κείμενο υπό επεξεργασία, προτείνεται διορθώσεις στα σχόλια
Πολλές ιδέες και μοντέλα προτάθηκαν από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα για την καλύτερη οργάνωση των ανθρώπινων κοινωνιών.
Πολλά από αυτά τα μοντέλα εφαρμόστηκαν σε διαφορετικούς τόπους και χρόνους στην γη.
Οι μαρξιστικές ιδεολογίες οδηγούν σε κράτη όπως η Βόρεια Κορέα.
Οι αναρχικές ιδεολογίες οδηγούν σε κράτη όπως η Νιγηρία. Η κατάρρευση του κράτους δεν οδηγεί σε μια αγγελική αναρχική κοινωνία, αλλά σε πολέμαρχους που μάχονται για το ποιος θα επικρατήσει.
Οι φασιστικές ιδεολογίες καταλήγουν σε κράτη όπως η Βόρεια Κορέα.
Να δούμε όμως τις βασικές ιδεολογίες που στηρίζουν την δημοκρατία και το κράτος δικαίου
Οι φιλελεύθεροι, οι σοσιαλδημοκράτες και οι συντηρητικοί.
Οι φιλελεύθεροι:
Οι φιλελεύθεροι πιστεύουν σε μια ελεύθερη αγορά, που θα επιτρέψει την δημιουργία πλούτου, αδυνατούν φυσικά να δουν (ή δεν τους ενδιαφέρει) ότι στην πραγματικότητα οι ελεύθερες αγορές έχουν την τάση να κλείνουν και να αποκλείουν νεοεισερχόμενους.
Οι φιλελεύθεροι δεν επιθυμούν μια παγκόσμια τάξη που να προσδιορίζεται από μη ελεγχόμενους διεθνείς οργανισμούς, βασισμένους σε ένα κράτος δικαίου.
Προτιμούν την ελευθερία να επιχειρούν όπου επιθυμούν, να μην καταβάλουν φόρους.
Προτιμούν ακόμα να έχει την ευθύνη ο καθένας μόνος του για την υγεία του.
Στους φιλελεύθερους ανήκουν ένθερμοι υποστηρικτές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της συνταγματικής νομιμότητας, του κράτους δικαίου.
Οι φιλελεύθεροι παράγουν την πιο τεκμηριωμένη κριτική στους σοσιαλδημοκράτες.
Οι φιλελεύθεροι συγκρούονται με τους συντηρητικούς για την ελευθερία της αυτοδιάθεσης των ατόμων.
Παρότι είναι οι ποιο θερμοί υποστηρικτές ενός συνταγματικού κράτους δικαίου, αδυνατούν να το υλοποιήσουν γιατί δεν κατανοούν ότι οι νόμοι έχουν αξία όταν υποστηρίζονται από κυρίαρχες πλειοψηφίες.
Απορρίπτοντας σαν αρνητικά τα κοινωνικά δικαιώματα δεν μπορούν να απευθυνθούν σε μεγάλες πλειοψηφίες.
Οι σοσιαλδημοκράτες
Οι σοσιαλδημοκράτες έχουν την ατυχία να μην είναι βιώσιμο αυτό που υποστηρίζουν.
Οι σοσιαλδημοκράτες είναι ένθερμοι υποστηρικτές της αλληλεγγύης και των ανοιχτών συνόρων, αλλά δεν μπορούν να κάνουν τίποτα χωρίς δανεικά.
Ο λόγος είναι ότι οι σοσιαλδημοκράτες των νοτίων και (ανατολικών ?) χωρών της ΕΕ έχουν θεσμοθετήσει συνταγματικά μόνιμες θέσεις εργασίας και εγγυημένες συντάξεις, κάτι που φυσικά δεν μπορεί να αποδοθεί σε όλους.
Είναι όμορφο το αίσθημα της αλληλεγγύης που μοιράζονται, αλλά είναι μόνο λόγια.
Ζητάνε υψηλούς φόρους και παρέχουν χαμηλές υπηρεσίες.
Και όμως την λύση στις βόρειες χώρες της ΕΕ και αλλού, την έδωσαν σοσιαλδημοκράτες που κατανόησαν τους φιλελεύθερους.
Το μεγάλο μυστικό της επιτυχίας λέγεται ευελιξία και ασφάλεια στην αγορά εργασίας. Είναι ένας θεσμός που ισορροπεί την ατομικότητα με την αλληλεγγύη.
Οι συντηρητικοί
Γιατί αφού βρήκαμε μια μορφή κοινωνικής οργάνωσης που μπορεί να είναι αποδεκτή από εκατομμύρια ανθρώπους δεν την υλοποιήσαμε?
