Η εξέλιξη του μανιφέστου

Η ενασχόληση μου με το μανιφέστο αναπτύχθηκε τυχαία, δεν είχα σκοπό να γράψω μανιφέστο (απαιτεί έμπνευση, χρόνο, ενέργεια και μελέτη), απλά όταν ο Σταύρος Θεοδωράκης από το ποτάμι ζήτησε προτάσεις από τους πολίτες το 2014, εγώ ήμουν άνεργος,  έγραψα την πρώτη εκδοχή του μανιφέστου εμπνεόμενος από ένα νέο μέγεθος τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης και δαπάνες στέγης.
Χρησιμοποίησα το παραπάνω μέγεθος για να προτείνω μια καλύτερη διανομή του πλούτου.

[Δεν έχω σπουδάσει ούτε πολιτικές, ούτε οικονομικές επιστήμες, ωστόσο είμαι πολίτης της Ευρώπης και της Ελλάδος. Αυτό από μόνο του μου δίνει το δικαίωμα να καταθέτω προτάσεις χρησιμοποιώντας την εμπειρία μου.
Πέρα από αυτό είχα την τύχη αντί να κάνω κάπου καριέρα να εργαστώ σε πολλές και διαφορετικές θέσεις.
Έτσι έμαθα από πρώτο χέρι τις ανοιχτές και τις κλειστές αγορές.]

Το περίεργο είναι ότι το ποτάμι αδυνατούσε να συζητήσει τις προτάσεις. Κανείς δεν μου απαγόρευσε να δημοσιεύω τις προτάσεις που απέρρεαν από το μανιφέστο στις διάφορες ομάδες του ποταμού στην Ελλάδα στο facebook. Κάποιοι πολίτες που δεν γνώριζα προσωπικά έβαζαν like στα κείμενα του μανιφέστο δείχνοντας μια καταρχήν συμφωνία με κάποια από αυτά.

Από εκεί και πέρα τίποτα, κανείς δεν ήθελε να συζητήσει το μανιφέστο. Στο συνέδριο του ποταμιού που παραβρέθηκα εξέφρασα τις αντιρρήσεις μου στα ψηφίσματα αλλά δεν μπόρεσα να δημιουργήσω μια συζήτηση με θέμα το μανιφέστο. Στο ποτάμι βέβαια συνάντησα πολλούς αξιόλογους πολίτες. 

Πέρα από το ποτάμι έγινα ατομικό μέλος του ALDE και ζήτησα από τους συντονιστές στην Ελλάδα να γίνει μια παρουσίαση και συζήτηση με τις προτάσεις του μανιφέστου. Η συζήτηση θα μπορούσε να γίνει ακόμα και σε μια ομάδα του facebook.

Δυστυχώς δεν μπόρεσα να κεντρίσω το ενδιαφέρον αρκετών ατομικών μελών στην Ελλάδα ώστε να δημιουργηθεί μια εκδήλωση και συζήτηση για το μανιφέστο.

Βέβαια σαν ατομικό μέλος μπορώ να καταθέσω από μόνος μου το μανιφέστο για συζήτηση στην κανονική πλατφόρμα των ατομικών μελών του ALDE από όλη την Ευρώπη.

Το ALDE είναι το μοναδικό Ευρωπαϊκό κόμμα που θεσμοθετημένα δέχεται προτάσεις για συζήτηση ακόμα και από ένα απλό ατομικό μέλος.
Become an individual member of the ALDE Party

Το μόνο που δεν έχει ακόμα το ALDE είναι μεταφραστική υποστήριξη έτσι ώστε πχ ένας Πολωνός, ή ένας Έλληνας να μπορεί να καταθέσει προτάσεις χωρίς να εμποδίζεται από την διαφορετική γλώσσα.

Δεν έχω καταθέσει ακόμα το μανιφέστο στα ατομικά μέλη του ALDE της Ευρώπης για διάφορους λόγους, ο πρώτος είναι ότι δεν είμαι αρκετά καλός στα γραπτά αγγλικά, επιπρόσθετα χρειάζομαι κάποιον να διαβάζει τα κείμενα πρώτου τα καταθέσω.
Άλλος λόγος είναι ότι το μανιφέστο εξελίσσεται προσπαθώντας να ερμηνέψει τα γεγονότα της τρέχουσας συγκυρίας.
Τα νέα ιστορικά γεγονότα δίνουν την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουμε την θεωρία των θεσμών για να ερμηνεύσουμε την πραγματικότητα.
Τέλος η διαθεσιμότητα του χρόνου μου είναι περιορισμένη και χρειάζεται καλή προετοιμασία για να απευθύνει κανείς προτάσεις σε ένα Ευρωπαϊκό επίπεδο, ειδικά αν οι προτάσεις εμπεριέχουν θέματα ταμπού όπως η απελευθέρωση των απολύσεων.

Το πρόβλημα δεν έχει να κάνει με την Ελλάδα, ζήτησα την βοήθεια από ένα πολύ ευγενικό ατομικό μέλος του ALDE από την Ιταλία.
Η συνεργασία μας έγινε τυχαία μέσα από ένα θεσμό των ατομικών μελών, να συνεργάζονται δυο ατομικά μέλη από διαφορετικές χώρες για να καταθέσουν προτάσεις.
Το κείμενο που της έστειλα ήταν περίπου το παρακάτω:
Manifesto for another Greece for another Europe (second edition)
της έκανα ακόμα πρόταση να ανοίξουμε δυο συζητήσεις στην πλατφόρμα των ατομικών μελών, η μια για να προτείνουμε την εξέλιξη της ιδρυτικής διακήρυξης της Στουτγάρδης του ALDE σε μια νέα, ικανή να περιγράφει την τρέχουσα πραγματικότητα στην βάση της θεωρίας των θεσμών και να προσδιορίζει το ALDE σαν το κόμμα των ανοιχτών πολιτικών και οικονομικών θεσμών.
Η άλλη συζήτηση είναι να θεωρήσουμε σαν δεδομένη την κατεύθυνση των ανοιχτών πολιτικών και οικονομικών θεσμών και πάνω σε αυτή να δημιουργήσουμε προτάσεις για την βαθύτερη ενοποίηση της ΕΕ, αλλά και για την αλλαγή των θεσμών σε κάθε χώρα.
Η αγαπητή Ιταλίδα φίλη εξαφανίστηκε. Δεν μου απάντησε στο email, ούτε για να μου πει που διαφωνεί.
Μάλλον πρέπει να βρω ατομικό μέλος από την βόρεια Ευρώπη για να φτάσουν οι προτάσεις του μανιφέστου στην πλατφόρμα συζήτησης των ατομικών μελών.  

Υπάρχουν διάφοροι λόγοι που συνεχίζω να γράφω το μανιφέστο, ο πρώτος είναι ότι έχω σπουδάσει φυσική και ξέρω ότι όταν κάποιος προτείνει μια θεωρία που είναι αντίθετη σε συλλογικά στάνταρ οι άνθρωποι δεν θέλουν να την ακούσουν ή δεν την καταλαβαίνουν.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι τα κείμενα του μανιφέστου αποσπούν κάποια like (όχι πολλά) με την δημοσίευσή τους σε διαφορετικές πολιτικές ομάδες στο facebook που ανήκουν στο φιλο-Ευρωπαϊκό τόξο.  

Ο τρίτος ήταν ότι μπορώ να εξηγήσω το μανιφέστο σε απλούς ανθρώπους της καθημερινότητας μου. Όταν δεν έχουν μια μόνιμη θέση εργασίας οι ίδιοι, ή κοντινά τους πρόσωπα ακούν με πολύ ενδιαφέρον το μανιφέστο.

Οι περισσότεροι φίλοι μου και συγγενείς δεν ενδιαφέρθηκαν για το μανιφέστο, απλά θεώρησαν ότι ο καθένας μπορεί να έχει μια άποψη.
Ελάχιστοι είδαν το μανιφέστο σαν μια απειλή για την κανονικότητα της ζωής τους.
Όποιος το είδε σαν απειλή το είδε γιατί ήταν αντίθετο στις πεποιθήσεις του και τις πεποιθήσεις του "λαού" ή της κυρίαρχης πλειοψηφίας που θεωρεί ότι ανήκει. Φυσικά δεν ήθελε ούτε να το ακούσει, ούτε να το καταλάβει.
Δεν προσπαθώ ποτέ να εξηγήσω το μανιφέστο σε ανθρώπους που δεν μπορούν να ακούσουν, ούτε ο Γαλιλαίος δεν θα επέμενε.

Φαίνεται λοιπόν να υπάρχει μια κοινωνική συμφωνία στην νότια Ευρώπη που θέλει να βρει λύσεις και προτάσεις χωρίς να θιγούν οι μόνιμες θέσεις εργασίας και οι συντάξεις.

Βλέπω άρθρα και εκτενείς αναλύσεις από φιλελεύθερους-ες για το τι χρειάζεται να γίνει στην Ελλάδα και οι περισσότεροι αγνοούν την απελευθέρωση των απολύσεων.
Αυτό που δεν κατανοούν είναι την δύναμη των ανοιχτών αγορών, την δύναμη μιας ανοιχτής αγοράς εργασίας.
Σαν ευχή μπορώ να πω μακάρι να έχουν δίκιο και να μπορείς να έχεις μια ισορροπημένη κοινωνία χωρίς απολύσεις.
Η πραγματικότητα δεν φτιάχνεται με ευχές, οι μόνιμες θέσεις εργασίας είναι ένας κλειστός αρπαχτικός θεσμός.
Δεν έχει καμία σημασία ότι ένα ποσοστό πολιτών σε μόνιμες θέσεις μπορεί να είναι εθελοντικά πολλοί καλοί στην υπηρεσία τους.

Ελάχιστοι στην Ελλάδα τολμούν να πουν για απολύσεις και ένας από αυτούς είναι ο Στέφανος Μάνος.
Στέφανος Μάνος: Πέντε προτάσεις για να βγούμε από την κρίση
Εδώ όμως ο κ. Μάνος διστάζει να πάει πιο πέρα. Δεν μπορείς να προτείνεις απολύσεις σε μια κοινωνία αν δεν τις εξισορροπείς με ένα θεσμικό πλαίσιο περιορισμένης οικονομικής ασφάλειας.

Και για να πάμε λίγο πιο πέρα πρέπει να τελειώνουμε με την πίστη στην ιδιωτική ή την δημόσια οικονομία.
Πρέπει να πιστέψουμε στην δύναμη των ανοιχτών αγορών σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Και δεν είναι πίστη είναι πραγματικότητα, μπορεί κάποιος να πάει να δει πως λειτουργεί ένα δημόσιο νοσοκομείο στην Βρετανία ή ένας δημόσιος οργανισμός στην Δανία.
Μπορεί ακόμα κάποιος να μελετήσει τον ιδιωτικό τομέα στην Ελλάδα του παρεοκρατικού καπιταλισμού (Crony capitalism), όπου κάποιοι επιχειρηματίες έπαιρναν υπέρογκα δάνεια λόγω της σχέσης τους με τους πολιτικούς και προσλάμβαναν προστατευμένους εργαζόμενους, με την υπόδειξη των πολιτικών (Clientelism).

Ακόμα και η Ευρωπαϊκή επιτροπή ενδιαφέρεται μόνο οι προτάσεις να εκφράζουν την πλειοψηφία των πολιτών μιας χώρας και αδιαφορεί αν οι προτάσεις είναι μη υλοποιήσιμες ή είναι ελαστική όταν οι προτάσεις παραβιάζουν τους κοινούς κανόνες που αποδέχτηκαν οι χώρες που συμμετέχουν στην ΕΕ.

Κατά την γνώμη μου δεν υπάρχουν λύσεις και προτάσεις που να είναι θετικά υλοποιήσιμες όσο η αγορά εργασίας παραμένει κλειστή, όπως επιτάσσει το Ελληνικό σύνταγμα και πιθανά κάποια υπάρχουσα νομολογία της ΕΕ.

Όσα άρθρα και να γράφουν οι οικονομικοί επιστήμονες και όσα πλάνα και να υπολογίζουν, χωρίς μια ανοιχτή αγορά εργασίας δεν πρόκειται να δουν ούτε ανάπτυξη, ούτε μείωση της ανεργίας, ούτε παραγωγή, ούτε καινοτομία, ούτε μείωση της διαφθοράς, ούτε διοικητική αποτελεσματικότητα, ούτε πραγματική (γρήγορη) δικαιοσύνη.

Πραγματικά δεν ξέρω τι διδάσκουν στα οικονομικά Πανεπιστήμια, σίγουρα είναι κάποιοι εξαίρετοι καθηγητές που καταλαβαίνουν τι τους γίνεται, από κει και πέρα όμως οι οικονομικοί επιστήμονες μοιάζουν με φιλόλογους και ας ασχολούνται με αριθμούς.
[Δεν έχω κάτι με τους φιλόλογους, εκτιμώ την ποίηση και την λογοτεχνία, για να μπορεί όμως να παραχθεί πλούτος σε μια κοινωνία και να διανεμηθεί αυτός ο πλούτος ορθολογικά, καλά είναι να ασχοληθείς με τους αριθμούς, τους πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς και την εξέλιξή τους].

Το μανιφέστο είναι μια πρόταση που απευθύνεται σε όλους όσους εμπλέκονται στην υπόθεση της Ελλάδας και της ΕΕ, αλλά τελικά σε όλους τους πολίτες της Ελλάδας και της Ευρώπης.

Πέρα από τα παραπάνω το μανιφέστο είναι μια εργασία σε δύο επίπεδα.

Στο πρώτο επίπεδο το μανιφέστο προσπαθεί να συμπληρώσει και να διορθώσει την θεωρία για την εξέλιξη των οικονομικών και πολιτικών θεσμών των Acemoglou Robinson.

Στο δεύτερο επίπεδο προσπαθεί να προτείνει μια αλλαγή των θεσμών με αλλαγή των χρηματικών ροών. Αυτό συνιστά ένα κυβερνητικό σχέδιο, που για να έχει νομιμοποίηση πρέπει να μπορεί να εγκριθεί ή με δημοψήφισμα ή με εκλογές από τους ίδιους τους πολίτες.