτικό μηχανισμό απόσπασης πόρων από τους φτωχούς προς τους πλουσιότερους.

Μελετώντας τα πραγματικά δεδομένα στην Ελλάδα σήμερα σχετικά με την διανομή πλούτου βλέπουμε μεταβιβάσεις πόρων από τους φτωχούς στους πλούσιους που κατέχουν δικαιώματα και όχι κεφάλαιο.

Ο Μάνος Ματσαγγάνης αποκαλύπτει τη μόνη αλήθεια για το Ασφαλιστικό μας σύστημα και τη "μάχη" που δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κατά των φτωχών, κατά των ανέργων και κατά των νέων

Η κυβέρνηση δίνει μάχη Κατά των φτωχών, των ανέργων και των νέων

Ο Νίκος Χρυσόγελος γράφει:
"...η Ελλάδα έχει – με διαχρονική ευθύνη όλων των κυβερνήσεων -  την πιο άδικη κι αναποτελεσματική πολιτική για την φτώχεια, μια και μέχρι τώρα αυτή βασίζεται σε ένα εντελώς χαώδες και γραφειοκρατικό σύστημα επιδομάτων, που δεν εξαλείφουν την φτώχεια αλλά την διατηρούν, ενώ ευνόησαν την διαφθορά και την απάτη που μας κόστισαν ακριβά."
Η εξάλειψη της φτώχειας και το «βασικό εγγυημένο εισόδημα» για όλους/ες

Ο Αριστείδης Χατζής σημειώνει:

"όσο παραμένουμε στον πάτο της οικονομικής ελευθερίας η ανάπτυξη δεν θα έρθει ποτέ. Είναι ο ελέφαντας μέσα στο δωμάτιο που κάνουμε πως δεν τον βλέπουμε.  

Διότι η ανάπτυξη, ο πλούτος, η καινοτομία, η επιχειρηματικότητα, χρειάζονται ελεύθερες αγορές. Οι πόροι και η γεωγραφία μετράνε, αλλά χωρίς αγορές μπορούν μόνο να υποστηρίξουν μια στρεβλή ανάπτυξη με ημερομηνία λήξης

... "ανάπτυξης που βασίστηκε όμως σε ένα κορπορατιστικό μοντέλο με ισχυρά κρατικοδίαιτα μονοπώλια και ολιγοπώλια, με εισαγωγή τεχνολογίας και ανύπαρκτη καινοτομία, έμφαση στην εσωτερική αγορά και ελάχιστες εξαγωγές. Η κλειστή αυτή οικονομία σχεδόν πάντα συνοδεύεται από υψηλούς δείκτες ανισότητας. Η ανισότητα δημιουργεί βέβαια μεγάλη ανάγκη (και ζήτηση) για αναδιανομή που την ικανοποιεί όμως ένα πελατειακό σύστημα που κυρίως προστατεύει ορισμένες ισχυρές ομάδες πίεσης και όποια/ον εργάζεται με οποιονδήποτε τρόπο για το κράτος..."

Ο ελέφαντας στο δωμάτιο

Η Ελλάδα με τους κλειστούς θεσμούς της έχει και μικρότερη δυνατότητα παραγωγής πλούτου και άδικη διανομή του.

Η υποβάθμιση από τους στοχαστές των παραπάνω δεδομένων και η επιμονή τους για μεταβιβάσεις πόρων  μεταξύ των χωρών, χωρίς μεταβιβάσεις πολιτικής εξουσίας, δείχνει τουλάχιστον τύφλωση από εμμονή σε μια αμφισβητούμενη υπόθεση και ανάγκη να είναι αγαπητοί στον πολύ κόσμο που τους πιστεύει. Πιθανόν χωρίς καν να το καταλαβαίνουν γίνονται υπερασπιστές των κλειστών θεσμών που εκμεταλλεύονται τους αδύναμους με χρήση δικαιωμάτων και όχι κεφαλαίου.

"Είναι δε αξιοσημείωτο ότι στην κριτική που ο Γιάνης Βαρουφάκης, ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών, έχει ασκήσει επανειλημμένως στην ευρωζώνη, δεν έχει σχεδόν τίποτα να πει για το τι είδους μεταβιβάσεις πολιτικής εξουσίας θα χρειάζονταν για να καταστεί μία ένωση μεταβιβάσεων βιώσιμη – ή για το πώς αυτό θα ήταν συμβατό με τις απαιτήσεις του ΣΥΡΙΖΑ για μέγιστη δυνατή εθνική ανεξαρτησία."

Nixon: Θελετε το ευρώ ή να κρατήσετε τα προνόμια του Δημοσίου;

Η ευθύνη όλων αυτών των μεγάλων στοχαστών και ειδικά του  Yanis Varoufakis που από στοχαστής έγινε υπουργός οικονομικών με άμεση γνώση των δεδομένων είναι τεράστια.

Όπως και στον Μαρξ δεν μπορούμε να θεωρήσουμε ότι από πρόθεση ήθελε να δημιουργήσει ολοκληρωτικά καθεστώτα, έτσι και οι σημερινοί στοχαστές πιθανό δεν ονειρεύονται ολοκληρωτικά καθεστώτα, αλλά η ολοκληρωτική επιμονή τους μάλλον σε αυτά μας οδηγούν.

Η βοήθεια στην παραγωγή πλούτου από τον Στιβ

Μη νομίζεται ότι διάβασα ένα βιβλίο και κάνω τον έξυπνο, εκτός από τον πρωθυπουργό της Ελλάδας, τους υπουργούς του και μάλλον και τα μέλη της βιομηχανίας του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν έχουν ιδέα πως παράγεται ο πλούτος, όλος ο υπόλοιπος ανεπτυγμένος κόσμος ξέρει πως παράγεται ο πλούτος, αν δεν το λέει ανοικτούς οικονομικούς θεσμούς το λέει ελεύθερες αγορές ή απλά ένα σύνολο γνωστών πολιτικών που δεν είναι όμως αγαπητές από τον λαό, που προτιμά να πιστεύει τους μύθους.

Είναι προφανές ότι το μανιφέστο ευχαριστεί τον Στιβ για τις προτάσεις του και τις ενσωματώνει στις προτάσεις του μανιφέστου.

Επιστολή του Στιβ Φορμπς σε Τσίπρα - Βαρουφάκη. «Η Ελλάδα μπορεί να διδάξει στον κόσμο ένα απαραίτητο μάθημα»

"... οι ιδέες σας -υψηλότερη φορολογία στους «πλούσιους», περισσότεροι κρατικοί γραφειοκράτες, ουσιαστικά καμία ιδιωτικοποίηση, υψηλότεροι κατώτατοι μισθοί- είναι χειρότερες...

... Κοιτάξτε τη γειτονική Βουλγαρία, την Αλβανία και, ναι, την πΓΔΜ. Προφανώς έχουν προβλήματα, όμως οι επιδόσεις τους είναι λαμπρές σε σύγκριση με τις δικές σας...

... Φορολογία: Η Βουλγαρία και η πΓΔΜ έχουν ενιαίο φορολογικό σύστημα με φορολόγηση του 10% επί των προσωπικών εισοδημάτων. Υιοθετήστε τον δικό σας ενιαίο φόρο 10%. Στη συνέχεια κάντε κάτι καλύτερο και μειώστε τον εταιρικό σας φόρο στο 10%. Και μειώστε τον ΦΠΑ στο 15%, που θα δείξει την προσήλωσή σας στους καταπιεσμένους. Σε ό,τι αφορά τον γελοία υψηλό φόρο μισθωτών υπηρεσιών του 45%, ρίξτε τον και αυτόν στο 10%...

... Όταν ανέλαβε την εξουσία ο Πούτιν το 2000, το φορολογικό σύστημα της Ρωσίας ήταν ακόμα πιο περίπλοκο και διεφθαρμένο από αυτό της Ελλάδας. Ο Πούτιν το ξεκαθάρισε θεσμοθετώντας ενιαίο φόρο 13% στα προσωπικά εισοδήματα και μειώνοντας άλλους συντελεστές φορολόγησης. Τα έσοδα εκτινάχθηκαν αμέσως λόγω της ευκολίας της επιβολής και της μεγαλύτερης οικονομικής ανάπτυξης...

Οι φόροι είναι ένα τίμημα και ένα βάρος. Όταν αυξάνεις την τιμή για τέτοια καλά πράγματα όπως η παραγωγική εργασία, η επιτυχία και η ανάληψη ρίσκου, το βάρος γίνεται μεγαλύτερο και τόσο λιγότερο θα πάρεις από τα προαναφερθέντα. Δεν δημιουργούν οι κυβερνήσεις τους πόρους, αλλά οι άνθρωποι...

Ιδιωτικοποιήσεις: Να μια εύκολη πηγή αξιοσημείωτου χρήματος που θα οδηγούσε σε τεράστια ελάφρυνση των πιέσεων στον προϋπολογισμό σας. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις έσερναν τα πόδια τους και ήταν ακόμα και απρόθυμες να ολοκληρώσουν μια απογραφή αυτών που έχει στην πραγματικότητα στην κατοχή της η κυβέρνηση και όσων εργάζονται για τις οντότητες αυτές. Αυτό είναι άκρως ανεύθυνο. Και η κυβέρνησή σας έχει περιορίσει δραματικά αυτό που με απροθυμία θα έκαναν οι προκάτοχοί της.

Σταματήστε να απορρίπτετε τους πρώην κατοίκους της Ελλάδας ή τους Έλληνες στην καταγωγή που θέλουν να βοηθήσουν επενδύοντας στην χώρα. Η κυβέρνηση θα πρέπει να καλωσορίζει τέτοιους επενδυτές με ανοιχτές αγκάλες και όχι με καχυποψία. Επίσης, θα πρέπει να καλέσετε τους ίδιους τους πολίτες σας να μην τους θεωρούν ανεπιθύμητους παρείσακτους.

Κάντε εύκολη τη διαδικασία δημιουργίας μιας επιχείρησης στην Ελλάδα.

... Χρησιμοποιείστε τη Νέα Ζηλανδία για μοντέλο: χρειάζονται μόνο να πατήσουν μερικά πλήκτρα στο πληκτρολόγιο για να υποβάλουν αίτηση online για το άνοιγμα μιας νέας επιχείρησης εκεί.

Στο ίδιο θέμα, κάτι που είναι κρίσιμο για μια οικονομία που θα λειτουργεί σωστά, είναι η επιβολή συμβάσεων.

... Αλλάξτε τους εργασιακούς νόμους που σκοτώνουν τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Οι αποπνικτικοί νόμοι που διατηρούν φαινομενικά θέσεις εργασίας με το να καθιστούν δύσκολη και ακριβή την απόλυση υπαλλήλων, καταλήγουν στο να κάνουν τις επιχειρήσεις επιφυλακτικές να προσλάβουν, ή τις ωθούν να καταφύγουν στη μαύρη εργασία. 

... Αλίμονο, δεν είναι και πολύ πιθανό να λάβετε αυτά τα μέτρα, τα οποία θα σώσουν την οικονομία σας δίνοντάς της πραγματικά μία νέα ώθηση, ειδικά μάλιστα όσα μέτρα αφορούν τους φόρους. Ούτε εσείς ούτε και οι πιστωτές σας φαίνεται να καταλαβαίνετε τι είναι αυτό που κάνει μια οικονομία να ευημερεί. Δεν είστε άλλωστε οι μόνοι. Η σύγχυση είναι παγκόσμια.

... μετατρέψετε αποφασιστικά τη χώρα σας σε Χονγκ-Κονγκ/Σιγκαπούρη/Ελβετία της Μεσογείου.

Καλά μη φρικάρετε ότι ο Στιβ είναι νεοφιλελεύθερος, η συνταγή του έχει 100% εγγυημένη αποτελεσματικότητα, δεν νομίζω να διαφωνούσε με το κράτος ευημερίας που προτείνει το μανιφέστο, θα ήθελα να μου έλεγε την γνώμη του και για τα υπόλοιπα που προτείνει το μανιφέστο.

Για το μανιφέστο: ανάπτυξη = απελευθέρωση απολύσεων + αξιοπρεπείς αμοιβές = νέες αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας + καλύτερες υπηρεσίες για τους πολίτες

Το ότι η απελευθέρωση των απολύσεων συνδέεται με την δυνατότητα παραγωγής πλούτου μιας χώρας, δηλαδή την ανάπτυξη και την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας μπορούμε να το αποδεχτούμε σαν επιστημονικό δεδομένο με παγκόσμια ισχύ.

Η Ινδία βάζει φρένο στα συνδικάτα και απελευθερώνει τις απολύσεις

Αμφισβήτηση μπορεί να υπάρξει αν οι νέες θέσεις εργασίας δεν συνοδεύονται με αξιοπρεπείς αμοιβές για τους εργαζόμενους και τους συνεργάτες.

Το να προσδιορίσουμε μια κατώτατη αμοιβή όσο το κόστος μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης δεν εμποδίζει την ανάπτυξη αλλά την ενισχύει, αυτό που εμποδίζει την ανάπτυξη είναι η μη δυνατότητα απολύσεων.

Δεν μπορούμε όμως να προσδιορίσουμε μια κατώτατη αμοιβή όσο το κόστος μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης για το σύνολο της κοινωνίας γιατί δεν θα είχε πραγματική ισχύ. 

Η αμοιβή των εργαζόμενων προσδιορίζεται από την προσφορά και ζήτηση, μεγάλη ανεργία σημαίνει μικρές αμοιβές, ανεξάρτητα από οποιοδήποτε κατώτατο μισθό προσδιορίσει το κράτος.

Μπορούμε όμως να προσδιορίσουμε μια αξιοπρεπή κατώτατη αμοιβή, για τους άμεσα και έμμεσα εργαζομένους, για υπηρεσίες που δημιουργούνται από το ίδιο το κράτος με χρήματα πολιτών, ή με επιδοτήσεις της ένωσης.

Μπορούμε ακόμα να ορίσουμε μια αξιοπρεπή  κατώτατη αμοιβή, για τους άμεσα και έμμεσα εργαζομένους, σε εταιρείες που χρεοκόπησαν και τους κουρεύτηκε μέρος του χρέους, από τράπεζες που ανακεφαλαιοποιήθηκαν  με χρήματα πολιτών.

Για ένα επιχειρηματία σε μια εταιρεία με πολλούς εργαζόμενους το πιο βασικό είναι η απελευθέρωση των απολύσεων και η μικρή φορολόγηση, και μετά ο κατώτατος μισθός. Το μισθολογικό κόστος είναι απλά με υπολογίσιμη παράμετρος, όχι όμως η πιο σημαντική. 

Είναι αστεία η αντίληψη μερικών οικονομολόγων ότι η ανάπτυξη σχετίζεται με τους χαμηλούς μισθούς. Οι χαμηλοί μισθοί δημιουργούν αδιαφορία στους εργαζόμενους, όπως άλλωστε ο περιορισμός των απολύσεων και ο υπερπροστατευτισμός των εργαζομένων.

Ανάπτυξη, παραγωγή πλούτου και νέες θέσεις εργασίας κατά το μανιφέστο απαιτούν απελευθέρωση των απολύσεων, χαμηλή φορολογία και αξιοπρεπείς μισθούς.

Με δεδομένο το πολύ μεγάλο ποσοστό της οικονομίας που συνδέεται με το κράτος στις δημοκρατίες με κλειστούς οικονομικούς θεσμούς, είναι εύκολο να αλλάξεις τους θεσμούς, αν έχεις την σύμφωνη γνώμη των πολιτών (με ένα δημοψήφισμα) για απελευθέρωση των απολύσεων και αξιοπρεπείς αμοιβές.

Με ένα μεταβατικό επενδυτικό πρόγραμμα (ο φίλος μου ο Jean-Claude Juncker προσφέρει 35 δισεκατομμύρια ευρώ) που να κατευθύνει τις επιδοτήσεις σε άτομα με καινοτόμες ιδέες και όρεξη για σκληρή δουλειά, (και όχι σε πελάτες) το αποτέλεσμα θα είναι μια πιο δίκαιη κατανομή του πλούτου και μικρή ανεργία.
"Πρότεινα στον Έλληνα πρωθυπουργό ένα πρόγραμμα 35 δισ. ευρώ από τώρα ως το 2020, προκειμένου να στηριχθούν οι επενδύσεις στην πραγματική οικονομία στην Ελλάδα."
Γιούνκερ: Λέει ψέματα η κυβέρνηση - Μαξίμου: Ιδού τα μέτρα των θεσμών

Είναι προφανές ότι η απελευθέρωση των απολύσεων σε δημόσιο τομέα, απαιτεί την σύμφωνη γνώμη των πολιτών με δημοψήφισμα και αλλαγή Συντάγματος. 

Το αποτέλεσμα θα είναι η λειτουργία του κράτους για το σύνολο της κοινωνίας, με ποιοτικές υπηρεσίες χαμηλού κόστους, που παρέχονται από άμεσα ή έμμεσα εργαζόμενους στο δημόσιο με αξιοπρεπείς αμοιβές.

Το μανιφέστο θέτει ένα όριο στις απαιτήσεις των εργαζομένων στο δημόσιο, σε μονοπωλιακές ΔΕΚΟ και τράπεζες.

Το μανιφέστο θεωρεί ότι αν οι αμοιβές ξεπερνούν αυτές που στατιστικά προσδιορίζονται για μια αξιοπρεπή διαβίωση και αυτές οι αμοιβές πληρώνονται από φόρους, ή αφορούν μονοπωλιακή υπηρεσία όπως οι ΔΕΚΟ, τότε οι εργαζόμενοι γίνονται εκμεταλλευτές των υπολοίπων, όχι γιατί κατέχουν κεφάλαια, αλλά γιατί κατέχουν μια προνομιακή θέση εργασίας.

Απαιτήσεις αμοιβών χωρίς όριο μπορούν να υπάρξουν μόνο στον ιδιωτικό τομέα, από κερδοφόρες επιχειρήσεις, που δεν σχετίζονται με καταστροφή περιβάλλοντος, φοροδιαφυγή, εκμετάλλευση άμεσα ή έμμεσα εργαζομένων, διαπλοκή με το κράτος.

Είναι λάθος που πολλοί στοχαστές, οικονομολόγοι και πολίτες κάνουν κριτική στο ότι ο περισσότερος πλούτος είναι συγκεντρωμένος σε λίγους και αυτός ο πλούτος πρέπει να αποσπαστεί με φόρους από τους πλούσιους για να εκχωρηθεί στο κράτος που θα τον διαμοιράσει στους φτωχούς.

Με αυτή την αντίληψη υποβαθμίζονται άλλοι παράγοντες όπως η μειωμένη δυνατότητα παραγωγής πλούτου και η εκμεταλλευτική διανομή του.

Στην πραγματικότητα δεν θα έπρεπε να ενδιαφέρει αν μερικοί άνθρωποι είναι πολύ πλούσιοι, αλλά πως πλούτισαν, αν εκμεταλλεύονται  τους εργαζόμενους, αν καταστρέφουν το περιβάλλον, αν φοροδιαφεύγουν, αν λειτουργούν μονοπωλιακά και αν χρησιμοποιούν την ισχύ τους σε βάρος των ανοιχτών θεσμών για συγκέντρωση εξουσίας.

Οι ανοιχτοί θεσμοί μέσω της κυριαρχίας του νόμου (rule of law) είναι ικανοί με κατάλληλη νομοθεσία να ελέγξουν όλα τα παραπάνω.

Μέσα στις παραπάνω προϋποθέσεις ένας πλούσιος μπορεί να έχει όσο πλούτο καταφέρει να δημιουργήσει, δεν μπορεί να τον πάρει μαζί του όταν πεθάνει.

Αντί να διαμαρτυρώμαστε για την μεγάλη συγκέντρωση του πλούτου σε λίγους, θα έπρεπε να φροντίσουμε πρώτα ο καθένας να έχει ίσες ευκαιρίες (αν είναι ικανός και μέσα από τους παραπάνω περιορισμούς) να δημιουργήσει πλούτο, και μετά πως ο συνολικός πλούτος διανέμεται στους υπόλοιπους, ώστε να έχουν πρόσβαση σε ένα αξιοπρεπές εισόδημα, δωρεάν υγεία και παιδεία..
Στο μέλλον, αν ενοποιηθούν οι ανοιχτές αγορές, μπορούμε να στοχεύσουμε όλοι οι άνθρωποι να βγαίνουν νωρίτερα στην σύνταξη.

Αν κρίνουμε από την Ελλάδα η κυβέρνηση και ο υπουργός οικονομικών εξαπατά τους πολίτες στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, δείχνοντας τους αδύναμους (ανθρωπιστική κρίση) για να αποσπάσει πλούτο από χώρες τις ένωσης και να τον διανείμει πρώτα στους λειτουργούς του κράτους και τους συνταξιούχους και να δώσει ψήγματα στους πραγματικά αδύναμους. 

Διαπραγμάτευση 

"Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Τσίπρας δεν εξελέγη ως αναμορφωτής της χώρας· άσχετα αν κάποιοι πιθανολογούσαν ότι μπορούσε να γίνει. Εξελέγη ως φέρελπις καταφερτζής. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υποσχέθηκε ότι θα δουλέψουμε καλύτερα για να παράγουμε περισσότερα. Πήρε την εξουσία με την ψευδή υπόσχεση ότι θα διαπραγματευτεί καλύτερα για να πάρουμε από τους εταίρους περισσότερα. Κι εδώ έγκειται η σχιζοφρενική στάση της ελληνικής κοινωνίας. Ενώ όλοι δηλώνουν πως ανησυχούν για το χρέος που μεγαλώνει και το ΑΕΠ που μικραίνει, το μόνο που κουβεντιάζουμε είναι το επόμενο κόλπο στη διαπραγμάτευση για ακόμη περισσότερο χρέος και ουδόλως συζητούμε για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας που θα αυξήσει το ΑΕΠ. Οι πολιτικές ηγεσίες, τα ΜΜΕ, οι συνδικαλιστές κ.λπ. διυλίζουν πέντε χρόνια τώρα το σκέλος των περικοπών, αλλά ταυτοχρόνως εμποδίζουν να υλοποιηθεί το υπόλοιπο 70% που αφορά τις διαρθρωτικές αλλαγές."
Ως φέρελπις καταφερτζής

"“Κατά τη διάρκεια της λαϊκιστικής κυριαρχίας”, γράφει ο Παππάς, “οι πολίτες στη συντριπτική τους πλειοψηφία εξέλεγαν και κατόπιν φρόντιζαν να διατηρούν στην εξουσία μια πολιτική ηγεσία που υποσχόταν να τους ανταμείψει ατομικά και εις βάρος του κράτους”. Και ακόμα: “Οι ψηφοφόροι έμαθαν να βλέπουν το κράτος ως τρόπαιο προς κατάκτηση, καθώς επίσης και να επιδιώκουν την ασφάλεια κρατικών προνομίων μέσω κομματικών κυρίως διασυνδέσεων, παρά τις περιπέτειες της αγοράς και του ανταγωνισμού. (…) Οι πολιτικοί, από την άλλη πλευρά, έμαθαν ότι δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από τις μεταρρυθμίσεις, αφού οι εκλογείς θα τους τιμωρούσαν γι’ αυτό στην κάλπη”.

Και τελικά: “Εντολείς και εντολοδόχοι ενεπλάκησαν σε ένα υψηλού επιπέδου παίγνιο συντονισμού με κοινό σκοπό την εκμετάλλευση του κράτους, αλλά με κάθε μία ομάδα να επιδιώκει τα δικά της αποκλειστικά συμφέροντα -οι μεν εντολείς την απομύζηση κρατικών πόρων, οι δε εντολοδόχοι τη διατήρηση της εξουσίας”.

Το ότι ο λαός ήταν πάντα ενεργητικός εταίρος στο παιχνίδι του πολιτικού λαϊκισμού, και όχι απλά ακόλουθος λαϊκιστών πολιτικάντηδων, αποδεικνύεται από τη συμπεριφορά του απέναντι στους λίγους πολιτικούς που πάλεψαν να περάσουν μεταρρυθμίσεις και να εκσυγχρονίσουν το κράτος: Μόλις έρχονταν εκλογές, τους μαύριζε. "

Χρεοκοπούμε όπως πλουτίσαμε

"Την ίδια στιγμή, όπως ανακάλυψαν με μεγάλη απογοήτευση οι πιστωτές της Ελλάδας μετά την πρώτη διάσωση το 2010, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις – είτε κεντροαριστερές, κεντροδεξιές, τεχνοκρατικές ή αριστερές σαν τον ΣΥΡΙΖΑ – αδυνατούν να καθαρίσουν το δημόσιο από τις πελατειακές σχέσεις, να διαλύσουν τις επιχειρηματικές ολιγαρχίες και να εξυγιάνουν το πολιτικό σώμα από τα εγκατεστημένα συμφέροντα που αντιστέκονται στις μεταρρυθμίσεις.

Στις συνομιλίες της Ελλάδας με τους πιστωτές, οι αδυναμίες αυτές μεταφράζονται σε περιφρόνηση και σε αδιέξοδο σε μεταρρυθμίσεις όπως αυτή του ασφαλιστικού, ένα ζήτημα στο οποίο ο Αντώνης Σαμαράς, ο κεντροδεξιός πρωθυπουργός από τον Ιούνιο του 2012 ως τον περασμένο Ιανουάριο, κωλυσιεργούσε όσο περίπου και ο κ. Τσίπρας σήμερα."

Η συνθηκολόγηση του Τσίπρα και τα φαντάσματα του Τρότσκι

"Αυτή είναι η πραγματική διαπραγμάτευση. Πώς θα σωθούν τα προνόμια μιας σάπιας γενιάς ελαφρώς εργαζομένων, όπου ένας υπάλληλος ΔΕΚΟ δουλεύοντας 5 ώρες και κάτι ψηλά θα παίρνει τον 5πλάσιο μισθό από έναν νέο εργαζόμενο στον ιδιωτικό τομέα."
Να ξέρεις ότι προτού φύγω, έκανα τα πάντα για να μείνω 

"Χρωστάει κάτι η γενιά μου, η γενιά των 40αρηδων στους σημερινούς 55αρηδες και πρέπει να τους πληρώνουμε από τώρα και για καμιά 20 χρόνια; Δεν μας εξηγήθηκε αυτό. Και από πότε έγινε κόκκινη γραμμή της αριστεράς η θυσία των 30αρηδων για τους πρόωρους συνταξιούχους; "
Συνταξιοδοτικό: Κόκκινες γραμμές, διέξοδοι και αδιέξοδα

«Δεν με νοιάζει η ελληνική κυβέρνηση, αλλά ο ελληνικός λαός», 
Οι δηλώσεις Γιούνκερ για την Ελλάδα Γιούνκερ: Λέει ψέματα η κυβέρνηση - Μαξίμου: Ιδού τα μέτρα των θεσμών
Οι δηλώσεις Γιούνκερ για την Ελλάδα
Alpha News | Συνέντευξη Γιούνκερ

«για να εξηγήσουμε στους έλληνες ότι δεν μπορούμε να πληρώσουμε τις πρόωρες συντάξεις τους από την στιγμή που κοπιάσαμε για να σταματήσουμε να τις δίνουμε στους ιταλούς, δεν χρειάζεται συνεδρίαση. Όλοι μας θέλουμε την Ελλάδα στο ευρώ, αλλά πρέπει να το θέλουν και οι ίδιοι: εμείς είμαστε έτοιμοι να δώσουμε ένα χέρι βοήθειας. ‘Εχει ωριμάσει η στιγμή της οικονομικής στροφής στην Ευρώπη, στοχεύοντας περισσότερο στην ανάπτυξη απ' ότι στην λιτότητα. Αλλά για να φτάσουμε εκεί πρέπει να έχει ολοκληρωθεί η πορεία των δομικών μεταρρυθμίσεων, αρχίζοντας από τις δικές μας».
Ρέντσι: «Οσοι παρακολούθησαν την προεκλογική ομιλία Τσίπρα τώρα χαμογελούν»

«Οι θεσμοί δεν ζητούν μείωση μισθών»
Εξάλλου, τόνισε ότι οι θεσμοί δεν ζητούν μείωση των μισθών, αλλά ζητούν τον εκσυγχρονισμό του μισθολογίου στο δημόσιο τομέα, με δημοσιονομικά ουδέτερο τρόπο και τη διατήρηση των μισθολογικών πρακτικών στον ιδιωτικό τομέα, σε συνάρτηση με τα διεθνή πρότυπα και λαμβάνοντας υπόψη τα πολύ υψηλά επίπεδα ανεργίας στην Ελλάδα.
Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα περικοπές μισθών αλλά ότι οι μισθοί θα πρέπει να αυξάνονται σε συνάρτηση με τις ανάγκες της οικονομίας για παραγωγή και ανταγωνιστικότητα.
Τι προτείνουν οι θεσμοί στην ελληνική κυβέρνηση

«Δυστυχώς, ξανά και ξανά κάποιες απαραίτητες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις αναβάλλονταν. Αυτές οι μεταρρυθμίσεις δεν είναι όμως μόνο προϋπόθεση ώστε να μπορεί να ολοκληρωθεί επιτυχώς το δεύτερο πρόγραμμα, είναι και προϋπόθεση ώστε να δείξει βιώσιμα αποτελέσματα η βοήθεια για την αυτοβοήθεια. Στην Νομισματική Ένωση πηγαίνουν χέρι-χέρι η αλληλεγγύη με την ίδια ευθύνη. "
«Η Ευρώπη είναι τώρα πιο ισχυρή και μπορεί να αντιμετωπίσει την ελληνική κρίση» Μέρκελ: Η Ελλάδα ήταν σε καλό δρόμο, αλλά όχι πια

«σας ενημερώνουμε σχετικά με την πιθανότητα επιβολής capital controls ή άλλων περιοριστικών όρων στην Ελλάδα, κάτι το οποίο μπορεί να επηρεάσει τις εντολές πωλήσεων σε cash equities, ομόλογα ή παράγωγα τα οποία είναι εισηγμένα στο Χρηματιστήριο Αθηνών. (...) Οποιαδήποτε επιβολή capital controls θα μπορούσε να καθυστερήσει ή να «αναταράξει» την τακτοποίηση πωλήσεων ελληνικών assets».
Οι φήμες στο Λονδίνο οργιάζουν Φήμες στην αγορά ότι σταματά τις συναλλαγές στην Ελλάδα η Barclays

η κραυγή αγωνιάς ενός διπλωμάτη.
10 συνέπειες μιας εξόδου από την Ε.Ε.

"Υπάρχει ακόμη χρόνος, αλλά μόνο λίγες ημέρες. Ας τις χρησιμοποιήσουμε με σοφία"
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ Παρασκευή, 19-Ιουν-2015 17:36 Τελεσίγραφο Τusk προς Αθήνα: Συμφωνία ή χρεοκοπία

Η ελπίδα μιας νέας κοινωνικής συμφωνίας βασισμένης στην σιωπηλή πλειοψηφία των πολιτών  σπρώχνει δυνάμεις από όλους τους ευρωπαϊκούς πολιτικούς χώρους να δράσουν

Μια εκδήλωση πολιτών που δημιουργήθηκε από τον Γιώργο Προκοπάκη το 2012 είχε σαν αποτέλεσμα να μαζευτούν 40 άτομα, που απλά το βράδυ κοιμήθηκαν πιο ήρεμα.

Ο George J. Prokopakis πρόσθεσε 2 νέες φωτογραφίες.

14 Ιουνίου στις 9:21 μ.μ. ·

Την 5 Φεβρουαρίου 2012, ημέρα Κυριακή, ο τότε πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος μάζεψε το Μαξίμου το τρίο Στούτζες της εποχής - Παπανδρέου, Σαμαρά, Καρατζαφέρη - για πολλοστή φορά, για να ληφθεί επί τέλους μια απόφαση για μια διαφορά €322 εκατ, ώστε να κλείσει το Μνημόνιο 2. Όπως και τώρα, δεν κουνιόταν ούτε φύλλο. Ο κόσμος φοβόταν για την επόμενη μέρα αλλά δεν έκανε τίποτε.

Νύχτα Πέμπτης πήρα την πρωτοβουλία να καλέσω σε συγκέντρωση Αμηχανίας, σιωπηρή χωρίς πλακάτ και προφανώς ειρηνική. Χωρίς ατζέντα.

Την Κυριακή το απόγευμα κάπου σαράντα άνθρωποι εμφανίσθηκαν. Η αστυνομία μας απέκλεισε, ούτε αυτοί που ήλθαν δεν μπορούσαν να φτάσουν μέχρι το Μαξίμου. Τρεις ομάδες, τελικά - στη γωνία του Κήπου στη Β. Σοφίας, στο τέλος της Ηρώδου Αττικού απέναντι από το Σταδιο και απέναντι από το Μαξίμου. Μετά από μια ώρα περίπου, μετά από διαπραγματεύσεις, η αστυνομία μας έδιωξε. Εν τω μεταξύ είχαμε προλάβει και δόθηκε συνέντευξη στο Bloomberg από το γκρουπ στο Μαξίμου - ο Ματσαγγάνης εξαίρετος ως συνήθως.

Πυροβολισμοί στον ουρανό, θα μου πείτε. Ίσως! Όμως είμαι σίγουρος πως και οι σαράντα κοιμήθηκαν το βράδυ πιο ήρεμα από την προηγουμένη.

Ο George J. Prokopakis πρόσθεσε 2 νέες φωτογραφίες. 14 Ιουνίου στις 9:21 μ.μ.

Το 2015 τα ίδια κίνητρα δημιούργησαν μια αυθόρμητη εκδήλωση πολιτών που έφερε χιλιάδες κόσμου στο Σύνταγμα χωρίς κανείς να το περιμένει.
Η πρόταση της συγκέντρωσης στο facebook αρχικά αντιμετωπίστηκε με αντισυγκέντρωση την ίδια ώρα στο ίδιο μέρος ενάντια στην λιτότητα.
Η συγκέντρωση αναβλήθηκε για την επόμενη μέρα με απίθανη συμμετοχή

Μια εκδήλωση από την βάση χωρίς κόμματα, χωρίς ηγέτες, μόνο με μια συμφωνία "ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ" έφερε χιλιάδες πολίτες στο σύνταγμα.

Η νέα συμφωνία τράβηξε και πολιτικούς, καλοδεχούμενοι όλοι από όλους τους χώρους, χρειάζεται το 51% των πολιτών για να αλλάξουν οι κλειστοί δυνητικά εκμεταλλευτικοί οικονομικοί και πολιτικοί θεσμοί της Ελλάδας, σε ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς.

Καιρός οι νεοδημοκράτες να στείλουν τον Σαμαρά σπίτι του. Το μόνο που δεν χρειαζόμαστε είναι η κοροϊδία των δήθεν ευρωπαϊστών. Μένουμε Ευρώπη και κάνουμε τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, με όποιο πολιτικό κόστος. Ας μπουν μπροστά και οι πολιτικοί να τις εξηγήσουν στον κόσμο.

"Ανάμεσα στους πολιτικούς που συμμετείχαν ήταν οι Κωστής Χατζηδάκης, Κυριάκος Μητσοτάκης, Άδωνις Γεωργιάδης, Βασίλης Κικίλιας, Γιάννης Βρούτσης, Θεόδωρος Φορτσάκης, Νίκος Δένδιας, Γιώργος Κουμουτσάκος από τη ΝΔ, Χάρης Θεοχάρης, Σπύρος Λυκούδης και Αντιγόνη Λυμπεράκη από το Ποτάμι, Θεόδωρος Σκυλακάκης και στελέχη της Δράσης, Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, Γιάννης Μανιάτης και Θανάσης Χειμωνάς από το ΠΑΣΟΚ και πολλοί άλλοι."

 Η συμφωνία "μένουμε Ευρώπη" είναι ανοιχτή για όλους τους πολίτες και φυσικά τους πολίτες από τον ΣΥΡΙΖΑ που μπορούν να αντιληφθούν ότι οι ανοιχτοί θεσμοί της Ευρώπης είναι το μέλλον της ανθρωπότητας.

Ακόμα και οι συνειδητοποιημένοι μη βίαιοι αναρχοαυτόνομοι θα έπρεπε να νοιώθουν καλύτερα στην Ευρώπη, παρά στους ολοκληρωτισμούς που οδηγούν οι κλειστοί θεσμοί.

Η σιωπηλή πλειοψηφία έστειλε μήνυμα εκκωφαντικό

Περιεχόμενα του μανιφέστου

Το μανιφέστο είναι ένα σύνολο κειμένων που άρχισε να γράφεται την άνοιξη του 2014, δημοσιεύτηκε σε blog στις 8 Ιουνίου του 2014
(gr) 1 μανιφέστο και προτάσεις για μιαν άλλη Ελλάδα και μια άλλη Ευρώπη

Από τότε εμπλουτίζεται με νέα κείμενα που προσπαθούν να κατανοήσουν την πραγματικότητα και να υποβάλλουν προτάσεις στους πολίτες και στους πολιτικούς.
Το μανιφέστο γράφεται από τους αναγνώστες του.

Μερικά κείμενα συμπτύσσονται παρακάτω.

Στο (1) μια νέα συμφωνία για την Ευρώπη, a new deal for Europe:

Προσπάθησα να προσδιορίσω το αίσθημα της Ευρώπης για το μανιφέστο με τέσσερις έννοιες
Toleration: ανοχή, ανεκτικότητα
Rule of law: κυριαρχία του νόμου [στην Ελλάδα μεταφράζεται σαν κράτος δικαίου πολύ ιδεώδες, ή έννομη τάξη πολύ λανθασμένα]
Peace: ειρήνη
Prosperity: ευημερία.

Προσπάθησα να προσδιορίσω το αίσθημα της κυριαρχίας του νόμου που για το μανιφέστο δογματικά θεωρείται η ουσία της δημοκρατίας,

Χρησιμοποίησα την μελέτη των Daron Acemoğlu και James Robinson που δημοσιεύεται στο βιβλίο τους γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη (Why Nations Fail) για να την συνδέσω με την εμπειρία μου και να θέσω τον τρόπο που παράγεται ο πλούτος σε μια κοινωνία.

Ο πλούτος σύμφωνα με την μελέτη των Daron και James (και για το μανιφέστο)  παράγεται όταν υπάρχουν ανοικτοί δυνητικά συμμετοχικοί οικονομικοί θεσμοί (inclusive institutions).
[Στην Ελλάδα μεταφράστηκε σαν ανοιχτοί οικονομικοί θεσμοί]

Για να παραχθεί πλούτος απαιτείται μια ανοιχτή δυνητικά συμμετοχική αγορά εργασίας (inclusive labor market) και μια ανοιχτή δυνητικά συμμετοχική αγορά κεφαλαίου (inclusive capital market).
Η ανοιχτή δυνητικά συμμετοχική αγορά εργασίας δεν υπάρχει σαν έννοια στην Ελλάδα.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να παράγει πλούτο γιατί έχει κλειστούς δυνητικά εκμεταλλευτικούς οικονομικούς θεσμούς (extractive institutions).
[Στην Ελλάδα μεταφράστηκε σαν κλειστοί οικονομικοί θεσμοί]
Η Ελλάδα έχει μια κλειστή δυνητικά εκμεταλλευτική αγορά εργασίας και κεφαλαίου.

Όρισα τι είναι ευημερία για το μανιφέστο και ανέφερα πραγματικές κοινωνίες με σχετικά καλό βαθμό κοινωνικής ευημερίας

Όρισα ένα  Welfare state (κράτος ευημερίας) για το μανιφέστο συμβατό με τον Hayek όπου η κοινωνία παρέχει περιορισμένη ασφάλεια για όλους τους πολίτες της.

Υποστήριξα ότι η ένωση μπορεί να στηρίξει την Ελλάδα στην δημιουργία ενός κράτους ευημερίας που να οδηγεί στο αίσθημα της Ευρώπης.

Υποστήριξα ακόμα ότι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση της Ελλάδος δεν ξέρει πως δημιουργείται πλούτος, ενώ ο υπουργός οικονομικών ξέρει αλλά δεν τον ενδιαφέρει γιατί είναι οδυνηρό για τους Έλληνες πολίτες.

Σχετικά με την συνέχεια της διαπραγμάτευσης το μανιφέστο υιοθέτησε το κάλεσμα της Alliance of Liberals and Democrats for Europe

Στο (2) μια νέα συμφωνία για την Ευρώπη, a new deal for Europe:

Εξήγησα ότι το μανιφέστο είναι μια σειρά από κείμενα που προσπαθούν να  δημιουργήσουν μια πρόταση ενός αυτορυθμιζόμενου συστήματος διακυβέρνησης.

Το μανιφέστο δεν αναζητά μια καλύτερη κοινωνία στον Μαρξ ή στον Πλάτωνα, αποδέχεται σαν καλύτερες κοινωνίες τις υπάρχουσες ευρωπαϊκές, όπως τις αποδέχονται οι εκατοντάδες χιλιάδες οικονομικοί μετανάστες και πολιτικοί πρόσφυγες και αναζητά  την βελτίωσή τους.

Το μανιφέστο δεν συνομιλεί με αυτούς που δεν αποδέχονται την κυριαρχία του νόμου (rule of law).
Το μανιφέστο δεν συνομιλεί με αυτούς που υποστηρίζουν ότι οι τρέχουσες κοινωνίες μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς ανταγωνισμό με μόνιμες θέσεις εργασίας που δημιουργούνται από το κράτος. Υπάρχουν όλες οι αποδείξεις μέσα από ιστορικά και τρέχοντα γεγονότα που δείχνουν ότι οι μόνιμες θέσεις εργασίας και ο μη ανταγωνισμός οδηγούν μια χώρα στην μόνιμη φτώχεια.

Το όραμα του μανιφέστου, δεν είναι το όραμα του συγγραφέα αλλά είναι το όραμα δισεκατομμυρίων ανθρώπων πάνω στη γη που θα ήθελαν να ζουν σε μια κοινωνία με κυριαρχία του νόμου, ειρήνη, ευημερία και ανεκτικότητα και θεωρούν ότι η ένωση το έχει σχεδόν καταφέρει σε σχέση με τις δικές τους χώρες.
Ο συγγραφέας είναι ο ενδιάμεσος να πει το όραμα γι'αυτούς που δεν μπορούν να το πουν μόνοι τους.

Το μανιφέστο αναζητά ένα πρότυπο κράτος ευημερίας, όπως η Σουηδία Sweden, μια πρότυπη δημοκρατία όπως η Ελβετία Voting in Switzerland  και μια πρότυπη ένωση λαών όπως η ομοσπονδία των Ιροκουά Iroquois

Το μανιφέστο θα ήθελε να αποτρέψει τους Έλληνες να δράσουν σαν κλασσικοί Έλληνες.

Το μανιφέστο προτείνει δύο βιβλία που βοηθούν στην κατανόηση του.
"γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη" οι πολιτικοί θεσμοί στους τόπους, στο χρόνο, αποσπάσματα, παρατηρήσεις, άσκηση
διαλέξτε ιδεώδες: ασφάλεια ή ελευθερία, "ο δρόμος προς την δουλεία" Hayek, by dimitris

Παράθεση κειμένων για την κυριαρχία του νόμου και την εκμετάλλευση

Οι πολιτικοί και οικονομικοί θεσμοί και πως αλλάζουν.

Τα λάθη των μεγάλων μαρξιστών - κρατιστών στοχαστών

Ο έλεγχος των στοχαστών από την πραγματικότητα

Το μανιφέστο υποστηρίζει ότι αν συμφωνεί το 51% του πληθυσμού, οι θεσμοί σε μια χώρα μπορούν να αλλάξουν  με αλλαγή των χρηματικών ροών.

Για να αλλάξουν οι θεσμοί μιας κοινωνίας απαιτείται μια κοινωνική συμφωνία του 51% του πληθυσμού.
Μια κοινωνική συμφωνία μπορεί να εκφραστεί από τις δημοσκοπήσεις, αλλά ένα δημοψήφισμα είναι αναγκαίο για την επικύρωση της.

Πως αντιλαμβάνεται το μανιφέστο τους θεσμούς σε Ελλάδα και Ευρώπη

Η τρέχουσα Ελληνική κυβέρνηση θα χάσει την διαπραγμάτευση

Ποια κόμματα, η άτομα στηρίζει το μανιφέστο

Το μανιφέστο προτείνει μια νέα συμφωνία με την ένωση:
Η ένωση πρέπει να είναι ικανή να δώσει στους πολίτες ένα σχέδιο διακυβέρνησης, όπως αυτό το μανιφέστο, που να οδηγεί στην κυριαρχία του νόμου, στην ειρήνη, στην ευημερία, στην ανεκτικότητα και την προστασία των κοινών αγαθών, με την σχεδίαση ενός κράτους ευημερίας με δωρεάν υγεία, παιδεία και δίχτυ προστασίας για τους άνεργους. Ένα εμβρυακό νέο Σύνταγμα που πάνω του θα κτιστεί το Σύνταγμα της ένωσης.
Ταυτόχρονα η ένωση πρέπει να δημιουργήσει δικό της στρατό που θα καταργεί τους υπάρχοντες εθνικούς στρατούς και θα προστατεύει τα εξωτερικά σύνορα των χωρών της ένωσης.

Το μανιφέστο ορίζει σαν εχθρούς της ένωσης τις διεκδικητικές χώρες με κλειστούς θεσμούς, και προστατεύει τα σύνορά της ένωσης από αυτές τις χώρες.
Ταυτόχρονα παρέχει ένα μοντέλο διακυβέρνησης στους πολίτες των χωρών αυτών και υποστήριξη αν επιθυμούν να αλλάξουν θεσμούς.

Το κράτος ευημερίας και οι προϋποθέσεις του.

Πως φτιάχνουμε ένα κράτος ευημερίας και ποιος το υλοποιεί.

Το μανιφέστο  υποστηρίζει ότι το Ελληνικό κράτος δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί αν δεν αλλάξουν με την σύμφωνη γνώμη των πολιτών βασικές συνταγματικές αρχές.

Δημόσιος και ιδιωτικός μια ψεύτικη διαφορά

Πως μεταρρυθμίζουμε ένα κράτος εν κινήσει?

Πως διανέμουμε τον πλούτο?