Αυτή η μορφή κοινωνικής οργάνωσης μπορεί κάποια στιγμή να υπερέβαλε στις παροχές του κοινωνικού κράτους και να χρησιμοποίησε δανεικά για να τις υλοποιήσει.
Μια ισορροπία όμως που να μην παραβιάζει την συνθήκη του Μάαστριχ, είναι δυνατόν να υλοποιηθεί σε οποιαδήποτε χώρα το επιθυμεί η πλειοψηφία των πολιτών.
Ήδη το ΔΝΤ στην Ελλάδα, ζητάει ένα ελάχιστο δείχτη προστασίας για όλους, κάτι που δεν το ζητάει ούτε η αντιπολίτευση.
Τι λοιπόν σταμάτησε την υλοποίηση αυτής της κοινωνικής οργάνωσης και αυτών των πολιτικών και οικονομικών θεσμών σε άλλες χώρες?
Οι υπάρχουσες οικονομικές ελίτ δεν ήθελαν να πληρώνουν φόρο, ούτε να έχουν περιορισμό στις επιχειρήσεις τους.
Τα σοσιαλδημοκρατικά συνδικάτα στις χώρες του νότου αντιτίθενται στην απελευθέρωση των απολύσεων με την δημιουργία ενός προστατευτικού κοινωνικού κράτους για όλους.
Δεν θέλουν να διαταράξουν την άνεση των προστατευόμενων.
Στη μεγάλη Βρετανία οι εργαζόμενοι που έχασαν από την παγκοσμιοποίηση, ακολούθησαν τις ψεύτικες υποσχέσεις των δημαγωγών.
Επίσης η μη ενσωμάτωση των μουσουλμάνων δημιούργησε δυσαρέσκεια σε μεγάλες πλειοψηφίες.
Στην Αμερική ενώθηκαν πολλές και διαφορετικές ομάδες με διαφορετικά συμφέροντα και όταν ένας δημαγωγός συγκέντρωσε τις επιθυμίες μιας κυρίαρχης πλειοψηφίας, ψηφίστηκε για πρόεδρος.
Η ελιτ των πετρελαϊκών εταιριών διαφωνούσε με τους επιστήμονες για την κλιματική αλλαγή.
Ο Τραμπ χρησιμοποίησε ένα δημαγωγικό ρόλο με στοιχεία από μια αριστερή κριτική στην υπερδύναμη.
Ο Τραμπ και η παρέα του επιτέθηκαν στους ίδιους τους θεσμούς της Αμερικής, στο κράτος δικαίου και πρότειναν μια νέα παγκόσμια τάξη που να εξυπηρετεί τις Anocracies.
Υπάρχουν εξηγήσεις, άλλες επιλογές?
Μα γιατί πήγαν τα πράγματα τόσο στραβά, εδώ στέλνουμε διαστημικές συσκευές σε άλλους πλανήτες, επικοινωνούμε μεταξύ μας από άκρη σε άκρη σε όλη τη γη?
Αν θέλουμε μια απλή εξήγηση γιατί συμβαίνει αυτή η διαταραχή στην παγκόσμια τάξη, θα μπορούσαμε να πούμε ότι οφείλεται, στην αποτυχία των πολιτικών θεσμών μας να διαχειρηστούν τις σύγχρονες προκλήσεις, γιατί οι μεγάλες πλειοψηφίες έχασαν την εμπιστοσύνη τους σε αυτούς.
Είχαμε έχουμε άλλες επιλογές γιατί δεν τις αξιοποιήσαμε?
Το περίεργο είναι ότι είχαμε και έχουμε άλλες επιλογές που μπλοκαρίστηκαν από δυνατές φιλελεύθερες και συντηρητικές ελίτ και οργανωμένα εργατικά συμφέροντα.
Επιπρόσθετα έγιναν λάθη στην ενσωμάτωση των μεταναστών και στην πολιτική των ανεξέλεγκτων ανοιχτών συνόρων.
Παρεξηγήθηκε και η έννοια της ανεκτικότητας. Η ανεκτικότητα μπορεί να λειτουργήσει μόνο όσο μεγάλες κυρίαρχες πλειοψηφίες σέβονται από μόνες τους τον νόμο και οι νεοεισερχόμενοι στις κοινωνίες επίσης σέβονται τον νόμο.
Ναι όσο και αν φαίνεται περίεργο κανείς δεν προτείνει σοσιαλ φιλελεύθερες πολιτικές στις περισσότερες χώρες του κόσμου.
Αν τύχει και προτείνει κάποιος σοσιαλ φιλελεύθερες πολιτικές θα βρει ένα αδιαπέραστο τοίχος από σοσιαλδημοκράτες και φιλελεύθερους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου